Στην ιστορία του ομαδικού αθλητισμού, ποτέ κανένας παίκτης, εκτός του “θεού” Γκάλη, δεν μπόρεσε να νικήσει μόνος του έναν αγώνα. Γι’ αυτό υπάρχουν οι υπόλοιποι, για να προσπαθούν όλοι μαζί να νικήσουν τον αντίπαλο.
Αν υπάρχει ένας που θα ξεχωρίζει, θα είναι η διαφορά υπέρ της ομάδας του , για να κερδίσει πιο εύκολα. Ο ΑΡΗΣ είχε τέτοιον, ο Γκαρθία έπαιξε το καλύτερο παιχνίδι του, μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας ότι η ενδεκάδα πρέπει να ξεκινάει απ’ αυτόν. Γέμισε το κέντρο, έτρεξε σε όλο το πλάτος του γηπέδου, πήρε μπάλα, μοίρασε το παιχνίδι, δημιούργησε, ήταν ένα ολοκληρωμένο «δεκάρι». . Δυνατός, με κοφτή ντρίπλα, κάθετες πάσες, γρήγορες κινήσεις, ένας σοβαρός , πετυχημένος ποδοσφαιριστής.
Έλα όμως που ενώ υπήρχε ο παίκτης που έκανε την διαφορά, χάθηκε η υπόλοιπη ομάδα! Με έναν ΟΦΗ , που τον έχουνε πατήσει όλοι οι άλλοι, να παίζει καθαρό ποδόσφαιρο, να κυνηγάει με τις δυνάμεις του τη νίκη, ο ΑΡΗΣ κατάφερε να ισοφαρίσει. Μέχρι εκεί έφτασε ο πήχης της προσπάθειας.
– Αυτή τη φορά υπήρχε σχέδιο δράσης και φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Το άνοιγμα των παικτών στα πλάγια, τα συνεχή overlap από αριστερά και δεξιά, η παρουσία του Ετέμπο μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς, έναν δαιμόνιο Γκαρθία, σωστές πάσες , η επιθετικότητα του ΑΡΗ ήταν καλή. Πίεσε την αντίπαλη άμυνα, σε μεγάλο χρονικό διάστημα στο πρώτο ημίχρονο, δεν μπορούσε να κάνει τις ευκαιρίες που θα οδηγούσαν σε γκολ. Το πρόβλημα του ΑΡΗ όταν παίζει σε όλο το πλάτος του γηπέδου, με το 4-2-3-1, είναι οι αποστάσεις που δημιουργούνται από τον φορ και τους πίσω απ’ αυτόν. Όσο υπάρχουν δυνάμεις και συγκλίνουν οι πλάγιοι προς την περιοχή, υπάρχουν δύο παίκτες που είναι κοντά στο τέρμα. Κι αυτό σε σετ παιχνίδι, όχι σε αντεπίθεση.
Μόλις πιεστούν από τους αντιπάλους , μένουν έξω και περιμένουν να τροφοδοτηθούν χωρίς να μπορούν να απειλήσουν. Όσες φορές ο Οντουμπάτζιο, κατά κύριο λόγο, και ο Πίρσμαν, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ρήγμα από τα πλάγια , δεν έβλεπαν συμπαίκτες που να είναι κοντά στο τέρμα για να σκοράρουν. Ο Γκρέι έμενε να περιμένει μπάλα αλλά ήταν ανάμεσα σε τρεις. Η έλλειψη ενός παίκτη του κέντρου, που θα μπαίνει στην περιοχή , είναι το δεύτερο πρόβλημα. Λείπει η κίνηση που θα κάνει παίκτης, για να βγει ξεμαρκάριστος απέναντι από το τέρμα. Ο Νταμπό δυστυχώς δεν είναι τέτοιος.
– Στο δεύτερο ημίχρονο , το γκολ του ΟΦΗ, άλλαξε όλα τα δεδομένα του αγώνα. Ήταν επιτακτική ανάγκη η ισοφάριση , για να γίνει η τελική προσπάθεια για τη νίκη. Δεν είδα κανένα άγχος κι αυτό είναι καλό. Οι προσπάθειες είχαν λογική, λόγω Γκαρθία, δεν βρήκαν στόχο. Το παιχνίδι του ΑΡΗ , στο κυνήγι της ισοφάρισης, είχε όλα τα στοιχεία του πρώτου ημιχρόνου και επιπλέον έναν Γκρέι που κινούνταν κάθετα μέσα στην περιοχή. Έτρεξε στο χώρο του αλλά χωρίς βοήθεια έμενε πάντα μαρκαρισμένος. Εκεί ήταν θέμα επιλογών προπονητή. Θα μπορούσε να βάλει δεύτερο φορ. Προτίμησε να συνεχίσει με τον τρόπο που είδαμε. Δεν μπήκε το δεύτερο γκολ, δεν χαρήκαμε, δεν μείναμε ευχαριστημένοι.
Το αποτέλεσμα είναι καταδικαστικό για τα σχέδια του ΑΡΗ. Αν χάνονται βαθμοί με ομάδες, βεληνεκούς του ΟΦΗ, τότε δεν έχουμε καμία τύχη. Το πρωτάθλημα έφτασε στη δέκατη αγωνιστική και η διαφορά από τους πρώτους είναι χαώδης. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο ΑΡΗΣ απώλεσε φέτος μια τεράστια ευκαιρία να διακριθεί. Το πρόγραμμα ήταν βολικό, με τρία ντέρμπι εντός, και αγώνες εκτός έδρας, με ομάδες που την περσινή περίοδο τις είχε κερδίσει. Από μία πορεία που φάνταζε εφικτή προς τις πρώτες θέσεις, βρέθηκε να μετράει ομάδες από πάνω του. Τα λάθη δυστυχώς πληρώνονται.
– Ο Καμάτσο χάνει για δεύτερη φορά, μετά απ’ αυτή με την Μακάμπι, ευκαιρία που λέμε ότι «δεν χάνεται το γκολ». Ξέρετε κάτι; Δεν θα σταθώ στη συγκεκριμένη φάση. Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. Το γκολ του Γκρέι είναι απ’ αυτά που δε μπαίνουν αλλά η τύχη βοήθησε, με την πορεία που πήρε η μπάλα, να σκοράρει. Η εμφάνιση της ομάδας είναι αυτή που αποτελεί θέμα συζήτησης. Η προσπάθεια είχε αρχή, μέση ,τέλος, το αποτέλεσμα την έκανε ελλιπής. Χωρίς γκολ δεν κερδίζεις, κι αφού δεν κερδίζεις , ότι και να κάνεις δε φτάνει. Ο Πίρσμαν ήταν η έκπληξη του Πάρντιου, για ακόμα μία φορά δεν τον δικαίωσε. Κρίμα γιατί το καλοκαίρι φαινόταν μια πολύ καλή λύση αμυντικά. Με τον Ετέμπο, έχει αλλάξει το παιχνίδι του ο Νταμπό, έγινε πιο ομαδικός και ήρεμος , χωρίς όμως να πιάνει υψηλά στάνταρτ απόδοσης. Στα μείον , ότι η άμυνα δέχτηκε πάλι γκολ. Κακό σημάδι αυτό.
– Για όλα τα κακώς κείμενα φυσικά υπάρχει και ο αντίλογος που λέει ότι υπάρχει χρόνος ακόμα για να γίνουν όλα διαφορετικά. Είναι η πλευρά των υπεραισιόδοξων που θεωρούν ότι η ομάδα μόλις βρει βηματισμό θα φτάσει ψηλά. Δεν ανήκω σ’ αυτούς αλλά δεν έχω και κάτι καλύτερο να κάνω πέρα από το να περιμένω μήπως θα έχουν δίκιο.
*** Το άρθρο του Αντώνη Πακαλίδη είναι προσφορά από το Flavoroso
