«Κοουτσάρα» θα μας λείψεις και βέβαια όχι μόνο σε εμάς που ζήσαμε τα χρόνια της νιότης μας μαζί σου αλλά και στον ΑΡΗ ,το Ελληνικό μπάσκετ και τον Ελληνικό αθλητισμό γενικότερα.
Όλοι εμείς που ζήσαμε από κοντά μαζί εκείνα τα πολύ όμορφα χρόνια της δημιουργίας και καθιέρωσης της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ των κιτρίνων φίλε «ξανθέ» τι να πρωτοθυμηθούμε;;
Εκείνες τις ατέλειωτες ομιλίες σου στα ξενοδοχεία που κατέλυε η αποστολή την παραμονή των αγώνων μέχρι της πρωινές ώρες που μας κρατούσες άυπνους μιλώντας για το μπάσκετ , το ότι ήσουνα όπως σε αποκάλεσε σωστά ο Νίκος Γκάλης ο μεγάλος αδελφός των παικτών καθώς ασχολιόταν και με τα προβλήματα τους εντός αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου( Η σύζυγος σου η Γιούλη δεν ήταν λίγες οι φορές που όταν ένας παίκτης ήταν άρρωστος και κλινήρης με δική σου προτροπή του έφτιαχνε φαγητό και του πήγαινε ) ,τα γούρια σου που δεν άφηνες κάποιους να πλησιάσουν την αποστολή πριν τους αγώνες γιατί τους θεωρούσες «μαύρες γάτες» και άλλα πολλά .
Ο Γιάννης ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα , ένας πανέξυπνος άνθρωπος που δεν άφηνε τίποτε στην τύχη του . Μπορεί στους αγωνιστικούς χώρους να έδειχνε τον χαρακτήρα του σκληρού που κάποιες φορές παρεκτρεπόταν υπό την πίεση του αποτελέσματος και της νίκης αλλά έξω από τα γήπεδα ήταν άλλος άνθρωπος . Ήταν ο χαμογελαστός Γιάννης που συμπαραστεκόταν σε όσους είχαν προβλήματα.
Η σχέση του με τον κόσμο του Άρη ήταν σχέση λατρείας όσο ήταν προπονητής των κιτρίνων .Και όπως έγραψε ο καλός συνάδελφος Σωτήρης Θεολογίδης: «ο τσαμπουκάς που έβγαζε στο γήπεδο ήταν εκείνο που ηλέκτριζε την κερκίδα» .
Ο «ξανθός» τα κατάφερε γιατί πέτυχε κάτι που δεν έχει καταφέρει άλλος προπονητής Ένωσε παράγοντες ,ομάδα ,φιλάθλους αλλά και δημοσιογράφους που δούλεψαν ο καθένας από το δικό του μετερίζι για την επιτυχία του σκοπού που ήταν η δημιουργία και καθιέρωση ενός πανίσχυρου ΑΡΗ που γέμισε με τίτλους τον ιστορικό και λαοφιλή σύλλογο .
Υπήρξε ο άνθρωπος που μετά από πολύ πρέσινγκ με έπεισε να αφήσω το ρεπορτάζ της μεγάλης μου αγάπης του ποδοσφαίρου και να ασχοληθώ με αυτό του μπάσκετ .Και δεν το μετάνιωσα ποτέ καθώς ήμουνα ευτυχής να ζήσω από πολύ κοντά σαν δημοσιογράφος αλλά και σαν Αρειανός τα χρόνια της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ .
Γιάννη εκεί που πας στον Παράδεισο από ψηλά είναι σίγουρο ότι θα παρακολουθείς τα τεκταινόμενα στο μπάσκετ της ΑΡΕΙΑΝΑΡΑΣ.
Φίλε δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ γιατί οι θρύλοι δεν ξεχνιούνται.
