Ξεχωριστή ημέρα η χθεσινή… Ο Γιάννης Ιωαννίδης έκλεισε τα 76 του χρόνια! Ο “Ξανθός”, μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες στην ιστορία του Άρη γεννήθηκε σαν χθες το 1945 και τη μισή ζωή του την πέρασε ως αθλητής και προπονητής του Άρη, οδηγώντας την εποχή της Αυτοκρατορίας στην κατάκτηση πρωταθλημάτων, κυπέλλων και την παρουσία σε τρία φάιναλ φορ του κυπέλλου πρωταθλητριών!
Σε όλη τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας υπήρξε “βομβαρδισμός” μηνυμάτων, δηλώσεων, αναφορών με αφορμή τα γενέθλια του. Ήταν επί της ουσίας μια καταγραφή της ιστορικής… ανάγκης να βιώσει ο σύλλογος την παρουσία μιας τόσο εμβληματικής παρουσίας. Εμείς έτσι το αντιλαμβανόμαστε. Τα γενέθλια του αποτέλεσαν την αφορμή για να ονειροπολήσει, να νοσταλγήσει, να σεβαστεί, αλλά και να… θυμώσει η οικογένεια του Άρη.
Ο ρόλος του Ιωαννίδη δεν ήταν απλά ρόλος ενός… Αυτοκρατορικού προπονητή. Δεν ήταν ο Αρειανός που πέρασε απλά τα στάδια του φίλαθλου, του παίκτη, του προπονητή, του εν δυνάμει παράγοντα, του ρυθμιστή, ενίοτε και του “ξερόλα” (ποιος μπορεί να διαφωνήσει σε αυτό;). Ήταν και παραμένει φυσικά να είναι, το πρόσωπο που ενσαρκώνει την δυναμική και το μαχητικό DNA ενός ασυμβίβαστου συλλόγου, με τίτλους, μάχες, διακρίσεις, αλλά και αδικίες που αντί να τον καταρρακώνουν να τον πεισμώνουν. Να τον… τσαντίζουν που θα έλεγε και ο “Ξανθός”.
Δημιούργησε πιστούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς, συνήθως οι τελευταίοι ήταν οι αντίπαλοί του οι οποίοι είχαν συμβιβαστεί με την ήττα. Φοβερή η δήλωση του Νίκου Μπουντούρη, ενός ανθρώπου του μπάσκετ που βίωσε την έννοια “τι σημαίνει να είσαι δεύτερος, πίσω από τον Ιωαννίδη”.
Όπως είπε: “Δεν είχα την ευτυχία να τον έχω προπονητή. Πάντα ήταν ευλογία να είσαι με το μέρος του και πρόβλημα να είσαι απέναντι του ως αντίπαλος. Το σίγουρο είναι αυτό που εγώ διαπίστωσα, ότι όποιος- έστω και άγνωστος- ζήτησε την βοήθειά του, αυτός τον βοήθησε. Έχει βοηθήσει επίσης πολλούς παίκτες να βελτιώσουν την ζωή τους και αρκετοί από αυτούς δεν το εκτίμησαν. Πολλοί αντίπαλοι του τον μίσησαν, αλλά σίγουρα πολλοί θα τον ήθελαν στην ομάδα τους”.
Το κουβάρι έχει ήδη ξετυλιχθεί… Ο μπασκετικός Άρης είναι στα σχοινιά. Οι λόγοι έχουν ειπωθεί, έχουν αναλυθεί πολλάκις. Ίσως με αφορμή τα γενέθλια του Ιωαννίδη, η ερώτηση που προκύπτει, ώστε τα πράγματα να απλοποιούνται σε αυτές τις αναλύσεις του πώς και γιατί ο Άρης είναι σε ελεύθερη πτώση, είναι μια: τελικά υπάρχει το έλλειμμα παραγόντων, Αρειανών, οραματιστών, προσωπικοτήτων που θα κοιτάξουν πώς να μεγαλουργήσει ο σύλλογος και όχι πώς θα βολευτούν στην σκιά της “ασπίδας” του “θεού του πολέμου” ή όχι;
Τόσο απλά, αλλά και τόσο δύσκολα, αλλά θα πρέπει να δοθεί μια απάντηση…
Ένα όμως είναι το σίγουρο: ο Άρης “διψάει” για ανθρώπους της εμβέλειας, της δυναμικής, αλλά κυρίως της αποτελεσματικότητας ενός “Ξανθού”. Είτε είναι στο γήπεδο, είτε στα γραφεία, είτε οπουδήποτε αλλού…
ΥΓ: Για να… προλάβουμε κάποιους. ΦΥΣΙΚΑ και έκανε πολλά και μεγάλα λάθη ο Ιωαννίδης, τα ξέρουν όλοι, τα ομολόγησε κι ο ίδιος… Άλλωστε ουδείς άσφαλτος. Άλλο, όμως, είναι το νόημα και η ουσία των όσων αναφέρουμε…
