Μια νέα συνεργασία ξεκίνησε εδώ και μέρες στο PRESSARIS. Νέος σχολιογράφος έρχεται να blog-ΑΡΗ με ξεχωριστό τρόπο την κιτρινόμαυρη επικαιρότητα. Ξεχωριστό κι ανατρεπτικό το… προσωνύμιο του: Χιούι! Μέσα από το PRESSARIS θα καταθέτει τις δικές απόψεις. σκέψεις, προβληματισμό! Μείνετε συντονισμένοι…
“Όταν κάτι πηγαίνει στραβά, σίγουρα, θα πάει χειρότερα”, φέρεται να είπε ο Μέρφι σε έναν απ’ τους, γνωστούς “νόμους του”. Ο ίδιος, ο Έντουαρντ Μέρφι είπε επίσης,σε μία αποστροφή του λόγου του πως “Όταν αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους, αυτά έχουν την τάση να πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο “. Αυτός είναι ο φακός μέσω του οποίου προσεγγίζω τις λεπτομέρειες, τόσο του χτεσινού αγώνα όσο και τα συμπεράσματα ενός επαρκούς δείγματος 10 παιχνιδιών, 6 στο πρωτάθλημα και 4 στην Ευρώπη, του Άρη…
Πειθαρχία
Η αγωνιστική και πνευματική συμπεριφορά της ομάδας μας, σε όλο αυτό το διάστημα, χαρακτηρίζεται από τα δύο εντελώς ανάποδα πρόσωπα που αυτή εμφανίζει σε εντός και εκτός έδρας αγώνες. Οι αγώνες στο Ισραήλ, στο Αγρίνιο, στον Βόλο, με εξαίρεση την Τρίπολη, έχουν κοινά χαρακτηριστικά και το αγωνιστικό δείγμα, πλέον, είναι τέτοιο που αρκεί για να εξαχθούν συμπεράσματα. Δεν μιλάμε μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά για τα στοιχεία που εμφάνισαν ποδοσφαιριστές και προπονητές σε τέσσερα γεμάτα 90λεπτα συν τις καθυστερήσεις και που έχουν κοινά χαρακτηριστικά σε ότι αφορά την συγκέντρωση, την πειθαρχία, την πνευματική ετοιμότητα, την λήψη αποφάσεων. Τομείς που κρίθηκαν αρνητικά, έως τώρα.
Λάθη, τόσο σε αποφάσεις όσο σε τοποθετήσεις και συνεργασίες, αλλά και σε επιλογές προσώπων και μάλιστα επαναλαμβανόμενα, δημιουργούν συνθήκη, δείχνουν νοοτροπία. Είτε στον πάγκο έκατσε ο Μπούργος, είτε ο Τερζής, είτε ο Πάρντιου, το φαινόμενο είναι παρόμοιο. Εκνευριστικά παρόμοιο, για την ακρίβεια, για εμάς, τους οπαδούς της ομάδας. Σε αυτό το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, βέβαια, υπάρχουν και οι πένες που, ενώ τώρα εξάρουν την απόφαση του προπονητή να τεθούν κανόνες απ’ τα πιο απλά όπως τα τηλέφωνα των παιχτών, οι ίδιες πένες δεν επισήμαναν νωρίτερα το γεγονός αυτό, ενώ πέρασαν δύο εβδομάδες δίπλα σε όλη την κιτρινόμαυρη οικογένεια, στην προετοιμασία για παράδειγμα.
Δηλαδή, φαινόμενα απειθαρχίας σε παρελθοντικό χρόνο, αν κατανόησα καλά τις τοποθετήσεις του Άγγλου. Είναι βέβαιο πως, αν δεχτούμε πως ίσχυε κάτι τέτοιο, αυτό θα καθρεφτίζεται ανά περιόδους, μέχρι να επιλυθεί, στο γήπεδο. Είναι το ένα πρόσωπο του Άρη. Το κακό, το απείθαρχο, αυτό που κάνει το στομάχι να αναγουλιάζει, τα νεύρα να βγαίνουν απ’ το κεφάλι.
Συγκέντρωση
Στον αντίποδα, στα 6 εντός έδρας παιχνίδια, με αυτό με την Γκόμελ να λογίζεται ως τέτοιο, η πνευματική, αγωνιστική, αλλά και η τακτική προσέγγιση του Άρη υπήρξε το ακριβώς αντίθετο. Για μία λεπτομέρεια, ενός χαμένου πέναλτι, ο Άρης θα έπαιρνε το 100% σε συγκομιδή, πράγμα δίκαιο αν κρίνουμε τα στοιχεία που αναλύθηκαν παραπάνω, την συγκέντρωση, την πνευματική ετοιμότητα και συμπεριφορά, τους ρόλους και πώς οι, ίδιοι, παίχτες ανταποκρίθηκαν σε αυτούς, εν αντιθέσει με τα εκτός έδρας, που προαναφέρθηκαν.
Αυτό είναι το άλλο πρόσωπο. Το δεύτερο. Άρα, η φράση “Άλλος Άρης, δεν ήταν ο εαυτός του”, κρίνεται λανθασμένη. Κομμάτι του Άρη είναι και το ένα και το άλλο. Ζητούμενο είναι να διορθωθεί το κακό και να συντηρηθεί το καλό. Πώς γίνεται αυτό; Καλές οι, εύκολες και εκ του αποτελέσματος, παρατηρήσεις, αλλά ποια είναι η λύση, πέρα από τις διαπιστώσεις;
Ηρεμία, καθαρό μυαλό, αποφασιστικότητα
Βλέποντας το παιχνίδι στην πανέμορφη πόλη που έχει την ατυχία ή μάλλον έκαναν οι κάτοικοί της την επιλογή να, έχει μία απ’ τις πλέον αντιπαθητικές προσωπικότητες που λυμαίνονται το ποδόσφαιρο που αγαπάμε, τόσο ως Δήμαρχο αλλά και ιδιοκτήτη της ομάδας που μεταφέρθηκε, κατά παράβαση νόμων και λογικής, από την Πιερία, “έβλεπες” και αλήθειες που αφορούν στην ομάδα μας. Τα πράγματα πήγαν, από στραβά, χειρότερα ως αποτέλεσμα αποφάσεων ή μη εδώ και αρκετούς μήνες. Η μη έγκαιρη επιλογή χαφ και σέντερ μπακ, πληρώνονται ακριβά. Είναι προφανές. Θα είχαν πληρωθεί στο 100% αν δεν υπήρχε η έκλαμψη στην Τρίπολη. Ευτυχώς, έστω σε ένα παιχνίδι, η ομάδα έσωσε το ελάχιστο τότε. Τώρα;
Τώρα δεν υπάρχει η επιλογή, η πολυτέλεια προσθαφαιρέσαιων στο ρόστερ. Ω γέγονε, γέγονε. Υπάρχουν, όμως, κάποιες αποφάσεις που οφείλουν να παίρνονται με βάση την λογική. Αυτή, μαζί με τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν, θα δώσει πίσω κομμάτι όσων χάθηκαν, όσο είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Αυτή, η λογική, λέει και ξεκινάει από το γεγονός πως το στόπερ παίζει στο κέντρο της άμυνας, ο τερματοφύλακας κάτω απ’ τα γκολπόστ, ο φορ στην κορυφή. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει τι θα κάνει σε έναν άνθρωπο που έφαγε χρόνια, πάνω απ’ τα μισά μου, σε πάγκους Πρέμιερ Λιγκ, αλλά οφείλω να καταθέσω όσα σκέφτομαι.
Αυτό θα διασφαλίσει και το να μην “δίνονται” βορά, στο αδηφάγο κοινό των social media, παίχτες μεμονωμένοι που σίγουρα ευθύνονται για ανάποδα αποτελέσματα. Η ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά, η συσπείρωση και η υπομονή, η στήριξη θα είναι η γιατρειά. Η συστράτευση γύρω από αυτό που λέγεται ποδοσφαιρικός Άρης, παρά τα λάθη είτε παρελθοντικά είτε της στιγμής, είναι γιατρικό που θα φέρει αποτελέσματα. Η ήρεμη, χωρίς ουρλιαχτά, κριτική, η καθαρή ματιά. Αυτή που ποτέ δεν θα αποκτήσει ο Χ Βεργέτης και ο Ψ Κουμπαράκης, καθώς τα όσα εγκληματικά δεν υπέδειξαν στο διάστημα 10′-20′ ήρθαν σαν κερασάκι σε μια τούρτα γελοιότητας που ξεκινάει απ’ τα γραφεία της Ε.Π.Ο. και της Superleague και καταλήγει στην Πύδνα του Κολινδρού και στις παραλίες του Πηλίου. Όμως, επιμένω στην άποψη πως τα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια δεν πρέπει να ζουν με την δικαιολογία, όσο κι αν αυτή έχει ισχυρή βάση, καθώς το χτεσινό διαιτητικό και varίσιο όργιο με την μη κόκκινη στο 13 ξεπερνά τα όρια της υπομονής.
Η μόνη, διαχρονικά, απάντηση του Άρη σε όλο αυτό ήταν και είναι οι αγωνιστικές λύσεις. Είναι η κατανόηση ότι οι Βόλοι, οι Τρίπολες και τα Αγρίνια κάνουν εύκολη την βαθμολογική ζωή σου. Το αποδεικνύει η έως τώρα συγκομιδή, ξανά. Παιχνίδια σαν τα ντέρμπι που πέρασαν ή αυτό με την Α.Ε.Κ. που έρχεται είναι αυτά για την έξτρα ώθηση. Τα πρώτα, κρίνουν πορείες και σταθερότητα, τα δεύτερα κρίνουν τελικές θέσεις και επίτευξη στόχων. Στο χέρι του Άρη είναι να εμφανίσει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό που νοείται ως το καλό.
“ο Χιούι”
