Είναι άλλο πράγμα η έλλειψη βαθμολογικού κινήτρου και άλλο η αδιαφορία.
Ο Άρης δεν διεκδικεί κάτι σε αυτή την “αγγαρεία”, που λέγεται Play Out, όμως αυτό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί δικαιολογία για την ντροπιαστική εικόνα, που παρουσίασε για περίπου δυόμιση δεκάλεπτα στο κλειστό του Αγίου Θωμά.
Οι παίκτες, αλλά και ο προπονητής θα πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι εκπροσωπούν έναν τεράστιο σύλλογο και όταν φοράνε τη φανέλα του θα πρέπει να δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους, ασχέτως αν υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον ή όχι.
Οι κιτρινόμαυροι είναι υποχρεωμένοι να παίζουν πάντα για τη νίκη, για το γόητρο και το πρεστίζ της ομάδας και όχι να τη διασύρουν, όπως συνέβη χθες στο Μαρούσι, αλλά και άλλες φορές τη φετινή εφιαλτική σεζόν.
Δυστυχώς το μαρτύριο της συμμετοχής σε αυτή τη διαδικασία των αγώνων θα συνεχιστεί για ακόμη τρεις εβδομάδες και το μόνο που μπορεί να πει κάποιος είναι να έρθει όσο πιο γρήγορα η 17η Μαΐου για να τελειώσει η χρονιά. Θα είναι λύτρωση, πρώτα απ’ όλα για τον κόσμο της ομάδας…
