Ο Άρης πέτυχε μέσα σε τέσσερις μέρες να μπει στη διαδικασία της… αυτογνωσίας και να καταλάβει πόσο αδίκησε τον εαυτό του, από το ξεκίνημα της αγωνιστικής σεζόν.
Οι δυο συνεχόμενες νίκες με Βόλο και Ολυμπιακό, ήρθαν αργά για πολλούς, όμως σε ένα κομβικό σημείο για να σώσει ό,τι σώζεται φέτος σε επίπεδο στόχων. Ουσιαστικά ο Άρης με το +7 από τον Βόλο έχει ήδη το Ευρωπαϊκό εισιτήριο στα χέρια του και απομένει η μαθηματική επικύρωσή του.
Εκείνο που καταγράφηκε ήταν ότι αυτή η ομάδα αξίζε πολλά περισσότερα φέτος. Πέρα από τις δεδομένες και καταγεγραμμένες αστοχίες σε επίπεδο μεταγραφικού σχεδιασμού το καλοκαίρι, το “ράβε-ξήλωνε” των προπονητών και τα κραυγαλέα διαιτητικά εμπόδια, ο Άρης, ως ομάδα και ποδοσφαιρική οντότητα αδίκησε πολλές φορές τον εαυτό της.
Η ποιότητα πολλών παικτών δεδομένη, όμως χάθηκε σε πολλά γήπεδα και σε πολλούς αγώνες με αποτέλεσμα να χαθούν και πολύτιμοι βαθμοί. Ο Άρης έδωσε πολλά δικαιώματα και οι αντίπαλοί του το εκμεταλλεύτηκαν.
Οι δυο νίκες, η σχεδόν σίγουρη έξοδος στην Ευρώπη και η καλή εικόνα των δυο τελευταίων αγώνων, “καθαρίζει” το μυαλό όλων μέσα στην ομάδα και δίνει πλέον την άνεση να ξεκινήσουν οι πρώτες σκέψεις για την “επόμενη μέρα”. Γι αυτήν θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε αρκετά τις επόμενες μέρες.
Για την ώρα, ο Άρης έχοντας λογικά συνειδητοποιήσει πόσα έχασε, πού μπορούσε να φτάσει καθώς και το πώς πρέπει να συνεχίσει ετοιμάζεται για την τελική τετράδα των αγώνων με ΠΑΟΚ, Βόλο, AEK και Παναθηναϊκό. Οι κιτρινόμαυροι αξίζουν το λιγότερο ένα καλό φινάλε…
ΥΓ: Το αφήγημα των συνωμοσιολόγων για τις σχέσεις Άρη και Ολυμπιακού κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος για μια ακόμη φορά. Οι επτά βαθμοί του Άρη κόντρα στην ομάδα του Πειραιά, θα μπορούσε να ήταν και περισσότεροι εάν δεν υπήρχαν τα διαιτητικά στοπ. Όπως και μια πρόκριση στο κύπελλο. Κάτι που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση.
