Είχαμε αρκετό καιρό να τα πούμε… Είναι γεγονός ότι όλοι βιώσαμε τις δύσκολες καταστάσεις που περνάει ο σύλλογος, σε μια διαφορετική συγκυρία. Κι αυτό γιατί ο Άρης μας γιορτάζει τις ημέρες αυτές τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του και όλοι θα πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι γι αυτό, έχοντας αναλογιστεί πόσο μεγάλος σύλλογος είναι στην πορεία των χρόνων.
Μπορεί ο σύλλογος, λόγω του ποδοσφαιρικού κυρίως τμήματος, να μην βρίσκεται στην καλύτερή της κατάσταση, ωστόσο, αυτό δεν θα πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε την συνολική παρουσία του συλλόγου, έχοντας στο μυαλό πώς θα βρεθεί λύση για να επιστρέψει σύντομα εκεί που ανήκει.
Άλλωστε, ένας σύλλογος δεν κρίνεται από τη μία αυτή (κακή) στιγμή, αλλά από τη συνολική του παρουσία και προσφορά. Και σίγουρα ως προς αυτό το κομμάτι ο λαός του Άρη θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος και συνάμα τυχερός, αφού έχει γευτεί τόσο μεγάλες χαρές σε συλλογικό επίπεδο.
Γιορτάζουμε, λοιπόν, τα εκατό χρόνια ιστορίας μας και εύχομαι αυτά να πολλαπλασιαστούν, να βρούμε λύσεις, ώστε ν΄ αφήσουμε κάτι στις γενιές που θ΄ ακολουθήσουν. Να αφήσουμε κληρονομιά από έναν τόσο λαμπρό σύλλογο.
Θα ήθελα ιδιαίτερα να σταθώ και στην πρόσφατη βράβευσή μου από τον Ερασιτέχνη, στο πλαίσιο της γιορτής των ακαδημιών μπάσκετ και του γυναικείου βόλεϊ: ήταν μία σημαντική στιγμή για εμένα, η χαρά και η συγκίνηση που ένιωσα ήταν τεράστια.
Ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και εγκάρδιος και τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό.
