13 Απριλίου ολοκληρώθηκε το πρωτάθλημα με τον υποβιβασμό του Άρη… 13 Ιουνίου και ο ο Άρης ακόμη ψάχνεται, περισσότερο σε θεωρητικό επίπεδο, μια και επί της ουσίας, δυο μήνες μετά βρίσκεται όχι απλά στο ίδιο σημείο, αλλά για πολλούς σε μειονεκτικότερο.
Παρά την αρχική (έστω και συγκρατημένη) αισιοδοξία που καλλιεργήθηκε ότι θα υπάρξει αδειοδότηση και τα νούμερα “παλεύονται”, αυτή τη στιγμή ο περιορισμός των μεταγραφών και τα οικονομικά μεγέθη που απαιτούνται… τρομάζουν!
Στην τελευταία συνέντευξη της διοίκησης της ΠΑΕ ειπώθηκε ότι ο Άρης θα χρειαστεί ένα αγωνιστικό μπάτζετ στη Β’ εθνική που θα φτάνει τα 2.000.000 ευρώ, ξέχωρα από τα χρέη προς τρίτους και δημόσιο και μέχρι στιγμής, η εξασφάλιση τέτοιων ποσών είναι στην σφαίρα της θεωρίας (για να μην πούμε της φαντασίας και θεωρηθούμε κακοπροαίρετοι).
Αυτή τη στιγμή στην Αλκμήνης μιλούν για:
1. Μείωση των συμβολαίων των παικτών που είναι στο ρόστερ, αλλά όλοι παρακάμπτουν ότι οι παίκτες έχουν δικαίωμα προσφυγής και για να συζητήσουν θα χρειαστεί το λιγότερο κάποιο ποσό.
2. Περιορισμό στον τομέα της μεταγραφικής ενίσχυσης, από τη στιγμή που χωρίς αδειοδότηση, τα κουκιά είναι για 3η χρονιά μετρημένα, αλλά και εδώ χρειάζονται όχι θεωρίες αλλά χρήματα. Και κάτι επίσης σημαντικό, ο περιορισμός μεταγραφών κάνει τον Άρη λιγότερο ισχυρό και ανταγωνιστικό στο κυνήγι της επιβίωσης.
3. Επαναφορά των “θέλω” σε ότι αφορά την πώληση των Διούδη, Μανιά, τα συμβόλαια των οποίων και δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, αλλά κυρίως ότι αυτοί οι παίκτες έχουν δικαίωμα προσφυγής, οπότε μπορούν να χαθούν ανά πάσα στιγμή, με τον Άρη μόνο ζημιωμένο.
Υπό αυτές τον ασφυκτικό κλοιό, επανερχόμαστε στο ίδιο σημείο, με τον Άρη να κυνηγάει την… ουρά και να αναζητεί πράξεις και όχι θεωρίες.
