Μια πόλη που λούστηκε στο φως, «πνίγηκε» από τους καπνούς, τις φωνές των εκδηλώσεων του κόσμου του Άρη.
Ένα Αλεξάνδρειο γεμάτο από «ιερά τέρατα» του αθλητισμού, μορφές που συνδύασαν το τεράστιο όνομά τους με τον πιο υπερήφανο σύλλογο της Μακεδονίας. Και μόνο αντικρίζοντας γίγαντες όπως ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Αλεξιάδης και τόσοι άλλοι, το δέος και η ανατριχίλα κυριαρχούσαν.
Το μνημείο-σύμβολο της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος να ρίχνει τη βαριά σκιά του σε έναν πληγωμένο λαό, προδομένο από τους δικούς του ανθρώπους. Να υποκλίνεται κι αυτός σε αυτό το μεγαλείο του Άρη που συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής, έναν αιώνα σκληρής μάχης μέσα στα γήπεδα, με αξιοπρέπεια, ήθος!
Ένας κόσμος που έδειξε ότι ξέρει να δίνει μάχες, να παλεύει στην πρώτη γραμμή, να μην σκύβει το κεφάλι, αλλά να παίρνει δύναμη, κουράγιο, ενέργεια από τις δύσκολες καταστάσεις και να μεταδίδει τη φλόγα του μέσα στην οικογένεια του Άρη.
Ο Άρης ανήμερα της 25ης Μαρτίου, μιας μεγάλης γιορτής της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας γιόρτασε τα 100α γενέθλιά του. Βιώνει δυστυχώς την πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας του, έτοιμος να ζήσει τον τρίτο υποβιβασμό στο ποδόσφαιρο!
Με χρέη σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ερασιτέχνη, πραγματικά ο Άρης καλείται να «αναστηθεί» μέσα από τις στάχτες του.
Μόνο αυτοκριτική, εγρήγορση, αντανακλαστικά με συγκεκριμένη στόχευση: να μπει σε μια διαδικασία αυτοκάθαρσης, όπου θα καταγραφούν οι παλιές αμαρτίες, θα αποδοθούν ευθύνες και θα επιχειρηθεί η επανεκκίνηση του συλλόγου.
Λέξεις και έννοιες που κατατίθενται με ευκολία στο… πληκτρολόγιο, αλλά αποτελούν βουνά που θέλουν τόλμη, αποφασιστικότητα, γενναίες αποφάσεις και φυσικά τους ανθρώπους να τις πάρουν.
Ανήμερα όμως της 25ης Μαρτίου, ο Άρης, ο κόσμος του, η οικογένεια του συλλόγου απέδειξαν γιατί έχει ελπίδα, γιατί μπορεί να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του!
