Το απαραίτητο rotation λόγω της κούρασης των συνεχόμενων παιχνιδιών, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της ομάδας απέναντι στη Κηφισιά.
Η νίκη ήρθε κι αυτό είναι το μόνο θετικό απ’ αυτή την αγωνιστική για τον ΑΡΗ. Η εμφάνιση ήταν κακή, χωρίς συνοχή και ανάπτυξη , με αποτέλεσμα κάθε πάσα να διεκδικούμενη, να μη φτάνει με αξιώσεις στην επίθεση ενώ η πίεση της αντιπάλου δημιουργούσε προβλήματα κοντά στην περιοχή.
Η ομάδα δεν είχε αντιδράσεις για να εκμεταλλευτεί χώρους , να κλέψει μπάλες και αρκούνταν στο να διώχνει μπάλες και να κόβει επιθέσεις . Η Κηφισιά έπαιζε για την επιβίωση της και πήγε το ματς στο physical game κάτι που η ενδεκάδα που κατέβηκε στο γήπεδο για τον ΑΡΗ, δυσκολεύτηκε να ανταπεξέλθει. Η έλλειψη καθαρού μυαλού ήταν η αιτία των συνεχόμενων λαθών αλλά πως μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από μια ενδεκάδα από την οποία έλειπε ο Νταρίντα, ο Μορόν , ο Φαμπιάνο έκανε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του, το ίδιο κι ο Οντουμπάτζιο.
Υπάρχει πάντα στη συζήτηση αν ο ΑΡΗΣ έχει παίκτες που μπορούν να αντικαταστήσουν τους βασικούς. Στο συγκεκριμένο αγώνα ο μόνος που στάθηκε, όσο άντεξε, στο ύψος των περιστάσεων ήταν ο Φετφατζίδης. Από κει και πέρα, οι αλλαγές του προπονητή, δεν έδωσαν κάτι στην ομάδα. Η μόνη χρησιμότητα τους ήταν ότι ξεκούρασαν παίκτες.
Σίγουρα όταν στηνόταν η ομάδα το καλοκαίρι είχαμε καταλάβει ότι δεν θα σφύζει από ποιότητα και ισάξιες ενδεκάδες. Τώρα που προέκυψε η ανάγκη αντικατάστασης παικτών , λόγω κούρασης, πάνω κάτω η εμφάνιση ήταν στα standards αυτών που περιμέναμε. Ενδεκάδα που δεν έχει παίξει ποτέ μαζί, παίκτες που προσπαθούσαν να βρούνε τις θέσεις τους, ατελείς προσπάθειες , γενικά εικόνα που δεν έβγαζε θετικά συμπεράσματα. Κι όμως έτσι η μία σοβαρή φάση που έγινε στο πρώτο ημίχρονο , έγραψε το Μενέντεζ στη λίστα με assist και τον Φετφα, σκόρερ από θέση φορ.
Η φάση αυτή δεν αρκεί για να σβήσει έναν ολόκληρο αγώνα με κακή ποιότητα εμφάνισης. Ακόμα η είσοδος του Μανού , Μορόν , Νταρίντα δεν ήταν ικανή να αλλάξει τη ροή του αγώνα. Προέκυψε κι ο τραυματισμός του Φαμπιάνο και η ομάδα έγινε άνω κάτω.
Η νίκη μπορεί να κρύβει πτυχές περαιτέρω κριτικής , στην ουσία όμως αυτό που μένει είναι η διαφορά απόδοσης με και χωρίς παικτών που ξέρουμε τουλάχιστον το επίπεδό τους. Ο Σαμόρα δεν μπόρεσε να μπει στο παιχνίδι , ούτε σε μία φάση. Ο Σουλεϊμάνοφ έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. Ο Μενέντες υπήρχε στο γήπεδο στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο χάθηκε. Βερστράτε και Τζούρασεκ έτρεξαν, κόπιασαν αλλά δεν διακρίθηκαν ιδιαίτερα. Το αμυντικό κεντρικό δίδυμο έχασε φάσεις , οι οποίες ευτυχώς δεν έγιναν ευκαιρίες για τους αντιπάλους. Ο Μοντόγια μπαίνει στους διακριθέντες κάτι που είχαμε ανάγκη να το δούμε.
Ο ΑΡΗΣ ρίσκαρε αλλά με την δηλωμένη ανάγκη για αποφόρτιση , κάθε εμπόδιο που ξεπερνιέται με νίκη αφήνει υποσχέσεις για καλύτερο μέλλον. Από τη στιγμή που όλος ο ΑΡΗΣ σκέφτεται πλέον το κύπελλο , η βαρύτητα στο πρωτάθλημα γίνεται αυτόματα ελαφρότερη. Δεν είμαι σίγουρος αν από Ιανουάριο μήνα μπορούμε να μιλάμε για προκρίσεις και τελικούς , όταν ειδικά ο τελικός γίνεται το Μάιο, τι πρέπει να περιμένουμε στους αγώνες του πρωταθλήματος.
Η διαχείριση όλου αυτού του χρόνου , αν προκύψει πρόκριση σε τελικό, θα είναι μία ψυχολογική δοκιμασία για την οποία θα πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για να μην ξαναζήσουμε όσα είχαν γίνει όταν η ομάδα είχε φτάσει στον τελικό στο ΟΑΚΑ. Τότε προκρίθηκε , πανηγύρισε, και περίμενε το ματς ενώ στο ενδιάμεσο έπαιζε αγώνες για τα play offs.
Ο ΑΡΗΣ μπήκε σε ένα δρόμο που μπορεί να τον οδηγήσει στην κορυφή του Ολύμπου ή να κατρακυλήσει στα Τάρταρα. Εμείς θέλουμε την ομάδα να παίζει και να κερδίζει. Με όποια ενδεκάδα, με όποια εμφάνιση, με όποιον τρόπο. Γιατί έτσι χτίζεται η νοοτροπία. Μόνο με σκέψεις νικητή μπαίνεις σε έναν ημιτελικό και τελικό για να κερδίσεις. Όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος.
Ο αγώνας με την Κηφισιά έγινε, τελείωσε, ξεχάστηκε.
