Συνηθίζεται να γίνεται ντόρος, να σηκώνεται σκόνη, μετά τα παιχνίδια ντέρμπι, τόσο της πόλης, όσο και γενικότερα της χώρας. Φαντάζει δύσκολο να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, είτε γιατί υπάρχει άγνοια από αυτούς που θα έπρεπε να γνωρίζουν και κατ’ επέκταση να εκπαιδεύουν τον κόσμο σε αυτό, είτε γιατί η προπαγάνδα και τα συμφέροντα υπερτερούν. Σε κλικ και likes.
Στην πόλη μας, ειδικότερα, έχουν γεννηθεί και σχολές επί τούτου και είναι δύσκολο να μπούμε σε ουσία. Τα ματωμένα πρωτοσέλιδα του μπάρμπα Μίμη και των μαθητών του, η χώρα και ενίοτε η μπουγάτσα η κομμένη στα δύο πουλάει παραπάνω.
Μην μου ξυπνάς το παρελθόν
Το τι έχουν δει μια διαβάσει τα μάτια μας, απ’ τους “υπέρμαχους του βορρά” και τι έχουν ακούσει τα αυτιά μας, απ’ τους ίδιους, μαθητές άλλης σχολής, της “μυστακοφόρου” συγκεκριμένα, ανά τις δεκαετίες, δεν λέγεται. Και το τι δεν γράφεται και δεν λέγεται έχει την σημασία του, επίσης. Παλιοί διαιτητές και επόπτες, με πρωταγωνιστικό ρόλο σε διαμορφώσεις αποτελεσμάτων σε μεταξύ μας αγώνες, κοσμούν (sic!) τα γραφεία του Π.Α.Ο.Κ. (τις τελείες ανάμεσα, βρε!) συγκεκριμένα, αντίπαλο της ομάδας μας, του Άρη, στο Κυριακάτικο ντέρμπι. Δεν θα διαβάσεις για αυτά. Πουθενά.
Το στοιχειωμένο και λερωμένο αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό παρελθόν δεν γίνεται να αναλυθεί σε μία παράγραφο, ούτε ένα άρθρο, ούτε καν στον χώρο ενός site ολοκλήρου. Παρόλα αυτά, μπορεί να παρατεθεί η άποψη ενός καλού φίλου, του Κώστα, λίγες στιγμές μετά το τελικό σφύριγμα του πολύ καλού, πλην ενός πεντάλεπτου, Παπαπέτρου. Μου γράφει, λοιπόν:
“Θα είχε δoθεί πέναλτι το ανύπαρκτο που ζητάνε με τον Μοντόγια (μαζεύει χέρια στο στήθος και εκεί τα βρίσκει η μπάλα), θα ήμασταν 1-0 πίσω, θα δίνονταν κίτρινη/κόκκινη στον Ντουκουρέ (σε καραμπινάτο επιθετικό φάουλ, που προηγείται της πτώσης), θα μετρούσε το πεντακάθαρο οφσάιντ, θα γίνονταν 2-0 σβηστό και θα τρώγαμε τις σάρκες μας, μόνοι μας”
Απλά πράγματα. Ξεκάθαρα έτσι θα γίνονταν αν ήταν varίστες από χώρες που δεν έχουν var ή τίποτα διαιτητές απ’ το εξωτικό Μαλάουι, άλλη μία γνωστή ποδοσφαιρομάνα!
Κάπου εδώ σβήνει η κουβέντα για διαιτησία στο συγκεκριμένο παιχνίδι, με την επισήμανση πως είναι κρίμα, αλλά λογικό στα μάτια μου, ο Παπαπέτρου να μην δίνει την ξεκάθαρη δεύτερη κίτρινη, άρα αποβολή, στον Βιερίνια, ειδικά όταν σε μικρότερης έντασης μαρκάρισμα δόθηκε αντίστοιχη κάρτα στον Βέλγο Σιώπη!
Βόλτα στο ταρτάν
Στο χορτάρι, οι επιλογές των Μοντόγια αριστερά στα μπακ και Βερστράτε στα χαφ, με Ντουκουρέ δίπλα του, έδωσαν το στίγμα του κόουτς. Ο Άκης Μάντζιος, απαραίτητος και κατάλληλος για τον Άρη όπως κατανοεί και ο πλέον εμμονικός επικριτής του, θέλω να πιστεύω, επέλεξε το “η επίθεση δίνει νίκες, η άμυνα πετυχαίνει στόχους” αξίωμα. Κάτι απαραίτητο για έναν Άρη που θέλει, αφ’ ενός, βαθμούς για να αναρριχηθεί και να διορθώσει τις ποδοσφαιρικές αφέλειες και ανορθογραφίες που βλέπαμε και αφ’ ετέρου, να βρει πράγματα και σε τέτοιας αξίας αγώνες.
Ο προπονητής μας έχει την ευχέρεια, πλέον, να μπορεί να δουλέψει σε 2 συστήματα. Πέραν του αγαπημένου του 4-2-3-1, που είδαμε πρώτη φορά για φέτος σε οποιοδήποτε ματς δώσαμε, υπάρχει και η επιλογή του 4-3-3 που δίνουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά παιχτών του ρόστερ. Κομβική η απουσία Νταρίντα, κομβική επίσης η μη εναλλακτική του Τζούρασεκ και ο φιλότιμος Ντουκουρέ βρέθηκε βασικός.
Ξεκινάω από αυτόν, καθώς σρχίζει επικά, με τάκλιν στο ύψος της περιοχής μας, συνεχίζει με ασφαλείς επιλογές, αλλά φαίνεται πως είναι ο μόνος που “χάνει το μυαλό του” και λειτουργεί με αφέλεια και ανοησία από ένα σημείο και ύστερα. Του γίνεται πεντακάθαρο φάουλ, πριν την πτώση και το χέρι που έκανε σημαία ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα.
Ακολουθεί η άκρως ανόητη και επικίνδυνη απόφαση για τάκλιν στο πλάι, στο κέντρο, που ευτυχώς είναι αποτυχημένο και η αλλαγή “φωνάζει”. Βέβαια, του ανήκει η μία εκ των πολύ καλών ευκαιριών που κάνουμε. Κεφαλιά σχεδόν εξ επαφής, άουτ. Έχει σκοράρει σε αντίστοιχο ντέρμπι έτσι, στο Χαριλάου. Κρίμα, γιατί περίμενα με αγωνία να δω “τα παιδιά” να σουλατσάρουν στο ταρτάν!
Ο Μοντόγια κλειδώνει τον φορμαρισμένο και επικίνδυνο Ζίφκοβιτς, ο Βερστράτε κάνει 3 επεμβάσεις στα 3 πρώτα λεπτά, αγανακτεί λογικά αφού, βλέπει πως εδώ θα βγάλει σκληρό μεροκάματο, αλλά έτσι λειτουργεί καταλυτικά και κόβει τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά της αντίπαλης ομάδας. Τα, παρεξηγημένα και εύκολοι στόχοι των ποδοσφαιρικά άσχετων ή αφελών, εξτρέμ μας, Μενέντεζ και Κάρλσον, μαρκάρουν ατελείωτα υποστηρίζοντας το πλάνο και η επιλογή του Σουηδού δεν τον χρίζει για λίγο σκόρερ και χάνουν ξανά την ευκαιρία για είσοδο και βόλτα οι αγανακτισμένοι.
Ο Μορόν πιστοποιεί την αξία της χρησιμότητάς του, ο Ρουπ βρίσκεται σε μία τίμια εμφάνιση, ο Οντουμπάγιο είναι πολυεργαλείο, τα δύο στόπερ νιώθουν σιγουριά, έχουν χημεία έτσι και αλλιώς και το τρακτέρ Βέλεθ που έρχεται απ’ τον πάγκο δένει καλά το αμυντικό κομμάτι. Ο αρχηγός Κουέστα κάνει ξανά το δύσκολο να φαίνεται εύκολο σε σέντρα σουτ φαρμάκι, αλλά και κεφαλιά γύρισμα, εξ επαφής.
Κλείνοντας, Σαμόρα φωνάζει πως ευτυχώς δεν έγινε καμιά αφελής επιλογή να πάει πουθενά δανεικός, Λάζαρος μπαίνει και δίνει ουσία, η “αλητόφατσα” Σουλεϊμάνοφ (ή Σαλαμάνοφ που κόλλησα επίτηδες να τον λέω) φτιάχνει τον Αρειανό και μπήκε και ο Πάρντο. Πολλοί τον ξεχνάνε τώρα, αρκετοί θα τον θυμηθούν και θα τον μάθουν, στην πορεία.
Με λίγα λόγια, για να μην ξεχάσουμε όσα ξέρουμε, στην μη έγκαιρη πάσα του Ισπανού και σε τουλάχιστον δύο ακόμα στιγμές οφείλεται το ότι δεν είπαν τον Δεσπότοφ Παναγιώτοφ, που λέει κι ένας φίλος, Αθηναίος! Αυτά με αφορμή τα όσα παλεύουν να επικοινωνήσουν προπαγανδιστικά, ενώ αρνούνται να δούνε τις αδυναμίες μίας αξιόλογης ομάδας, βέβαια, που έχουνε. Δικό τους πρόβλημα και η κουβέντα τελειώνει εδώ.
Καθ’ εικόνα και ομοίωση
Το κείμενο γράφεται βράδυ Δευτέρας. Το μυαλό είναι κρύο, μεν, αλλά ζεστάθηκε ξανά βλέποντας το πρώτο μέρος της τριλογίας “ΧΑΟΣ” με αφορμή τα εγκλήματα στην Β’ Εθνική (superleague 2, τρομάρα σας). Μία φοβερή πρωτοβουλία του Π.Σ.Α.Π. που λίγοι, ελάχιστοι θα σταθούν. Σε ένα υγιές και όχι συνένοχο κράτος θα ήταν λόγος ριζικών αλλαγών, αλλά τι να λέμε τώρα, στο διαρκές καρναβάλι που παρακολουθούμε, ως συνέχεια ενός άλλου θιάσου. Θα είχε πλάκα, αν δεν ήταν τραγωδία, όλο αυτό. Συνεπώς, μικρή αξία έχουν τα όσα αναφέρονται παραπάνω, για το Π.Α.Ο.Κ. – Άρης της Τούμπας, την Κυριακή το βράδυ. Μικρή σημασία έχει και το Α.Ε.Κ. – Ολυμπιακός που ακολούθησε, μικρή σημασία θα έχει και το Άρης – Παναιτωλικός που έρχεται, όσο κι αν μας βάζει καλές (μ)πρίζες η ομάδα, ξανά.
Στην χώρα χάος, στην επικοινωνία χάος, στην πολιτική σκέψη και λειτουργία χάος, στην κοινωνία χάος δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι διαφορετικό και στο ποδόσφαιρο. Καθ’ εικόνα και ομοίωση. Καίγεται, πλημμυρίζει, δολοφονείται, επικοινωνείται προπαγανδιστικά και αυτό.
Γράφω αργά. Ταιριάζει.
Καληνύχτα!
Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2023
“ο Χιούι”
