Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στη Νέα Υόρκη, πού να φανταζόμουν ότι τώρα θα συζητούσαμε κάτι τέτοιο»… Με τον τρόπο αυτό ο Νίκος Γκάλης σχολίασε την ενδεχόμενη είσοδό του ονόματος του στο “Hall of Fame” μιλώντας στην κρατική τηλεόραση.
Ο ζωντανός θρύλος του ελληνικού μπάσκετ χαρακτήρισε ως την μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε αθλητή μπάσκετ ενώ αναφέρθηκε για το μπάσκετ στη χώρα μας και για τα προβλήματα του Άρη.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο ET3
-Για την υποψηφιότητα:
«Σίγουρα είναι η μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτε μπασκετμπολίστα. Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στη Νέα Υόρκη, πού να φανταζόμουν ότι τώρα θα συζητούσαμε κάτι τέτοιο; Ούτε που θα το σκεφτόμουν… Είναι το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή. Είναι απίστευτο, αν σκεφτείς ποια ονόματα βρίσκονται εκεί. Δεν έχω αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, με τιμά και μόνο που είμαι υποψήφιος. Έχω μπει στο ευρωπαϊκό Hall of Fame, αλλά το αμερικανικό είναι η κορυφή. Δεν υπάρχει πιο… top απ’ αυτό. Πάντως δε συγκρίνεται με τις ομαδικές επιτυχίες, το μπάσκετ δεν είναι… τένις. Δε συγκρίνεται με το Ευρωμπάσκετ του ’87 και δε μου δίνει τη χαρά που μου έδωσαν εκείνες οι νίκες του παρελθόντος».
-Για τους… αντίπαλους υποψήφιους:
«Γνωρίζετε όλοι την πορεία του Ντίβατς και την πολύ καλή καριέρα του. Είναι και ο Οσκαρ και όλοι οι άλλοι που είναι μεγάλοι παίκτες. Είναι τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά τους».
-Για το ότι στην Ελλάδα δεν τιμήθηκε δεόντως:
«Ας βλέπουν τους ξένους, μήπως και… ντρέπονται λίγο. Εμένα όμως μ’ ενδιαφέρει τι ξέρει ο κόσμος, δεν είμαι άνθρωπος που ασχολείται με το ποιός θα με τιμήσει. Ο κόσμος είναι ακόμη θερμός απέναντί μου».
-Για τα προβλήματα του Άρη:
«Το μπάσκετ είναι επαγγελματικό, όλο το θέμα είναι οικονομικό. Εξαρτάται τι παίκτες αγοράζεις. Το μπάσκετ στη Βόρεια Ελλάδα γενικά, δεν είναι, όπως όταν αγωνιζόμουν. Στον Άρη πρέπει να μπει κόσμος που αγαπά την ομάδα και να κάνει ό,τι το καλύτερο. Ας μην περιμένουμε όμως τις παλιές επιτυχίες. Δε γίνεται μόνο με αγάπη. Χρειάζεται στήριξη από κάποιον μεγάλο οικονομικό παράγοντα».
-Για το ελληνικό μπάσκετ:
«Απ’ το ’87 και μετά το μπάσκετ έχει μπει στο… πετσί των Ελλήνων, τα παιδιά το αγαπούν και θα βγουν ταλέντα και στο μέλλον».
