Όταν μία ομάδα σε κερδίζει τρεις φορές μέσα στη σεζόν, τότε μπορεί να το κάνει και τέταρτη. Η θέληση της ΑΕΚ να στεφθεί πρωταθλήτρια, ήταν η δύναμη της και επέβαλε τον τρόπο της για να φύγει νικήτρια. Ο ΑΡΗΣ έδειξε να προσπαθεί μέσα στο γήπεδο, προηγήθηκε, όμως στις καθοριστικές φάσεις έδειξε γυμνός και ευάλωτος.
Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο δεν κατάφερε να ελέγξει τους δύο σκόρερ της ΑΕΚ, ενώ ο Κουέστα βρέθηκε εκτεθειμένος χωρίς πολλά περιθώρια αντίδρασης.
Ένας ΑΡΗΣ που για ακόμα μία φορά σε αγώνα ντέρμπι, δεν έβγαλε τον καλό εννοούμενο τσαμπουκά , λειτούργησε περισσότερο παθητικά , περιμένοντας και αποκρούοντας τη μπάλα, χωρίς να καταφέρει να γίνει δημιουργικός και απειλητικός. Η διαφορά στις τελικές προσπάθειες δείχνει τη δυναμική που είχε η ΑΕΚ στο παιχνίδι σε αντίθεση με τον ΑΡΗ που έμεινε μακριά από την εστία του τερματοφύλακα. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ο προπονητής Αλμέιδα, κλείδωσε τη νίκη αφού κατάφερε να κρατήσει τον ΑΡΗ χωρίς ουσιαστικά τελική προσπάθεια.
Η οργάνωση του ΑΡΗ ήταν ελλιπέστατη , με πολλές λανθασμένες πάσες, ασυνεννοησία, δυσκολία στην κυκλοφορία της μπάλας, λόγω της έντονης πίεσης που ασκούσαν οι αντίπαλοι, ενώ στις προσωπικές μονομαχίες οι παίκτες της ΑΕΚ έβγαιναν νικητές. Το πρώτο ημίχρονο καθόρισε την έκβαση του αγώνα. Η ανατροπή του σκορ μέσα σε είκοσι λεπτά, ήταν το ψυχολογικό αβαντάζ που ήθελαν οι κιτρινόμαυροι της Αθήνας ώστε να νιώσουν ότι έχουν τα ματς στα πόδια τους.
Ο ΑΡΗΣ δυστυχώς έπεσε θύμα των δικών του θεμάτων. Δεν τα προβλήματα που του δημιουργούσαν οι αντίπαλοι και βρέθηκε πίσω στο σκορ χωρίς να το καταλάβει. Κάποιες αναλαμπές δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Ο Ρουπ έτρεξε και προσπάθησε, φάνηκε όμως ότι δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τους συμπαίκτες του. Ο Χριστοδουλόπουλος , μαζί με τον αντικαταστάτη του Ιτούρμπε, δεν φάνηκαν ιδιαίτερα. Ο Γκρέι είχε να αντιμετωπίσει δύο δυνατούς αμυντικούς, ήταν κινητικός, σκόραρε με πέναλτι, δεν είχε βοήθειες που θα ξεκλείδωναν την αμυντική γραμμή της ΑΕΚ.
Ο Νταρίντα εξελίσσεται σε σταθερή αξία. Συνέχισε τις καλές του αποδόσεις, ανταπεξέλθει στους ρόλους του, δεν μπόρεσε να μπει στην περιοχή. Αυτό στοίχισε στην παραγωγή φάσεων για τον ΑΡΗ. Ο Μαζικού κατάφερε να διακριθεί, στα αμυντικά του καθήκοντα, κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο με βάση τις εμφανίσεις του στην φετινή περίοδο. Ο Εμπακατά ήταν φλύαρος , ενώ δεν εκμεταλλεύτηκε και τις στιγμές που θα μπορούσε να γίνει δημιουργικός. Ο Καμάτσο άφησε καλές εντυπώσεις , ταλαιπώρησε τον αμυντικό της ΑΕΚ, ήταν κι αυτός θύμα της γενικότερης μέτριας συνολικής εμφάνισης του ΑΡΗ.
Η χρονιά στο Χαριλάου τελείωσε. Άφησε πικρή γεύση η σεζόν. Ο ΑΡΗΣ απέτυχε να επαναλάβει την περσινή και προπέρσινη καλή πορεία του, δεν κέρδισε ντέρμπι, η απόδοση του ήταν απρόβλεπτη από παιχνίδι σε παιχνίδι, έλειψαν προσωπικότητες μέσα στο γήπεδο, γενικά δεν άφησε ευχαριστημένο τον κόσμο. Η συζήτηση για όλα τα παρασκηνιακά έβγαλε από το κάδρο την εξαρχής κακή προετοιμασία , σε όλα τα επίπεδα, της ομάδας.
Ούτε οι μεταγραφές κατάφεραν να προσθέσουν ποιότητα, ούτε η διοίκηση έδειξε να είναι προετοιμασμένη για το αν η χρονιά δεν πήγαινε καλά. Μπορεί να υπάρχει ως επιτυχία η έξοδο στην Ευρώπη, αλλά εδώ που τα λέμε από τους έξι που έπαιζαν ποδόσφαιρο βγήκε πέμπτος. Οι απαιτήσεις ήταν σίγουρα μεγαλύτερες. Ο τελευταίος αγώνας είναι πλέον διαδικαστικός, μετά την ήττα του ΠΑΟ.
Η συμμετοχή όσων δεν είδαμε στο πρωτάθλημα μέχρι τώρα, είναι απαραίτητη. Τα νέα παιδιά μπορεί να μην είναι έτοιμα ακόμα να σηκώσουν την φανέλα του ΑΡΗ, η ευκαιρία πρέπει να του δοθεί γιατί μόχθησαν για να βρίσκονται στην ομάδα. Τους αξίζει η χαρά να μπούνε στη γήπεδο για να ιδρώσουν για το σήμα με το Θεό του Πολέμου. Θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία και η αρχή για να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Ο προπονητής έχει την ευθύνη της επιλογής, αλλά γιατί να τους στερήσει τη χαρά;
Κύριε Τερζή δεν θα κριτικάρει κανένας μια τέτοια επιλογή. Στο χέρι σας είναι να τους προετοιμάσετε κατάλληλα.
