Ο Άρης Θεσσαλονίκης το περασμένο Σάββατο μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» όχι μόνο έγινε ARIS σφραγίζοντας το ευρωπαϊκό του εισιτήριο αλλά «έγραψε» ιστορία με χρυσά γράμματα, η οποία θα μνημονεύεται για πάρα πολλά χρόνια!
Θα την αφηγούμαστε αύριο με καμάρι ως γονείς στα παιδιά μας, ως θείοι στα ανίψια μας ενώ οι παππούδες και οι γιαγιάδες θα την εξιστορούν «φουσκωμένοι» από υπερηφάνεια στα εγγόνια τους. Προσωπικά δηλώνω ευγνώμων στο Θεό που έζησα αυτή την εμπειρία live στο Χαριλάου!
God of War is loading
Η επική ανατροπή της ποδοσφαιρικής ομάδας απέναντι στην ΑΕΚ, δικαίωσε πανηγυρικά το προσωνύμιό της ως ο «θεός του πολέμου»! Μόνο ένας πραγματικός “Warrior” θα μπορούσε να ανατρέψει ένας εις βάρος του 0-2 μέσα σε δεκαπέντε λεπτά, το οποίο αν παρέμενε ως το τέλος θα τον «καταδίκαζε» να μείνει εκτός ευρωπαϊκής εξόδου. Σε έναν αγώνα «do or die» άλλως «ο θάνατός σου η ζωή μου», ο Άρης κατάφερε να κάνει το ακατόρθωτο, να κερδίσει με 3-2 τοποθετώντας ένα μεγάλο και βαρύ παράσημο στην φανέλα του! Ένα παράσημο ανδρείας, σθένους, μεγαλείου και δύναμης ψυχής! Μόνο σε δύσκολες στιγμές, αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά ενός συλλόγου, και σίγουρα ο αγαπημένος μας σύλλογος έχει χαλυβδωθεί στα δύσκολα.
Το ένστικτο της επιβίωσης
Η αλήθεια είναι ότι στο 0-2 όλη η ζωή πέρασε σαν εφιάλτης μπροστά από τα μάτια μας. Όλοι σκεφτήκαμε ότι για άλλη μια φορά θα γίνουμε μάρτυρες μιας «ποδοσφαιρικής» τραγωδίας, συναίσθημα που λίγο πολύ είμαστε συνηθισμένοι στο παρελθόν. Όμως το ένστικτο της επιβίωσης του πολεμιστή Άρη ήταν αυτό που τον κράτησε ζωντανό. Αρχικά οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν στο καθοριστικό για την έκβαση του ματς 1-2 με την προσωπική ενέργεια του Λουίς Πάλμα, δίνοντας στην ομάδα ένα ψυχολογικό «boost» και στην κερκίδα την απαιτούμενη «σπίθα» της πίστης για ανατροπή!
«Στημένα κίνδυνος-θάνατος»
Οι «στημένες» φάσεις των κιτρινόμαυρων της Θεσσαλονίκης ήταν «κίνδυνος-θάνατος» για τον αντίπαλο και όλες «μύριζαν» γκολ! Έτσι λοιπόν στο 84’ έπειτα από αλλεπάλληλες κεφαλιές Φαμπιάνο και Μπράμπετς, ο Μανσίνι μαζί με όλο τον λαό «κάρφωσε» στο rebound τη μπάλα στα δίχτυα, και «άνεμος» ευφορίας, ανακούφισης, χαράς και ενθουσιασμού φύσηξε σε όλη την κερκίδα, η οποία πήρε κυριολεκτικά «φωτιά»! Ο Άρης με την ισοφάριση κατάφερνε να «δραπετεύσει» ψυχολογικά από τις υπόγειες στοές του «Άδη» και να κρατάει την τύχη της «ζωής» του στα χέρια του!
3-2 και «this is madness»
Aκόμη δεν έχει κοπάσει τελείως η έκρηξη ανδρεναλίνης στο γκολ του Ματέο! Ειλικρινά δεν μπορώ ακόμα να συνειδητοποιήσω και να περιγράψω τι πρωτόγνωρα συναισθήματα «πλημμύρισαν» μέσα μου στο 3-2! Συναισθήματα που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να σου χαρίσει! Συναισθήματα έκστασης, παράνοιας, τρέλας, συγκίνησης, ανείπωτης χαράς! Όπως λένε και οι Εγγλέζοι σπίκερ «this is madness»! Στο γκολ αυτό δεν αποτυπώθηκε μόνο η τεράστια χαρά μας για τη διαφαινόμενη ευρωπαϊκή μας έξοδο! Στο γκολ αυτό αν τα ηχητικά σήματα των γεμάτων κραυγών μας αποτυπώνονταν σε εικόνες θα βλέπαμε όλες τις δύσκολες στιγμές που βίωσε αυτός ο χιλιοταλαιπωρημένος σύλλογος! Όμως παρά τα εμπόδια και τις παγίδες που του έστησαν, ο Άρης είναι ακόμα εδώ, οι πιστοί «στρατιώτες» του είμαστε ακόμα εδώ, δεν εγκαταλείψαμε τη μάχη ποτέ μας, σταθήκαμε δίπλα στην αγαπημένη μας ομάδα ακόμα και όταν όλοι μας χλεύαζαν, μας είχαν ξεγραμμένους.
Η «απονομή των Όσκαρ» της ανατροπής
Η στιγμή των δύο σουτ του Ματέο εκτυλίχθηκε πολύ γρήγορα, ωστόσο αυτά τα δευτερόλεπτα κύλησαν σαν να είχε παγώσει για όλους μας ο χρόνος! Ο Αργεντίνος αποφάσισε να μας «βασανίσει» ψυχολογικά και σκόραρε με διπλή προσπάθεια, καθώς το πρώτο του πλασέ «χτύπησε» στο δοκάρι. Είχε όμως την ψυχραιμία να την υποδεχθεί ξανά με ηρεμία και να τη στείλει στα δίχτυα! Αλήθεια πόσοι αιώνες πέρασαν σε μια μόλις στιγμή;; Ιδιαίτερη μνεία φυσικά χρειάζεται να γίνει στον Καμαρά από την προσπάθεια του οποίου ξεκίνησε το ιστορικό νικητήριο γκολ, καθώς ο Μαυριτανός «κυνήγησε» τη φάση, έκλεψε τη μπάλα από το αντίπαλο σέντερ μπακ και τροφοδότησε με φινετσάτο και πανέξυπνο τακουνάκι τον Μπρούνο Γκάμα, που πάσαρε στον Ματέο και εκείνος μας έστειλε στον 7ο ουρανό! Ένα γκολ που ολοκλήρωσε την τελετή απονομής των «Όσκαρ» της μεγάλης ανατροπής που διοργάνωσε η αγαπημένη μας ομάδα, ένα γκολ που ισοδυναμούσε με χιλιάδες συναισθήματα βγαλμένα μέσα από τις πιο τρελές μας φαντασιώσεις, στα πιο γλυκά μας όνειρα.
«Μολών λαβέ»
Ο αντίπαλος σαν άλλος «Ξέρξης» ζητούσε από το «Λεωνίδα» Άρη να παραδώσει τα όπλα, ν’αποδεχθεί στωικά την ήττα του, που ισοδυναμούσε με τον «ποδοσφαιρικό του θάνατο». Ο «θεός του Πολέμου» ωστόσο, όντας πεσμένος και πληγωμένος στο έδαφος απάντησε με το γνωστό «Μολών λαβέ»! Όχι μόνο δεν έριξε την ασπίδα και το δόρυ, σηκώθηκε, στάθηκε όρθιος και πολέμησε όταν όλα έδειχναν γύρω του να καταρρέουν και τελικά κέρδισε τη μεγάλη μάχη! Ένας Άρης με καρδιά από ατσάλι!
ΥΓ: Πριν τον αγώνα θεώρησα υποχρέωσή μου να δώσω το παρών στο σημείο δολοφονίας του Άλκη μας. Στο σημείο που έγινε μνημείο για να μην ξεχαστεί ποτέ! Στην οδό ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΚΑΜΠΑΝΟΥ. Ρίγη συγκίνησης με κατέκλυσαν καθώς πλησίαζα, ενώ ατελείωτα «γιατί» γυρνούσαν στο μυαλό μου. Οι αμέτρητες ευχές οπαδών όλων των ομάδων, τα γράμματα, τα κασκόλ, οι ζωγραφιές, η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, η συνεχής ροή του κόσμου για ν’αφήσει ένα αναμνηστικό, ένα λουλούδι, ένα κεράκι απάλυναν λίγο τον πόνο μου, καθώς σκέφτηκα ότι ίσως να υπάρχει ελπίδα… Άλκη όλες οι νίκες είναι αφιερωμένες σε σένα και τον αδικοχαμένο Τόσκο..
