Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο Άρης σίγουρα δεν βρίσκεται ούτε στο ένα δέκατο των στόχων που έχει θέσει φέτος. To PRESSARIS κάνει μια ανάλυση της… καθίζησης και τον έλεγχο των παικτών “έναν προς έναν”!
Αγωνιστικά η ομάδα ξεκίνησε με διστακτικότητα και πολλές αυξομειώσεις στην απόδοσή της, ωστόσο αν κάποιος οπαδός του Άρη κατορθώσει να δει ψύχραιμα (δύσκολη και… πανάκριβη λέξη η ψυχραιμία για τον Άρη τούτη τη στιγμή) την εικόνα των «κίτρινων», θα αντιληφθεί πως το ταμείο είναι υπερβολικά μείον.
Η εικόνα που έχουν διαμορφώσει οι παίκτες του Άρη, είναι πολύ μακριά από αυτό που θέλουν να δουν όλοι οι φίλοι του και προφανώς κάτι πρέπει να αλλάξει. Όσο και συνειδητοποιημένοι να ήταν οι Αρειανοί στην αρχή της σεζόν, σίγουρα τους πονάει ότι η ομάδα είναι εκεί που είναι και έτσι όπως είναι. Προφανώς και απαιτήσεις δεν υπήρχαν μεγάλες, αλλά κι αυτές οι ελάχιστες φιλοδοξίες που υπήρχαν στην αρχή της χρονιάς (ομάδα νέα, με πάθος, τσαγανό, ψυχή και αδιάκοπο τρέξιμο) δεν έχουν επαληθευτεί.
Πάμε όμως να δούμε ξεχωριστά την εικόνα του κάθε παίκτη από το ξεκίνημα και στα 15 + 1 παιχνίδια που έδωσε ο Άρης μέχρι στιγμής…
Μάρκος Βελλίδης: Ο… υπαρχηγός του Άρη, ένας εκ των πιο έμπειρων και παίκτης που θα έπρεπε να πάρει από το χέρι τους συμπαίκτες του από το ξεκίνημα και να τους ψυχώσει. Ωστόσο, οι εμφανίσεις του κυμαίνονται σε κάτω του μετρίου επίπεδα (για το ταλέντο και τις φιλοδοξίες που υπάρχουν) και με εξαίρεση δύο τρία παιχνίδια, δεν έδωσε όσα μπόρεσε στο πρώτο μισό, ίσως επηρεασμένος κι αυτός από το όλο κλίμα. Δεν χρειάζεται απλώς να πάρει μεγαλύτερες πρωτοβουλίες και να γίνει ηγετική μορφή. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ…
Σωκράτης Διούδης: Το μέλλον και ίσως το παρόν. Έπαιξε τρία ματς πρωταθλήματος κι ένα Κυπέλλου. Στα τρία του πρωταθλήματος ήταν εξαιρετικός, κάνοντας πολλούς να αναρωτηθούν το λόγο που δεν έπαιζε. Στο ματς του Κυπέλλου όμως φάνηκε εκτός κλίματος, αν και λογικό αφού λόγω απειρίας δικαιολογείται. Θα προσφέρει είναι σίγουρο και δείχνει ζήλο και δουλεύει κι αυτό θα αποδειχθεί.
Γρηγόρης Παπαζαχαρίας: Ισχύει σε μεγάλο βαθμό και γι’ αυτόν ότι και με τον Βελλίδη. Μπορεί και πρέπει να δώσει περισσότερα. Όσο και να τον επηρεάζει η κατάσταση της ομάδας, από τη στιγμή που το καλοκαίρι έμεινε, πρέπει να πάρει το ρόλο του αρχηγού και να τον κάνει «Ευαγγέλιο». Όχι τόσο στο γήπεδο, αλλά στα αποδυτήρια συσπειρώνοντας την ομάδα. Τη θέση του στην εντεκάδα την έχασε πάντως δίκαια όχι άδικα με βάση τις εμφανίσεις του.
Ρούμπεν Πουλίδο: Έχει αδιαμφισβήτητη ποιότητα, η οποία ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα στο φετινό Άρη. Προφανώς και από τους διακριθέντες του πρώτου γύρου. Οι τραυματισμοί στέρησαν πολλά από την ομάδα.
Νίκος Παντίδος: Είναι ποιοτικός. Ξεκίνησε βασικός, έμεινε στον πάγκο, ξαναμπήκε και ξανά πάγκο. Πάντως λύσεις έδωσε και είναι αλήθεια ότι για την πρώτη του σεζόν στη Σούπερ Λίγκα τα έχει πάει μια χαρά.
Μιχάλης Γιαννίτσης: Πέρασε από χίλια κύματα. Δεξί μπακ, αριστερό μπακ όπου δεν έκανε τίποτα (και λογικό) ώσπου μπήκε στα στόπερ και σιγά – σιγά βγάζει αρετές. Με έναν παίκτη σαν τον Πουλίδο ειδικά δίπλα του θα μάθει και πολλά και θα εξελιχθεί παραπάνω. Προφανώς και αποτελεί μονάδα, που γεμίζει ελπίδες για το μέλλον.
Δημήτρης Κοτσώνης: Μία εμφάνιση όλη και όλη στην Καλλιθέα για το Κύπελλο και ήταν απογοητευτική. Λογικό, αν σκεφτεί κάποιος πως το καλοκαίρι ήταν εκτός ομάδας. Δύσκολα θα βρει ωστόσο χώρο και χρόνο να ξαναπαίξει, αν και ο Αλκαράθ τουλάχιστον έδειξε πως ανταμείβει όσους μοχθούν στις προπονήσεις.
Γιώργος Μαργαρίτης: Γεμάτο και πολύ καλό πρώτο μισό στη σεζόν. Σαφώς και χωράει βελτίωση, όμως έχει προσφέρει πολλά, αν σκεφτεί κάποιος ότι ήρθε από το πουθενά σε μικρή ηλικία και μπήκε με τη μία στα βαθιά.
Στέλιος Τσουκάνης: Δεν έπαιξε πολύ. Τρία ματς και σύνολο 146 λεπτά, συν ένα ενενηντάλεπτο στο Κύπελλο, με μέτρια εικόνα γενικά. Θα έχει κι άλλες ευκαιρίες.
Νίκος Ψυχογιός: Όσο έπαιζε (εννιά ματς, τα πρώτα στη σεζόν), έδειξε καλά στοιχεία. Ξαφνικά έμεινε εκτός και αυτό είναι απορίας άξιο. Πλέον κι αυτός αποτελεί εναλλακτική λύση.
Κώστας Καζναφέρης: Απογοητευτικός, τουλάχιστον στο πρώτο μισό του πρώτου γύρου, στη συνέχεια έδειξε βελτίωση, αλλά και πάλι σε ρηχά νερά κινήθηκε. Υπάρχουν από αυτόν τουλάχιστον μεγάλες απαιτήσεις. Πρέπει να ανέβει, γιατί ο καλός «Κάζνα» πέρυσι έδειξε ότι μπορεί να ανεβάσει πολύ τον Άρη. Το θέμα είναι ως τι. Δεξί μπακ ή δεξί χαφ; Ας ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα…
Δημήτρης Ασλανίδης: Δεν μπόρεσε να σταθεί καλά όσες φορές του δόθηκε ευκαιρία. Βέβαια έχει άλλοθι. Το παιδί αμυντικός χαφ είναι. Αντιθέτως ως τέτοιος έπαιξε μόλις μία φορά, με τους εκάστοτε προπονητές να τον βάζουν από αριστερό εξτρέμ, μέχρι και δεξί μπακ.
Χαράλαμπος Οικονομόπουλος: Μόλις έφυγε ο Κατσαβάκης και ανέλαβε ο Πασιαλής, ο Οικονομόπουλος μπήκε βασικός και έκανε εξαιρετικό ματς τόσο με τον Παναθηναϊκό, όσο και με τον Ολυμπιακό. Ακολούθως άρχισε να πέφτει, ωστόσο ακόμα και τώρα δίνει λύσεις, έστω κι αν μπαίνει αλλαγή.
Μανώλης Παπαστεριανός: Είχε προβλήματα πολλά με τον Κατσαβάκη από το ξεκίνημα, ωστόσο μόλις εκείνος αποχώρησε ανέβηκε. Παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Με αθόρυβη αλλά σημαντική δουλειά.
Νούνο Κοέλιο: Ο Άρης είχε δικαίωμα μόνο για τρεις ξένους στο μεταγραφικό παζάρι και η μία επιλογή είναι αλήθεια πως δεν του βγήκε στο βαθμό που θα ήθελε. Φιλότιμος είναι ο Πορτογάλος, αλλά δεν αρκεί αυτό. Δεν βγάζει ποιότητα και ηρεμία και απλώς παίζει, ελλείψει μιας πιο αξιόλογης λύσης. Ίσως με τα λεφτά που δόθηκαν για τον Κοέλιο να μπορούσε να αποκτηθεί ένας πιο πολυσύνθετος παίκτης.
Κώστας Καπετάνος: Απογοήτευσε πλήρως (όπως και πέρυσι) στα πρώτα ματς. Στη συνέχεια ανέβηκε κάπως, είχε κάποιες εκλάμψεις, οι οποίες μεταφράστηκαν σε ασίστ και βαθμούς. Σίγουρα δεν είναι αυτός που θα έπρεπε, αλλά και προφανώς ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια να στερηθεί έναν παίκτη, ο οποίος δεν μπορεί να παίζει βασικός, αλλά ίσως είναι σε θέση μετά το70’ να περνάει σαν αλλαγή και με ένα στημένο ή μία καλή μπαλιά να «ξεκλειδώσει» άμυνες σαν αυτή της Ξάνθης.
Βασίλης Τριανταφυλλάκος: Εκτός λόγω τραυματισμού στο ξεκίνημα, επέστρεψε τώρα αλλά δείχνει σε άσχημη κατάσταση.
Ερωτόκριτος Νταμαρλής: Μπήκε όταν η ομάδα έψαχνε λύσεις και είναι αλήθεια ότι ήταν εξαιρετικός, δίνοντας ελπίδα στον κόσμο. Στη συνέχεια ένας ύπουλος τραυματισμός τον γύρισε λίγο πίσω, με αποτέλεσμα να είναι εκτός στα τελευταία ματς. Θα βοηθήσει και στο δεύτερο γύρο.
Αλέξανδρος Καραγιάννης: Μπήκε κι έπαιξε στα τελευταία δύο παιχνίδια. Γενικά δεν ήταν κακός, αλλά δεν έκανε και το κάτι ιδιαίτερο. Τεράστια η ευκαιρία που σπατάλησε με την Ξάνθη. Θα πάρει κι άλλες ευκαιρίες.
Παντελής Αντωνιάδης: Έχει παίξει ελάχιστα λεπτά και δεν μπορεί να κριθεί.
Δημήτρης Σουνάς: Στα 18 του μπήκε βασικός να… κάνει όλο του παιχνίδι του Άρη. Ξέρει πολύ μπάλα, έχει εξαιρετικά στοιχεία, πολύ καλή τεχνική και διορατικότητα, ενώ παρότι είναι παίκτης άξονα, παίζει και στην πτέρυγα πολύ καλά, βγάζοντας ποιότητα, ηρεμία, σαν να έχει εμπειρία χρόνων. Ξεκίνησε μέτρια, ανέβηκε πολύ στο τέλος.
Γιάννης Γιαννιώτας: Αν και ξεκίνησε μουδιασμένα, στη συνέχεια δείχνει να έχει πάρει την ομάδα από το… χέρι κυριολεκτικά. Παίκτης με μεγάλο και λαμπρό μέλλον. Σκοράρει, δίνει λύσεις. Αν δεν ήταν κι αυτός…
Γιάννης Γκέσιος: Ήρθε για βασικός. Ξεκίνησε εκτός αποστολής, μπήκε σιγά – σιγά και έκανε καλά ματς. Με τον Ολυμπιακό γύρισε μόνος του την εικόνα του παιχνιδιού μόλις μπήκε, ενώ ήταν κι αυτός που έδωσε τη νίκη με τη Βέροια «δίνοντας» το πρώτο και βάζοντας το δεύτερο τέρμα. Στη συνέχεια δύο συνεχόμενες (άδικες) αποβολές τον άφησαν έξω, με τον Αλκαράθ να τον θέτει εκτός ομάδας τουλάχιστον στα πρώτα παιχνίδια.
Νταβίντ Αγκάνθο: Ήρθε και ξεκίνησε φουριόζος,, παίζοντας με πάθος, βγάζοντας πολύ ποιότητα και σκοράροντας πέντε φορές… μαζεμένες. Ακολούθως τραυματίστηκε και πλέον δείχνει να περνάει ένα μικρό ντεφορμάρισμα. Είναι ο ποιοτικότερος παίκτης του Άρη και πάνω του στηρίζεται όλη η ομάδα.
Σάκης Κανούλας: Δεν έχει παίξει πολύ. Όσο όμως το έκανε ήταν αρκετά θετικός. Με κερδισμένες μονομαχίες στο ψηλό παιχνίδι και καλές τοποθετήσεις στην περιοχή. Σκόραρε μάλιστα κιόλας και σίγουρα θα χρειαστεί ξανά στα ματς που ίσως η μπάλα «κολλήσει».
Νίκος Αγγελούδης: Δεν πήρε ευκαιρίες και είδε «φως» μόνο με τον Αλκαράθ, όπου και ουσιαστικά έπαιξε, δείχνοντας με την Ξάνθη ότι το έχει μέσα στην περιοχή. Σίγουρα είναι δύσκολο να κριθεί, έχοντας παίξει ελάχιστα.
