Η επιβίωση του Άρη, το να παραμείνει ζωντανός και υγιής, μετά τον τρίτο υποβιβασμό και τα συσσωρευμένα χρέη, πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς για όλη την οικογένεια του Άρη. Χωρίς στρατόπεδα ή διαχωρισμούς.
Τις τελευταίες μέρες είδει το φως της δημοσιότητας το άρθρο 106ια, η διαδικασία πιο απλά της “ειδικής εκκαθάρισης” μια ΑΕ, όπως π.χ. είναι ο Άρης, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση πληροί τις προϋποθέσεις. To ερώτημα που προκύπτει είναι βέβαια, γιατί δεν ακολουθήθηκε από την αρχή το συγκεκριμένο άρθρο και προτιμήθηκε το άρθρο 99; Μια απάντηση που δίνεται είναι ότι προτιμήθηκε να εξαντληθούν όλα τα νομικά περιθώρια, ώστε να “σωθεί” ο Άρης, χωρίς να πέσουν τα χρέη πάνω στους πρώην παράγοντες.
Πρέπει να σημειωθεί άλλωστε ότι η ΠΑΕ Άρης δίνει ακόμη την μάχη της για την υπαγωγή στο άρθρο 99, το οποίο είναι στην πρώτη γραμμή της προτεραιότητας και θα καθορίσει σημαντικά τις εξελίξεις.
Το PRESSARIS έθεσε τρία ερωτήματα στον Αργύρη Αργυριάδη, τον νομικό των κίτρινων που ασχολήθηκε και με το άρθρο 99, προκειμένου να ριχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο φως στο θέμα της “ειδικής εκκαθάρισης”.
1. Τι προβλέπει η διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης; Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Η διαδικασία, περιληπτικά, μπορούμε να πούμε προβλέπει ότι μεταβιβάζεται το σύνολο του ενεργητικού μιας εταιρίας μέσω δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού. Ως ενεργητικό ονομάζουμε τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά στοιχεία της ΠΑΕ, τις διοικητικές άδειες, τις απαιτήσεις που διατηρεί έναντι τρίτων κλπ. Όχι, όμως, τα χρέη. Προϋπόθεση όλων αυτών είναι να βρεθεί ένας αξιόχρεος επενδυτής που μαζί με την ΠΑΕ Άρης θα ζητήσει να κινηθεί η σχετική διαδικασία υποβάλλοντας τη σχετική αίτηση στο Πτωχευτικό Δικαστήριο. Το αξιόχρεο του επενδυτή θα πρέπει να βεβαιώνεται από Τράπεζα ή ΕΠΕΥ. Με αυτή τη διαδικασία, αφού καταβληθεί το πλειστηρίασμα από τον αγοραστή, ο Άρης θα παίζει στην Α΄ ή Β΄ Εθνική απαλλαγμένος από το σύνολο των χρεών του. Τα χρέη βαρύνουν τα πρόσωπα και όχι τον σύλλογο.
2. Πρέπει, λοιπόν, να βρεθεί ο επενδυτής;
Προφανώς. Όχι, όμως, ένας επενδυτής των 30 εκατομμυρίων ευρώ. Αρκεί και το 5% του ποσού αυτού. Άλλωστε χρειάζονται χρήματα εάν θέλουμε έναν Άρη βιώσιμο και ανταγωνιστικό. Ένας τέτοιος επενδυτής μπορεί να βρεθεί εφόσον οι παράγοντες του Άρη : α) σταματήσουν το αδιάκοπο κύκλο εσωστρέφειας και διχόνοιας
β) διευκρινίσουν ότι ο νέος ιδιοκτήτης αγοράζει την ομάδα ελεύθερη χρεών και
γ) προβάλλουν σε συνεργασία με τον ΑΣ τις κρυμμένες υπεραξίες που κατά τη γνώμη μου έχει το «Κλεάνθης Βικελίδης».
Ένα ανακαινισμένο γήπεδο εντός εμπορικού κέντρου στον ίδιο χώρο μπορεί να προκαλέσει επενδυτικό ενδιαφέρον. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να πληρώνονται και οι δόσεις της ρύθμισης του ΑΣ στο άρθρο 99 (εφόσον κινήσει τις διαδικασίες υπαγωγής), ώστε να ξεχρεώσει με το δημόσιο.
Υπάρχει, άλλωστε, και το διπλανό πάρκο που κάλλιστα μπορεί να παραχωρηθεί από την τοπική αυτοδιοίκηση στο όλο project που προφανώς θα περιλαμβάνει θέσεις υπόγειου parking προς ανακούφιση και των κατοίκων της περιοχής με αύξηση μάλιστα του πρασίνου.
3. Αυτό προϋποθέτει και στήριξη της πολιτείας;
Φυσικά. Για ποιο λόγο η Περιφέρεια Αττικής να δίνει 20 εκατομμύρια ευρώ από το ΕΣΠΑ για την κατασκευή του νέου γηπέδου της ΑΕΚ και ο Άρης να μην διεκδικεί το αντίστοιχο; Και οι δύο βασικοί υποψήφιοι περιφερειάρχες είναι εκλεκτά μέλη της Αρειανής οικογένειας. Το ίδιο και ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν. Κατά τη γνώμη μου το επόμενο δίμηνο, μέχρι τις εκλογές, θα κριθεί η ιστορία του Άρη.
Από τους πολιτικούς θέλουμε στήριξη, στο πλαίσιο του νόμιμου και του εφικτού, τόσο για το ξεκαθάρισμα των ομάδων που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Α΄ Εθνική όσο και για την αλλαγή χρήσης του γηπέδου από αμιγούς αθλητικού χώρου σε μεικτής χρήσης. Από εκεί και πέρα οι παράγοντες του Άρη ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αυτά που επιγραμματικά σας ανέφερα μπορούν και πρέπει να γίνουν.
