Αρκετές μέρες μετά το θρίλερ της Ευρώπης και τον άδικο αποκλεισμό του, αλλά και μερικές μέρες πριν από την σέντρα του ελληνικού πρωταθλήματος ο Άρης έχει ένα πρώτο σημαντικό δείγμα γραφής, μπαίνοντας στην “μάχη” της Superleague1.
Ακολούθησε το PRESSARIS και στο Instagram, για ακόμα πιο άμεση ενημέρωση στα θέματα του Άρη!
Η βραδιά της 15ης Αυγούστου, παρά τον αποκλεισμό, θα αποτελεί σημείο αναφοράς και στο μέλλον, γιατί πολύ απλά ομάδα και κόσμος έδειξαν με πράξεις ότι μπορούν να πετύχουν πολλά, ακόμη και στις πιο δύσκολες συγκυρίες.
Ο οργανισμός που λέγεται Άρης κατάφερε να αποσπάσει την προσοχή και αμέτρητα “μπράβο” εντός κι εκτός του γηπέδου. Καμία φορά ακόμα και όταν δεν έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις, αλλά δείχνεις τα στοιχεία που χρειάζεται για να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, αποτελεί την σημαντικότερη επιτυχία. Και ο Άρης κατάφερε να “πείσει” και τον εαυτό του και τους τρίτους ότι έχει τα στοιχεία μιας ομάδας που θα πρωταγωνιστεί στην νέα σεζόν.
Έχει παίκτες με ταλέντο και “μέταλλο” και πολύ πάθος για να πετύχουν πολλά στο γήπεδο, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον πήχη. Σίγουρα, ο Άρης χρειάζεται ενίσχυση -άλλωστε δεν υπάρχει ομάδα που δεν χρειάζεται- η έλευση των Μαντσίνι και Ντε Μπεκ, αναμένεται να προσδώσει περισσότερες επιλογές, ενώ (λογικά) αναζητείται ακόμη μια περίπτωση τερματοφύλακα και στόπερ.
Η ουσία είναι ότι μέσα σε έναν χρόνο από την επιστροφή του στα “μεγάλα σαλόνια” ο Άρης δείχνει ότι έχει κατακτήσει το δικαίωμα να βλέπει στην κορυφή, να απαιτεί όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την “πίτα” των διακρίσεων, να κοιτάει στα μάτια κάθε αντίπαλο, διεκδικώντας την νίκη σε κάθε ματς. Ακόμη και σε παιχνίδια, όπως αυτό με την Μόλντε και μετά από ένα βαρύ 3-0 της Νορβηγίας. Απέναντι σε μια ομάδα πρωτοπόρο στο πρωτάθλημά της, σε φουλ φόρμα και αήττητη στα ευρωπαϊκά προκριματικά. Κι όμως πάλεψε ως αυθεντικός πολεμιστής.
Η βραδιά της 15ης Αυγούστου θα πρέπει να είναι ένα χρήσιμος οδηγός: για την περηφάνια, το πάθος, την αυταπάρνηση, την κατάθεση αγωνιστικής και πνευματικής ενέργειας στο απόλυτο, την οπαδική συμπεριφορά, την ελπίδα, ότι τα “καλύτερα έρχονται…”. Εικόνες όπως η αριστουργηματική εκτέλεση του Ματίγια, το πάθος του Δεληζήση που έπαιζε με ανοιγμένο κεφάλι, το απίστευτο παθιασμένο, αλλά γεμάτο ουσία παιχνίδι των Σάσα, Ντιγκινί ή τα πλημμυρισμένα με δάκρυα μάτια του Παντελίδη, αλλά και η στιγμή που μάζεψε όλην την ομάδα, σε μια αγκαλιά πριν την παράταση, δεν πρέπει να ξεθωριάσουν στην μνήμη κανενός μέσα στον Άρη…
Είναι πολύτιμα υλικά που επιβάλλεται να λειτουργήσουν ως συστατικά πολύτιμα για μια δύσκολη και απαιτητική σεζόν, της οποίας ο δρόμος στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
ΥΓ1: Σε μια ακόμη δύσκολη χρονιά δεν περισσεύει κανείς από τον Άρη, ούτε βοηθάει οποιαδήποτε συζήτηση που “επιστρατεύει” αρειανόμετρα, αν είναι πολλά ή λίγα τα διαρκείας, ποιος ήταν στα ματς στα “πέτρινα χρόνια” και ποιος όχι… Θα αρκούσε να δανειστούμε μερικές αράδες από την τελευταία ανακοίνωση του Super 3 για το “αντίο” στον Κουκ: “Η παρακαταθήκη για όλους μας τεράστια. ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! Βαρύ το φορτίο, αλλά χρέος μας να το διατηρήσουμε όχι μόνο σήμερα αλλά αιώνια, για τις γενιές που έπονται. ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ…”… Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
