Ο Γιάννης Γκέσιου έμελλε να είναι από τους πρωταγωνιστές του Άρη μέχρι τώρα. Με το “χρυσό γκολ” κόντρα στη Βέροια, με τις δυο αποβολές του, με το σκηνικό που έγινε μετά το Άρης-Ολυμπιακός.
Ο επιθετικός του Άρη άνοιξε την καρδιά του σε μια πραγματική εξομολόγηση στην εφημερίδα του Super 3, τον Super Aris.
Αξίζει τον κόπο να τη διαβάσετε:
Πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν τη ψυχή και το μυαλό όλων μας, τα οποία όμως, δεν είναι της παρούσας ν’ αναλυθούν. Κάποια απ αυτά τ’ αγνοήσαμε, κάποια, όμως, τα θέσαμε υπόψη του Γιάννη Γκέσιου.
Γιατί αυτή η εικόνα;
«Ειλικρινά, δε μπορώ να δώσω κάποια λογική εξήγηση, γι αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στη ομάδα κι ειδικότερα, να εξηγήσω τα αίτια της τελευταίας εμφάνισης που κάναμε. Ότι κι αν έχει συμβεί, όταν χάνεις μ’ ένα τέτοιο σκορ, δε μπορείς να πεις τίποτα…»
Δε μπορεί να είναι η πραγματική εικόνα της ομάδας μας, αυτή που είδαμε, το βράδυ της Δευτέρας, στη Κομοτηνή. Κι αυτό είναι που μας τρελαίνει περισσότερο…
«Πιστεύω, ότι αδικούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, με την εικόνα που παρουσιάζουμε. Δε μας αρμόζει η θέση στην οποία βρισκόμαστε, σήμερα και, πραγματικά, είμαι βέβαιος ότι η συνέχεια θα ‘ναι διαφορετική. Κι αυτό γιατί δε μπορεί να πάει έτσι αυτή η ομάδα. Έχει πολύ μεγάλο ταλέντο και περιθώρια βελτίωσης που δε μπορούμε να τ’ αφήνουμε αναξιοποίητα ή να τα καταστρέφουμε από δικά μας σφάλματα.»
Μα, δε γίνεται να ταπεινώνει παναθηναϊκό κι ολυμπιακό και να χάνει από Λειβαδιά, Γιάννενα και Πανθρακικό…
«Θεωρώ πως αυτό είναι ένα φαινόμενο που ‘χει να κάνει με την απειρία που έχουμε, σαν παίκτες ατομικά, οι περισσότεροι από μας, και φυσικά, κατ’ επέκταση και σα σύνολο. Δεν έχουμε τη σταθερότητα που θα ‘πρεπε σαν ομάδα κι αυτό μας στοίχησε πολύτιμους βαθμούς. Είναι ένα θέμα που σίγουρα μας προβληματίζει, όπως κι αυτό του εύκολου γκολ που συνηθίζουμε να δεχόμαστε, σχεδόν, σε κάθε μας παιχνίδι…»
Άλλο πάλι κι αυτό. Απ’ το πουθενά, να βρισκόμαστε, κάθε φορά, πίσω στο σκορ…
«Δε ξέρω τι φταίει, αλλά, πραγματικά, είναι κάτι που μας καίει. Το ‘χουμε συζητήσει πολλές φορές μεταξύ μας ,έχουμε αναλύσει τα λάθη μας κι όμως, σχεδόν, πάντα βρισκόμαστε να κυνηγάμε το σκορ…»
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι και στη Κομοτηνή, γίναμε μάρτυρες άλλης μιας μεγάλης, διαιτητικής σφαγής εις βάρος μας.
«Καλά αυτό το πράγμα δεν υπάρχει…,δεν υπάρχει πουθενά…Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβω τους λόγους που η διαιτησία μας αντιμετωπίζει με έναν τέτοιο τρόπο και, σίγουρα, τόσο διαφορετικά, συγκριτικά, με όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Πραγματικά, δε ξέρω, ποιες περιπτώσεις να πρωτοθυμηθώ ν’ αναφέρω. Τα εις βάρος μας πέναλτι που μας καταλόγισαν, τις άδικες αποβολές που έχουμε σχεδόν σε κάθε ματς ή τις δικές μας περιπτώσεις πέναλτι, όπως αυτό του Γιαννιώτα, με τον ΠΑΣ που οι διαιτητές κλείνουν τα μάτια. Δε νομίζω ο ΆΡΗΣ να ‘ναι μια ομάδα που δε δημιουργεί φάσεις στην αντίπαλη εστία, ώστε να μη δικαιούται κάποια καταφανέστατα πέναλτι που του ‘χουν αρνηθεί ως τώρα. Ή δε νομίζω να ‘μαστε εμείς η πιο σκληρή ομάδα του πρωταθλήματος για να χουμε δεχτεί τόσες πολλές κίτρινες κάρτες. Ειλικρινά, απορώ με τη χαρακτηριστική ευκολία που μόνο σ’ εμάς βγαίνουν οι κίτρινες κάρτες. Δε μπορεί ν αντιμετωπίζεται έτσι μια ομάδα…»
Το κλίμα στην ομάδα,πλέον, πως είναι;
«Το κλίμα στην ομάδα, πάντοτε, ήταν πολύ καλό, παρά τα άσχημα αποτελέσματα που φέρναμε. Δεν αποτελεί κλισέ αυτό, αλλά μια πραγματικότητα. Αισθανόμαστε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο, σαν μια γροθιά, σα να ‘μαστε μια μεγάλη οικογένεια. Σ’ αυτό συμβάλει το γεγονός ότι, όλοι μας, είμαστε, σχεδόν, στην ίδια ηλικία και βάζουμε το καλό της ομάδας, πάνω, απ’ οτιδήποτε άλλο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους ξένους μας, οι οποίοι είναι, πραγματικά, πολύ καλά παιδιά κι όχι μόνο μας βοηθούνε με τις συμβουλές που μας δίνουν και την εμπειρία που διαθέτουν, αλλά, κι έχουν δέσει απόλυτα, μαζί μας. Είμαστε μια οικογένεια κι έτσι θα παραμείνουμε, τόσο στα εύκολα, όσο και στα δύσκολα, όπως αυτά, που βιώνουμε τώρα.»
Ο κόσμος του ΆΡΗ, ήταν και στη Κομοτηνή στο πλάι σας .Κι έτσι θα συνεχίσει, μέχρι τέλους…
«Κυριολεκτικά, δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας απέναντι σ’ αυτό το κόσμο. Ότι και να πει κάποιος, προσπαθώντας να χαρακτηρίσει την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου του ΆΡΗ, προς την ομάδα του, θα ‘ναι πολύ λίγο. Απ’ την αρχή της χρονιάς στέκετε με το ίδιο πάθος και θέρμη στο πλευρό μας, παρά τη δικαιολογημένη πικρία που νοιώθει απ’ τα τελευταία αποτελέσματα και τη γενικότερη εικόνα της ομάδας. Δε πρόκειται να ξεχάσω, ποτέ, την αντίδραση του, μετά το χαμένο ματς της Λειβαδιάς και πολύ περισσότερο, μετά την ήττα μας στη τούμπα, όπου ήρθε στο ξενοδοχείο και μας υποδέχτηκε. Είναι στιγμές, όπως, η παρούσα φάση, που χρειάζεσαι τη βοήθεια και τη στήριξη των οπαδών σου, περισσότερο από ποτέ…»
Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα για τον κόσμο είναι να βλέπει πάθος και φιλότιμο. Να αισθάνεται ότι δεν τον κοροϊδεύουν…
«Νομίζω ότι μ’ εξαίρεση το παιχνίδι της Κομοτηνής, στο οποίο απ’ την αρχή μας πήγαν όλα στραβά, αποδείξαμε ότι παλεύουμε σε κάθε παιχνίδι. Μπορεί να χάσαμε από δικά μας σφάλματα, κάποια ματς, μπορεί, όντως, αγωνιστικά, να μην ήμασταν αυτοί που έπρεπε, αλλά, σε όλα παλέψαμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις, δίνοντας και τη ψυχή μας ακόμα, για τη νίκη, δίχως να λογαριάζουμε, ούτε από σκορ, ούτε από έδρες, ούτε από ονόματα αντιπάλων. Κι αυτό, ακριβώς, σημαίνει πολλά…Ότι, αν μη τι άλλο, η ομάδα διαθέτει ψυχή και φιλότιμο. Και βασιζόμενη, ακριβώς, πάνω σ’ αυτά τα δυο στοιχεία, στο τέλος, να ‘στε βέβαιοι, ότι θα βγει απ’ τη κρίση…»
Οι πάντες, πρέπει να κατανοήσουν τη κρισιμότητα των στιγμών και να σφίξουν ακόμα περισσότερο, το στομάχι και τη γροθιά τους. Άλλος δρόμος για τη λύτρωση, πέραν αυτού της στήριξης και της συμπαράστασης, δεν υπάρχει…
«Μετά απ’ όσα έγιναν στο παρελθόν, ο ΆΡΗΣ γύρισε σελίδα κι οι πάντες γνωρίζαμε ότι στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας, οι δυσκολίες που θα ‘χαμε ν’ αντιμετωπίσουμε θα ‘ταν πολύ μεγάλες. Ακόμη και τώρα όμως, δε μας πτοούν, γιατί το κίνητρο που έχουμε είναι τεράστιο και δεν είναι άλλο, απ’ τη σταδιακή επάνοδο του ΆΡΗ σε πρωταγωνιστική τροχιά, και σε θέσεις που είχε συνηθίσει ο κόσμος του τα τελευταία χρόνια. Μπορεί τα χρήματα για τις μεγάλες μεταγραφές να μην υπάρχουν, υπάρχει όμως η αγνή αγάπη για τη φανέλα και το κοινό μας όνειρο, να κατακτήσουμε, κάποτε, με τον ΆΡΗ, κάτι σπουδαίο. Μπορεί κάτι τέτοιο να φαντάζει πολύ δύσκολο, σήμερα, αλλά εφ’ όσον η τωρινή ομάδα ξεπεράσει τους φετινούς σκοπέλους, αποκτήσει την απαιτούμενη εμπειρία και το βασικότερο, αν προσεχθεί και παραμείνει ως έχει, με κάποιες, αξιόλογες, μελλοντικές προσθήκες, πραγματικά, είναι ικανή να πετύχει θαύματα. Έχει πολύ μεγάλο ταλέντο και το βασικότερο παίκτες που προέρχονται μέσα απ’ αυτή, την αγαπάνε και την πονάνε.»
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ο αγώνας με τον Ατρόμητο, αποκτά χαρακτήρα τελικού.
«Όλα τα παιχνίδια στην έδρα μας, από δω και στο εξής, παίρνουν, πλέον, τέτοιο χαρακτήρα. Πόσο μάλλον αυτό με τον Ατρόμητο, ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι που έρχεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, για μας, που αγνοούμε τη νίκη εδώ και τρείς αγωνιστικές. Εδώ που φτάσαμε, δε μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο, πλην της νίκης και των τριών βαθμών της. Είναι μονόδρομος… Εμείς φτάσαμε την ομάδα σ’ αυτό το σημείο, εμείς είμαστε αυτοί που θα την επαναφέρουμε σε τροχιά ανόδου, αρχής γενομένης απ’ το παιχνίδι του Σαββάτου.»
