Kάθαρση εδώ και τώρα! Αυτό είναι το μήνυμα όλης της υγιούς Ελλάδας για την δολοφονική επίθεση της 1ης Φεβρουαρίου 2022, η οποία είχες ως τραγικό αποτέλεσμα το θάνατο του αείμνηστου Άλκη Καμπανού και τον σοβαρό τραυματισμό των δύο φίλων του, που από τύχη σήμερα ζούνε ακόμη.
Του Ερμή Ξενόφου
«Κάθαρση» ζήτησαν σήμερα και οι γονείς του αδικοχαμένου Άλκη, για να μην ξαναζήσει άλλη οικογένεια το δράμα και τον πόνο που βιώνουν οι ίδιοι! Δύο γονείς σύμβολο αξιοπρέπειας, αγάπης, μεγαλείου ψυχής, δύο ανθρώπων με «Α» κεφαλαίο, όπως το αρχικό γράμμα του ονόματος του αδικοχαμένου τους γιου Άλκη… Δύο γονείς που σε κάνουν να ελπίζεις για το αύριο αυτής της δύστυχης χώρας, που σε κάνουν να νιώθεις υπερήφανος που είσαι Έλληνας, αντίθετα με τους στυγερούς δράστες της δολοφονίας, Ελλήνων στην πλειοψηφία τους και Αλβανών, που σε κάνουν να ντρέπεσαι που αναπνέεις τον ίδιο αέρα με δαύτους..!
Πόσες φορές γλιτώσαμε από τύχη θανάτους στο «παρά πέντε», από αντίστοιχες δολοφονικές επιθέσεις; Έπρεπε να συμβεί και αυτό το τραγικό γεγονός για να «ταρακουνηθούν» τα αρμόδια όργανα; Δηλαδή σοβαρά τώρα, δεν γνωρίζατε κύριοι της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης τι συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στην πόλη της Θεσσαλονίκης;;
Ήταν τόσο δύσκολο σε μια εποχή με εκτεταμένη τη χρήση της τεχνολογίας να εντοπιστούν συγκεκριμένα παραβατικά άτομα και να παρθούν προληπτικά μέτρα για την πάταξη αυτού του αναδυόμενου αρρωστημένου φαινομένου τρομοκρατίας; Ήταν τόσο δύσκολο να εγκαλέσετε συγκεκριμένα ΜΜΕ της πόλης που σε καθημερινή βάση υποκινούν τη βία μέσω άθλιων ραδιοφωνικών παραγωγών και δημοσιογράφων;
Πού ήταν οι αθλητικοί εισαγγελείς να καλέσουν για εξηγήσεις τον Γιώργο Σαββίδη, γιου του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τη φωτογραφία με το μαχαίρι καρφωμένο στο γραφείο του, μία μέρα μετά το φετινό ΠΑΟΚ-Άρης, όπως ανέδειξε ο Αλέξης Κούγιας;
Πού ήταν τα αρμόδια όργανα της δικαιοσύνης να παρέμβουν μετά την «επίσκεψη» του Γιώργου Σαββίδη με συνθήματα πριν λίγα χρόνια στο γήπεδο Χαριλάου, συνοδεία φυσικά των μπράβων του, προβάλλοντάς την με περηφάνια στα social media;
Πού είναι τα αρμόδια όργανα του Νόμου, μιας κατ’ευφημισμόν ευνομούμενης χώρας, όταν εκκρεμεί η παραπομπή σε δίκη ενός εκ των συλληφθέντων για τη δολοφονία του Άλκη, για αντίστοιχη επίθεση με μαχαίρι σε δύο νεαρά παιδιά στην ίδια περιοχή το 2019;
Αφήνετε χωρίς ίχνος ντροπής να κυκλοφορούν ελεύθεροι «μαχαιροβγάλτες»;
Αστυνομία, εισαγγελείς και δικαστές είστε συνένοχοι αυτής της χρόνιας αρρωστημένης κατάστασης που βιώνει η δύσμοιρη πόλη της Θεσσαλονίκης! Δεν είναι ένοχοι μόνοι όσοι πράττουν δολοφονικές επιθέσεις αλλά και όσοι ανέχονται αυτήν την σάπια κατάσταση και την αφήνουν με ή χωρίς πρόθεση να διαιωνίζεται!
Και αυτοί που την ανέχονται τόσα χρόνια είναι και οι συνοπαδοί των δολοφόνων και τα ΜΜΕ και τα αρμόδια όργανα του νόμου και της τάξης! Για ποιους νόμους και για ποια τάξη δηλαδή μιλάμε, όταν κυριαρχούν η ανομία και η αταξία!!! Παρατηρούσατε αδιάφορα τη γέννηση ενός αναδυόμενου τέρατος, ένα «αυγό φιδιού» που έσπασε και σύρθηκε λυμαίνοντας την πόλη, ένα «τέρας» που έβγαλε «πλοκάμια» και μας έπνιξε όλους!!
Έγκλημα και ατιμωρησία
Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού είχε τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά: Ήταν «τυφλή», βίαιη, άνανδρη και άδικη! Χαρακτηριστικά που ομοιάζουν με το μοτίβο της δολοφονικής «ενέδρας» στον Τόσκο Μποζατσίσκι και τους φίλους του το Μαύρο Γενάρη του 2020 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η ψυχούλα του Τόσκο ακόμη ζητά δικαίωση, καθώς οι ποινές όσων συνελήφθησαν τότε (αν είναι δυνατόν εν έτει 2020 συνελήφθησαν μόλις οκτώ άτομα ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες ήταν τριπλάσια σε αριθμό), ήταν «χάδι» στους δολοφόνους! Ήταν ένα «φιλικό χτύπημα» στην πλάτη τους, ανοίγοντας την «όρεξη» στα υπόλοιπα μέλη μιας φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης, που στοιχειοθετείται σύμφωνα με το άρθρο 187 του Ποινικό Κώδικα, όταν κάποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) που επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων συγκεκριμένων (περιγραφόμενων στο άρθρο) κακουργημάτων.
05/01/20, δολοφονία Τόσκο Μποζατσίσκι
Ο 28χρονος Βούλγαρος φοιτητής νομικής, Τόσκο Μποζατζίσκι πέφτει νεκρός μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, κοντά στο Λευκό Πύργο. Ο φιλοαρειανός οπαδός της Μπότεφ είχε επισκεφτεί με φίλους του τη «νύμφη του Θερμαϊκού» για πρώτη και δυστυχώς τελευταία φορά, προκειμένου να παρακολουθήσει την προηγούμενη ημέρα την ποδοσφαιρική αναμέτρηση «ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ», όταν κάποια «κτήνη» αποφάσισαν με βάναυσο τρόπο να του κόψουν άδικα το νήμα της ζωής.
Τι σόι άνθρωπος μπορείς να είσαι να κάνεις σύνθημα μία δολοφονία, έναν θάνατο ενός παιδιού; Ποια ήταν η καταδίκη της υπόλοιπης φίλαθλης και μη Ελλάδας; Ενημερώθηκα ότι σε σημεία της πόλης που είχαν γραφεί συνθήματα στους τοίχους υπέρ του Άλκη, σβήστηκαν και γράφτηκαν στη θέση τους συνθήματα υπέρ του ΠΑΟΚ! Πραγματικά «το βαρέλι αυτό της βρωμιάς και της δυσωδίας» δεν έχει πάτο. Αλλά τι περιμέναμε άραγε, όταν σβήνανε το γκράφιτι του Νίκου Γκάλη στην Αθήνα για να γράψουν «Πού είσαι Τζένη» (αδικοχαμένη πρώην σύζυγος του Νίκου Γκάλη). Η καφρίλα και η κατάντια μερίδας της κοινωνίας μας στο αποκορύφωμά τους…
Το σύμβολο «Άλκης Καμπανός»
Ο Άλκης Καμπανός, ο οπαδός του Άρη Θεσσαλονίκης Άλκης, ο φίλαθλος Άλκης, ο Άλκης όλης της Ελλάδας, ας γίνει το σύμβολο της κάθαρσης! Όπως είπαν και οι αξιοσέβαστοι χαροκαμένοι γονείς του, «η θυσία του παιδιού μας να αποτελέσει το τελευταίο γεγονός…». Η οδός πρέπει να μετονομαστεί επισήμως σε οδός Άλκη Καμπανού, να δοθεί το όνομά του σε μια θύρα του «Κλεάνθης Βικελίδης» και να φιλοτεχνηθεί ένα άγαλμα-μνημείο προς τιμή του. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ, ότι την 1-2-2022 ο χρόνος σταμάτησε για όλους μας μέχρι την πλήρη απονομή δικαιοσύνης. Για να θυμόμαστε πάντα ότι το παιδί αυτό αποτέλεσε το εφαλτήριο εξολόθρευσης του «τέρατος» που η πόλη αυτή ανέθρεψε…
Κατευόδιο στον Τόσκο που γράφτηκε τον Ιούνιο του’20 αφιερωμένου στην μνήμη του:
Η νύμφη του Θερμαϊκού χορεύει στους ρυθμούς των δολοφονών, ώσπου το αίμα ενός αθώου να πέσει στο έδαφος,
η νύμφη φόρεσε σήμερα τα καλά της για να υποδεθεί τον αδελφό μας,
καλώς ήρθες στην φιλόξενη Θεσσαλονίκη, καλώς ήρθες στην μικρή μας πόλη, για δες πόση ομορφιά, μα ακόμα πιο όμορφοι οι άνθρωποί της, μίλησε μαζί τους, γνώρισε τους, πιες ποτό μαζί τους, τραγούδησε και χόρεψε…
Αγαπημένε μου Τόσκο, σε θυμάμαι σαν χθες, ξεπρόβαλες σαν ηλιαχτίδα στο σκοτάδι, ήρθες με ένα κίτρινο κασκόλ στο λαιμό που έγραφε Άρης Θεσσαλονίκης,
ναι είναι η όμορφη πόλη του Θεού, μην ανησυχείς δεν θα σε βλάψει κανείς εδώ αν είσαι ήσυχο παιδί…
Μα πρόσεξε, Τόσκο, γιατί μέσα στην τόση ομορφιά κρύβεται πόση δα βρωμιά,
Και κει που χορεύεις πίνεις και μεθάς, ίσως ακούσεις την μπαλάντα των δολοφόνων, γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, μην εμπιστεύεσαι κανέναν, αυτή η πόλη κρύβει μίσος και φθόνο, οπότε αν θες το καλό σου φύγε όσο είναι νωρίς…
Ναι είναι ρομαντικά στα κάστρα, βλέπεις πιάτο τη νύμφη του Θερμαϊκού να φοράει τα καλά της, πόσο όμορφη και καλοντυμένη,
μα μην πλησιάσεις πολύ γιατί μπορεί να κινδυνέψεις…
Πρόσεχε γιατί εδώ βασιλεύει το κακό, εδώ το χρήμα ρέει άφθονο σε όργανα τάξης και φορείς δικαιοσύνης,
και όσο πλησιάζεις θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις από την άσχημη μυρωδιά, ότι η νύμφη του Θερμαϊκού , όσο όμορφη είναι εξωτερικά , τόσο μέσα της κρύβει το μίσος και την κακία.
Αγαπημένε μας Τόσκο, πόσο κρίμα που για ένα κασκόλ έφυγες για ταξίδι μακρινό, φόρεσες τα καλά σου και συ και ήρθες στην πόλη του θεού, που κρύβει πολλούς εχθρούς μέσα της αδελφέ μας,
κρύβει δολοφόνους και εγκληματίες, που χρόνια τώρα λυμαίνονται τον τόπο, αγαπημένα τους εργαλεία τα μαχαίρια και οι σιδηρολοστοί…
Αχ Τόσκο, ήρθες πρώτη φορά να δεις τον Άρη σου που συμπαθούσες,
και κάποιοι σου έστησαν καρτέρι και σε έστειλαν στον τάφο,
στο πρόσωπό σου βλέπω τον αδελφό μου, τον κολλητό μου, το παιδί μου, στο πρόσωπό σου βλέπω εμένα, που πίνω καφέ στο μέγαρο μουσικής
και ετοιμάζομαι να αναχωρήσω για την πατρίδα…
Μα κάποιος έστειλε το σύνθημα στο κινητό,
ένα κινητό που δεν άνοιξε ποτέ να μάθουμε τι λέει, ποιος είναι ο αποστολές ποιος ο παραλήπτης,
ένα αμάξι που οδηγούσε γυναίκα δήθεν δεν σε είδε, πεσμένο από τα φονικά αλλεπάλληλα χτυπήματα με τα λοστάρια,
έπεσες νεκρός αδελφέ μας στην ενέδρα που σου στήσανε…
Ο ήχος της σιωπής της δικαιοσύνης είναι εκκωφαντικός,
εξίσου εκκωφαντικός με την κραυγή της ψυχής σου που φωνάζει για δικαιοσύνη…
Καλώς ήρθες Τόσκο, στην πόλη του κακού, χόρεψες άθελά σου μαζί τους την μπαλάντα των δολοφόνων…
Αυτούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι…
Αυτούς που συγκαλύπτουν…
Δύστυχε Τόσκο σπούδαζες νομική, και ίσως μια μέρα να γινόσουν δικαστής, να δίκαζες όλους αυτούς που σε σκότωσαν,
σε συκοφάντησαν ότι είχες ραντεβού θανάτου,
όλους αυτούς που συγκαλύπτουν το έγκλημα, θα έφερνες το υπέρλαμπρο φως της δικαιοσύνης και να φώτιζες όλα τα σκοτεινά δρομάκια αυτής της όμορφης φαινομενικά πόλης…
Καλό ταξίδι αδερφέ μας… Η ψυχή σου θα αναπαυθεί εν ειρήνη όταν απονεμηθεί δικαιοσύνη…
