Στις 28 Ιουνίου αναφέραμε σε βασικό άρθρο (χωρίς να έχει την παραμικρή… μαντική ικανότητα), λίγο μετά το περιβόητο δημοψήφισμα για τη Γ’ εθνική: “Η φαρσοκωμωδία (που έγινε), το δράμα (που ξεπροβάλλει) και το… λουκέτο (που έρχεται)”.
Μετά από 2,5 μήνες εκείνο το άρθρο είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Σαν να γράφτηκε… χθες. Συγκεκριμένα ανέφερε:
H ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ
“Ο κόσμος βαρέθηκε, τους βαρέθηκε όλους. Όχι προφανώς τους θεσμούς, αλλά όσους ανέλαβαν να τους λειτουργήσουν. Ρίξτε μια ματιά: οι ίδιοι και οι ίδιοι εκφραστές μιας προσπάθειας που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία μετά από μια πορεία δέκα χρόνων. Απλά άλλαζαν οι θέσεις, οι φιλίες, οι συμμαχίες. Ένα πράγμα είχα κοινό: την ανικανότητα και το έλλειμμα ικανής διοίκησης…
Δεν μπορεί να ακούσει άλλο για σωτήρες, διαχειριστές, καλά παιδιά που βάζουν πλάτη, για χορηγίες και λεφτά που θα έρθουν, για τους κακούς προηγούμενους και τους καλούς επόμενους, τη στιγμή που η ομάδα είναι διαλυμένη, πτωχευμένη, με άδεια ταμεία, με χρέη εκατομμυρίων και δυστυχώς αδειασμένους και προδομένους όλους τους φιλάθλους”.
ΤΟ ΔΡΑΜΑ
“Το δράμα ξεπροβάλλει. Η διοίκηση της ΠΑΕ έχει μπροστά της ένα βουνό από προβλήματα. Ο Άρης είναι ουσιαστικά πτωχευμένος, χρειάζεται οξυγόνο, χρήματα και η περίοδος του… μέλιτος (των υποσχέσεων και των φιλότιμων προσπαθειών) θα πρέπει να δώσει τη θέση της σε πράξεις. Το στοίχημα της ΠΑΕ είναι να κλείσει τις συμφωνίες με τους πιστωτές, να κάνει μεταγραφές και φυσικά να εξασφαλίσει το ότι θα παίξουν, βρίσκοντας τον τρόπο να πάρει φορολογική ενημερότητα, ώστε να έχει μια ομάδα ικανή, όχι απλά να σταθεί στη Β” εθνική, αλλά να επιστρέψει στην Σούπερ λίγκα”.
ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ
“Το λουκέτο της Λέσχης είναι πια σημείο αναφοράς. Η Λέσχη έκλεισε τον κύκλο της, όπως «φωνάζουν» τα 663 ψηφοδέλτια, οι 180 οικονομικά τακτοποιημένοι, η διχόνοια και οι έριδες. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα, δεν μπορεί να αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για μαθητευόμενους μάγους και εραστές της καρέκλας και της δημοσιότητας. Είναι στο απόλυτο αδιέξοδο. Το λουκέτο είναι ορατό όσο ποτέ…”
Τα παραπάνω γράφτηκαν ακριβώς στις 28 Ιουνίου, όταν τα… πυροτεχνήματα και η τεχνητή ευφορία έριχναν στάχτη στα μάτια και τις πληγές ενός προδομένου κόσμου. Το κραχ της ΠΑΕ ήρθε μέσα σε λιγότερο από 2,5 μήνες, όπως και το λουκέτο της Λέσχης. Δεν χρειάζονταν πιστέψτε μας, μαντικές ικανότητες. Το… έργο φώναζε για όσους έβλεπαν ψύχραιμα, χωρίς εφήμερα μικροσυμφέροντα.
Τουλάχιστον αυτές τις δραματικές ώρες είναι σαφές ότι το πικρό ποτήρι, ο Γολγοθάς της Γ΄εθνικής πρέπει να σημάνουν το τέλος των… ανακυκλωμένων διαχειριστών! Θα ήταν σίγουρα μια μεγάλη πρόοδος.
