Οι τελευταίες ημέρες έδωσαν την ευκαιρία σε όλους στον Άρη να βιώσουν για μια ακόμη φορά, ότι ο σύλλογος βαδίζει μόνος εναντίον όλων. Καταρρίφθηκαν και τα τελευταία αφηγήματα, ευσεβείς πόθοι κάποιων ή απλά η γνωστή λάσπη στον ανεμιστήρα για να διαπιστώσει ο Άρης, ότι δήθεν “φίλοι” και εχθροί, “εξυγιαντές”, θεσμοί, δίκαιοι και σωτήρες βρίσκονται “απέναντι” του.
Ειδικά οι τελευταίες μέρες ήταν τόσο εμφατικές, όπου από το ποδοσφαιρικό… ριφιφί στο κύπελλο με τον δήθεν ευρηματικό Μπουχαλάκη, μέχρι τα όσα απίστευτα έγιναν στην έδρα “σύμβολο” της… εξυγίανσης, αποτέλεσε ξεκάθαρο ότι ο Άρης βαδίζει μόνος του, σ’ ένα δρόμο με πολλά αγκάθια και τρικλοποδιές. Οι τελευταίες δηλώσεις του νέου πια αντιπροέδρου της ΠΑΕ Άρης και στενού συνεργάτη του Θόδωρου Καρυπίδη καταγράφουν τόσο την κατάσταση, όσο επίσης και το πώς βιώνει ο σύλλογος την κατάσταση αυτή.
«Ο Άρης τους χαλάει την συνταγή! Θα τερματίσει δεύτερος απέναντι σε όλους. Γελάνε και τα τσιμέντα με όσα έγιναν στην Τούμπα. Αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα για όσα κυκλοφόρησαν σε βάρος του Καρυπίδη, έφτασαν στο να απειλούνται ζωές και οικογένειες». Μέσα σε λίγες λέξεις όλο το… έργο που παίζεται εδώ και πολύ καιρό.
Α. Φιλίες, αβάντες και ιστορίες για αγρίους που δημιουργούν οι ήδη ένοχοι και καταδικασμένοι στην συνείδηση όλης της υγιούς ποδοσφαιρικής Ελλάδας δεν υπάρχουν. Απλά αποτελούν ένα άλλοθι στα λόγια για την δική τους απενοχοποίηση. Μόνο που κούρασε και δεν “πουλάει”, όταν προέρχεται από την ομάδα που παραμένει επί δεκαετίες κρατικοδίαιτη και στενή συνεργάτιδα των μεγάλων του λεκανοπεδίου.
Β. Οι συμμαχίες καλά κρατούν. ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ, αναγνωρίζοντας την αγωνιστική, όσο και ηθική και κρίση τους, συνασπίστηκαν σε όλα τα επίπεδα και επιχειρούν να μείνουν ζωντανοί στην σκηνή. Μεγαλοεπιχειρηματίες που θέλουν να μεταμφιέσουν το δικό τους ποδοσφαιρικό έλλειμμα, αλλά πλέον δεν πείθουν ούτε τους οπαδούς τους: πανό και ένταση για Μελισσανίδη, έντονες αντιδράσεις για Αλαφούζο, καζάνι που βράζει η Τούμπα για τον εκτός Ελλάδας εδώ και μήνες Σαββίδη.
Γ. Κουκουλώνονται επεισόδια, όπως αυτά της Τούμπας ή των Ζωσιμάδων, “χάνονται” εκθέσεις παρατηρητών, κλείνουν τα μάτια αστυνομικές και δικαστικές αρχές, μπροστά σε προπηλακισμούς και αθλιότητες (εν μέσω… αυστηρής καραντίνας τρομάρα μας), την ώρα που ο Άρης δια ψύλλου πήδημα σέρνεται στο σκαμνί του αθλητικού δικαστή.
Δ. Γίνονται διαιτητικά όργια, με την ανοχή του Κλάτενμπεργκ, ο οποίος εδώ και μήνες παραμένει κυνικά ψύχραιμος και πρόθυμος στην “ομηρία” που υφίσταται από αυτούς που τον… προσέλαβαν.
Μέσα σε αυτή την “συνήθεια που έγινε λατρεία”, ο Άρης έχει να αντιπαραθέσει τα δικά του όπλα: την θετική ενέργεια του κόσμου του, μια εξαιρετική ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, κατά ομολογία των ίδιων του των αντιπάλων, ένα άριστο κλίμα στα αποδυτήρια και το πείσμα να συνεχίσει.
Το έχουμε ξαναπεί: ο Άρης έκανε το λάθος να… μεγαλώσει, να κάνει καλή ομάδα, να πρωταγωνιστεί στο γήπεδο και να τους έχει όλους όσοι είναι στα κέντρα εξουσίας και αποφάσεων… Γραμμένους. Κι αυτό ενοχλεί. Όμως βιώνοντας τις καταστάσεις, πεισμώνοντας θα συνεχίσει!
