Ο Άρης πέταξε στα… σκουπίδια δύο ακόμα βαθμούς σε ένα παιχνίδι που αν ξέφευγε ελάχιστα από την μετριότητα θα μπορούσε εύκολα ή δύσκολα να πάρει. Έστω κι έτσι, όμως, απέφυγε την ήττα και πήρε τον ένα βαθμό σε μία έδρα που εξ΄ αρχής άπαντες γνώριζαν ότι θα δυσκόλευε πολύ τους “κίτρινους”.
Δύο είναι κατά βάση οι παράμετροι που δεν επέτρεψαν στον Άρη να διαφοροποιήσει την αγωνιστική του εικόνα κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης.
Από τα πρώτα λεπτά οι μέσοι του Άρη έδειξαν ότι δεν πατάνε καλά στο χορτάρι, εικόνα που δεν άλλαξαν σε κανένα βαθμό στη συνέχεια. Αβίαστα λάθη, νωθρή ανάπτυξη και σχετικά αργές επιστροφές στην άμυνα στιγμάτισαν το παιχνίδι των περισσοτέρων, με εξαίρεση ίσως τον Παπαδόπουλο που ήταν πιο σταθερός και περισσότερο κινητικός έναντι των υπολοίπων.
Οι γηπεδούχοι το εκμεταλλεύτηκαν, πίεσαν τα χαφ του Άρη στην πρώτη μπαλιά και κατάφεραν αρκετές φορές να βρεθούν έξω από την εστία του Καρατζιοβαλή με δύο-τρεις πάσες.Η μεγάλη φάση σε επίθεση από τον άξονα μπορεί να μην έγινε, ωστόσο ήταν αρκετό, ώστε ο Άρης να μην βρει ρυθμό και φυσικά να μην αξιοποιήσει την όποια κατοχή μπάλας είχε κατά διαστήματα.
Αναμφισβήτητα, το όλο σκηνικό… στράβωσε από την αρχή, όταν ο Άρης στερήθηκε από τον πάγκο την καθοδήγηση του προπονητή του.Η υπέρμετρη… ευαισθησία του Δραγάτη στην απόφαση του να μην επιτρέψει να καθίσει στη θέση του ο Πάουλο Κάμπος αποπροσονατόλισε τους ποδοσφαιριστές του Άρη, που ξεκίνησαν την αναμέτρηση γνωρίζοντας ότι ο βραζιλιάνος θα κοουτσάρει από την εξέδρα.
Η απουσία του Κάμπος έγινε περισσότερο αισθητή κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης και ιδίως όταν οι γηπεδούχοι εκμεταλλευόντουσαν την μέτρια εικόνα του Άρη.Σε εκείνα τα διαστήματα οι “κίτρινοι” είχαν ανάγκη από το καθαρό μυαλό του προπονητή, τις οδηγίες του και φυσικά τις αλλαγές του στον αγωνιστικό χώρο.
