Ποτέ δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για τον Άρη. Πάντοτε αυτός ο σύλλογος αναγκαζόταν να πολεμήσει με όλους και με όλα, γιατί εκ… γενετής, διάλεξε τον δρόμο της ανεξαρτησίας, της υπερηφάνειας, της μαχητικότητας, χωρίς να θέλει να έχει “πάρε-δώσε” με την διαπλοκή, το κατεστημένο ή να κινείται στους σκοτεινούς διαδρόμους. Γεννήθηκε για να ζει στο φως.
Ποτέ του δεν φίλησε το χέρι κανενός, ούτε είχε σχέσεις… πάθους με το δημόσιο, αυτό που κράτησε κι “ανέστησε” συλλόγους και συλλόγους, που μιλούσαν για ανεξαρτησία και στην… ούγια έγραφε διαπλοκή. Με δωρεές γηπέδων, αγορά διαρκείας από το κράτος, κρατικές διαφημίσεις εκατομμυρίων, εξόφληση λογαριασμών ΔΕΗ, πετρελαίου, πάγωμα χρεών, άνοιγμα τραπεζών Κυριακή βράδυ και άλλων πολλών γνωστών επεισοδίων της διαπλοκής δεκαετιών.
Ο Άρης, όπως κατέγραψε και η πρόσφατη ανακοίνωση των οργανωμένων, έπαιξε πολλά παιχνίδια ζωής, για την ίδια του την ζωή, την ίδια του την ύπαρξη για όλους τους παραπάνω λόγους. Δεν έσκυψε το κεφάλι και ήπιε πολλά πικρά ποτήρια, βρέθηκε στα σχοινιά, στον πάτο του βαρελιού, το έξυσε… Οι πληγές του, μπορεί να πονάνε ακόμη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να θυμίζουν τι πέρασε και τι δεν πρέπει να ξαναπεράσει.
Σύλλογος που πλήρωσε ακριβά τα λάθη του, ήταν ευκολόπιστος και αιμορραγούσε για χρόνια από τα βέλη της εσωστρέφειας του, μια και βρέθηκε διασκορπισμένος χωρίς κοινό μέτωπο και την στοιχειώδη ενότητα. Γι’ αυτό άλλωστε έγινε ευάλωτος και πολλές φορές ανυπόληπτος.
Ο Άρης όμως… άλλαξε. Για κακή τύχη, όλων αυτών που τον επιθυμούν διαλυμένο, “μικρό”, “πρόθυμο”, εύκολη λεία.
Άλλαξε, γιατί πολύ απλά, έχει συνειδητοποιήσει, ότι μπορεί να σταθεί ισχυρός στα πόδια του και να δημιουργήσει, μόνο εάν μείνει ενωμένος. Κι ο Άρης είναι πιο δυνατός, παραμένει ενωμένος, μια γροθιά, παρά τα χτυπήματα, την λάσπη, από τον επικοινωνιακό μηχανισμό που έμαθε να κάνει (χρόνια τώρα) το άσπρο, μαύρο, χορεύοντας στο ρυθμό μεγαλοεπιχειρηματιών και συμφερόντων.
Ο Άρης άλλαξε. Δυστυχώς για όλους όσους θέλουν την διάλυση του. Έμαθε ότι πρέπει να παραμείνει ενωμένος, να “σκοτώσει” τον “κακό του εαυτό” και την εσωστρέφεια και να υψώσει τα δικά του τείχη, απέναντι σε όλους όσους επιθυμούν να… σκορπίσει στους πέντε ανέμους. Απέναντι σε αυτούς που πιάνουν στο στόμα τους τον σύλλογο, τον λοιδορούν, τον χτυπούν κάτω από την ζώνη.
Η τελευταία υπόθεση που απασχολεί την κοινή γνώμη, έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αυτή θα αποφασίσει εάν υπάρχει δωροδοκία ποδοσφαιριστών του Άρη, εάν υπάρχουν φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί και τελικά εάν θα πρέπει να επιβληθούν ποινές και τιμωρίες… Είτε εφαρμοστούν τελικά, είτε αλλάξουν κάποιο βράδυ μέσω ενός νομοσχεδίου του κράτους για την γεωργία, την κτηνοτροφία ή τον τουρισμό. Πρώτη φορά δεν θα είναι άλλωστε.
Σε μια υπόθεση που κρύβει πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον, η δικαιοσύνη να βάλει τον επίλογο.
Αυτό όμως που αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός είναι το τι έχει προαποφασίσει, ως τρόπο ζωής η ίδια η οικογένεια του Άρη. Κι αυτή η απόφαση είναι ξεκάθαρη: Η οικογένεια του Άρη θα μείνει μια γροθιά, στα χαρακώματα, ενωμένη, να δώσει την δική της μάχη. Όσοι κι αν είναι οι εχθροί, όσοι και αν είναι οι “φίλοι”!
Ο Άρης άλλαξε, κι αυτό δεν… αλλάζει!
