Το πρώτο παιχνίδι στο Χαριλάου έληξε με νίκη του ΑΡΗ επί του Αστέρα Τρίπολης, δίνοντας σε όλους μας την εικόνα ομάδας που χρειάζεται ακόμα προσθήκες, χρόνο, δουλειά.
Η παρουσία του νέου προπονητή δεν άλλαξε κάτι ιδιαίτερο στον ΑΡΗ. Η ίδια ομάδα που έχασε τα δύο πρώτα ματς , εμφανίστηκε και το τρίτο. Η διαφορά ήταν η απόδοση του Μορόν , που σκόραρε και κέρδισε το πέναλτι, όπως και ο καλύτερος Νταρίντα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Κατά τα άλλα , πάλι δέχτηκε γκολ η άμυνα, δεν κατάφερε να κρατήσει τη διαφορά των δύο γκολ και αγχώθηκε στο τέλος, δεν έκανε ευκαιρίες για τέρματα ώστε να νιώσει απειλή ο τερματοφύλακας. Ο αντίπαλος στημένος για κλεφτοπόλεμο, βρέθηκε να ελπίζει ως το τελευταίο λεπτό ότι μπορεί να φύγει με βαθμό από το γήπεδο , έχοντας δεχτεί τρία τέρματα. Αυτό από μόνο του λέει πόση προσπάθεια χρειάζεται ακόμα ο ΑΡΗΣ για να φτάσει ψηλά.
Λείπει η σιγουριά, η εμπιστοσύνη, που δίνει μία ομάδα όταν πατάει γερά στον αγωνιστικό χώρο. Πάλι κάθε μονομαχία ήταν πρόβλημα. Η άμυνα εμφάνιζε κενά όταν γινόντουσαν οι προωθήσεις των πλάγιων μπακ. Ο Ντουκουρέ προσπαθούσε να ελέγξει έναν τεράστιο χώρο ανάμεσα στις δύο περιοχές. Ο Ρουπ ήταν φλύαρος χωρίς ολοκληρωμένη προσπάθεια. Ο Μοντόγια δεν έγινε ποτέ απειλητικός. Ο Ζαμόρα σκόραρε , χωρίς να δημιουργήσει κάτι σε όλη τη διάρλεια του παιχνιδιού. Ο κάρλσον προσπαθεί να κάνει επιθετικές ενέργειες αλλά μένουν όλες ημιτελείς. Ο Φαμπιάνο με τον Μπράμπετς μένουν ως σταθερές αξίες , αλλά χωρίς καλύψεις μπροστά τους βρίσκονται σε δύσκολη θέση.
Ο προπονητής έχει ένα δύσκολο έργο να κάνει αυτούς τους παίκτες ομάδα. Είναι φανερή η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους , όπως και ότι δυστυχώς απαιτούνται προσθήκες που θα δώσουν καλύτερη ποιότητα. Η νίκη δίνει μια ανάσα στην ομάδα ώστε να μπορέσει να πάρει ψυχολογία. Ήταν νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις στο παιχνίδι. Λίγες οι καλές τους στιγμές.
Ο ΑΡΗΣ έπαιξε για να κάνει τις φάσεις του, βγήκαν τρεις και παραλίγο αυτό να μην ήταν αρκετό. Παρόλα αυτά θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Μορόν έδωσε τον καλύτερο του εαυτό , μέχρι στιγμής, κάνοντας ένα μεστό παιχνίδι, κυνήγησε μπάλες, φάσεις, έδωσε ασίστ, πήρε τους χώρους του ώστε να βγει στην πλάτη της άμυνας, ήταν ψύχραιμος στο γκολ που σκόραρε, ενώ το ξεπέταγμά του στη φάση του πέναλτι είναι αυτό που λέμε «σεντερφορίσιο». Μπήκε στη περιοχή αφού ξεμαρκαρίστηκε και είχε όλο το τέρμα δικό του. Εμφάνιση που μας θυμίζει πως παίζουν τα «εννιάρια» στο ποδόσφαιρο, κάτι που μας έχει λείψει.
Ήταν παιχνίδι για να βγούνε κάποια συμπεράσματα, λίγο – πολύ γνωστά, αλλά με νικηφόρα κατάληξη. Χρειάζεται ο ΑΡΗΣ να δει ότι κάθε νίκη θέλει προσπάθεια και μόνο με επιμονή και προσπάθεια θα μπορέσει να καταφέρει κάτι καλό.
Λείπουν κομμάτια στο παζλ της ομάδας , δεν κρύβονται με αλχημείες, αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συμπληρωθούν τη δεδομένη στιγμή. Η αγορά μπορεί να είναι γεμάτη με παίκτες , δεν σημαίνει ότι υπάρχουν οι κατάλληλοι ή αυτοί που μπορούν να ικανοποιηθούν οικονομικά από μία πρόταση του ΑΡΗ, ώστε να λύσουν προβλήματα. Οι αρμόδιοι φαντάζομαι ότι έχουν την εικόνα , γνωρίζουν τι χρειάζεται η ομάδα. Το ζήτημα είναι αν μπορούν να κάνουν κάτι ώστε η ομάδα να γίνει καλύτερη.
Πρώτη νίκη , χωρίς να πείσει ο ΑΡΗΣ, καλοδεχούμενη, ας ελπίσουμε σε μια καλύτερη συνέχεια.
