Ο Μιχάλης Λεάνης γράφει για το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης τον μεγάλη ηττημένο που ήταν ο ΠΑΟΚ και λίγα λόγια για τον Αρη…
Αναλυτικά το σχόλιο του, όπως δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr:
Δεν θα επικεντρώσω τα σχόλια μου σχετικά με το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι κι σ’ αυτό της τακτικής- γιατί σ’αυτούς τους τομείς η ανάλυση έχει σχεδόν ολοκληρωθεί απ’ όσους δεν φορούν παρωπίδες ή δεν διευκολύνουν την όραση τους με γυαλιά οπαδικής απόχρωσης-όσο στο κομμάτι της επικοινωνιακής πολιτικής –γιατί περί πολιτικής πρόκειται και μάλιστα στρατευμένης- που από το Σάββατο το βράδυ προσπαθεί με υποβολιμαίο τρόπο ένα κιτρινόμαυρο θρίαμβο να τον μετατρέψει σε ασπρόμαυρη απώλεια.
Με λίγα λόγια δεν κέρδισε ο Άρης και μάλιστα με τρόπο πανηγυρικό από πάσης απόψεως , αλλά απλά έχασε ο ΠΑΟΚ!!!
Κλασική περίπτωση δημοσιογραφικού δαλτωνισμού ο οποίος δυστυχώς ανθίζει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Δεν έχει να κάνει με διαταραχή της όρασης αλλά δυστυχώς με εξυπηρέτηση συμφερόντων!
Γνωρίζω ότι το θέμα είναι σοβαρό , από αυτά που καίνε και σίγουρα δεν αφορούν μόνο την προσέγγιση του συγκεκριμένου παιχνιδιού.
Γι’ αυτό όσον αφορά την γενίκευση του φαινομένου σταματάω εδώ και θα επανέλθω όταν οι συνθήκες ωριμάσουν!
Λόγω εντοπιότητας έχω την δυνατότητα να παρακολουθώ όσα λέγονται στον Βορρά. Αναλύσεις , τοποθετήσεις, παραλληλισμοί!
Σε επίπεδο λοιπόν παραλληλισμών κάποιοι προσπάθησαν να προσομοιάσουν τον θρίαμβο του Άρη το Σάββατο με μια άλλη μεγάλη νίκη του 20 χρόνια πίσω (τόσο μακριά αναγκάστηκαν να φτάσουν!!!), όταν το Νοέμβρη του 2000 οι κιτρινόμαυροι φιλοδώρησαν με μια ακόμη 4σάρα(4-0) τον συμπολίτη!
Το θυμάμαι σαν τώρα εκείνο το παιχνίδι κι έχω τους λόγους μου που το σημειώνω, πέρα από το γεγονός ότι διεξήχθη την μέρα των γενεθλίων μου. Ήταν βλέπετε 1η Νοέμβρη!
Θυμήθηκαν λοιπόν ότι και τότε με προπονητή τον Μπάγιεβιτς ο ΠΑΟΚ είχε ομαδάρα και πως και τότε «πάτησε» τον Άρη αλλά η αποβολή του Ουντέζε άλλαξε τα δεδομένα.
Δεν θυμήθηκαν ότι στο πρώτο γκολ του Άρη ο Θωμάς Κυπαρίσης έσπασε τους αστραγάλους του Τετράτζε , ότι στο τρίτο γκολ κοιμήθηκε ο Βενετίδης και ξεχάστηκε να βγει μπροστά με αποτέλεσμα ο Γιώργος Κολτσίδας να πετύχει το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του, σαν σε προπόνηση ( Α ρε Γιώργαρε!!!) και στο τέταρτο γκολ μετά από κόρνερ του Λουμπούτη ο Χαριστέας έπιασε κοιμώμενη όλη την άμυνα του ΠΑΟΚ και σκόραρε με χαρακτηριστική ευκολία!
Δεν θυμάμαι επίσης ποτέ ,στην πολύχρονη καριέρα μου, προπονητή , ποδοσφαιριστή ή αναλυτή παιχνιδιού να ισχυρίζεται ότι ομάδα που έφυγε από το γήπεδο με 4 γκολ στην καμπούρα της πάτησε τον αντίπαλο!!!!
Σε ήττες με 1-0 ή 2-1 το έχω συναντήσει, όπως κι όλοι μας, γιατί στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος , αλλά με 4σάρα ποτέ!
Προσωπικά το μόνο που αντιλαμβάνομαι με τέτοιου είδους παραλληλισμούς και προσεγγίσεις είναι ότι μέχρι πρότινος η λογική που προσπαθούσαν να επιβάλλουν κάποιοι ήταν στην ερώτηση αν πετάει ο γαίδαρος η απάντηση να είναι: ναι φυσικά!
Τώρα φαίνεται ότι περάσαμε στο επόμενο στάδιο και η σωστή απάντηση είναι: όχι μόνο πετά αλλά παίρνει και επιβάτες!!!
Καιρός λοιπόν να καταλάβουμε όλοι μας ότι μόνο η αυστηρή αντικειμενική κριτική έχει να προσφέρει κάτι στις ομάδες και πως το «κουκούλωμα» έχει να προσφέρει μόνο σε παράγοντες που το υποθάλπουν και το έχουν ανάγκη ( οι μεγάλες ομάδες δεν το έχουν)και μοιραία τις επιπτώσεις του κουκουλώματος θα τις βρουν σύντομα μπροστά τους.
Θυμάμαι όμως και κάτι ακόμα, τον Αύγουστο του ’98 στην έδρα του ΠΑΟΚ.
Και δεν αναφέρομαι στο 1-4 όπως πολλοί θα βιάστηκαν να υποθέσουν , αλλά σε ένα πανό που έκανε την εμφάνιση του στις κερκίδες της Τούμπας και έγραφε: «Ο ΠΑΟΚ καλωσορίζει τον νεοφώτιστο».
Βλέπετε ήταν η περίοδος (1998-99) που ο Άρης επέστρεφε στα σαλόνια μετά τον πρώτο ταπεινωτικό υποβιβασμό του.
Η διοίκηση τότε δεν έκανε τίποτα για το προσβλητικό πανό γιατί τόσο στο σύλλογο σε επίπεδο παραγόντων , όσο και στο σύνολο των παικτών επικρατούσε αλαζονεία.
Η αλαζονεία επιβραβεύτηκε τότε με μια ξεγυρισμένη 4άρα.
Και τότε ο Άρης για τους μαέστρους της αντικειμενικότητας δεν κέρδισε δίκαια , αλλά ήταν το «τσάφ» του Μιχόπουλου που έφταιγε για την συντριβή!
Με απόσταση 22 ετών από τότε με μια ακόμη 4σάρα επιβραβεύτηκε στις μέρες μας η αλαζονεία που εδώ και λίγα χρόνια επιδεικνύουν στον ΠΑΟΚ.
Αλλά με το ζήτημα της αλαζονείας και όχι μόνο θα ήθελα να κλείσω γι’ αυτό και θα επανέλθω!
Ο Άρης κέρδισε στο ντέρμπι του Σαββάτου δίκαια και καθαρά.
Και γράφω καθαρά γιατί έχουμε την «πολιτική» που ξεκίνησε εντελώς ξαφνικά από την Κυριακή το πρωί ότι ο ΠΑΟΚ αδικήθηκε στην φάση του τρίτου γκολ, ότι έγιναν πέναλτι στον Σφιντέρσκι και στον Γιαννούλη που δεν δόθηκαν και άλλες αστειότητες!!!
Ο Άρης σε 5 τελικές πέτυχε 5 γκολ –το ένα σωστά δεν μέτρησε-και αυτό για κάποιους σημαίνει ότι του έκατσε το παιχνίδι!
Αν το πετύχαινε η Λιβέρπουλ θα μιλούσαμε για την αποθέωση της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητας , αν το πετύχαινε ο ΠΑΟΚ για την επιτομή της επιθετικής έκφρασης στο σύγχρονο ποδόσφαιρο , αυτό που δεν κατάφερε καμία άλλη ομάδα στο ελληνικό στερέωμα!!!
Ο ΠΑΟΚ επικράτησε στο πρώτο 20λεπτο γιατί είναι ομάδα πιο συγκροτημένη , πιο ποιοτική , πιο δουλεμένη, πιο ακριβή και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τον Άρη.
Και επίσης γιατί ο Άρης πρέσαρε με λάθος τρόπο στον χώρο. Όταν το διόρθωσε η ζυγαριά ισορρόπησε!
Ο Άρης που είχε όλα τα πρέπει σ’ αυτό το ντέρμπι δέχθηκε γκολ νωρίς από γκάφα του τερματοφύλακα του και αντέδρασε.
Αλλά αυτό δεν μετρά!
Του Άρη δεν του κόπηκαν τα πόδια(που του κόπηκαν και λογικό είναι), αλλά κόπηκαν του ΠΑΟΚ μετά το 3 γκολ ενώ είχε 42 και πλέον λεπτά για να φέρει το ματς στα ίσα ακόμα και να το κερδίσει!
Ποια η ομάδα πρωταθλήτρια, η νταμπλούχος , με τις παραστάσεις , τις περγαμηνές , με την σιγουριά και την αυτοπεποίθηση της ανωτερότητας.
Ότι ο Άρης πετυχαίνει το πρώτο γκολ γιατί βρίσκει τον ΠΑΟΚ στα μετόπισθεν γυμνό δεν μετρά, ως τραγικό λάθος του Δικεφάλου γιατί ο ΠΑΟΚ μέχρι τότε κυριαρχούσε!
Οπότε ο Αρης έπρεπε να περιμένει να γυρίσουν όλοι και να μην σκοράρει!
Ότι το δεύτερο γκολ ο Βέλεθ το πετυχαίνει πηδώντας ψηλότερα από όλη την άμυνα του ΠΑΟΚ δεν μετρά!
Ότι το τέταρτο γκολ του Άρη είναι πάρε βάλε επίσης δεν μετρά γιατί τότε το ματς είχε κριθεί!!!
Για ποιόν λόγο είχε κριθεί δεν χρειάζεται να ξέρετε!
Δεν μετρά επίσης ,απέναντι στην ομάδα που κυριάρχησε στον ντέρμπι κι αυτός ήταν ο ΠΑΟΚ σύμφωνα με την σωστή τους κρίση, ότι ο Άρης είχε την συγκρότηση στις γραμμές του, παρά τις ακροβασίες του Ένινγκ, ότι είχε την «τρέλα» στο βλέμμα των παικτών, είχε την ψυχή, την θέληση, το πείσμα , την πίστη στη νίκη, την αντοχή στα δύσκολα και με όλα αυτά το καθαρό μυαλό να ανταπεξέλθει.
Όποιον όμως σοβαρό προπονητή κι αν ρωτήσεις στον πλανήτη ποδόσφαιρο θα σου πει πως αυτές είναι οι πρώτες ύλες για να κερδίσεις ένα ντέρμπι.
Η τακτική , η στρατηγική και η κατοχή έπονται.
Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο εικοσάλεπτο θα μπορούσε να πετύχει δεύτερο γκολ που θα του έδινε σαφέστατο προβάδισμα. Αλλά δεν το πέτυχε…
Όπως δεν πέτυχε με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ να σκοράρει ο Γιουνές πέρσι με πέναλτι, όπως δεν κατάφερε πέρσι η ΑΕΚ να σκοράρει στην Τούμπα στο πρώτο μέρος με τα δυο δοκάρια, όπως δεν κατάφερε να σκοράρει πέρσι ο Ολυμπιακός με διψήφιο αριθμό τελικών προσπαθειών και στο τέλος κέρδισε ο ΠΑΟΚ με αυτογκόλ, όπως δεν κατάφερε ο Παναθηναϊκός να κερδίσει στην Τούμπα, όπως δεν κατάφερε ο ΠΑΟΚ να κερδίσει ΕΝΑ ντέρμπι!
Αλλά τότε στις νίκες και στις επιτυχίες , για να μην ξεχνιόμαστε, οι αντίπαλοι ήταν ανίκανοι, κατώτεροι των περιστάσεων και αναποτελεσματικοί και για τους ίδιους που έβγαλαν τελικά συμπεράσματα για το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης , ο ΠΑΟΚ ήταν υπόδειγμα κυνικότητας κι αποτελεσματικότητας.
Για να μην κρυβόμαστε λοιπόν και να μην στρουθοκαμηλίζουμε δεν ενοχλεί ο τρόπος που έχασε ο ΠΑΟΚ το ντέρμπι , τάχα μου ΜΟΝΟ από δικά του λάθη , λες και σε ένα παιχνίδι όπως είναι το ποδόσφαιρο μπορεί να συμβεί το αντίθετο , δηλαδή να μην χάσεις από τα λάθη σου, (τι σοφιστεία Θεέ μου), δεν ενοχλεί επαναλαμβάνω ο τρόπος, αλλά ο…τόπος (βλέπε Κλεάνθης Βικελίδης) και αυτός από τον οποίο έχασε και μάλιστα με 4 γκολ παρακαταθήκη!
Αυτό προσπαθούν να σώσουν οι επιτήδειοι, αλλά εις μάτην γιατί η φίλαθλη κοινή γνώμη έχει και κρίση και αντίληψη!
Όπως για να λέμε τα πράματα με το όνομα τους η κρίση τους δεν συμπεριλαμβάνει το σύνολο των οπαδών του ΠΑΟΚ! Έχουν δει μπάλα και είναι σε θέση να βγάλουν συμπεράσματα.
Η αλαζονεία είναι ένας τρόπος για να κρύψεις τους φόβους και τις αδυναμίες σου με όση προπαγάνδα και αν την περιβάλλεις.
Και στον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια η αλαζονεία ξεχείλισε!
Αν δικαιώθηκαν πάντως σε κάτι είναι στο να μην θέλουν τον Άρη στην μεγάλη κατηγορία , να μην θέλουν να υπάρχει όχι μόνο το κλασικό ντέρμπι της πόλης αλλά κανένα ντέρμπι στην πόλη (βλέπε περίπτωση Ηρακλή) , γι’ αυτό φρόντισαν με κάθε τρόπο να καθυστερήσουν την επιστροφή αλλά και το δυνάμωμα του Άρη.
Τα γεγονότα τους δικαίωσαν! Στην περίοδο κυριαρχίας του Δικεφάλου ο Άρης του στέρησε συνολικά 7 βαθμούς περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ο Άρης είναι η ομάδα που σταμάτησε το σερί 671 ημερών , των 51 αήττητων αγώνων και μάλιστα με 4σάρα!!!
Η αλαζονεία της μιας ομάδας στην πόλη, της προπαγάνδας του μόνο εμείς κι άλλος κανείς, του ποιος Άρης ,η νοοτροπία και οι συμπεριφορές νεοπλουτισμού , ξένες με τον χαρακτήρα της πόλης που δεν γούσταρε και δεν γουστάρει τους ΝΤΕΜΕΚ , η νοοτροπία του υπερόπτη που πότισε ακόμα και τους παίκτες οδηγώντας τους στο συμπέρασμα ότι το ματς τελείωσε με το γκολ του Σφιντέρσκι κάπου εδώ αναγκαστικά λαμβάνουν τέλος!
Και είναι ο Άρης που βάζει τέλος! Μετά την 4σάρα περιθώρια δεν υπάρχουν για μεγαλοϊδεατισμούς και αλαζονικές συμπεριφορές
Καλό λοιπόν είναι από εδώ και πέρα να αντιληφθούν βαθιά μέσα τους οι όψιμοι παράγοντες στον Δικέφαλο, αυτούς που αν τους πεις για το Ντεπώ θα σου δείξουν το καπό του αυτοκινήτου γιατί δεν ξέρουν ούτε τι είναι το Ντεπώ ούτε κατά που πέφτει , ότι όσα μετάλλια και διακρίσεις και αν φορέσουν στο ακριβό τους ασπρόμαυρο κοστούμι δεν θα μπορέσουν ποτέ να κρύψουν τον τετραδιάστατο λεκέ που τους προξένησε ο Άρης!
ΥΓ: Μου είναι αδύνατον να μην κάνω μια αναφορά στον κόσμο του Άρη! Την φαντασμαγορική ατμόσφαιρα κατά την είσοδο των ομάδων στο γήπεδο την θαύμασε όλη η Ελλάδα.
Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι ότι την μαγική υποδοχή στους παίκτες την έντυσε με απόλυτη ευπρέπεια και αξιοπρέπεια καθ’ όλη την διάρκεια του ντέρμπι.
Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν παρεκτράπηκε, ούτε από χαρά , ούτε από απογοήτευση.
Σε κανένα γκολ δεν μπήκαν μέσα οπαδοί να πανηγυρίσουν , όπως συνηθίζουν να κάνουν αλλού, ούτε καν στην λήξη, καμία πρόκληση ή απρέπεια στο πρόσωπο του αντίπαλου προπονητή , πουθενά τσαμπουκαλίκια και άλαιμοι φουσκωτοί να πουλάνε νταηλίκι και προστασία!
Αυτά γιατί οι συγκρίσεις επιβάλλονται!
Ο κόσμος πήρε επιτέλους μια μεγάλη χαρά, έβγαλε απωθημένα χρόνων με φωνή και συνθήματα.
Δικαιούταν αυτό το δώρο για την πίστη του στην ομάδα ιδιαίτερα στα δύσκολα και μακάρι να δεχθεί από την ομάδα το μεγαλύτερο δώρο που χρόνια προσδοκά. Την κατάκτηση ενός τίτλου.
