Ο Άρης επιχειρεί να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας του κυπέλλου, η οποία επικύρωσε μια αποτυχημένη χρονιά σε όλα τα επίπεδα.
Η 5η θέση δεν οδηγεί στην Ευρώπη, η προοπτική ενός τίτλου μετά από 54 χρόνια “πνίγηκε” στο άδειο Πανθεσσαλικό στα διαιτητικά απόνερα της Φραπάρ, αλλά και των δικών του λαθών και τώρα καλείται να… αποδράσει ενόψει της νέας αγωνιστικής σεζόν.
Το ένα επιπλέον ευρωπαϊκό εισιτήριο δίνει ένα κίνητρο στο νέο πρωτάθλημα, όμως ο Άρης καλείται να μειώσει την ψαλίδα που έχει ανοίξει με τους υπόλοιπους τέσσερις αντιπάλους στην κορυφή.
Για να γίνει αυτό επιβάλλεται άμεση και ουσιαστική μεταγραφική ενίσχυση. Όχι μεταγραφές για τις μεταγραφές, ούτε ένα συνεχές “φύγε εσύ, έλα εσύ”, αλλά στοχευμένες μεταγραφικές κινήσεις που θα ενισχύσουν την ομάδα. Τα περσινά λάθη δείχνουν τι… δεν πρέπει να κάνει ο Άρης.
Την περασμένη σεζόν, με εξαίρεση την περίπτωση-λαχείο του Μορόν και υπό προϋποθέσεις αυτή του Σουλεϊμάνοφ ή του Ζουλ, η μεταγραφική δράση του Άρη δεν ήταν αποτελεσματική και αυτό αποτυπώθηκε στο χορτάρι. Οι κιτρινόμαυροι αποχαιρέτησαν νωρίς την Ευρώπη, στην Ελλάδα έμειναν επίσης πολύ νωρίς μακριά από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη και έμεινε μόνο το κύπελλο, το οποίο τελικά έχασαν παρά τις 80 ημέρες προετοιμασίας που είχαν στη διάθεσή τους.
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν λοιπόν, στην ενίσχυση της ομάδας. Ο Άρης θέλει ποιοτικές προσθήκες, έχοντας προηγούμενως κρατήσει βέβαια έναν κορμό, στον οποίο θα μπορεί να “χτίσει” πάνω του.
Αν επαναλάβει τα ίδια λάθη, τότε θα είναι απλά στη διαδικασία να… κυνηγάει την ουρά του, βυθιζόμενος ακόμη περισσότερο στην εσωστρέφεια του.
