Νέα τοποθέτηση είχε στο σάιτ του ο Super 3, μετά τη χθεσινή σκληρή αναφορά για την αγωνιστικό ναυάγιο της ομάδας στην Κέρκυρα.Συγκεκριμένα αναφέρονται τα εξής:
«Δημόσιες σχέσεις» ο SUPER 3 δεν έκανε και θα κάνει ποτέ. Εν έτει 1988, όταν και δημιουργήθηκε, για ένα πράγμα ορκίστηκε: Ότι δεν θα φοβηθεί ποτέ. Σε οτιδήποτε αφορά την ομάδα που υπηρετεί.
Έτσι λοιπόν, ο χρόνος περνά και μαζί του, έρχεται καθημερινά και καινούρια γνώση και «φώτιση» γύρω από αυτόν τον Σύλλογο, που σε ανύποπτο χρόνο έχουμε πει ότι αποτελεί ένα Πανεπιστήμιο, από το οποίο «δεν θα αποφοιτήσει ποτέ κανείς».
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, είναι άκρως επικίνδυνη. Με τον οικονομικό κυκεώνα να έχει πέσει σε όλη τη χώρα, άρα και τη δική μας «πλάτη», με τους διάφορους χορηγούς – κρατικούς και μη – είτε να «κλατάρουν», είτε να υπόσχονται χωρίς πράξεις, είτε να «κουρεύουν», με έναν κόσμο που δυστυχώς δεν στηρίζει την ομάδα όσο επιβάλλεται σε έναν Σύλλογο που είναι έννοια ταυτόσημη με τους οπαδούς του (μειωμένος αριθμός διαρκείας και εισιτηρίων, μικρό ενδιαφέρον για εγγραφές στη Λέσχη, για στήριξη του επίσημου ραδιοφώνου και αρκετά ακόμα), με ένα συνονθύλευμα παικτών που από το καλοκαίρι δεν έχει δείξει ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος, με έναν πρώην προπονητή να έχει αφήσει «καμένη γη», με έναν νυν να μπερδεύεται και αυτός με ό,τι επικρατεί και καμιά φορά να μοιάζει ανήμπορος και με μια διοίκηση να έχει πέσει με τα μούτρα στο θέμα της οικονομικής επιβίωσης, χωρίς όμως να έχει ρίξει το απαιτούμενο βάρος των αποφάσεων και στο αγωνιστικό κομμάτι.
Όλα αυτά τα παραπάνω, φτάνουν και περισσεύουν για να αντιληφθούμε ότι η χρονιά αυτή είναι δύσκολη και θα είναι έως το τέλος. Και αυτό, ο SUPER 3 το τόνισε σε και πάλι σε ανύποπτο χρόνο, γιατί η γνώση του γύρω από τα γεγονότα και η προνοητικότητα που αποτελεί αποτέλεσμα 24 χρόνων αγώνα στα δρώμενα του ΑΡΗ, χτυπούσε επίμονα το καμπανάκι.
Η ευθύνη για το χάλι της ομάδας, σε αγωνιστικό κυρίως επίπεδο – που είναι και η «βιτρίνα» – αλλά και σε επιμέρους ζητήματα, είναι απλό να πει κανείς ότι ξεκινάει από την «κεφαλή» και συνεχίζεται και καταλήγει στις «πατούσες». Και έτσι είναι, από τη στιγμή που η μη λήψη αποφάσεων και η έλλειψη αποφασιστικότητας, οδήγησαν τον ΑΡΗ σε ένα αδιέξοδο εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Ο μη έλεγχος, δηλαδή, του αγωνιστικού κομματιού, από την προετοιμασία, τις προπονήσεις και τα «θέλω» του εκάστοτε προπονητή, μέχρι τα ξενύχτια και τα λογάκια που εκστομίζουν τα καλοχαϊδεμένα παλικαράκια (της φακής), έχει φτάσει την ομάδα σε ένα πάρα πολύ αρνητικό επίπεδο.
Είναι εύκολο να πούμε ξανά για τους κοντά 40 παίκτες που έχει το ρόστερ του ΑΡΗ και για τον Τσιώλη που έμεινε στο περσινό «5Χ5» και από το καλοκαίρι και έπειτα (ας πούμε με τρόπο μαλακό ότι) «έχασε την μπάλα» και δεν έφτιαξε τον ΑΡΗ όπως θα έπρεπε, για μια ομάδα που σταμάτησε να παίζει στα μέσα της άνοιξης και έως τώρα έχει «κατορθώσει» να παραμένει απρόσωπη.
Είναι εξίσου εύκολο να μιλήσουμε για τη διοίκηση και τους ανθρώπους γύρω από αυτήν, την έλλειψη συντονισμού, τον μη καταλογισμό των βαρύτατων ευθυνών σε αυτούς που τις έχουν από προηγούμενες χρονιές και την ώρα που έπρεπε, για να καταλάβει όλος ο κόσμος πόσο ζημιά έκαναν στον Σύλλογο με τον εγωισμό και τις φιλοδοξίες τους, την έλλειψη πυγμής και επιβολής στο αγωνιστικό τμήμα.
Είναι εύκολο επίσης να αναφερθούμε στον Πρόμπιερζ, το γκρουπ α, το γκρουπ β, τις μεταγραφές, τις αποδεσμεύσεις, το ραδιόφωνο, να περάσουμε μετά και στα κυλικεία και τα μαγαζιά, τα τουρνικέ και το ηλεκτρονικό σύστημα των εισιτηρίων.
Στο τέλος, όμως, θα συνειδητοποιήσουμε, άραγε, το τι συμβαίνει τώρα, το πόσο κοροϊδία μάς «προσφέρουν» απλόχερα τα γελοία υποκείμενα που περιφέρονται στον αγωνιστικό χώρο, το πόσο εξοργιστικό είναι να φοράει κάποιος τη φανέλα για την οποία έχει χυθεί αίμα και κόπος και αφού παρουσιαστεί στο γήπεδο σαν νεογέννητο γατάκι, μετά να επικαλείται τα όποια προβλήματα υπάρχουν, λες και τον έδεσε κανείς χειροπόδαρα και τον πέταξε μέσα στην αρένα με τα λιοντάρια;
Θα σκεφτούμε, άραγε, ότι ναι ρε π*υστη μου, η διοίκηση φταίει στο μεγαλύτερο κομμάτι και μετά όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων μας των εαυτών, άλλα στην προκειμένη περίπτωση που οι εκλεγμένοι διοικούντες δείχνουν να έχουν εγκλωβιστεί, η «πυρά» και το «πετροβόλημα» είναι ικανά να οδηγήσουν μονομιάς τον ΑΡΗ σε διάλυση και κάποιες «αρειανάρες» σε ολονύχτια γλέντια;
Θα καταλάβουμε ότι το αγωνιστικό πρόβλημα του ΑΡΗ, αυτή η χρόνια γάγγραινα, δυστυχώς θέλει πολύ ακόμα δρόμο για να μπει σε μια ευθεία και πως οι αφορισμοί και οι γενικολογίες, «αθωώνουν» – και μάλιστα, πανηγυρικά – τους πεταμένους που περπατάνε μέσα στο γήπεδο, κλοτσάνε την μπάλα σαν να μην θέλουν να χαλάσουν το πεντικιούρ τους και ενδιαφέρονται μόνο για τον γελοίο εαυτούλη τους, λες και αν ο ΑΡΗΣ δεν τραβήξει μπροστά, οι άχρηστοι αυτοί θα βρουν πουθενά «στέγη»;
Θα πει κάποιος, «ναι ρε ντερβίσια», αλλά η διοίκηση και ο προπονητής γιατί δεν κάνουν κάτι; Δηλαδή, όταν ο παίκτης κατεβαίνει να παίξει στην Κέρκυρα και όχι απλά δεν είναι σε καλή μέρα – όπως γίνεται συνήθως φέτος – αλλά «πουλάει» τρελίτσα και από αυτή την τρελίτσα κινδυνεύει συθέμελα το Σωματείο, ποιος φωστήρας μπορεί να πει ότι η λύση είναι μία και αυτή πρέπει να ακολουθηθεί;
Ποιος μπορεί να πει, δηλαδή, επακριβώς τι πρέπει να γίνει και να είναι και σίγουρος ότι αυτό θα πετύχει; Αλλά και να το πει, τι σημαίνει αυτό; Αυτός θα το πράξει; Φυσικά και όχι.
Επειδή, λοιπόν, το να έχεις ευθύνη στα χέρια σου δεν είναι καθόλου εύκολο, επειδή πολλοί δείχνουν εύκολα να το ξεχνάνε αυτό γιατί πολύ απλά, ό,τι και να κάνουν, κανείς δεν θα τους καταλογίσει τίποτα και επειδή ξεκάθαρα το μέλλον του ΑΡΗ κρίνεται αυτή τη στιγμή από τους σιχαμένους περιπατητές που ανάθεμα την ώρα που φόρεσαν αυτή τη φανέλα, ένα είναι το σίγουρο.
Ότι αν συνεχιστεί αυτό το «τροπάριο», θα κινήσουμε γη και ουρανό, θα πιάσουμε λυτούς και δεμένους, θα αφιερώσουμε που λέει ο λόγος όλο μας το είναι, για να καταστραφούν επαγγελματικά, να μην έχουν στον ήλιο μοίρα και όποια πόρτα και να χτυπάνε για να βρουν «ένα πιάτο φαΐ», να τους μουντζώνουν και να τους φτύνουν.
Όσο, δε, για κάποιους που «θορυβήθηκαν» από τα λόγια του SUPER 3 με αφορμή την τραγωδία της Κέρκυρας και τους κλόουν που μας οδήγησαν σε αυτή, ας καταλάβουν επιτέλους ότι ο SUPER 3 ήταν ΑΡΗΣ, είναι ΑΡΗΣ και θα συνεχίσει να είναι ΑΡΗΣ, ανιδιοτελώς, με πείσμα, κουράγιο και ευθύνη.
Αν κάποιος εντός, εκτός και επί ταυτά ΑΡΗ νιώθει ότι δεν μπορεί να αντέξει τις εξελίξεις, ας κάνει στην άκρη. Οι ώρες είναι κρίσιμες και δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν τα «δάκρυα» και τα σχόλια με τις τρεμάμενες φωνές και τα ιδρωμένα σε σημείο λαδώματος χέρια.
Όσο, δε, για τα άλλα *νόπανα, αυτά που βγήκαν ξανά από τις σκ@τωμένες φωλιές τους και άρχισαν πάλι κάτι να ψελλίζουν, στα ράδια, τα φόρουμ και τα φέισμπουκ, για τον SUPER 3, που μέχρι και στου βοδιού το κέρατο τραβιέται για να υπερασπιστεί τα χρώματα του ΑΡΗ, η ώρα θα έρθει. Και όταν ο Αρμαγεδδών θα σκοτεινιάσει τα πάντα στη Γη (έτσι δεν λένε για το 2012;), τότε θα πάρει μαζί του μέχρι και τις κατσαρίδες”.
