Ήταν 29 Σεπτεμβρίου του 1995, όταν ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, Νίκος Γκάλης, μέσω μίας ανακοίνωσης, αποφάσισε να πει το δικό του αντίο και να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Ήταν κάτι που ακουγόταν καιρό, ωστόσο κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει, μέχρι που το γεγονός έγινε επίσημο.
Αυτή είναι και η τελευταία εικόνα ως μπασκετμπολίστας, καθώς οι προσπάθειες των ανθρώπων του Παναθηναικού να τον μεταπείσουν αποδείχθηκαν άκαρπες.
«Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι.
Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία.
Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν.
Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.
Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι».
Ο άνθρωπος που χάρισε ανεπανάληπτες στιγμές στους απανταχού Έλληνες και λατρεύτηκε σαν «Θεός», κρέμασε για πάντα τα μπασκετικά του παπούτσια, κλείνοντας μία σπουδαία καριέρα.
