Ήταν το πρώτο τεστ της χρονιάς κόντρα στη Σιένα. Δεν υπάρχει λόγος για βιαστικά συμπεράσματα, ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα μόλις ξεκίνησε και με τις συνθήκες που ξεκίνησε. Το PRESSARIS επιχειρεί μια πρώτη αγωνιστική ανάλυση με τη σημείωση ότι υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη και χρειάζεται υπομονή. Από όλους…
Ο Μάκης Κατσαβάκης κατέβασε τον Άρη στο πρώτο φιλικό με ένα 5-3-2, το οποίο η ομάδα τα τελευταία χρόνια δεν έχει εφαρμόσει ξανά στο χορτάρι.
Στην άμυνα η πεντάδα αποτελούνταν από τους Ηρακλή, Παντίδο, Παπαζαχαρία, Γιαννίτση και Ασλανίδη, σε διάταξη από δεξιά προς αριστερά. Οι Παντίδος και Γιαννίτσης ήταν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, με τον Παπαζαχαρία να έχει το ρόλο του λίμπερο, σε μία θέση που έπαιξε και πέρυσι, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό, μιας και επιλέχτηκε από τον Μασάδο ως «σκούπα» μπροστά από τα στόπερ την περυσινή σεζόν.
Αυτή η κίνηση των πέντε στην άμυνα από τον Κατσαβάκη ήταν και ο κύριος λόγος που η ομάδα δεν είχε πολλά «ρήγματα» στα μετόπισθεν, με τη Σιένα να περιορίζεται σε δύο καθαρές ευκαιρίες σε όλο το ενενηντάλεπτο, συμπεριλαμβανομένου του γκολ.
Στον άξονα μπροστά από την άμυνα το ρόλο του καθαρού «κόφτη» είχε ο Μανώλης Παπαστεριανός, με τους Καπετάνο και Τριανταφυλλάκο σε πιο δημιουργικό ρόλο. Ειδικότερα ο Βασίλης Τριανταφυλλάκος ήταν αυτός που συνεχώς έπαιρνε την πρώτη πάσα, μιας και αυτός διαθέτει στοιχεία που ο έμπειρος κόουτς ανακάλυψε και μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα, ειδικά σε αυτή τη νευραλγική θέση. Ο νεαρός είναι άρτιος χειριστής της μπάλας και μάλιστα διαθέτει πολύ καλή πάσα, έχει ντρίμπλα και είναι ευκίνητος, ενώ βλέπει γήπεδο και σε συνδυασμό με το εκτόπισμά του (θυμίζει Φατί), μπορεί να αποτελέσει μία λύση στη θέση αυτή, που δύσκολα κάποιος θα είχε προβλέψει.
Πιο μπροστά έπαιζαν ο Γιάννης Γκέσιος με τον Κώστα Καζναφέρη. Ο νεοαποκτηθείς από την Επανομή Γκέσιος έδειξε κάποια καλά στοιχεία, όπως την υποδοχή της μπάλας και το μοίρασμα στα πλάγια, ωστόσο δεν είχε την καθαρή ευκαιρία. Λογικό, μιας και ουσιαστικά έπαιξε για πρώτη φορά με τη νέα του ομάδα, σε μία θέση πολύ δύσκολη και υπεύθυνη. Ο Καζναφέρης, που πέρυσι μόνο τερματοφύλακας δεν έπαιξε, αλλά τελικά βρήκε την… Ιθάκη του στο δεξί άκρο της άμυνας, θα πρέπει να ξεχάσει μάλλον αυτήν τη θέση. Ο Κατσαβάκης τον τοποθέτησε σε ένα πιο ελεύθερο ρόλο κρυφού κυνηγού, πίσω από τον Γκέσιο, αφού ο Καζναφέρης και τη ταχύτητα και την τεχνική έχει για να μπορέσει να παίξει στη θέση αυτήν.
