Ο Άρης είναι γεγονός ότι εκτός από τα δυο πειστικά ημίχρονα με Αστέρα Τρίπολης και Παναθηναϊκός, έδειξε να στερείται ενέργειας και καθαρού μυαλού, παίζοντας κατά διαστήματα με “κατεβασμένη ταχύτητα”.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι κιτρινόμαυροι από τον περασμένο Σεπτέμβριο έχουν επί της ουσίας την ίδια ομάδα και το ίδιο ρόστερ, μια και τον Ιανουάριο, οι προσθήκες που έγιναν δεν έκαναν για διάφορους λόγους τη διαφορά, ούτε πρόσφεραν τις “ανάσες” που περίμεναν όλοι.
Ο Άρης βασίζεται στο ίδιο ρόστερ από το περασμένο καλοκαίρι, σε υψηλούς ρυθμούς, αγώνες μεγάλων απαιτήσεων και πίεσης, την στιγμή που οι μεταγραφές του χειμώνα (Μήτρογλου, Ιωάννου, Μπρούνο) έπαιξαν λίγο, χωρίς να λειτουργήσουν μέχρι τώρα, ως επιπλέον ατού στην ομάδα.
Φανερό είναι και καταγράφηκε και στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ότι κάποιοι παίκτες – βαρόμετρο, ειδικά στον χώρο της μεσοεπιθετικής γραμμής είναι στα “κόκκινα”, όπως οι Τζέγκο, Σάσα, Μπερτόγλιο, έχοντας “τεντώσει” αγωνιστικά, με αποτέλεσμα η απόδοσή τους να μην είναι η αναμενόμενη. Παίκτες που σήκωσαν το βάρος σε πολλά κρίσιμα παιχνίδια και έκαναν την διαφορά.
Περιπτώσεις όπως και του Μάνου στην επίθεση ή του Ροζ στην άμυνα, ενισχύουν αυτήν την πραγματικότητα. Ειδικά στην επίθεση το γεγονός ότι από το ξεκίνημα της σεζόν, δεν έχει βρεθεί η μόνιμη λύση στην θέση του φορ, με τον Μάνο να είναι ο παίκτης που έβγαλε το μεγαλύτερο “κουπί”, την στιγμή που η ομάδα δεν πήρε λύσεις από τους Λόπεθ και Μήτρογλου μέχρι τώρα.
Ο Άκης Μάντζιος έχει να διαχειριστεί την κόπωση αυτή, παίρνοντας την περισσότερη ισχύ στα επόμενα πέντε παιχνίδια, την τελική ευθεία δηλαδή του φετινού μαραθώνιου, με κύριο άξονα το αγωνιστικό πάθος, αλλά και την ομαδική δουλειά.
