Από τον Πύργο της Ηλείας μέχρι το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας το πάθος για το ποδόσφαιρο και τη διαιτησία δεν έσβησε από μέσα του. Γι’ αυτό και ο Γιώργος Αργυρόπουλος, ευτυχώς γι’ αυτόν μακριά από την αρρωστημένη ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, κάνει καριέρα διαιτητή στη χώρα που γεννήθηκε ο Τζορτζ Μπεστ και το ευχαριστιέται η ψυχή του. Πρόσφατα δε χρίστηκε και διεθνής. Με τη Βόρειο Ιρλανδία. Διαβάστε μία ωραία ιστορία.
O Γιώργος Αργυρόπουλος είναι ένας από τους χιλιάδες Ελληνες νέους επιστήμονες που προτίμησαν (ή υποχρεώθηκαν) να συνεχίσουν τη ζωή τους στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης. Ο καταγόμενος από τον Πύργο της Ηλείας Χημικός μάλιστα ήταν ένας από τους πρώτους που έκαναν το μεγάλο βήμα αφού μόλις το 2009 εγκαταστάθηκε στη Βόρειο Ιρλανδία για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Ούλστερ.
Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει τον Γιώργο σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους Ελληνες που μετανάστευσαν τα τελευταία έξι χρόνια είναι το γεγονός ότι παράλληλα με την επαγγελματική του καριέρα (σε φαρμακευτική εταιρία) διαπρέπει και ως… διαιτητής ποδοσφαίρου. Βεβαίως, καλά διαβάσατε, ο Γιώργος Αργυρόπουλος είναι βοηθός διαιτητή στην πρώτη κατηγορία της χώρας και πρόσφατα έγινεδιεθνής μετά από πρόταση της ομοσπονδίας της Βορείου Ιρλανδίας. Ενα αυθεντικό success story ενός Ελληνα ανθρώπου (και) του ποδοσφαίρου στο εξωτερικό!
Ο Γιώργος μας εξιστόρησε αρχικά πως αποφάσισε να καταπιαστεί με τη διαιτησία και στη Βόρειο Ιρλανδία: “Με την διαιτησία ασχολήθηκα αρχικά για 3 χρόνια στην Ελλάδα όπου έφτασα μέχρι και το επίπεδο της Γ’ Εθνικής και στην συνέχεια και αφού έμεινα εκτός για 3 χρόνια λόγω σπουδών και της μετεγκατάστασής μου στο εξωτερικό, αποφάσισα να ασχοληθώ και πάλι ενεργά. Διανύω ήδη την τέταρτη αγωνιστική σεζόν μου στην Β. Ιρλανδία ως Senior Assistant Referee στην Premiership και έχω την τύχη να συνεργάζομαι με διαιτητές που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, να μαθαίνω από μερικούς από τους καλύτερους διαιτητές της Premier League στην Αγγλία και να ταξιδεύω στο εξωτερικό εκπροσωπώντας την Β. Ιρλανδία σε αγώνες πρωταθλημάτων άλλων χωρών για συλλογή εμπειριών.
Πρόσφατα μάλιστα μου ανακοινώθηκε πως η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Β. Ιρλανδίας με πρότεινε ως FIFA Assistant Referee στην UEFA για την επόμενη σεζόν κάτι το οποίο αποτελεί ύψιστη τιμή ειδικά για κάποιον σαν εμένα που δεν κατάγομαι από την χώρα (σσ τελικά, όπως γράψαμε και στον πρόλογο ο Αργυρόπουλος είναι πλέον και επίσημα διεθνής διαιτητής)
Η διαιτησία και ιδιαίτερα όταν αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο απαιτεί αφοσίωση, θυσίες και ελεύθερο χρόνο εκτός εργασίας καθώς δεν είναι μόνο τα παιχνίδια αλλά και τα ταξίδια, οι προπονήσεις και τα επιμορφωτικά σεμινάρια όπου πρέπει να δίνουμε το παρών. Είναι όμως κάτι το οποίο απολαμβάνω και κάνω με ευχαρίστηση”.
O Ελληνας ρέφερι μας τόνισε στη συνέχεια κάτι που έχει μεγάλη αξία. Ο,τι αφιερώθηκε στο αγαπημένο του χόμπι χωρίς σκοτούρες: “Ποτέ δεν αντιμετώπισα κάποιου είδους πρόβλημα λόγω διαφορετικής καταγωγής είτε στο χώρο εργασίας, είτε στη διαιτησία αλλά και στην ζωή εδώ γενικότερα. Ζω εξάλλου σε μία χώρα όπου η πλειοψηφία των ντόπιων έχουν ταξιδέψει αρκετά λόγω κουλτούρας και είναι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι”.
Η ενασχόληση με τη διαιτησία αφήνει στον Γιώργο και οικονομικό όφελος, παράμετρος αν μην τι άλλο όχι αδιάφορη: “Υπάρχει κάποια μικρή οικονομική αμοιβή για κάθε παιχνίδι αλλά το πιο σημαντικό είναι οι φιλίες που αναπτύσσεις καθώς και η ικανοποίηση και ευχαρίστηση που παίρνεις με το ότι είσαι σημαντικό μέρος του αθλήματος που αγαπάς. Λόγω μάλιστα της ενασχόλησής μου με τη διαιτησία, είχα την τύχη και την τιμή στον πρόσφατο αγώνα της Β. Ιρλανδίας με την Ελλάδα στο Μπέλφαστ, να μου προταθεί η θέση του διερμηνέα από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Β. Ιρλανδίας για την συνέντευξη τύπου πριν και μετά τον αγώνα, κάτι το οποίο αποδέχτηκα με μεγάλη μου χαρά καθώς ήταν μια σημαντική εμπειρία”.
Η δύσκολη ερώτηση αφορούσε το τι πιστεύουν οι Βορειοιρλανδοί για το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας. Ξεπέρασε τον κάβο με διπλωματικό τρόπο είναι η αλήθεια: “Σίγουρα οι συνάδελφοί μου πάντα ενδιαφέρονται και ρωτούν για το επίπεδο της διαιτησίας στην Ελλάδα και τους εξηγώ τις διαφορές στον τρόπο εκγύμνασης και επιμόρφωσης των διαιτητών. Όσοι συνάδελφοι μάλιστα έχουν έρθει Ελλάδα είτε για αγώνες της Εθνικής Ελλάδας είτε για αγώνες Ελληνικών ομάδων στις διάφορες Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχουν να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για την φιλοξενία και την ατμόσφαιρα στα γήπεδα”.
Λογικά θα θέλετε επίσης να μάθετε πως ένας άνθρωπος μορφωμένος με βλέψεις για σοβαρή επαγγελματική καριέρα στο εξωτερικό ασχολήθηκε στην Ελλάδα και με τη διαιτησία. Ιδού: “Μιας και κατάγομαι από τον Πύργο Ηλείας, είχα την τύχη να ζήσω από κοντά τους αγώνες του Πανηλειακού στην Α’ Εθνική την δεκαετία του ‘90 και ήταν εκείνη η περίοδος όταν και απέκτησα πάθος για τον αθλητισμό και ιδιαίτερα για το ποδόσφαιρο. Μερικά χρόνια αργότερα και ενώ είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν είχα το απαραίτητο ταλέντο για να διακριθώ ως παίκτης, σκέφτηκα ότι ένας τρόπος για να παραμείνω κοντά στο άθλημα με ενεργό ρόλο ήταν αυτός της διαιτησίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2006 λοιπόν, ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, έκανα αίτηση στον Σύνδεσμο Διαιτητών Ποδοσφαίρου Αχαΐας όπου και με δέχτηκαν αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα ιδιαίτερη αδυναμία και στο μπάσκετ οπότε και απευθύνθηκα και στον Σύνδεσμο Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Αχαΐας από όπου όμως ποτέ δεν πήρα απάντηση. Είμαι ευγνώμων για τον Σύνδεσμο Αχαΐας ως μέλος του οποίου αγωνίστηκα για 3 σεζόν και απέκτησα πολλές φιλίες και πολύτιμες εμπειρίες.
Από Ελλάδα έφυγα τον Σεπτέμβριο του 2009 για μεταπτυχιακές σπουδές στην Β. Ιρλανδία και ένα χρόνο μετά, την ημέρα της ορκωμοσίας μου,είχα προσφορά εργασίας από τις δύο μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες της χώρας οπότε ήταν εύκολη απόφαση να μείνω σε ένα περιβάλλον στο οποίο ήμουν ευχαριστημένος.
“Θα γυρίσεις Γιώργο κάποια στιγμή στην Ελλάδα;” ήταν η τελευταία μας ερώτηση: “Σίγουρα ποτέ μην λες ποτέ γιατί τα πράγματα αλλάζουν αλλά ζω ήδη περισσότερο από 6 χρόνια σε μία χώρα που πλέον νιώθω σαν το σπίτι μου, με υψηλό βιοτικό επίπεδο, άριστες συνθήκες εργασίας, προοπτικές εξέλιξης και πολύ φιλικούς ανθρώπους. Είμαι περήφανος ως Έλληνας και αγαπώ την χώρα μου αλλά προς το παρόν δεν κάνω σκέψεις επιστροφής για μόνιμη εγκατάσταση”.
Εδώ που τα λέμε να γυρίσει ο Γιώργος στην Ελλάδα ως τι; Ως χημικός οι απολαβές του δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτές που έχει στη Βόρειο Ιρλανδία; Ως διαιτητής; Ας το αφήσουμε καλύτερα, ουσιαστικά η διαιτητική καριέρα του χτίστηκε μακριά από το σάπιο βασίλειο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί ο άνθρωπος να λερώσει τα χέρια του με ακαθαρσίες; Μπέλφαστ λοιπόν και πάλι Μπέλφαστ. Η Ελλάδα (ακόμα) πληγώνει όσους την αγαπούν πραγματικά.
Πηγή: contra.gr
