Σύμφωνοι. “Έσκασε” και η τελευταία… χολή. Αλλά ο οργανισμός των Αρειανών είναι έτσι δομημένος ώστε να βγάζει νέα κύτταρα και να επιβιώνει.
Η ζωή κάνει κύκλους, γυρίζει συνεχώς, όσοι είναι στα πάνω τους, έρχονται άμεσα στα κάτω και ξανά το ίδιο. Στην περίπτωση του Άρη βέβαια οι κύκλοι είναι τόσο συχνοί που καμιά φορά η αλλαγή συναισθημάτων, είναι τόσο άμεση ώστε να σε κάνει να νιώθεις σαν τρελός.
Χθες κυριολεκτικά μετά τη λήξη του ματς βλέπαμε ανθρώπους να κοιτούν αποσβολωμένοι στο χορτάρι, κάποιους άλλους να μαλώνουν μεταξύ τους και γενικότερα να επικρατεί μια κατάσταση αρκετά γνώριμη.
Ήταν ακόμα νωπές οι εικόνες…
30 Μαρτίου ήταν που ο Άρης «κολλούσε» στο 0-0 με τον Πανθρακικό στο Χαριλάου και όλοι έβλεπαν το φάσμα της καταστροφής κατάματα. Ο Άρης ήταν προ των πυλών του υποβιβασμού και της αφάνειας, ωστόσο δύο μέρες αργότερα στη Θύρα 3 του γηπέδου μια μάζωξη 2.500 περίπου… “σχιζοφρενών” οι οποίοι ακόμη πίστευαν στο «θαύμα» έσωσε τον Άρη ή μάλλον τον ανέστησε ως άλλο Λάζαρο.
Ο Άρης πήγε μια βδομάδα αργότερα, εκείνο το απίστευτο Σάββατο της 6ης Απριλίου στο Περιστέρι και στο άκουσμα από τις κραυγές των οπαδών του, αντέδρασε και ξύπνησε. Έζησε με τα προβλήματα και τις πληγές του, αλλά σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν ήταν, παρέμεινε ζωντανός.
Αυτά τα προβλήματα, αυτές οι πληγές συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τον ενοχλούν, να τον πονάνε και κάθε που αλλάζει ο καιρός να τον κάνουν να υποφέρει.
Ο Άρης δείχνει να ζητάει βοήθεια και μόνος του να μην μπορεί. Είναι στην… εντατική.
Κι αν όντως στο Περιστέρι έγινε θαύμα και ο Άρης αναστήθηκε τώρα ίσως χρειάζεται απλά λίγο περισσότερη φροντίδα, ώστε να αναρρώσει πιο γρήγορα.
Τα δύο βίντεο παρακάτω είναι αφιερωμένα στους ποδοσφαιριστές του Άρη. Ας τα δουν κι ας θυμηθούν. Οι ίδιοι είναι στην πλειοψηφία τους. Θα νιώσουν…
