Ο θρυλικός Αλέκος Αλεξιάδης πέρασε στην αιωνιότητα σε μια συγκλονιστική και έντονα συναισθηματικά φορτισμένη μέρα, όπως ήταν η χθεσινή…
Ένας ποδοσφαιριστής ο ορισμός του τι σημαίνει… Άρης, αποτέλεσε επί σειρά ετών σημείο αναφοράς για μικρούς και μεγάλους. Ο Αλεξιάδης, η ψυχάρα, ο τεράστιος σκόρερ δεν είναι πλέον μαζί μας, αφήνοντας την οικογένεια του Άρη φτωχότερη…
Πολλοί, όλοι μας, αναφερθήκαμε στην βιολογική του ηλικία, σύμφωνα με την οποία έφυγε από τη ζωή λίγο πριν συμπληρώσει τα 80 του χρόνια. Μέχρι που ακούσαμε τον Βασίλη Κεχαγιά, συγγραφέα, δημοσιογράφο, φίλο, να λέει με μεγάλο αυθορμητισμό ότι: “Ο Αλέκος Αλεξιάδης “έφυγε”… 111 χρόνων. Όσα χρόνια είναι στη ζωή ο Άρης, γιατί ο Άρης ήταν η ίδια του η ζωή, τον κουβαλούσε μέσα του”. Μάλιστα το προέκτεινε ακόμη περισσότερο, τονίζοντας ότι “ο Αλεκάρας θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο υπάρχει και ο Άρης”.
Λόγια έντονα συναισθηματικά φορτισμένα, βγαλμένα από την ψυχή, προκειμένου να καταγράψουν αυτό που βίωσαν οι παλαιότεροι, αυτό που έμαθαν οι νεότεροι, μέσα σε αυτήν την χωρίς όρια “κιβωτό” του ιστορικού συλλόγου: “ο Αλέκος Αλεξιάδης ήταν ο εκφραστής του DNA το συλλόγου”.
Με απλά λόγια; Μαχητής, πολεμιστής, ακούραστος εραστής της κιτρινόμαυρης ιδέας, αλλά και συγχρόνως, αγνός, τίμιος, άνθρωπος, φίλος.
Ναι, σίγουρα, η οικογένεια του Άρη φαντάζει φτωχότερη από χθες προκαλώντας θλίψη και πόνο στα μέλη της… Τι να ψελλίσει κανείς βλέποντας τον “Ρίνγκο”, τον ατσάλινο Άγγελο Σπυρίδωνα να λυγίζει σαν μικρό παιδί αγκαλιάζοντας το φέρετρο με τη σημαία του Άρη, αποχαιρετώντας τον φίλο του;
Κι όμως… Ο “Αλεκάρας”, ο θρυλικός σκόρερ του Άρη θα συνεχίζει να είναι παντού, θα είναι εκεί ψηλά, μετρώντας 111 χρόνια, 112 χρόνια κ.ο.κ. “κουβαλώντας” τo DNA του συλλόγου.
Προσδοκώντας κι αυτός, μαζί με άλλες τεράστιες ιστορικές μορφές του Άρη, καλύτερες μέρες, τίτλους, επιτυχίες, νέα παιδιά που θα αγαπούν την κιτρινόμαυρη ιδέα.
