Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Τούμπα, η δεύτερη… έδρα του Άρη

«Στο ίδιο έργο θεατές», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στη Τούμπα. Ένας ΑΡΗΣ που πήρε τη νίκη με τον πιο εύκολο τρόπο σε σχέση με τα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων. Είτε με Μαντσίνι, είτε με Καμαρά, είτε με Μορόν το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Χαλαρά, όμορφα κι ωραία , για μία ακόμα φορά ο ΑΡΗΣ έριξε από την κορυφή τον πρωτοπόρο και αναδεικνύεται σε πολύ σκληρό καρύδι για όποιον παίζει μαζί του.

Αγώνας χωρίς συγκινήσεις , φάσεις , ρυθμό έγινε σε ένα μοτίβο που επέλεξε ο προπονητής του ΑΡΗ. Με καλή αμυντική λειτουργία, έκλεισε όλους τους διαδρόμους προς την περιοχή. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να μπει από τα πλάγια , έκανε γεμίσματα για να φέρει τη μπάλα κοντά στην εστία, από τον άξονα δεν μπόρεσε να περάσει ούτε η σκιά παίκτη του, έμεινε να περιμένει κάποιο λάθος. Ατύχησε γιατί ο ΑΡΗΣ ήταν αλάνθαστος. Μέσα σε όλα , ο ΑΡΗΣ έχει Μορόν ο ΠΑΟΚ κανέναν. Μία φάση ήταν αρκετή για τον Ισπανό να στείλει τον τερματοφύλακα να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα του. Μία κίνηση του άδειασε τον αντίπαλο του μέσα στην περιοχή και με σουτ έστειλε τη μπάλα στα πλάγια του τέρματος. Κάπου εκεί κρίθηκε το ματς γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Κι αν ο Σαβέριο ήταν πιο προσεκτικός θα είχε πετύχει και δεύτερο γκολ για τον ΑΡΗ και θα έδινε μεγαλύτερο εύρος στη νίκη.

Η τακτική των δύο προπονητών ήταν καθαρή. Ο ΑΡΗΣ έδωσε τη μπάλα στον αντίπαλο και τον περίμενε ανάμεσα στην περιοχή και το κέντρο και κυριολεκτικά τον κατέστρεψε. Δεν άφησε να γίνει κανένα σοβαρό passing game , τοποθετήθηκαν παίκτες πάνω σε αντιπάλους σε ένα man to man σε συγκεκριμένους χώρους, υπήρχαν οι αλληλοκαλύψεις όταν χρειαζόταν, όλα αυτά με υπομονή και ψυχραιμία. Ο αντίπαλος προπονητής δεν βρήκε καμία απάντηση.

Στην απελπισία του , έβαλε ότι επιθετικούς είχε, μέχρι και τον Ζίφκοβιτς έκανε δεξί μπακ αλλά μηδέν ουσία. Ο κόουτς Μάντζιος κέρδισε κατά κράτος και έφυγε με το τρίποντο. Η διαφορά της ομάδας φάνηκε σε σχέση με το ματς της Τετάρτης. Χωρίς άγχος βγαίνουν όλα. Δεν ανησύχησε σε καμία φάση, κι όταν χρειάστηκε ο Κουέστα φώναξε παρόν.

Μεγάλο παιχνίδι από τον Μοντόγια και τον Βερστράτε. Δύο παίκτες που στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν μέτριοι έως κακοί, στην Τούμπα φανέρωσαν τις αρετές τους. Ο ένας εξαφάνισε τον Ζίφκοβιτς κι ο άλλος ήταν κυρίαρχος στη μεσαία γραμμή. Ο Ζουλ απέφυγε τα λάθη , ενώ Φαμπιάνο και Μπράμπετς πήραν όλες τις αερομαχίες. Ο Νταρίντα έπαιξε στα επίπεδα που γνωρίζουμε. Σουλεϊμάνοφ και Σαβέριο ήταν πιστοί στα αμυντικά τους καθήκοντα και προσπάθησαν να μεταφέρουν το παιχνίδι στην επίθεση χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ο Μορόν είναι ο Μορόν. Του αρκεί μία στιγμή για να εκτελέσει και να θυμίσει σε όλους ότι όποιος δεν μπορεί να τον σταματήσει κινδυνεύει σε κάθε προσπάθεια του. Εντυπωσιακός.

Στα τακτικά, να πούμε ότι ο Μάντζιος έκλεισε όλους τους παίκτες του ΠΑΟΚ και άφησε τη μπάλα στον Κουλιεράκη , ο οποίος φυσικά δεν μπορούσε να κάνει κάτι που θα εκμεταλλευόταν οι συμπαίκτες του. Ήταν μια προφανής κίνηση , για την οποία ο Ρουμάνος τεχνικός των αντιπάλων δεν είχε καμία απάντηση. Ο ΑΡΗΣ ήταν περισσότερο προετοιμασμένος για ένα ματς υπομονής. Η πρόκριση στον τελικό έδωσε φτερά στη ψυχολογία των παικτών , η αποβολή του άγχους ήταν επιστέγασμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο και τώρα αποδίδει καρπούς. Πλέον ο ΑΡΗΣ έχει να περιμένει μόνο καλά σε κάθε αγώνα, κάθε αναμέτρηση είναι σαν πρόβα τελικού , με τη διαφορά ότι θα μπορεί να μαζεύει βαθμούς και να ρυθμίζει την βαθμολογία της Super League. Όλοι που θα παίξουν με τον ΑΡΗ θα πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο απ΄ όσο υπολόγιζαν. Αλλιώς θα βρεθούν κι αυτοί στη θέση του ΠΑΟΚ.

Η Τούμπα έχει εξελιχθεί σε δεύτερη έδρα του ΑΡΗ και ίσως είναι ο λόγος να μην υποδεικνύεται ως γήπεδο του τελικού. Μάλλον θα θεωρείται έδρα του ΑΡΗ. Ας είναι. Θα βρεθεί γήπεδο αρκεί να μην είναι έδρα κανενός. Το γήπεδο του ΠΑΟΚ πάντως θα βόλευε!!!

Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Και τώρα ο υπέρ πάντων αγώνας

Μέχρι τώρα λέγαμε ότι ο ΑΡΗΣ έχει τις πολύ μεγάλες πιθανότητες να προκριθεί στον τελικό. Μετά το παιχνίδι μπορούμε να πού με ότι ο ΑΡΗΣ είναι στον τελικό. Ο αγώνας, που για χάρη του το rotation έγινε συνήθεια , τελείωσε δίνοντας την δυνατότητα στην ομάδα να συμμετάσχει σε έναν τελικό κυπέλλου. Ο μοναδικός στόχος που υπάρχει έγινε πραγματικότητα ,πλέον όλα τα βλέμματα στρέφονται στο τρόπαιο και με ποιον τρόπο θα κατακτηθεί.

Ο αντίπαλος γνωστός , όλα φανερά, οι ομάδες θα αναμετρηθούν στα play offs άλλες δύο φορές, ο ΑΡΗΣ πρέπει να είναι διαβασμένος από το πρώτο δευτερόλεπτο έως το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή. Πολλή δουλειά και συνεχή προετοιμασία. Είναι δύο συστατικά για την επιτυχία. Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Καλώς ή κακώς.

Η ενδεκάδα του ΑΡΗ στον ημιτελικό ήταν ίσως η καλύτερη που μπορεί να συγκροτήσει το υπάρχον ρόστερ. Έφτασε Μάρτιος για να δούμε μία ολοκληρωμένη , χωρίς απουσίες, χωρίς αλλαγές, με ρόλους και ποιότητα από τον κάθε παίκτη. Όλα αυτά θεωρητικά γιατί στην πράξη η απόδοση μεταξύ αμυντικών και επιθετικών είχε μεγάλη διαφορά.

Υπήρξε άγχος και φάνηκε μέσα στη γήπεδο. Οι λανθασμένες αποφάσεις των παικτών σε κρίσιμες φάσεις στοίχισαν πιθανόν κάποιο γκολ που θα ξεκλείδωνε την ομάδα. Σε τέτοια παιχνίδια είναι ευτυχία για τον προπονητή να έχει όλη την αμυντική λειτουργία άψογη κατάσταση και υψηλό επίπεδο. Αν εξαιρέσω τη μία φάση που έκανε ο Παναιτωλικός , από κόρνερ, δεν αντιμετώπισε καμία άλλη κατάσταση απειλής προς την εστία. Ο Βέλεθ ήταν ογκόλιθος μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, οι οποίοι κέρδισαν όλες τις μονομαχίες. Οι πλάγιοι μπακ έκαναν ένα μεστό και σίγουρο παιχνίδι , κέρδισαν πολλές μπάλες αφήνοντας τους αντιπάλους μακριάαπό την περιοχή του Κουέστα. Ο Νταρίντα κάλυψε τους χώρους του και συνέβαλε τα μέγιστα στο να μείνει η μπάλα για την περισσότερη ώρα στην κατοχή του ΑΡΗ.

Επιθετικά δεν βγήκε τίποτα. Ο Μορόν έμεινε μακριά από την εστία, ο Σουλεϊμάνοφ προσπάθησε χωρίς ουσία, ο Ζαμόρα αναλώθηκε σε κινήσεις στη γραμμή χωρίς να γίνει απειλητικός. Πιστώνονται και οι δύο την κάλυψη της άμυνας όταν χρειάστηκε για να μην αναπτυχθούν οι αντίπαλοι από τις πλευρές τους. Οι αλλαγές δεν άλλαξαν την εικόνα.

Ο ρυθμός του παιχνιδιού ανήκε εξ’ ολοκλήρου στον ΑΡΗ αλλά το 0-0 δεν άφηνε τον Παναιτωλικό εκτός διεκδίκησης του αποτελέσματος. Χωρίς να μπορεί να γίνει απειλητικός , είχε πάντα στην σκέψη τη μία φάση που μπορεί να προηγηθεί. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν ο ΑΡΗΣ είχε πετύχει ένα γκολ. Θα τελείωνε νωρίς η πρόκριση , θα απελευθερωνόταν οι παίκτες να παίξουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, θα έβρισκαν σίγουρα χώρους που σημαίνει ότι θα βλέπαμε ένα διαφορετικό ματς .

Η πρόκριση είναι γεγονός όποτε εκ του αποτελέσματος όλα είναι μια χαρά. Δεν δίνω εύσημα σε κανέναν γιατί θεωρούσα δεδομένη αυτή την επιτυχία. Μισή επιτυχία όμως γιατί ολόκληρη θα είναι η κατάκτηση του κυπέλλου.

Στο δια ταύτα , με λίγο περισσότερο άγχος, με καλή άμυνα, ψύχραιμη διαχείριση του αγώνα, καλές τακτικές εφαρμογές, χωρίς γκολ, χαιρόμαστε για το ότι ο ΑΡΗΣ θα πάει στον τελικό. Είναι ο υπέρ πάντων αγώνας της φετινής χρονιάς. Η επιστροφή από εκείνο το ματς ο ΑΡΗΣ υποχρεούται να την κάνει με το τρόπαιο.

Οι επόμενοι αγώνες μπορεί να μην έχουν καμία σημασία για την ομάδα, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι αγώνες προετοιμασίας. Έχει τόσα ντέρμπι για να δείξει ότι θα είναι ισάξιος και ισότιμος διεκδικητής ενός τίτλου. Καμία έκπτωση δεν είναι αποδεκτή για να αφήσει παιχνίδι χωρίς την σκέψη και την προσπάθεια για νίκη. Η πρόκριση δεν είναι πανάκεια από μόνη της. Η κατάκτηση είναι σίγουρα. Για να φτάσει ανταγωνιστικός μόνο με την ιδέα του δυνατού και του απαιτητικού μπορεί να βρει κίνητρο και να παίξει όλα τα παιχνίδια σαν τελικούς.

Αν το κάνει θα αυξήσει τις πιθανότητες να σηκώσει το κύπελλο ψηλά και να δώσει το σύνθημα για ένα τρελό ξεφάντωμα στην πόλη του θεού.

Ο Άρης “νίκησε” την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ετοιμάζεται για τον… τελικό πριν τον τελικό!

Να ξεκινήσω απ’ ότι δεν μπήκε ο Γκουγκουλιάς στο παιχνίδι. Με ένα τέτοιο rotation ο Team Manager είχε θέση στην ενδεκάδα. Κατάφωρη αδικία του προπονητή στο πρόσωπο του…

Πράγματι ο προπονητής Μάντζιος έκανε ένα ολοκληρωτικό λίφτινγκ στην ενδεκάδα και ξεκίνησε με τον… ΑΡΗ Β’ το παιχνίδι. Η σκέψη να είναι όλοι οι παίκτες διαθέσιμοι για τον επαναληπτικό, δεν δημιούργησε κανένα δίλημμα για το ποιοι πρέπει να αποτελούν την αρχική ενδεκάδα. Σίγουρα υπήρξαν πολλές απορίες γι’ αυτό. Βλέπετε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έκανε πάλι τα δικά της , αποφασίζοντας το νικητή πριν καν γίνει το παιχνίδι. Παρόλα αυτά η απόδοση ήταν καλή, χωρίς υπερβολές , μετρημένη , με αδύναμα και δυνατά σημεία.

Δυστυχώς το πέναλτι που δίνεται εις βάρος του ΑΡΗ είναι αποκύημα της φαντασίας του διαιτητή και βαρίστα που είδαν κάτι που δεν έγινε ποτέ. Ή καλύτερα δεν είδαν αυτό που πραγματικά έγινε. Να σημειώσω ότι έπρεπε να δοθεί επανάληψη γιατί τρεις παίκτες της ΑΕΚ μπαίνουν στην περιοχή πριν την εκτέλεση. Για κακή τους τύχη όμως αυτό άλλαξε το momentum του αγώνα, έκανε την ομάδα περισσότερο κινητική και με την παρέμβαση του Μάντζιου έφτασε στην ισοφάριση.

Τι έκανε ο κόουτς; Αφού ο Φαμπιάνο με τον Ζουλ προωθούσαν τη μπάλα σωστά, έβαλε τον Φετφατζίδη στην κορυφή της επίθεσης και έφερε τον Ανσαριφάρντ λίγο πιο πίσω για να διεκδικεί τις κεφαλιές. Αυτή η αλλαγή μπέρδεψε τα στόπερ της ΑΕΚ με αποτέλεσμα να δέχονται πίεση από χαμηλά , με στρωτό ποδόσφαιρο , βγάζοντας τον Βίντα εκτός παιχνιδιού. Κάπως έτσι κάνουν και το λάθος ώστε να χρηστεί σκόρερ ο Φετφα , περνώντας και τον τερματοφύλακα.

Η άμυνα «πονούσε» από την πλευρά του Μοντόγια γιατί ο Άμπραμπατ έκανε ότι ήθελε. Δεν μπόρεσε να τον κοντράρει ούτε στη δύναμη ούτε στην ταχύτητα. Βερστράτε και Ζουλ κράτησαν τον άξονα αλλά είχαν συνέχεια παίκτες που κινούνταν προς την περιοχή και έχαναν μαρκαρίσματα. Ο Σαβέριο προσπαθούσε να κάνει φάσεις αλλά δεν του έβγαινε τίποτα. Ο Παναγίδης , περιόρισε τον πλάγιο της ΑΕΚ , επιθετικά δεν μπόρεσε να απειλήσει. Γενικά το πρώτο ημίχρονο ήταν μοιρασμένο με την ΑΕΚ να έχει κατοχή μεν , χωρίς να πετύχει δεύτερο γκολ και τον ΑΡΗ να επιβάλλει τον ρυθμό του μετά το μισό και να ισοφαρίζει μέσα από τις κινήσεις του.

Το δεύτερο ημίχρονο χαρακτηρίζεται από τις αλλαγές και την συνέχεια της διαχείρισης που έκανε ο κόουτς. Ο ΑΡΗΣ κατάφερε να προηγηθεί από φάση βγαλμένη από την προπόνηση. Κατέβασμα της μπάλας από τον Μορόν, πάσα την κατάλληλη στιγμή στο Σαβέριο, διπλή προσπάθεια απ’ αυτόν και το ματς γύρισε τούμπα. Η ΑΕΚ από το σημείο εκείνο έγινε πάρα πολύ επιθετική, κατάφερε να ισοφαρίσει από λάθος της άμυνας και να προηγηθεί πάλι με κακή αμυντική λειτουργία της ομάδας. Οι ενέργειες που έκαναν οι αντίπαλοι δεν ήταν κάτι σπουδαίο, απλώς δεν υπήρχαν ανάλογες απαντήσεις που θα είχαν να κάνουν με δύναμη, με πίεση, με ταχύτητα, ώστε να μην φτάσει ποτέ η μπάλα στους σκόρερ.

Κάπου εκεί άρχισαν να πυκνώνουν τα σύννεφα για την τελική έκβαση του αγώνα. Οι μουρμούρες έδινα κι έπαιρναν, παρότι δεν είδαμε καμιά ΑΕΚ να «πατάει» τον ΑΡΗ. Η φάση που γίνεται το πέναλτι στον Μορόν κακώς έχει την ακύρωση του από το VAR. Κανένας δεν παίζει τη μπάλα με το χέρι.

Ο Μορόν είναι ο παίκτης που μπορεί να βρίσκεται στο γήπεδο και μόνο που ανασαίνει να τον νιώθουν οι αντίπαλες άμυνες. Τόσο ποιοτικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση δεν αφήνει σε κανέναν να αμφισβητήσει το ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Μεγάλο πλεονέκτημα για τον ΑΡΗ να έχει τέτοιον παίκτη στη σύνθεση του. Ο Βέλεθ βλέπουμε ότι αποτελεί το χαρτί του κόουτς όταν η άμυνα πιέζεται ασφυκτικά. Έχει τον τρόπο του να κόβει και να διώχνει τη μπάλα. Ο Σαβέριο χρειάζεται βοήθειες όταν επιτίθεται. Την μία ντρίπλα μπορεί να την έχει αλλά μετά θέλει στήριγμα. Ειδικά όταν δέχεται τη μπάλα μακριά από την περιοχή. Ο Φετφατζίδης είναι ο παίκτης που μπορεί να κάνει την ζημιά ανά πάσα στιγμή και με οποιονδήποτε τρόπο. Μπορεί να μην είναι για ενενήντα λεπτά παιχνιδιού , γνωρίζει τόσο το ποδόσφαιρο που και για λιγότερο είναι υπερπολύτιμος.

Θα φτάσει η Τετάρτη και επιτέλους θα γίνει κι αυτός ο πολυσυζητημένος ημιτελικός.

Όλοι είμαστε αισιόδοξοι αλλά καλό είναι να τελειώσει κι αυτό το παιχνίδι για να μιλάμε για τελικό. Να δούμε από κει και πέρα τις αποφάσεις του κόουτς για τις ενδεκάδες και που αποσκοπούν οι τόσες δοκιμές. Γιατί τα play offs θέλουν ένα ΑΡΗ διεκδικητή , ειδικά μέσα στο Χαριλάου. Η ιστορία γράφει.

Αδίκησε τον εαυτό του, τον αδίκησε ο διαιτητής, πρέπει να βρει τώρα κίνητρο

Το κατεστημένο επέβαλλε μία αδιάφορη ήττα στον ΑΡΗ γιατί δεν αντέχονται κι άλλοι χαμένοι βαθμοί στη Λεωφόρο από τον ΠΑΟ. Ήταν η Λαμία, ήταν η Κηφισιά δεν θα έπρεπε να είναι κι ο ΑΡΗΣ. Η τετράδα πρέπει να φτάσει αλώβητη στα play offs για να γίνει «το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα» όλων των εποχών. Δυστυχώς ο ΑΡΗΣ χωρίς να βγάλει κίνητρο έπεσε εύκολο θύμα στις διαθέσεις ενός διαιτητή και του Ιωαννίδη που έκανε ότι ήθελε στο γήπεδο. Τα πειράματα του Μάντζιου έχουν αρχίσει και πλέον θα υπάρχει η περιέργεια να βλέπουμε τι θέλει να κάνει.

Οι απαιτήσεις των αγώνων έχουν μία βασική αρχή. Να θέλει κάποιος να τις αποδεχτεί και να μοχθήσει για να πετύχει. Ο ΑΡΗΣ μπήκε στο παιχνίδι μετά το πρώτο τέταρτο. Μέχρι τότε έψαχνε να βρει τι θα κάνει. Ο Ζουλ στο βασικό σχήμα δημιούργησε αναστάτωση στην αμυντική γραμμή. Ο Τζούρασεκ σαν να μην υπήρχε. Η εικόνα αποκαρδιωτική. Μετά το 15ο λεπτό άρχισε να κινείται και οι ανορθογραφίες διορθωνόντουσαν για να γίνει η ομάδα πιο επιθετική. Ήταν αδύνατο χωρίς κάποιον που να μπορεί να κρατήσει μπάλα και να την προωθήσει.

Η άμυνα απέτυχε παταγωδώς. Οντουμπάτζιο και Μπράμπετς ήταν κακοί, ο Ρόουζ προσπαθούσε και το μόνο θετικό του Μοντόγια ήταν τα ανεβάσματα που έκανε, κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει. Επιθετικά υπήρχαν κάποιες ατομικές ενέργειες αλλά δεν έφταναν.

Στο δεύτερο ημίχρονο η λειτουργία της ομάδας άλλαξε, μπήκε ο Μανού που κοντρόλαρε το ρυθμό , προσπάθησε να βγάλει τη μπάλα στην περιοχή του αντιπάλου με αποτέλεσμα να μείνει ο ΠΑΟ πίσω. Οι χαμένες ευκαιρίες στοίχισαν και δεν έδωσαν την ευκαιρία να πιέσει περισσότερο ο ΑΡΗΣ, κάτι που ήταν εφικτό.

Από τη στιγμή που ο προπονητής έχει αποφασίσει ότι θα δοκιμάζει ότι θέλει και όπως θέλει καμία κριτική δεν έχει σημασία. Ο καθένας θα σκέφτεται ενδεκάδα και θα πιστεύει ότι η δικιά του θα ήταν καλύτερη απ΄ αυτή που εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου. Με κακή αμυντική γραμμή, αναιμικό κέντρο και ανύπαρκτη επίθεση πολλά χρειάζονται να αλλάξουν. Ο ΑΡΗΣ ήταν φλύαρος , έχασε την ουσία και έμπλεξε σε ένα αμυντικό σύστημα του αντιπάλου που του βγήκε γιατί οι αποφάσεις των παικτών μας ήταν ως επί τω πλείστων λάθος. Ότι διορθώθηκε στην πορεία φάνηκε να αλλάζει την απόδοση , όχι όμως το αποτέλεσμα.

Μιας και μιλάμε για αποτέλεσμα , το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καταλύτης του παιχνιδιού ήταν ο διαιτητής. Προφανώς θα ήξερε ότι ο Αλαφούζος «έριξε» πρόστιμο στους παίκτες του ΠΑΟ και δεν ήθελε να είναι ο λόγος που θα τους τιμωρούσε ξανά ο πρόεδρος τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά για πιο λόγο δεν είδε το χέρι στην κεφαλιά του Ρόουζ, τα μαρκαρίσματα – φάουλ σε Νταρίντα και Μορόν, προστάτεψε τους παίκτες των πράσινων από κάρτες σε επικίνδυνα μαρκαρίσματα. Το VAR προφανώς χάλασε στη φάση αυτή και δεν ειδοποίησε τον ιρακινοσουηδό. Καταλαβαίνεις την διάθεση του από το πόσο γρήγορα καθαρίζει τη φάση του πέναλτι στο Σουλεϊμάνοφ και το δίνει χωρίς καν να ελέγξει ότι η μπάλα βρίσκει κεφάλι και μετά χέρι. Βάσει κανονισμού δεν είναι πέναλτι. Για τον συγκεκριμένο τίποτα δεν έπαιζε ρόλο, παρά μόνο να νικήσει ο ΠΑΟ. Έπρεπε να κερδίσει γιατί δεν γίνεται να κερδίζουν οι άλλοι κι αυτός να χάνει βαθμούς. Θα πάει κόντρα στους κανόνες μάρκετινγκ που έχουν στήσει οι «εξυγιαντές» ώστε να υπάρχει ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να μοιραστεί μαζί τους τα όποια οφέλη γιατί είναι μόνο δικά τους.

Οι δορυφόροι – ομάδες που παίζουν στο πρωτάθλημα έχουν το δικαίωμα να κερδίζουν παιχνίδια που πρέπει να πάρουν βαθμούς και να σωθούν, ο ΑΡΗΣ είναι υποχρεωμένος να χάνει γιατί ο μύθος των τεσσάρων ομάδων είναι αδιαπραγμάτευτος. Μόνο αυτοί υπάρχουν και δεν δικαιούται κανένας να τους αμφισβητήσει. Η αλητεία που φέρνει τα πράγματα σ’ αυτό το επίπεδο είναι σίγουρο ότι δεν λειτουργεί για το καλό του ποδοσφαίρου, που τόσο μας έχουν κουράσει για τα τεκταινόμενα τους. Η… μπόχα έχει πάρει διαστάσεις περιβαλλοντικής καταστροφής. Φαταούλες κάθε είδους μοιράζουν επιρροές και πετυχαίνουν επιτυχίες , για την δικιά τους υστεροφημία και επιδιώκουν αφανισμούς σε κάθε εμπόδιο που βρίσκεται στο δρόμο τους.

Ο ΑΡΗΣ να βρει άμεσα κίνητρο στο πρωτάθλημα και τα play offs γιατί αν συνεχίσει έτσι θα βρεθούν όλοι να τον εκμεταλλευτούν και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το ποδοσφαιρικό έγκλημα. Ας ετοιμαστεί από τώρα για μάχες και πολέμους , ο δρόμος για τον τελικό έχει πολλούς άλλους τελικούς ενδιάμεσα.

Κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος παρά μόνο αν δεν τον παίξεις.

Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Η εύκολη νίκη, το “φάρμακο” και το “θείο δώρο”!

Ο ΑΡΗΣ με την νίκη του επί του Βόλου, καπάρωσε και μαθηματικά την 5η θέση στο πρωτάθλημα αποτέλεσμα του οποίου είναι η συμμετοχή στα play offs του φετινού πρωταθλήματος. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να ελπίζει σε κάτι περισσότερο από τον ρόλο του ρυθμιστή σ’ αυτό το μίνι πρωτάθλημα, αλλά έστω κι έτσι θα μπορέσει να κοντραριστεί με τις ομάδες που μέσα από τον ανταγωνισμό θα τον κάνουν καλύτερο.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ θέλει χρόνο για να παίξει με βάση τις δυνατότητες των παικτών του. Όλη τη χρονιά παιδευόταν να βρει μία ενδεκάδα, έναν κορμό , μία συνοχή που να έχει διάρκεια και να κερδίζει παιχνίδια. Από τον Ιανουάριο δείχνει να έχει βρει έναν δρόμο και οι αγωνιστικές με αντιπάλους τους διεκδικητές του πρωταθλήματος είναι το φάρμακο που μπορεί να λειτουργήσει ως δυναμωτικό για το τέλος αυτής της χρονιάς και την αρχή της επόμενης. Αυτό είναι το ζητούμενο πλέον. Η τέταρτη θέση θα ήταν “Θείο Δώρο” χωρίς όμως να διαφαίνεται κάτι τέτοιο σήμερα.

Ο αγώνας ήταν μιας ομάδας που προσπαθούσε να παίξει ποδόσφαιρο εναντίον ενός σκορποχωριού που δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει μέσα στο γήπεδο. Η στατιστική έγραψε 4 τελικές από τις οποίες μόνο μία έφτασε στον Κουέστα. Ένα σουτ συρτό έξω από την περιοχή , εντελώς αδύναμο. Αυτή η ομάδα ήρθε να διεκδικήσει βαθμό ή βαθμούς στο Κλ. Βικελίδης. Θα έπρεπε να μας προετοιμάσουν ότι δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν ποδοσφαιρική ομάδα. Ας είναι. Ότι μπορεί ο καθένας.

Ο ΑΡΗΣ έπαιξε τα δύο τελευταία τέταρτα των κάθε ημιχρόνων. Ταλαιπώρησε τη μπάλα αρκετά μέχρι να βρει λύσεις. Υπάρχουν θετικά και αρνητικά ζητήματα που προέκυψαν από το παιχνίδι. Στα θετικά σίγουρα είναι η αμυντική λειτουργία. Καμία απειλή προς το τέρμα. Σε λίγο ο Κουέστα θα παραγγέλνει καφέ για να βλέπει τα ματς. Η τοποθέτηση του Βέλεθ ξανά σε θέση κόφτη , δείχνει να κουμπώνει με την υπόλοιπη ομάδα και να σταματάει επιθέσεις προτού αυτές φτάσουν στην άμυνα. Ο προπονητής τοποθετεί τον Μανού έξω από την περιοχή με σκοπό να δημιουργεί ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και να τροφοδοτεί με κοντινές πάσες τον Μορόν.

Σ’ αυτό το ρόλο, ο Ισπανός, έχει ακόμα σκαμπανεβάσματα. Επί μισή ώρα, στο πρώτο ημίχρονο , δεν μπορούσε να βρει πάσες και στο τελευταίο τέταρτο μόλις άρχισε να εκμεταλλεύεται την ταχύτητα του, την τεχνική του , την ατομική ποιότητα του, ήταν ασταμάτητος , έκανε την ευκαιρία που κατέληξε στο δοκάρι από τον Μορόν, όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται, έδωσε την ασίστ στο φορ για να σκοράρει και γενικά αναστάτωνε την άμυνα του Βόλου. Ακόμη, στα θετικά ότι σκόραραν και οι δύο φορ της ομάδας.

Στα αρνητικά σημειώνω ότι η ανάπτυξη ήταν πάλι προβληματική. Δεν βρέθηκε η εύκολη πάσα που να σπάει την άμυνα και να βγάζει παίκτες στην περιοχή. Σαβέριο κυρίως και Σουλεϊμάνοφ ήταν κινητικοί αλλά όχι απειλητικοί όσο θα μπορούσαν. Από την πλευρά του Ρώσου υπήρχε το τρυκ του εσωτερικού διαδρόμου στον Οντουμπάτζιο αλλά δεν δούλεψε καλά. Από την άλλη πλευρά ο Σαβέριο προσπαθούσε να συγκλίνει, αφήνοντας τον Φεράρι στη γραμμή , χωρίς κι αυτό να βοηθήσει στην επίθεση.

Ήταν παιχνίδι που ο ΑΡΗΣ είχε τη δυνατότητα να πετύχει ευρεία νίκη. Με τέτοιους αντιπάλους μπορείς να κάνεις πάρτι. Δεν το έκανε. Αυτό βέβαια που μετράει είναι οι τρεις βαθμοί και η ομάδα τους πήρε, απλά εύκολα, ήρεμα.

Η συνέχεια έχει δύο αγώνες ακόμα μέχρι τη λήξη της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Οι δύο αντίπαλοι ΠΑΟ και ΑΕΚ έχουν την πίεση του αποτελέσματος κάτι που για τον ΑΡΗ είναι πλεονέκτημα. Δεν έχει να χάσει τίποτα και μπορεί να αγωνίζεται χωρίς κανένα άγχος. Οι νίκες και στα δύο ματς θα μειώσουν τη διαφορά και να δημιουργήσουν ψυχολογία για τους επερχόμενους αγώνες. Αν ήμασταν στην Ισπανία, ο ΑΡΗΣ θα είχε μαζέψει πολλά λεφτά από τα πριμ που θα του έταζαν οι ομάδες για να νικήσει αγώνες και αυτοί να στεφθούν πρωταθλητές. Εδώ στην Ελλάδα η ιστορία, η υστεροφημία, το σήμα της ομάδας , η πίστη των οπαδών, αναπληρώνει αυτή την οικονομική υπερβολή των ιβήρων. Οπότε καταλαβαίνουμε όλοι ότι ο ΑΡΗΣ την μόνη πολυτέλεια που έχει έναντι των υπολοίπων είναι ότι μπορεί να παίζει ελεύθερα. Αυτό το παιχνίδι όμως πρέπει να οδηγεί σε νίκες. Τίποτα λιγότερο. Ας το σκεφτούν καλά παίκτες και προπονητές ότι δεν συμβιβαζόμαστε με «διδακτικές ήττες». Νίκες παντού.

Υ.Γ. Είδα ότι υπάρχει συζήτηση για έδρα του τελικού, ποια θέλει ο καθένας, δηλώσεις των παικτών για στόχο του κυπέλλου κ.λπ. Είναι αδύνατο να σταματήσεις τη σκέψη και τον λόγο του καθενός αλλά όλο αυτό μου μοιάζει πέρα για πέρα άκαιρο. Πρώτον υπάρχει ο δεύτερος ημιτελικός, που θα περάσουμε βέβαια, δεύτερον ο τελικός είναι το Μάιο δηλαδή περίπου 2,5 μήνες μετά τον ημιτελικό.

Τσάμπα βάρος για όλο αυτό από τώρα. Υπάρχει χρόνος για να διευθετηθούν όλα τα ζητήματα.

Νίκη από αυτές που έλειψαν στη χρονιά και δίνουν κίνητρο για τη συνέχεια

Νίκη στο πρωτάθλημα , με τρόπο που μπορείς κάποιος να την χαρακτηρίσει «επαγγελματική». Ο ΑΡΗΣ εδραιώνεται στην πεντάδα και έχει την πολυτέλεια να παίζει απελευθερωμένος ξεκινώντας ουσιαστικά την προετοιμασία για τον ημιτελικό και τελικό του κυπέλλου.

Η ομάδα έχει πλέον , σε κάθε αγώνα, να δοκιμάζει αυτά που πιστεύει ο προπονητής ότι θα κάνουν την παρουσία της καλύτερη ώστε να φτάσει στον προφανή στόχο προετοιμασμένη κατάλληλα. Στο Περιστέρι η χρησιμοποίηση του Βέλεθ σε θέση κόφτη στο κέντρο είναι από τις δοκιμές που αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε. Όπως επίσης και τον τρόπο που παίζει ο Μάνου για να συνεργαστεί με τον Μορόν. Το δίδυμο Μπράμπετς – Ρόουζ παίρνει τον χρόνο του ώστε να βρει την συνεννόηση και την συνοχή για την σωστή , έγκαιρη και ουσιαστική λειτουργία του.

Ο Βέλεθ είναι ένας καλός ποδοσφαιριστής για να παίζει ως «εξάρι», σε αγώνα που η πίεση θα είναι μεγάλη. Η αδυναμία του να παίξει με τη μπάλα, να καλύπτει τους χώρους έξω από την περιοχή, σε υψηλό τέμπο, η μέτρια πάσα που έχει και η μειωμένη ταχύτητα του, τον κάνουν απαραίτητο σε άλλου τύπου ματς. Όταν ο ΑΡΗΣ στο πρώτο ημίχρονο , ήθελε να πιέσει ψηλά, είχε δύο προβλήματα. Τα λίγα τρεξίματα του Μανού στους αντιπάλους που ξεκινούσαν την επίθεση και το αργό μαρκάρισμα του Βέλεθ. Ακόμα και όταν έκοβε τη φάση ήταν αργός στο πως και που θα προωθήσει τη μπάλα. Όταν η φάση πήγαινε να πλησιάσει ο Ατρόμητος την περιοχή , εκεί ήταν κέρβερος. Είναι καλή η σκέψη να ανακαλύψει ο προπονητής έναν κόφτη, από τους υπάρχοντες του ρόστερ, μοιάζει όμως να «κολλάει» σε παιχνίδια όπως τα επόμενα ντέρμπι που έρχονται εκτός έδρας , στο πρωτάθλημα, και στα play offs.

Ο Μάνου τοποθετήθηκε πίσω από τον φορ για να υποδέχεται τη μπάλα ψηλά , κοντά στην περιοχή του Ατρομήτου. Κατάφερε να απασχολήσει αμυντικούς αλλά δεν βρήκε τις πάσες που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ο Μορόν. Πίεσε λιγότερο απ’ ότι ο Νταρίντα , όταν τον αντικατέστησε στη θέση που έπαιζε, δεν διακρίθηκε ιδιαίτερα. Η επιθετική λειτουργία , που εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την δική του απόδοση, ήταν πάλι προβληματική. Θέλει δουλειά ο ΑΡΗΣ σε αυτόν τον τομέα.

Αμυντικά η ομάδα ήταν άψογη. Κράτησε τον αντίπαλο μακριά από τον Κουέστα, δεν απειλήθηκε ποτέ, έκοβε με χαρακτηριστική ευκολία κάθε φάση, έδωσε μία ολοκληρωμένη αμυντική παράσταση σε αγώνα εκτός έδρας. Όταν έμπαινε κι ο Βέλεθ στην περιοχή , δεν περνούσε με τίποτα η μπάλα προς την εστία. Πιστώνεται αυτή τακτική στον προπονητή αλλά μένει ημιτελές το έργο γιατί δεν λειτούργησε αντίστοιχα καλά η επίθεση.

Το πείραμα Μπένετ μπορεί να συνεχιστεί , αφού ο Σαβέριο έχει τη θέση του στο αριστερό άκρο, αρκεί να μπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στα θέλω της ομάδας. Ο Μοντόγια έπαιξε στη φυσική του θέση, χωρίς να δείξει βελτίωση από τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Ο Φεράρι αξιοποίησε την ευκαιρία της συμμετοχής του στο δεύτερο ημίχρονο , όπου ήταν πολύ καλός.

Η αλλαγή του Μορόν είναι από τις στιγμές που σε κάνουν να ηρεμείς γιατί απλά ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστάσει για ένα εικοσάλεπτο. Ήταν τραγικά κακό να μην υπάρχει αυτή η κίνηση μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα. Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Ο ΑΡΗΣ έπαιξε για να κερδίσει, η απόδοση του δεν ήταν ξεχωριστή. Έκανε τη δουλειά του με ένα πέναλτι και ένα γκολ στις καθυστερήσεις. Στην διάρκεια του αγώνα έκανε πολλά λάθη, δεν κρατούσε μπάλα για να αναπτυχθεί σωστά, έκανε ελάχιστες καλές ενέργειες στην επίθεση. Όλα αφορούν το ίδιο πρόβλημα που υπάρχει τη φετινή χρονιά. Οι κλειστές άμυνες του δημιουργούν πολλά προβλήματα. Εκεί επιβάλλεται να βελτιωθεί. Στα ντέρμπι θα έχει μεγαλύτερη πίεση αλλά περισσότερους χώρους. Είναι απαραίτητο να βρει τον τρόπο για να γίνεται πιο επιθετικός με καλή κυκλοφορία μπάλας, καλύψεις με ταχύτητα, αυτοματισμούς , για να μην αναλώνεται σε ατομικές προσπάθειες.

Οι δοκιμές λογικά θα συνεχιστούν και είναι απολύτως κατανοητό. Το ζήτημα είναι να βελτιώνουν την γενική εικόνα και να παράγουν αποτελέσματα. Υπάρχει για την ομάδα δρόμος που θα διανύσει μέχρι το τέλος και ως ρυθμιστής του πρωταθλήματος πρέπει να αποδείξει ότι θα χτυπήσει με όλα του τα όπλα νίκες , ανεξαρτήτως ποιον θα ευνοήσουν.

Γιατί η νίκη πάντα δίνει ένα κίνητρο.  Κι ο ΑΡΗΣ το έχει ανάγκη.

Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Βρήκε γκολ, πήρε το διπλό, ετοιμάζεται για τον τελικό!

Σε έναν ημιτελικό εκτός έδρας, το μόνο που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Ο ΑΡΗΣ πήρε αυτό που ήθελε και πλέον περιμένει το δεύτερο παιχνίδι για να γίνει επίσημα ο ένας από τους δύο φιναλίστ του τελικού κυπέλλου. Το 1-0 μέσα στο Αγρίνιο φαίνεται υπεραρκετό για τη ρεβάνς στο Χαριλάου.

Κανένας δεν πιστεύει, εκτός του προπονητή του Παναιτωλικού (!!!) ότι μπορεί η ομάδα του να ανατρέψει το εις βάρος του σκορ. Η ποιότητα της ομάδας του Αγρινίου έχει ξεπεράσει το ταβάνι της με την πρόκριση στον ημιτελικό. Για παραπάνω θα πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, η θεά Τύχη να δώσει απλόχερα ότι δεν τους έχει δώσει μέχρι τώρα , να ανταπεξέλθουν στην πίεση του «Κλ. Βικελίδης» για να βρεθούν αυτοί στον τελικό. Δύσκολα πράγματα.

Ο ΑΡΗΣ έπαιξε τον ημιτελικό με άγχος και αρκετά λάθη. Ήταν προβληματικό το ξεκίνημα του αγώνα γιατί η άμυνα του Παναιτωλικό ήταν στημένη πάνω στο Μανού , με μικρές αποστάσεις στις ζώνες άμυνας και έτσι δεν υπήρχε ανάπτυξη παιχνιδιού προς την επίθεση. Στην άμυνα ο Βερστράτε έχανε πολλές φάσεις , με τον Νταρίντα να μην μπορεί να καλύψει όλους τους χώρους. Όταν άρχισε να «πατάει» καλύτερα στο γήπεδο , άνοιξε τους πλάγιους χώρους με τον Οντουμπάτζιο να μεταφέρει την πίεση στην περιοχή του Αγρινίου. Μετά το 30ο λεπτό ο Μανού έβρισκε τρόπους να μένει ξεμαρκάριστος και το παιχνίδι άλλαξε. Η μαγεία του βρήκε εφαρμογή στην πάσα που έκανε στο Σαβέριο που τον έβγαλε τετ-α-τετ με τον τερματοφύλακα αλλά η ευκαιρία χάθηκε. Στο πρώτο ημίχρονο ο Κουέστα ήταν ο κορυφαίος για τον ΑΡΗ, κράτησε το μηδέν και έδωσε το σύνθημα για ανασύνταξη και συγκέντρωση. Πρόβλημα η αδυναμία του Μοντόγια να βγει στην επίθεση. Από την πλευρά του ο ΑΡΗΣ επιτίθεται μόνο με τον Σαβέριο, με αποτέλεσμα να πέφτει σε διπλό μαρκάρισμα στο διάστημα που αγωνίστηκε.

Το δεύτερο ημίχρονο είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι. Ο ΑΡΗΣ έκλεισε διαδρόμους, και περίμενε να βρει τη φάση που θα τον έβαζε σε θέση οδηγού. Η σέντρα του Μανού και η κεφαλιά του Βέλεθ ήταν αυτό που έλειπε από το παιχνίδι της ομάδας μας. Το γκολ απλοποίησε τα πράγματα παρά την προσπάθεια του Αγρινίου να επιτεθεί μαζικά. Δεν έβγαλε επικίνδυνη φάση και όταν χρειάστηκε ο Κουέστα ήταν εκεί.

Ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να κριθεί για την απόδοση του σ’ αυτό το παιχνίδι. Ήταν μέτριος αλλά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που κρίνει την επιτυχία του. Η νίκη φέρνει την ομάδα μπροστά στο στόχο της για την συμμετοχή στον τελικό. Ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί στα διπλά παιχνίδια με τον Παναιτωλικό και το απέδειξε με τον τρόπο που πήρε το προβάδισμα. Όσο κακός και να ήταν σε διαστήματα του αγώνα, οι απειλές που δέχτηκε ήταν άσφαιρες. Το Αγρίνιο έπαιξε με την ελευθερία που του έδινε η έλλειψη άγχους και φυσικά ότι κανένας δεν θα ζητήσει ευθύνες γι’ αυτή την ήττα.

Ο χρόνος που έχει ο ΑΡΗΣ μέχρι τη ρεβάνς και μετά μέχρι τον τελικό, δίνει την αίσθηση ότι θα είναι για δοκιμές σε σχήματα και θέσεις. Οι σκέψεις του προπονητή μπορούν να βρουν εφαρμογή σε real time δηλαδή σε αγώνες με ένταση και απαιτήσεις χωρίς να παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Το φορμάρισμα των παικτών και του συνόλου είναι το επόμενο στοίχημα του ΑΡΗ. Υπάρχει εμπειρία, ένα καλό επίπεδο ποιότητας , μένει να βρεθούν η συνοχή , η ψυχολογική διαχείριση , οι τακτικές, οι αυτοματισμοί για να πάει με αυτοπεποίθηση στη διεκδίκηση του τροπαίου, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Το πρωτάθλημα σίγουρα δεν είναι αδιάφορο σε κανέναν κι αυτό καλά θα κάνει η ομάδα να μην απογοητεύσει τον κόσμο , που περιμένει να δει ανταγωνιστικότητα, νίκες, εγωιστική διάθεση, τσαμπουκά αλλά και βελτίωση.

Ο δρόμος για τον τελικό άνοιξε. Η ομάδα χάρισε χαμόγελα. Ο ΑΡΗΣ πάει να σώσει μια κακή χρονιά στο πρωτάθλημα. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία που δεν μπορεί να πάει χαμένη.

O Αντώνης Πακαλίδης αναλύει: Φανερά πλέον ο Άρης ζει και αναπνέει πλέον για το κύπελλο

Η ισοπαλία στα Γιάννενα είναι ίσως το ήσσονος σημασίας σημαντικό αυτής της αγωνιστικής. Το σημαντικό ήταν ότι όλοι οι διαθέσιμοι παίκτες συμμετέχουν και έχουν χρόνο συμμετοχής στους αγώνες. Ο ΑΡΗΣ φανερά πλέον ζει και αναπνέει για τους αγώνες κυπέλλου. Έχει περάσει σε όλο τον οργανισμό ότι ο πιο σημαντικός στόχος είναι η κατάκτηση του τροπαίου εις βάρος φυσικά του πρωταθλήματος.

Σίγουρα δεν ικανοποιούν οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματα που φέρνει η ομάδα. Από την άλλη η ζυγαριά έχει γείρει στην συμμετοχή του τελικού και την νίκη που απαιτούν οι φίλαθλοι του ΑΡΗ. Είναι βέβαια αντιληπτό ότι αργεί αυτός ο αγώνας αλλά μπροστά στην επιθυμία για μια επιτυχία στο θεσμό του κυπέλλου, που τόσο λείπει από τον ΑΡΗ, πολλά πράγματα αντιμετωπίζονται διαφορετικά.

Ο ΑΡΗΣ είναι η μοναδική ομάδα στο πρωτάθλημα που προσπαθεί να ετοιμάσει ομάδα χωρίς να έχει στόχο στο πρωτάθλημα. Έχει βγάλει κάθε σκέψη από το μυαλό του για το τι θα μπορούσε να πετύχει , αν έκανε κάποιο σερί νικών στους αγώνες του, αλλά προφανώς ο προπονητής και το επιτελείο του έχουν κρίνει ότι το ρόστερ δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό. Η Πέμπτη θέση δεν χάνεται οπότε αποφάσισαν να ασχοληθούν με τα ημιτελικά και τον τελικό.

Μέχρι τότε υπάρχουν πολλοί αγώνες και τα Play offs. Ερωτήματα προκύπτουν στο τι θα κάνει ο ΑΡΗΣ στα παιχνίδια τις εξάδας. Θα συνεχιστεί το rotation σε όλους τους αγώνες; Μπορεί να διαβεβαιώσει κανείς ότι σε όλη αυτή τη χρονική διάρκεια δεν θα προκύψουν τραυματισμοί; Για να μην προκύψουν τραυματισμοί θα μπαίνουν στους αγώνες σαν σε φιλικό; Θα ψάξει νίκες ώστε να τιμήσει την ιστορία του;

Μπορούμε να αναρωτηθούμε για πολλά. Οι αγώνες θέλουμε να έχουν ενδιαφέρον για να διεκδικεί η ομάδα αποτελέσματα. Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι οι ομάδες έχουν υποχρέωση να παίζουν όλα τα παιχνίδια με την καλύτερη δυνατή απόδοση. Αν δεχτώ ότι μόνο το κύπελλο είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει για τη φετινή χρονιά, δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει αν κάτι στραβώσει.

Σίγουρα είναι δίκοπο μαχαίρι να αποφασίσει η ομάδα ότι όλα θα εξαρτηθούν , επιτυχία ή αποτυχία της χρονιάς, σε έναν αγώνα. Το βάρος της απόφασης ευτυχώς γι’ αυτούς μοιράζεται από τη στιγμή που όλος ο κόσμος του ΑΡΗ το απαιτεί. Οπότε ο καθένας συμβάλλει στην εικόνα που βλέπουμε στα παιχνίδια. Όχι ότι ο ΑΡΗΣ έχει κάνει καταπληκτικό πρωτάθλημα και έπιασε φοβερές αποδόσεις. Ο αγώνας με τον ΟΣΦΠ ήταν μάλλον ο καθοριστικός για να ξεδιαλύνει η στόχευση. Με νίκη σε εκείνον τον αγώνα πολλά θα έμοιαζαν διαφορετικά.

Με το μυαλό στο Αγρίνιο δεν υπήρχε περίπτωση ο ΑΡΗΣ να ρισκάρει στα Γιάννενα. Δεν έχασε , ξεκούρασε ο προπονητής όποιους ήθελε, έπαιξαν αυτοί που έπρεπε να παίξουν, κι όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι. Αν δεν μείναμε ικανοποιημένοι απ’ όσα είδαμε, μάλλον περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Ελπίζω αυτή η συγκέντρωση στον πρώτο ημιτελικό να έχει αποτέλεσμα και να κάνει το δεύτερο παιχνίδι διαδικαστικό. Ο Παναιτωλικός δεν έχει να χάσει τίποτα. Συμμετέχει πρώτη φορά σε τέτοια φάση της διοργάνωσης , κάτι που τον κάνει επικίνδυνο. Δεν περιμένει κανείς απ’ αυτόν να κάνει την υπέρβαση. Για να μην τα καταφέρει , η ομάδα πρέπει να τον περιορίσει, να μην δώσει κανένα δικαίωμα αμφισβήτησης της ανωτερότητας του και να είναι κυνικά αποτελεσματικός.

Η ευχή όλων είναι ο ΑΡΗΣ να φύγει από το Αγρίνιο με σκορ πρόκρισης.

To γκολ-ποίημα, η χυμένη καρδάρα των βαθμών και ο… τελικός του Μάη!

Σε ακόμα ένα ματς ο ΑΡΗΣ έχασε τους τρεις βαθμούς στις καθυστερήσεις, αφού δέχτηκε το γκολ τις ισοφάρισης στο 95ο λεπτό, από τον Πανσερραϊκό.

Είναι από τους αγώνες που κρίνουν πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει μία ομάδα στο πρωτάθλημα. Ο ΑΡΗΣ έχει χάσει βαθμούς με αντιπάλους που θεωρούνται υποδεέστεροι και έμεινε μακριά από την τετράδα που προπορεύεται. Έτσι και στις Σέρρες χάρισε βαθμό ενώ θα μπορούσε να φύγει νικητής.

Οι δικαιολογίες περί ολιγωρίας , κακιάς στιγμής, λάθος υπολογισμού κ.λπ. είναι πιστευτές. Έχουν συμβεί όλα που δείχνουν την έλλειψη συγκέντρωσης μέσα στο παιχνίδι. Είναι το πρώτο και σημαντικό μειονέκτημα που έχει η ομάδα σε τέτοια ματς. Μόνιμη κατάσταση. Η αδυναμία πιεστικής επιθετικότητας κάνει τους αντιπάλους να πιστεύουν ότι θα βρούνε τρόπο μέσα στο παιχνίδι να εκμεταλλευτούν μία φάση.

Ο ΑΡΗΣ επιθετικά έβαλε ένα γκολ – ποίημα με ατομική ενέργεια του Μορόν, και έκανε μία φάση με τον Σαβέριο. Σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι είχε την κατοχή χωρίς να βρει απειλή. Κι όταν ο Πανσερραϊκός ρίσκαρε, έπαιξε με τρεις επιθετικούς, κατάφερε να μην αφήσει τη μπάλα να φτάσει στην άμυνα του και πίεσε με κάθε τρόπο.

Εκεί ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι του έλειπε ο τσαμπουκάς να κερδίσει μπάλες, να βγει σε αντεπιθέσεις με ανοιχτούς χώρους, να λειτουργήσει με αυτοματισμούς ώστε να μπει στην αντίπαλη περιοχή. Χάνονται βαθμοί γιατί τελικά η ταυτότητα του ΑΡΗ μένει στο 1-0 ή στο 0-1. Όταν δίνει δικαιώματα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Η διαφορά ενός γκολ δεν είναι ποτέ ασφαλής. Ειδικά εκτός έδρας. Το πληρώνει και χάνει την ανταγωνιστικότητα του απέναντι στις άλλες ομάδες. Από την άλλη μπορείς να πεις ότι αυτό μπορούν , αυτό παίζουν. Δεν είναι σύμπτωση η επαναλαμβανόμενη απώλεια βαθμών από ομάδες σαν τις Σέρρες.

Ο ΑΡΗΣ φέτος , από δω και πέρα πρέπει να μας ξανασυστηθεί ως προς το ποια θα είναι η παρουσία του στο πρωτάθλημα. Ο στόχος να είναι στα play offs του πρωταθλήματος θα επιτευχθεί εύκολα. Από κει και πέρα θα υπάρχει κάποια επιδίωξη στους εναπομείναντες αγώνες; Έχει νόημα να περιμένουμε κάτι;

Δεν τον έχω τον ΑΡΗ να περιμένει τους τρεις αγώνες του κυπέλλου. Θέλουμε να πάρει το τρόπαιο αλλά μήπως το να φύγει από τον ανταγωνισμό στο πρωτάθλημα θα κάνει ζημιά στη νοοτροπία της ομάδας; Ποια θα είναι τα κίνητρα για να παίζουν οι παίκτες; Είναι δύσκολη η στιγμή που ο ΑΡΗΣ δέχεται το γκολ και τελειώνουν όλα σαν να μην τρέχει τίποτα. Τόσο εύκολα πρέπει να δεχόμαστε από δω και πέρα το όποιο κακό αποτέλεσμα ή εμφάνιση της ομάδας;

Η ισοπαλία είναι κακή γιατί είχε τη νίκη στα χέρια του. Χωρίς ευκαιρίες προηγήθηκε και έπαιζε για να λήξει το παιχνίδι. Μία επίθεση, που δεν έγινε ποτέ, ήταν το ζητούμενο για να γίνει το 0-2 και να φύγουν όλοι ευτυχισμένοι. Αντίθετα έγινε η φάση που οι δικοί μας χάθηκαν στη μετάφραση. Μία κεφαλιά , τέλος τα χαμόγελα. Για να κερδίζεις με ένα γκολ διαφορά πρέπει να σου πάει η τύχη, να το θέλουν πολύ οι παίκτες, να μπορείς να καθαρίζεις περίεργες  φάσεις και τελικά να μην δίνεις δικαιώματα για να σε αμφισβητήσουν. Λάθη στο ποδόσφαιρο γίνονται πολλά σε κάθε αγώνα. Μόνο ο ΑΡΗΣ έχει καταφέρει να τα πληρώνει. Κι όσο τα πληρώνει τόσο μένει πίσω στη βαθμολογία.

Η κριτική του αγώνα σταματάει όταν οι Σέρρες παίζουν φουλ επίθεση κι ο ΑΡΗΣ δεν μπορεί να κρατήσει τη μπάλα στα πόδια του. Όταν δεν κάνει μία σοβαρή επίθεση. Μέχρι τότε υπάρχει ο Ουάρντα ο οποίος καταφέρνει να αναστατώνει με τις κινήσεις την άμυνα, χωρίς να είναι ο ίδιος απειλητικός. Αλλά να τον κυνηγάει ο Βέλεθ ή ο Μπράμπετς στο χώρο του κέντρου δείχνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όπως επίσης και οι τρείς φάσεις που βγάζει ο σέντερ φορ τους , με τους κεντρικούς αμυντικούς να είναι εκτός θέσης. Από δημιουργία δεν πήγε τίποτα καλά. Οι ζώνες άμυνες και τα τριπλά μαρκαρίσματα στα πλάγια , κατάφεραν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια των επιθετικών του ΑΡΗ.

Δεν υπάρχουν κάποιοι που να διακρίθηκαν . Το τέρμα του Μορόν είναι απ’ αυτά που στοιχειώνουν τους τερματοφύλακες. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Είναι σοβαρό καμπανάκι αυτό το αποτέλεσμα. Η παγίδα μιας συμμετοχής σε τελικό κυπέλλου , ενώ υπάρχουν πολλές αγωνιστικές ακόμα στο πρωτάθλημα, είναι ο αποπροσανατολισμός της ομάδας. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι παίζοντας έναν τελικό θα πάρεις κούπα. Γι’ αυτό καλό είναι να δώσουν την απαιτούμενη προσοχή, διοίκηση, προπονητές, παίκτες σε κάθε αγώνα γιατί αλλιώς θα χαθεί η συνοχή, το μέτρο, η πειθαρχία, και ότι περιβάλλει την λειτουργία μιας ομάδας.

Ο τελικός είναι τον Μάιο.

Ο Αντώνης Πακαλίδης αναλύει: Η… υποχρέωση βγήκε και συνεχίζει με στόχο την κούπα!

Ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους «4» του Κυπέλλου κάνοντας όμως εμφάνιση αντίστοιχη με αυτή του αγώνα με την Κηφισιά. Η ενδεκάδα που κατέβηκε να παίξει το ματς έβγαλε πολλές παραφωνίες.

Σίγουρα, μετά το 3-0 του πρώτου αγώνα, δεν ήταν άμεση η προτεραιότητα της ομάδας να ανεβάσει ρυθμό, να μοχθήσει , να τρέξει. Ενδιάφερε μόνο η ξεκούραση παικτών και η όσο το δυνατόν λιγότερη επιβάρυνση με έναν βαρύ αγωνιστικό χώρο από τη βροχή. Η ισοπαλία, ως τελικό αποτέλεσμα, δεν ικανοποιεί αλλά δεν είναι και για σταύρωμα.

Η ομάδα είχε εξάρσεις και αναλαμπές, αμυντικά έκανε λάθη, η ανάπτυξη ήταν ανεκτή χωρίς να βγουν μεγάλες φάσεις. Το ότι ο ΑΡΗΣ προηγήθηκε και ουσιαστικά έσβησε κάθε απατηλό όνειρο της Νίκης να διεκδικήσει πρόκριση. Προφανώς όμως επηρέασε και τους παίκτες της ομάδας που έριξαν εντελώς το ρυθμό, σταμάτησε να αγωνίζεται με πίεση και θράσος , κάτι που έδωσε δικαίωμα στους Βολιώτες να παίξουν απελευθερωμένα αφού δεν είχαν να χάσουν τίποτα.

Η δεύτερη συνεχόμενη κάτω του αναμενομένου εμφάνιση, ας θεωρήσουμε ότι οφείλεται στο rotation και μόνο. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν οι δικαιολογίες περί κούρασης. Ο ΑΡΗΣ έχει αγώνες εκτός έδρες , για τους οποίους το μόνο αποτέλεσμα είναι η νίκη. Ας μην αρχίσουμε συζητήσεις και δηλώσεις πόσο πιέστηκαν οι παίκτες από τους συνεχόμενους αγώνες, βρούμε δικαιολογίες σε κακές στιγμές, έλλειψη καθαρού μυαλού και όλα όσα ακούμε μετά από άτυχα αποτελέσματα. Νίκη σε όλες τις έδρες ανεξάρτητα τι θέλουνε οι γηπεδούχοι. Το θέμα με τον ΑΡΗ να μην μπορεί να συνδυαστεί και να βγάλει έστω και έναν αυτοματισμό είναι αποθαρρυντικό.

Ο κόουτς έχει φτιάξει στους τελευταίους αγώνες, διαφορετικές ενδεκάδες που πιθανόν ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος τι θα περιμένει να δει.  Δεν δικαιώθηκε σε πολλούς τομείς και σε ατομικές αποδόσεις παικτών. Ήταν φανερό ότι όλοι λειτουργούσαν για να διεκπεραιώσουν μία υποχρέωση. Οι περισσότεροι δεν έπιασαν την ευκαιρία από τα μαλλιά για να δείξουν το κάτι παραπάνω.

Ο Σαμόρα δεν βοήθησε όσο θα περίμενα, ο Μανού χρειάζεται ακόμα χρόνο, το δίδυμο Τζούρασεκ-Ντουκουρέ δεν έχει την κατάλληλη χημεία, ο Φεράρι έχει πτωτική πορεία, ο Παναγίδης χάνεται στο παιχνίδι. Σε αντίθεση ο Σαβέριο έκανε πολλές προσπάθειες , σκόραρε και δείχνει να μπαίνει σιγά σιγά στην ομάδα.

Με το κύπελλο να είναι ο στόχος της χρονιάς, το επόμενο παιχνίδι για το θεσμό είναι ακόμα πιο σημαντικό. Μέχρι να γίνει το πρώτο ματς, ο ΑΡΗΣ πρέπει να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να διεκδικήσει την παρουσία του στον τελικό με φορμαρισμένη ομάδα που θα μπορεί να δίνει το 100% των δυνατοτήτων του.

Η συνέχεια έχει νίκες στο πρωτάθλημα και πρόκριση στον τελικό. Τίποτα λιγότερο.

Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Ο μονόλογος, η φλυαρία και η ανάσα στο τέλος

Με το 3-0 ο ΑΡΗΣ ξεκαθάρισε από το πρώτο παιχνίδι την πρόκριση στους «4» του κυπέλλου. Ο αγώνας ήταν μονόλογος της ομάδας, κάτι αναμενόμενο, αλλά χρειάστηκε τις καθυστερήσεις για να πετύχει δύο τέρματα και να διαμορφώσει το σκορ πρόκρισης.

Η Νίκη Βόλου έπαιξε για την ιστορία της και προσπάθησε να μείνει στο παιχνίδι με κάθε τρόπο. Η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων ήταν εμφανής σε όλες τις θέσεις, στην ταχύτητα, στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Παρόλα αυτά κατάφερε να ζορίσει τον ΑΡΗ με την μαζική της άμυνα.

Κανονικά ένα παιχνίδι με τέτοια διαφορά δυναμικότητας δεν θα έπρεπε να είναι άξιο αναφοράς. Μπορεί να είναι τα προημιτελικά του κυπέλλου αλλά όταν παίζει ο ΑΡΗΣ με μία υποδεέστερη ομάδα, θα είχε νόημα η συζήτηση αν από το πρώτο ημίχρονο είχε τελειώσει η πρόκριση. Φτάσαμε στις καθυστερήσεις για να ανασάνουμε. Η ομάδα του Βόλου δεν έδειξε ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει στο δεύτερο παιχνίδι κάτι , έστω κι αν έμενε το 1-0, αλλά ο ΑΡΗΣ δεν δικαιολογείται να φτάνει μέχρι το τέλος για να καθαρίσει το ματς.

Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε όλα τα αθλήματα, η αντίληψη για τον τρόπο παιχνιδιού είναι κινητήριος δύναμη για την ομάδα. Η σημασία  του προπονητή έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί αυτός βγάζει , μέσα από τους παίκτες, αυτό που πιστεύει για να πετύχει. Δεν ξέρω πόσο δύσκολο έβλεπε το παιχνίδι ο κόουτς , δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι σκέφτηκε πως η Νίκη είχε τις δυνατότητες να περάσει ακόμα και το κέντρο του γηπέδου. Κι όμως είχε στην ενδεκάδα τον Ντουκουρέ με τον Νταρίντα λες θα υπήρχε πίεση από τους αντιπάλους. Η επιθετικότητα του ΑΡΗ , στο πρώτο ημίχρονο, ήταν φλύαρη χωρίς ουσία. Το τίμιο 4-4-2 που έπαιξαν οι αντίπαλοι, κλείδωσε όλες τις προσπάθειες από τα πλάγια. Η παρουσία του Μανού δεν βοήθησε στο κάθετο παιχνίδι, πέρα από μία φάση με τον Μορόν. Οι χώροι ήταν γεμάτοι από τις αμυντικές κινήσεις των παικτών της Νίκης, με αποτέλεσμα να αποκαλύψει τις αδυναμίες του ΑΡΗ στο να σπάει άμυνες. Το έχουμε ζήσει και στο πρωτάθλημα και έχει στοιχίσει βαθμούς.

Σε τέτοιο παιχνίδι ένας Νταρίντα , με το Μανού δίπλα του και δίπλα στο Μορόν, το Φετφατζίδη και το Σουλεϊμάνοφ στο άκρο, θα είχε τη Νίκη μέσα στην περιοχή της και περισσότερες φάσεις για γκολ. Όταν στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ο Σαμόρα , που ήταν δίπλα στο φορ, βρήκε τους χώρους ο Νταρίντα , που έμπαινε ως επιπλέον παίκτης στην περιοχή, έγινε σκόρερ δις, και ουσιαστικά άνοιξε η άμυνα με συνοπτικές διαδικασίες. Το τρίτο γκολ είναι απόρροια της ατομικής τεχνικής του σκόρερ και του καλού χτυπήματος κόρνερ.

Ο ΑΡΗΣ δικαιούταν τη νίκη , θα μπορούσε να την πετύχει με λιγότερο άγχος και γρηγορότερα χρονικά. Το σκορ δίνει την πρόκριση από τώρα. Με λίγη σοβαρότητα στη ρεβάνς θα γράψει ακόμα μία νίκη και θα περιμένει τον επόμενο αντίπαλο. Μέχρι τότε υπάρχει το πρωτάθλημα με συνεχείς αγώνες εκτός έδρας. Περιμένουμε να παίξει όλους τους αγώνες για τη νίκη , άσχετα αν πλέον η διαφορά από την τέταρτη θέση είναι 8 βαθμοί. Ούτως ή άλλως ο ΑΡΗΣ θα είναι ρυθμιστής για τον πρωταθλητή συν ότι αν φτάσει τελικό και πάρει το κύπελλο πετάει εκτός Ευρώπης τον τέταρτο του πρωταθλήματος. Είναι σημαντικό να γίνει αυτός ο συνδυασμός γιατί ο κυπελλούχος θα παίξει στο Europa League σε αντίθεση με τον δεύτερο και τρίτο που θα πάνε στο Conference. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος με σημαντική επιβράβευση. Ο ΑΡΗΣ έχει μπροστά του παιχνίδια που δεν μπορεί να αδιαφορήσει, για οποιοδήποτε λόγο.

Αφήνω στην άκρη τον πρώτο προημιτελικό, δεν έπρεπε να είναι αγώνας για συμπεράσματα, κοιτάω τα επόμενα γιατί υπάρχει αρκετός δρόμος μέχρι να φτάσει στην διεκδίκηση του τροπαίου. Η δουλειά συνεχίζεται, είμαστε δίπλα στην ομάδα για να καταφέρει να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο και να σπάσει την γκίνια που τον συνοδεύει από το 1970.

Πάμε για το τρίποντο στο πρωτάθλημα και την εύκολη πρόκριση στη ρεβάνς του Βόλου.

H ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Άλλα περιμέναμε, άλλα… δεν είδαμε από τον Άρη!

Από την πρόκριση της Τετάρτης και μετά, δημιουργήθηκε ένα κλίμα ευφορίας στον ΑΡΗ, που έδινε την εντύπωση ότι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό θα ήταν κομβικό , γεμάτο απαιτήσεις, που θα μεγάλωναν της φιλοδοξίες της.

Με το τέλος του παιχνιδιού φάνηκε πόσο υπερτιμήθηκε ο πάγκος της ομάδας και η δυνατότητα των παικτών να μπορούν να βγάλουν συνεχόμενα παιχνίδια – ντέρμπι. Το πέρασμα του Ολυμπιακού ήταν από τα ευκολότερα των τελευταίων χρόνων. Δεν βρήκε καμία σοβαρή αντίσταση απέναντι του. Πώς να βρει άλλωστε όταν ο ΑΡΗΣ είχε μηδέν τελικές προσπάθειες.

Μηδέν, σε αγώνα εντός έδρας που ήθελε να κερδίσει. Αυτή τη φορά το rotation ήταν εκτός λογικής. Αφού οι παίκτες ήταν κουρασμένοι, όπως είπε ο προπονητής, για ποιο λόγο δεν ξεκίνησαν αυτοί που καταπονήθηκαν λιγότερο και στην πορεία να έμπαιναν οι άλλοι. Με την απόδοση τους, οι παίκτες και το team , έδειξαν ότι το ματς δεν τους έκαιγε.

Προφανώς το επόμενο παιχνίδι με τη Νίκη Βόλου είναι σημαντικότερο και δυσκολότερο απ’ ότι αυτό με τον Ολυμπιακό. Σίγουρα ένα καλό σκορ θα δώσει τη δυνατότητα να διεκδικήσει ο ΑΡΗΣ την πρόκριση του στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Μέχρι τότε όμως θα γίνει πάλι η ομάδα που με μεγάλη δόση τύχης πέρασε την ΑΕΚ, ενώ απέναντι στον Ολυμπιακό εμφάνισε τον πραγματικό του εαυτό. Δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα της φίλαθλης Ελλάδας και ο ΑΡΗΣ βγάζει μόνος του τα μάτια δίνοντας λαβές σε όλους να μην τον υπολογίζουν για περισσότερα πράγματα στο πρωτάθλημα.

Η ομάδα στα 85 λεπτά του παιχνιδιού ήταν κάκιστη έως ανύπαρκτη. Έγινε σάκος του μποξ στις ορέξεις του Ολυμπιακού, ο οποίος ευτύχησε να προηγηθεί από λάθος της άμυνας, της αναιμικής, και του ανύπαρκτου πέναλτι του Δανού διαιτητή. Πότε πρόλαβε κι έμαθε ελληνικά, διάβασε τις δηλώσεις του Αντιπροέδρου του Ολυμπιακού και έκανε τα πάντα για μην του χαλάσει τη διάθεση του, είναι κάτι που δεν θα καταλάβω ποτέ. Την απάντηση του ΑΡΗ δεν διάβασα πουθενά.

Ο ΑΡΗΣ ήταν απίστευτα μαλθακός και αργός. Κανένα μαρκάρισμα, καμία προώθηση, κανένας συνδυασμός δεν έγινε για να ενοχλήσει τον αντίπαλο. Κενά σε όλο το γήπεδο, αργές αντιδράσεις, μηδενικές ευκαιρίες. Αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ. Σαν να έπαιζε από αγγαρεία για να τελειώσει το 90ολεπτο. Οι παίκτες περπάτησαν πολλή, δεν έτρεξαν. Δεν μπορούσαν; Να το δεχτώ.

Τότε να κάνουν συμφωνίες που θα γράφουν ότι μπορούν να παίζουν ένα αγώνα την εβδομάδα και that’s it. Αλλιώς γιατί ρε μάγκες να στηνόμαστε να σας δούμε και εσείς να απλά να μην μπορείτε να τρέξετε; Γίνατε ήρωες γιατί προκριθήκατε; Ναι τη δεδομένη στιγμή γίνατε. Την επόμενη δείξατε ότι δεν μπορείτε. Σαν να γύρισε ένας διακόπτης και τα είδατε όλα χαλαρά. Στον ΑΡΗ χαλαρά δεν υπάρχει ποτέ. Το μέταλλο, η νοοτροπία αποκτούνται μέσα από υπερπροσπάθειες. Τι μας είπατε σήμερα; Να μην ασχολούμαστε πλέον με το πρωτάθλημα. Λες και το Κύπελλο το φέρανε στο Χαριλάου και περιμένουν την ημερομηνία για να το σηκώσουμε. Λειτουργείτε έξω από τη νοοτροπία που φτιάχνει μεγάλες ομάδες. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όποιος διαλέγει παιχνίδια , στο τέλος την πατάει. Ο αντίπαλος σας έκανε θύμα του, από τις δηλώσεις πριν μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του ανεκδιήγητου διαιτητή. Αφού το αντέχετε δικαίωμα σας.

Κόουτς δεν σχεδίασες τίποτα, δεν προσπάθησες για τίποτα, δεν περίμενες τίποτα. Έκρινες ότι έλειπε ενέργεια από πολλούς παίκτες. Βάλε αυτούς που μπορούσαν να τρέξουν τουλάχιστον. Το έκανες παιχνίδι προετοιμασίες. Οκ, βάλε το Βέλεθ κι ας μην έχει παίξει παιχνίδι. Βάλε το Μανού κι ας έχεις το Νταρίντα με τον Βερστράτε να κάνουν ότι μπορούν στα χαφ. Βάλε το Σαμόρα από την αρχή. Βάλε το Φετφατζίδη κι ας μην μαρκάρει ποτέ. Όπως το πήγες έκανες μια τρύπα στο νερό. Ούτε πέτυχες σκορ, ούτε ξεκούρασες την ομάδα. Αυτός ο Νταρίντα θα ζητήσει να πληρώνεται με το χιλιόμετρο.

Πιστέψαμε ότι ο ΑΡΗΣ, που πήρε ψυχολογία από την πρόκριση, θα είχε τα κότσια να κοντράρει τον αντίπαλο του για να τον φτάσει στη βαθμολογία. Κάναμε λάθος. Η ομάδα δεν αντέχει την πίεση των στόχων και αποτελεσμάτων. Αρκείται σε ότι θεωρεί σίγουρο χωρίς να έχει λύσεις για παραπάνω βλέψεις. Η συζήτηση για μεταγραφές είναι ζωντανή. Κατά πόσον έχει νόημα δεν το ξέρω. Οι ελλείψεις σε θέσεις είναι ολοφάνερη. Αν γίνουν ή όχι θα το δούμε τις επόμενες μέρες.

Η ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Το ταξίδι στο όνειρο συνεχίζεται…

Ο ΑΡΗΣ προκρίθηκε στους «8» του κυπέλλου γράφοντας μία ωραία σελίδα στην ιστορία. Αυτή η ιστορία που έχει γράψει στο παρελθόν πικρούς και απροσδόκητους αποκλεισμούς. Ναι η πρόκριση ήρθε στα πέναλτι αλλά ποιος νοιάζεται!!!

Σε αγώνα ρεβάνς μετράει το αποτέλεσμα. Κι αυτό , επιτέλους, ήταν υπέρ του ΑΡΗ. Η ομάδα χάρισε ατελείωτη χαρά γιατί, με βάση την κλήρωση που έχει ήδη γίνει, φαντάζει ως φαβορί για να φτάσει στον τελικό. Η προσμονή για τους επόμενους αγώνες θα είναι μεγάλη. Ο ΑΡΗΣ είναι έτοιμος να κάνει το βήμα παραπάνω.

Τέτοιες προκρίσεις αλλάζουν ομάδες όταν είναι έτοιμες γι’ αυτό. Το κίνητρο γίνεται αυτόματα μεγάλο , το πάθος πολλαπλασιάζεται, η συγκέντρωση ανεβαίνει επίπεδο. Το κύπελλο είναι μία σημαντική διάκριση , για τον ΑΡΗ είναι το σπάσιμο της γκίνιας πολλών χρόνων συν ότι θα μπορέσει να βγει Ευρώπη και να πετάξει έξω απ’ αυτήν τον τέταρτο του πρωταθλήματος. Πολλή σημαντική εξέλιξη αν καταφέρει να κάνει όλα τα βήματα μέχρι το τέλος.

Το ταξίδι συνεχίζεται , έχει στάσεις, τελικό προορισμό και πολλά οφέλη. Όλα εις βάρος των ομάδων που τον έχουν πληγώσει πολλά χρόνια τώρα. Ο ΑΡΗΣ έχει την ευκαιρία να μπολιάσει το DNA του με προκρίσεις, με νίκες, με τρόπαιο , χωρίς να κοιτάει πίσω. Ας μην χαθεί αυτό το momentum που κατάφεραν να δημιουργήσουν προπονητής και παίκτες. Τρίτο ντέρμπι , αήττητος, αρχίζει να αποκτάει ταυτότητα. Το ερχόμενο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είναι το τέταρτο ντέρμπυ.

Τώρα που υπάρχει η επιτυχία του κυπέλλου , αυτό το ματς θα γίνει με διαφορετικούς όρους. Νίκη του ΑΡΗ θα βάλει την ομάδα του Πειραιά στη θέση του κυνηγημένου. Θα υπάρχει ένας ΑΡΗΣ που θα καραδοκεί. Ο ΑΡΗΣ δηλαδή με μία πρόκριση και μία , ελπίζω, νίκη θα μπει για τα καλά στο κόλπο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το 2024 μπήκε καλά για την ομάδα , στο χέρι της είναι να τα φέρει όλα τούμπα , να μας βάλει τα γυαλιά και να μας κάνει να πιστέψουμε ακόμα παραπάνω σ’ αυτήν.

Η πρόκριση έχει πολλές παραμέτρους, όλους θετικούς, μεγαλώνει τον ΑΡΗ στα μάτια όσων ήθελαν να τον υποβαθμίζουν, τον κάνει σκληρό αντίπαλο από δω και πέρα. Θα το δούμε στην πορεία. Η χαρά που μας έδωσε η πρόκριση, θέλω να συνεχιστεί για να φτάσει εκεί που ονειρευόμαστε. Ο αγώνας με την ΑΕΚ ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Η ομάδα του Αλμέιδα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Έκανε τα πάντα για να προκριθεί. Έπαιξε πιεστικά , έκανε ευκαιρίες, προηγήθηκε, είχε τεράστια κατοχή μπάλας στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του παιχνιδιού, δοκίμασε παίκτες, ρίσκαρε με φουλ επίθεση, έπεσε όμως σε έναν Κουέστα που έβγαλε όλες τις φάσεις , στη διάρκεια του αγώνα, απέκρουσε δύο πέναλτι και έγινε ο ήρωας του αγώνα.

Ο κόουτς Μάντζιος είχε το σχέδιο στο μυαλό του. Πήγε σε επιλογές που θα του έδιναν συγκεκριμένα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο. Το πρώτο ημίχρονο ήταν κακό σε πολλά σημεία του γηπέδου. Σαβέριο και Ντουκουρέ ήταν μακριά από τον καλό εαυτό τους. Η απώλεια του Μπράμπετς θα μπορούσε να είναι καθοριστική, ο Ρόουζ όμως έκανε ένα καταπληκτικό παιχνίδι. Ο Νταρίντα όσο καλός είναι στο να τρέχει , να κλείνει διαδρόμους, να πιέζει, δεν έχει την δυνατότητα να βγάλει επιθέσεις όταν τον περιορίζουν. Η ΑΕΚ ήταν τόσο πιεστική που δεν άλλαζε η μπάλα πάνω από δύο φορές.

Στο δεύτερο ημίχρονο , η ισοφάριση, έδωσε λύσεις σε διλήμματα. Ήταν ήδη μέσα Σαμόρα , Φετφατζίδης, ο Νταρίντα έπαιζε αμυντικό χαφ, οπότε ο κόουτς έπρεπε να βγάλει το ματς με παίκτες που θα τους λέγαμε πιο επιθετικούς, σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο. Μετά τον Κουέστα αυτός που αξίζει εύσημα είναι ο Σουλεϊμάνοφ. Έκανε τα πάντα από την πλευρά του, διεκδίκησε φάσεις, έπρεπε να πάρει ένα πέναλτι, έκοψε από την πλευρά του , μαζί με τον Οντουμπάτζιο, προσπάθειες για απειλές προς την εστία. Εντυπωσιακός.

Όταν ο ΑΡΗΣ προκρίνεται δεν υπάρχει λόγος για περισσότερη συζήτηση. Ήταν μία υπερπροσπάθεια που στέφθηκε με επιτυχία. Δεν έχουν σημασία οι αναλύσεις όταν ο αγώνας κρίνεται στα πέναλτι. Ο ΑΡΗΣ κράτησε την ΑΕΚ μακριά από την εστία, επιθετικά απάντησε στο γκολ που δέχτηκε, πήγε να βγάλει μία φάσεις που θα «έκλεβε» το ματς, όλα αυτά τα είδαμε. Το αποτέλεσμα μετράει και ο ΑΡΗΣ πήρε μια μεγάλη πρόκριση. Ο ΑΡΗΣ είναι μεγάλη ομάδα και την Κυριακή μπαίνει για να κερδίσει τον Ολυμπιακό.

Μεγάλη προσωπική χαρά, που στην ονομαστική γιορτή μου, η ομάδα μου έκανε ένα ωραίο δώρο.

Πειστικός Άρης! Το ρίσκο του rotation πέτυχε διάνα και τώρα… πρόκριση

Ένας καλός ΑΡΗΣ, πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες νίκες εκτός έδρας στην επαγγελματική κατηγορία. Το μεγάλο ρίσκο του προπονητή να αλλάξει όλη την ενδεκάδα και να παρουσιάσει στον αγωνιστικό χώρο παίκτες που δεν έχουν ξαναβρεθεί ποτέ μαζί, βγήκε και με το παραπάνω.

Βρέθηκαν καινούριοι… ήρωες , που μέχρι σήμερα ήταν μεταξύ σφύρας και άκμονος, νέοι τρόποι παιχνιδιού, νέα αντίληψη του παιχνιδιού. Το πιο βασικό όμως ήταν ότι είδαμε έναν προπονητή να μην αμφιβάλλει γι’ αυτό που έκανε παρόλο που σίγουρα οι σφυγμοί ήταν ανεβασμένοι. Τι είδαμε απ’ αυτό που δεν περιμέναμε να δούμε;

Πρώτον σκόραραν ο παίκτης box to box, τα δύο εξτρέμ και ο σέντερ φορ. Αυτοί δηλαδή που είναι επιφορτισμένοι με το να κυνηγήσουν το γκολ. Είδαμε γρήγορο και στοχευμένο passing game. Η μπάλα έφευγε με σιγουριά προς τα εμπρός, οι εναλλαγές γινόντουσαν με συγκεκριμένες κινήσεις, η εκμετάλλευση του χώρου ήταν υποδειγματική, η άμυνα δεν αναλωνόταν σε φλύαρες κατοχές, οι αποκρούσεις της ήταν σχεδόν πάντα με αποδέκτες της μπάλας μέσους για να ανοίξουν την επίθεση. Υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσαμε για μία ομάδα που έπαιξε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο κάνοντας τα εντελώς απαραίτητα. Τέτοιον ΑΡΗ είχαμε καιρό να δούμε.

Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στον Τζούρασεκ, που όση ώρα έμεινε στο γήπεδο ήταν κορυφαίος, στον Φετφατζίδη , στο ημίχρονο που έπαιξε δίδαξε πώς να έχεις κατοχή μπάλας και να πασάρεις την κατάλληλη στιγμή και τον Ντουκουρέ γιατί κάλυψε χωρίς υπερβολές τον χώρο του κέντρου. Μέσα σε όλα τα καλά να επισημάνω ότι ο Παναιτωλικός έπαιξε ανοιχτά, προσπάθησε να επιτεθεί με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να έχει τους χώρους που χρειαζόταν για να φτάνει εύκολα στην αντίπαλη περιοχή.

Ο προπονητής, στο βωμό του παιχνιδιού της Τετάρτης, έκανε κάτι που δεν το έχουμε μάθει. Άλλαξε όλη την ομάδα με σκοπό να κερδίσει παιχνίδι εκτός έδρας. Δεν θυμάμαι να το έχουμε ξαναδεί. Ενδεκάδα που δεν έχει παίξει μαζί ούτε στις προπονήσεις, είχε απίστευτη ενέργεια, έβγαλε αυτοματισμούς, είχε αμυντική συνοχή, τήρησε τις σωστές αποστάσεις ώστε οι πάσες να είναι ολοκληρωμένες, άνοιξε χώρους στην επίθεση από πλάγια , πίεσε ψηλά, έκλεψε μπάλες, δημιούργησε και τελικά ήταν αποτελεσματική. Εμφατική εμφάνιση που αξίζει χειροκροτήματος.

Πρώτη φορά φέτος μπήκαν αλλαγές που λογίζονται ως βασικοί. Το σημαντικότερο, σκόραραν και ξεκλείδωσαν το ματς. Δεν τα βλέπαμε αυτά μέχρι τώρα. Ίσως ο κόουτς να αποφάσισε να αλλάξει ματιά , να δείχνει ότι έχει ομάδα-νικητή και μπαίνει σε κάθε αγώνα για να κερδίζει έχοντας προετοιμάσει κατάλληλα τους παίκτες και έχει καταστρώσει τα σχέδια του. Γιατί φάνηκε πόσο μελετημένο είχε το παιχνίδι, Με τις θέσεις των παικτών, τις πρωτοβουλίες που πήραν, τις αλλαγές που έκανε, στο χρόνο που τις έκανε, όλα ήταν σαν να δουλεύουν ως ελβετικό ρολόι.

Όσα γράφτηκαν περί ελλείψεων, σβήστηκαν μονομιάς με την εμφάνιση και το αποτέλεσμα . Ένας Ρόουζ που έπαιξε σαν να μην έφυγε ποτέ, Χουτεσιώτης που έλεγξε απόλυτα την περιοχή του, Φατόρε που φώναξε παρόν, Φεράρι όπως θέλουμε να τον βλέπουμε αμυντικά και επιθετικά, Παναγίδης που έτρεξε όσο λίγοι, Μενέντεζ κινητικός , πιεστικός , Σαμόρα με συνεχείς κινήσεις μέσα και έξω από την περιοχή. Οι αλλαγές του Σουλεϊμάνοφ, Σαβέριο και φυσικά του Μανού ήταν κερασάκι σε μια μεγάλη νικητήρια τούρτα. Η κίνηση και το γκολ του Σαβέριο , καθ’ υπερβολήν, μοιάζει με του Ριμπερί, όταν «σκότωνε» τις αντίπαλες άμυνες. Κόψιμο προς τα μέσα και σουτ στην απέναντι γωνία. Δυνατότητα αντίδρασης τερματοφύλακα; Σχεδόν μηδενική. Ο Σάρπι με το γκολ δείχνει να βρίσκει τα πατήματά του. Ο Σαμόρα πέτυχε το «σεντερφορίσιο» γκολ που σίγουρα του δίνει αυτοπεποίθηση και επιπλέον κίνητρο να συνεχίσει.

Το 4-3-3 του Παναιτωλικού αποδείχθηκε χαμηλό εμπόδιο για τον σαρωτικό ΑΡΗ ταυτόχρονα δίνει αυξημένη ψυχολογία για την ρεβάνς του κυπέλλου με την ΑΕΚ. Από αυτό το παιχνίδι ο ΑΡΗΣ κέρδισε άλλη μία ενδεκάδα παικτών. Όλοι γίνονται χρήσιμοι και απαραίτητοι για την ομάδα. Ο Μανού χρειάστηκε τρεις επαφές με τη μπάλα για να μας θυμίσει πόσο έλειψε. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχει παίκτη που μπορεί να βλέπει γήπεδο και να πασάρει όπως πίνει τον καφέ του.

Ο αγώνας της Τετάρτης δεν χρειάζεται συστάσεων. Όλοι ξέρουν τι διακυβεύεται άρα το κίνητρο είναι δεδομένο. Αυτοσυγκέντρωση, ηρεμία, ενέργεια, ψυχολογία είναι τα γνωστά συστατικά που πρέπει να έχει η ομάδα. Καλού , κακού πάντως στις προπονήσεις ας χτυπήσουν πολλά πέναλτυ.

Όλα τα αποτελέσματα είναι ανοιχτά μέχρι να το τελικό σφύριγμα του διαιτητή. Ας είναι προετοιμασμένοι για όλα τα δεδομένα. Οδηγός η εμφάνιση της ανατροπής που είχε βγάλει τον ΑΡΗ στην Ευρώπη με γκολ των Πάλμα-Μαντσίνι-Γκαρσία. Ας είναι τώρα ένας και να φτάνει το 1-0. Δεν μας πειράζει.   

Σοβαρός Άρης αμυντικά, άτυχος επιθετικά, κρατάει την πρόκριση στα χέρια του!

Με τακτική ντέρμπι ο ΑΡΗΣ έφυγε από την OPAP ARENA ισόπαλος χωρίς τέρματα. Αποτέλεσμα που του δίνει τη δυνατότητα να ελπίζει ότι στη ρεβάνς θα καταφέρει να νικήσει και να προκριθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλου.

Για πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ έπαιξε δύο δύσκολα παιχνίδι στη σειρά κι ήταν αντάξιος των περιστάσεων. Νίκη στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, αποτέλεσμα μέσα στην ΑΕΚ. Η σοβαρότητα που απαιτούνταν βγήκε στην ομάδα. Ήταν αναγκαία συνθήκη να φανεί στον ΑΡΗ ότι υπάρχει κίνητρο,, κατάθεση  ψυχής, βελτίωση σε κομμάτια του παιχνιδιού.

Ο προπονητής κατέβασε την ίδια ενδεκάδα , με το προηγούμενο παιχνίδι. Η τακτική διαφοροποιήθηκε λόγω της διαφορετικής λειτουργίας του αντιπάλου. Πίεση στο μισό γήπεδο, με κοντινές αποστάσεις γραμμών, εξτρέμ που κατέβαιναν χαμηλά να κλείσουν διαδρόμους, άξονας με δύο αμυντικά χαφ που πρώτα έκοβαν και μετά προσπαθούσαν να οργανώσουν παιχνίδι, κεντρικό αμυντικό δίδυμο που κάλυπτε με μεγάλη συγκέντρωση , την περιοχή και τους παίκτες που έβγαιναν από πίσω. Άψογη αμυντική λειτουργία. Δεν έδωσε χώρους και το βασικό δεν δημιουργήθηκε καμία σημαντική ευκαιρία από την ΑΕΚ. Αν δεν υπήρχαν κάποιες στιγμές επιθετικής υπερβολής από την ΑΕΚ, ο Κουέστα θα ήταν θεατής του αγώνα. Μέχρι και ο Μοντόγια έσβησε τους δύο πλάγιους που είχε τοποθετήσει ο Αλμέιδα στον αγώνα, για να ανοίξει την άμυνα του ΑΡΗ.

Η συνολική λειτουργία της ομάδας δεν αφήνει περιθώρια για να διακριθεί ένας. Όλος ο ΑΡΗΣ έπαιξε καλά το τακτικό κομμάτι της άμυνας και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους γι’ αυτό.

Εκεί που υπήρξε πρόβλημα στο παιχνίδι ήταν το μεσοεπιθετικό. Ένας Μορόν δεν φέρνει την άνοιξη. Με Σαβέριο και Σουλεϊμάνοφ να είναι επιφορτισμένοι να ακολουθούν τους αμυντικούς τους , ήταν πολύ δύσκολο να βγούνε με δυνάμεις μπροστά και να απειλήσουν ή να συνδυαστούν για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για τέρμα.

Η τακτική της ΑΕΚ σε όλα τα παιχνίδια, είναι αφόρητη πίεση στη μπάλα που φέρνει πολλές κερδισμένες μπάλες υπέρ της, σε χώρους κοντά στο τέρμα. Οι παίκτες της παίζουν με ατομικά μαρκαρίσματα , από τους κεντρικούς αμυντικούς , τα αμυντικά χαφ, τους πλάγιους μπακ , με αποτέλεσμα να μην μπορεί εύκολα να βγει η μπάλα πέρα από το κέντρο. Το έκανε και σε αυτό το παιχνίδι, γι’ αυτό το passing game του ΑΡΗ ήταν κακό.

Οι μεγάλες μπαλιές ήταν ρίσκο γιατί ήταν πάντα σε διεκδίκηση με αντιπάλους οπότε δεν έφτανε εύκολα στην επίθεση. Ο Νταρίντα δεν μπορούσε να προωθήσει το παιχνίδι γιατί ήταν μονίμως κλεισμένος αλλά και δεν είχε τις απαραίτητες βοήθειες  για να πασάρει. Ο Σαβέριο δεν φάνηκε καθόλου στην επίθεση ενώ ο Σουλεϊμάνοφ όσες φορές ανέβηκε έπεφτε πάνω σε δύο αντιπάλους. Για να σπάσει αυτή η τακτική που χρησιμοποιεί η ΑΕΚ , χρειάζεται γρήγορες στοχευμένες πάσες, με παίκτες που μπορούν να ντριμπλάρουν και να τρέχουν με τη μπάλα. Ο μόνος που το προσπάθησε όταν του δόθηκε η ευκαιρία ήταν ο Οντουμπάτζιο, χωρίς αποτέλεσμα.

Στο δεύτερο ημίχρονο για ένα 25ολεπτο η πίεση της ΑΕΚ ήταν μεγάλη, κάτι που η άμυνα του ΑΡΗ την αντιμετώπισε με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα. Από 65ολεπτό μέχρι το τέλος. ο ΑΡΗΣ βγήκε από την άμυνα και δημιούργησε τις δικές του φάσεις. Το σημαντικό ήταν ότι ο προπονητής έκανε κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει.

Πέρασε μέσα Παναγίδη-Φετφατζίδη-Ζαμόρα, έβγαλε τον Μορόν και αντικατέστησε τον τραυματία Ζουλ με τον Νταρίντα, ο οποίος από θέση πίσω από το φορ , έπαιξε αμυντικό χαφ. Όλοι θα περιμένανε να μπει ο Ρόουζ ή ο Φατόρε για να «δέσει» η άμυνα . Αυτή η κίνηση μετέφερε το κέντρο βάρος του παιχνιδιού στο μισό της ΑΕΚ , γιατί υπήρχε πλέον παίκτης να κρατήσει μπάλα, ο Φετφατζίδης, σε θέση «δεκαριού» , να κερδίσει φάουλ αλλά , όπως όλοι γνωρίζουν, να πασάρει. Με λίγη τύχη ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να είχε σημειώσει τέρμα και να προβάλει τώρα ως φαβορί στον επαναληπτικό.

Αυτή την τακτική βλέπουμε ότι οι παίκτες μπορούν να την υπηρετήσουν και είναι αισιόδοξο ότι τουλάχιστον  υπάρχει ένα στήσιμο ομάδας που μπορεί να βασιστεί ο προπονητής. Για το επιθετικό κομμάτι χρειάζεται σίγουρα περισσότερη ποιότητα, δεν μπορούν να γίνουν θαύματα σ’ αυτό το τακτικό κομμάτι από τη μία μέρα στην άλλη.

Ο επαναληπτικός είναι το ίδιο δύσκολος όπως και το πρώτο παιχνίδι. Η ισοπαλία δεν είναι πρόκριση. Ο ΑΡΗΣ κράτησε τις ελπίδες του ζωντανές αλλά τώρα έχει την υποχρέωση να κάνει κάτι καλύτερο.

Μέχρι τότε υπάρχει το ματς μέσα στο Αγρίνιο , που μόνο αδιάφορο δεν είναι κι εκεί χρειάζονται αντίστοιχες αμυντικές αποδόσεις, με πιο αποτελεσματικές επιθετικές προσπάθειες. Η νίκη είναι μονόδρομος.

Ο Αντώνης Πακαλίδης αναλύει: “Χαριλάου – ψυχολόγος” ένα αποτέλεσμα… δρόμος τελικά

Ο ΑΡΗΣ κέρδισε τον ΠΑΟΚ, τον έριξε από την κορυφή της βαθμολογίας, ικανοποίησε τον κόσμο, κράτησε το γόητρο του ψηλά, φάνηκε ότι τα ντέρμπι του ταιριάζουν περισσότερο. Κι αυτό γιατί δεν μπαίνει με τον αέρα του φαβορί.

Έτσι αποενοχοποιούνται όλοι να παίξουν αμυντικές τακτικές , με λιγότερες πρωτοβουλίες και ανάγκη για φτιάξιμο παιχνιδιού. Το ρόστερ του ΑΡΗ τουλάχιστον αυτό μπορεί να το υπηρετήσει , να το κατανοήσει, να το εφαρμόσει. Εκμεταλλεύεται και τις δύο – τρεις καλές ευκαιρίες που δημιουργεί , προηγείται και κερδίζει τα ματς. Ήρθαν ως πρώτοι ΠΑΟ και ΠΑΟΚ και έφυγαν δεύτεροι και τρίτοι από το Χαριλάου. Τα αποτελέσματα των χαμένων παιχνιδιών , που προηγήθηκαν, ήταν σημαντικότερα για την οικονομία του πρωταθλήματος. Αλλά αυτά δεν μπορείς να τα ξαναπαίξεις. Δυστυχώς.

Χαριλάου – Ψυχολόγος ένα αποτέλεσμα δρόμος τελικά. Χάνεις στον Αστέρα με ανατροπή , κερδίζεις τον ΠΑΟΚ καθαρά και μένει η χαρμολύπη να καλύπτει όλα τα συναισθήματα. Ένα «γιατί» πλανάται στον αέρα. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε τον ΠΑΟΚ. Αυτή η νοοτροπία έπρεπε να φανεί πολύ πριν. Όταν ακόμα η απόσταση από την τετράδα ήταν μικρή.  Τώρα  θα έχει ουσία μόνο αν υπάρξει σερί νικών και ταυτόχρονη απώλεια βαθμών από τους πρώτους. Διαφορετικά θα είναι το καθήκον της χρονιάς και τίποτα περισσότερο.

Η κλασική συνταγή των ντέρμπι του προπονητή εφαρμόστηκε και σ’ αυτό το παιχνίδι. Δίνω τη μπάλα στον αντίπαλο να τρέχει στο γήπεδο. Περιμένω πίσω να κόψω μπάλες και να κρατήσω την άμυνα. Δεν δέχομαι γκολ για κανένα λόγο. Προσπαθώ να βγω μπροστά με μεγάλες μπαλιές. Ένα μείγμα μεγάλης προσπάθειας πίσω με αρκετή αισιοδοξία στην επίθεση. Επειδή στην Ελλάδα οι ομάδες δεν είναι άτρωτες , ειδικά στην άμυνα, πάντα υπάρχουν φάσεις που θα βγουν. Δεν θέλει πολύ να κάνεις τη φάση σου γκολ και να συνεχίζεις να περιμένεις. Ο αντίπαλος είχε φανερές ατέλειες στην άμυνα , από την πλευρά του Βιερΐνια, στην επίθεση, στη θέση του φορ. Έτσι ότι έφτιαχνε είτε κοβόταν εύκολα είτε έμενε η φάση ημιτελής. Το πρώτο ημίχρονο ήταν μονόλογος για τον ΠΑΟΚ αλλά ο ΑΡΗΣ δεν φάνηκε να ενοχλείται από το ότι δεν είχε μπάλα στα πόδια του. Αντιθέτως έμοιαζε να αρκείται σ’ αυτό από τη στιγμή που δεν υπήρχε απειλή.

Το δεύτερο ημίχρονο είναι κάτι άλλο. Ο ΑΡΗΣ μπήκε με συγκεκριμένη στόχευση στην επίθεση, ευτύχησε να προηγηθεί κι από κει και πέρα βρήκε τους χώρους που χρειαζόταν για να διαχειριστεί το ματς. Στο δεύτερο γκολ φάνηκε πόσο συγκεκριμένη ήταν η στόχευση πάνω στον αμυντικό του ΠΑΟΚ, που φανερά δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Σαβέριο. Το 2-0 ήταν σκορ που σε χρίζει νικητή. Με τον ΑΡΗ των τελευταίων παιχνιδιών  τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Απλώς ο αντίπαλος με το εις βάρος του σκορ βραχυκύκλωσε και δεν έβγαζε καμία σοβαρή επίθεση. Ακόμα και με την μείωση του σκορ δεν κατάφερε να κάνει κάτι παραπάνω.

Το ανέβασμα της απόδοσης του Ζουλ , μαζί με τα τρεξίματα του Νταρίντα και Τζούρασεκ , έδωσε τη δυνατότητα στον ΑΡΗ να μην δέχεται φάσεις από τον άξονα. Στο δεύτερο ημίχρονο έκλεισε και η τρύπα στα πλάγια με την ύπαρξη τριών παικτών στα μαρκαρίσματα , για να νιώθει η άμυνα πιο σίγουρη. Ο Κουέστα χρειάστηκε σε μία φάση. Πρόλαβε το τετ-α-τετ , χωρίς να υπάρχει άλλη σημαντική που θα έπρεπε να επέμβει. Ο Οντουμπάτζιο ήταν ένα σκαλί παραπάνω σε απόδοση από τον Μοντόγια. Φαμπιάνο και Μπράμπετς επέστρεψαν στις καλές εμφανίσεις.

Σουλεϊμάνοφ και Σαβέριο, σκόρερ του αγώνα, πάλεψαν δίνοντας μεγάλη έμφαση στα αμυντικά τους καθήκοντα. Δεν εξέθεσαν την άμυνα και ταλαιπώρησαν τους αντιπάλους τους. Ο καλύτερος όλων , με διαφορά, ο Μορόν. Τα έκανε όλα μέσα στο γήπεδο. Έλειψε το γκολ αλλά έτσι όπως πήγε ο αγώνας ήταν δύσκολο. Άνοιγε συνεχώς διαδρόμους και υποστήριζε τις επιθέσεις των πλάγιων. Καλή εμφάνιση.

Ερχόμενο ματς αυτό του κυπέλου με την ΑΕΚ. Σημαντικό , χωρίς αστερίσκους. Η ομάδα έχει υποχρέωση να παίξει για την πρόκριση. Την έχει αντιμετωπίσει ήδη μία φορά στην έδρα της. Αυτός ο αγώνας είναι διαφορετικός. Αν πήραν μία δόση καλής ψυχολογίας από τη νίκη με τον ΠΑΟΚ, είναι ευκαιρία να την εξαργυρώσουν στην OPAP ARENA. Έτσι κι αλλιώς οι παίκτες μας θα βγούνε κερδισμένοι. Αν μπορούν βέβαια. Αν όχι , δυστυχώς θα έχει τελειώσει σχεδόν η χρονιά.

Ας ευχηθούμε όλα να πάνε καλά.

Ο Αντώνης Πακαλίδης σχολιάζει: “Ή αλλάζετε ή βουλιάζετε…”

Τα άρθρα μου τα γράφω πάντα μετά το τέλος του αγώνα , χωρίς να ακούω δηλώσεις ή απόψεις για να μην επηρεάζομαι με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτή τη φορά έκατσα και άκουσα τις δηλώσεις.

Τώρα θα πρέπει να γράψω γιατί ο ΑΡΗΣ έχασε μέσα στην Τρίπολη, με ανατροπή από 0-2 σε 3-2q Όχι δεν γίνεται. Τι να γράψω; Μήπως δεν είδατε όλοι το κατάντημα; Μήπως ξεχωρίσατε κάποιον που να παίζει για την ομάδα; Μήπως καταλάβατε γιατί έγιναν οι αλλαγές με τους συγκεκριμένους παίκτες που βγήκαν; Σε τι αποσκοπούσε η ομάδα σ’ αυτόν τον αγώνα;

Μια ομάδα ποδοσφαιριστών βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Θ. Κολοκοτρώνης» που ήθελε να μας πείσει ότι θα δώσει την παράσταση της ζωής της. Νέα χρονιά, νέα όνειρα, νέα ορμή, κάτι νέο τέλος πάντων θα υπήρχε για να κρατήσει το ενδιαφέρον μας ζεστό. Φευ… τίποτα δυστυχώς. Μία ομάδα που δεν κατάλαβε πως προηγήθηκε και η ίδια ομάδα δεν κατάλαβε πως έχασε.

Γιατί αν ψυχανεμισθώ ότι ξέρανε τι κάνανε τότε δεν αξίζει να ασχοληθώ ποτέ ξανά μαζί τους. Μου έρχονται πολλές ερωτήσεις στο μυαλό, φυσικά δεν περιμένω απαντήσεις. Αλλά ρε γαμώτο πως γίνεται ο Αστέρας να βρίσκει κίνητρο, πάθος, δύναμη και να παίζει σαν πεινασμένος για τη νίκη και ο ΑΡΗΣ να έχει χαρούμενους περιπατητές που βγήκαν βόλτα στην πλατεία;

Πείθεται κανένας παίκτης που έρχεται κάθε καλοκαίρι ότι παίζει σε ομάδα με στόχους; Τους «ψήνει» κανένας ότι σε κάθε αγώνα πρέπει να δίνουν τη ζωή τους; Υπάρχει κάτι που να τους κάνει να νιώθουν από ΑΡΗ; Αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος που ακολουθεί τον ΑΡΗ έχει δει τα πάντα και περιμένει να βρει μια χαραμάδα που να μπαίνει φως ώστε να υποστηρίξει με πολλαπλάσιο πάθος;

Ο ΑΡΗΣ κύριοι που έχετε την τιμή να εκπροσωπείται είναι πολύ μεγαλύτερος από όλα τα όνειρα σας. Δεν ανέχεται αυτός ο ΑΡΗΣ περίεργους, μυστήριους, μισθοφόρους, πανηγυρτζήδες, ευθυνόφοβους, φοβιτσιάρηδες, επικίνδυνους. Ο ΑΡΗΣ υπήρξε , υπάρχει και θα υπάρχει γιατί είναι τόσο υπερήφανος όσο εσείς δεν μπορείτε να είστε για τις οικογένειες σας.

Η φαντασία σας δεν φτάνει για να καταλάβετε πόσο μεγάλος είναι ο ΑΡΗΣ με το σήμα το θεό του Πολέμου στο στήθος. Επειδή δεν μπορείτε ξεκινήστε να αποχωρείτε. Όλοι αν θέλετε. Δεν θα κάνουμε συζητήσεις. Και το ξήλωμα αυτής της νοοτροπίας σας ξεκινάει από τα πιο ψηλά και καταλήγει μέχρι τον τελευταίο του οργανισμό μου ΑΡΗΣ όπως κατέληξε στα χέρια σας.

Να μιλήσουμε για τον προπονητή; Δεν διάβασε τίποτα από το ματς. Πιεζόταν από το 20ο λεπτό και μετά αλλά δεν βρήκε τρόπο να ξεμπλοκάρει την ομάδα. Ξεκίνησε μια φορά με λογική να έχει μέσα Ζαμόρα και Μορόν και βρήκε χώρους για να προηγηθεί χωρίς να χρειάζεται να κάνει άπειρες ευκαιρίες. Και τι έκανε με έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου; Έβγαλε το Ζαμόρα για να βάλει τον Τζούρασεκ. Γιατί; Για να κρατήσει το σκορ; Με ένα ολόκληρο ημίχρονο μπροστά του; Με αλλαγές έχασε τη νίκη με τη Λαμία , με αλλαγές έχασε το ματς στην Τρίπολη. Κάτι δεν πάει καλά κόουτς. Όταν στις δηλώσεις μιλάς για λάθη που πλήρωσε η ομάδα , ξεκίνα από τα δικά σου. Είναι πολλά και μεγάλα.

Από παίκτες τι να πούμε; Το κάποτε αλάνθαστο δίδυμο Μπράμπετς – Φαμπιάνο έφαγε 5 γκολ σε δύο παιχνίδια για πλάκα. Στο δεύτερο γκολ οι παίκτες του Αστέρα έπαιξαν βόλεϊ στην περιοχή. Ο Πάρντο κάτι πήγε να στο πρώτο ημίχρονο αλλά χάθηκε στην πορεία. Ο Μορόν δεν είναι αυτός που ξέρουμε. Ο Σουλεϊμάνοφ σκόραρε, ήθελε να δημιουργήσει φάσεις αλλά από μπαλιές δεν πήρε ούτε μία φορά όπως έπρεπε. Ο Ζουλ ένα ωραίο μηδέν. Έκανε και το λάθος για το τρίτο γκολ. Εύκολα μάλιστα. Αν ο Μοντόγια δεν είχε βιογραφικό ότι έπαιξε στη Μπαρτσελόνα , δύσκολα θα έβρισκε συμβόλαιο, ακόμη και σε χαμηλότερη κατηγορία.

Το ζήτημα πλέον δεν είναι οι αγώνες που παίζει η ομάδα. Είναι το πώς δεν θα κατρακυλήσει περισσότερο. Καταλήγουμε στο ότι ο ΑΡΗΣ παίζει για να σώζεται γρήγορα και μέχρι εκεί. Ο δεύτερος γύρος έχει εντός τρία παιχνίδια , όλα ντέρμπι, και τα υπόλοιπα εκτός. Μ’ αυτή την εικόνα που είδαμε στην Τρίπολη, θα είναι επιτυχία να μαζέψει έως 9 βαθμούς. Γιατί αν πάει σε διψήφιο τότε θα μιλάμε για άθλο.

Είναι ντροπή σας εμείς οι ίδιοι να αυτοσαρκαζόμαστε για να δικαιολογήσουμε την απάθεια σας. Το χειρότερο συναίσθημα του φιλάθλου μιας ομάδας είναι να τον αναγκάζεται να μην ασχολείται όσο πραγματικά θα ήθελε. Το καταφέρατε. Όλοι μέσα σ’ αυτόν τον ΑΡΗ. Μην το ξεχνάτε.

Ή αλλάξτε ή θα βουλιάξετε.

 

Ο Αντώνης Πακαλίδης είδε τα… άστρα και προβλέπει όλα όσα θα συμβούν στον Άρη το 2024!

Μπήκαμε στο νέο χρόνο και όλοι ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Βασικά ελπίζουμε να τα κονομήσουμε, να κάνουμε ζωάρα, στα πολυτελέστατα θέρετρα, με τις σαμπάνιες και τις σουίτες με τις πισίνες, τους αστακούς, τα αεροπλάνα μας, τις καλλονές γύρω μας , τις γραφειάρες μας, τις λιμουζίνες μας κ.ο.κ.

Βέβαια υπάρχει το σημαντικότερο όνειρο του κάθε αρειανού που δεν είναι μόνο η οικονομική άπλα να γίνεται χλιδή. Το όνειρο είναι να έχει τόσα λεφτά που να μπορέσει να αγοράσει τον ΑΡΗ και να τον κάνει τον μεγαλύτερο σύλλογο που υπάρχει στον κόσμο. Μεγάλη καψούρα ο ΑΡΗΣ. Όποιος δεν είναι αρειανός, θα ήθελε να γίνει. Αλλά μέχρι τότε ζούμε στη ζοφερή πραγματικότητα που δεν μας αφήνει να κάνουμε κάτι παραπάνω.

Όμως εδώ θα μάθετε τι λένε τα μελλούμενα για την ομάδα τη νέα χρονιά. Με πολλή δόση χιούμορ, χωρίς να αποκλείεται κάποια να γίνουν πραγματικότητα. Γιατί σ’ αυτή τη ζωή όλα μπορούν να γίνουν!!!

Ιανουάριος

Πραγματικός Γολγοθάς το πρόγραμμα του ΑΡΗ με το ξεκίνημα του νέου χρόνου. Τι ντέρμπυ , τι αγώνες κυπέλλου, χαμός. Μάχες μέχρι τελικής πτώσης. Ειδικά το ντέρμπυ με τον Π.Α.Ο.Κ. είναι φωτιά. Η αυτοπεποίθηση που έρχεται ο αντίπαλος στο Χαριλάου βγάζει μάτια. Αλλά πριν το ματς γίνεται το αναπάντεχο. Απολύεται ο Ρουμάνος γιατί τον συνέλαβαν να κάνει πλαστική στη μύτη για να μοιάσει τον Μπράντ Πίτ. Ταυτόχρονα αποδεσμεύεται ο Βιεϊρίνια επειδή του έδωσε την διεύθυνση του πλαστικού. Ταραχή στην ομάδα, 3-0 το σκορ και κλάμα για τον Σπάθα. Κάτι παλιά!!! Με την Α.Ε.Κ. στο κύπελλο όλα καλά. Δεν κατέβηκε ο αντίπαλος στο γήπεδο για κάτι δικά τους, τους έψαχνε ο Τίγρης γιατί ξέρει που μένουν, 0-3 το ματς στα χαρτιά και εύκολη πρόκριση στο Χαριλάου με ήττα 0-2.

Φεβρουάριος

Βαρύς χειμώνας με πολλή χιόνι. Τα γήπεδα όλα ανοιχτά, αδύνατον να γίνουν παιχνίδια. Λήγει η τιμωρία του ποδοσφαίρου για να είναι κλειστές οι κερκίδες, χωρίς αγώνες όμως δεν πάει κανείς στο γήπεδο. Έτσι δεν γίνονται και φασαρίες, εκτός από ένα περιστατικό σε αγώνα Padel Tennis που μπούκαραν μέσα οι φίλαθλοι γιατί ο διαιτητής έδωσε ανάποδο πόντο. Δεν είχε μετρήσει πόσες φορές χτύπησε η μπάλα κάτω. Τα γατόνια είχανε μαζί τους το VAR, το δείξανε στον άρχοντα του παιχνιδιού και πήρε ο ξάδερφος το σετ. Όταν οι φίλαθλοι είναι επιστήμονες δεν τους ξεφεύγει το παραμικρό. Στον ΑΡΗ γίνεται διαρροή ότι ο «συμπαίκτης» παρακολουθεί τα τεκταινόμενα της ομάδας, από απόσταση.

Μάρτιος

Με μαεστρικές κινήσεις ο ΑΡΗΣ αποκτά μυστικά, με θυρίδα και ημερομηνία 31 Ιανουαρίου, το εξτρέμ που θα δώσει πνοή στην επίθεση. Ισπανός, πολύπειρος ετών 24, μέλος της εθνικής του, στο water polo εφήβων, τον οποίο πρότεινε ο Χαβίτο, γιατί τον ήξερε από αγώνες που έδωσε το χωριό του με του παικταρά. Μεταγραφάρα. Δεξί- αριστερό χέρι, αντέχει ίσα με 2 λεπτά κάτω από το νερό, άλμα στο 1.42 μέτρα επιτόπιο, άνοιγμα χεριών 3.97 μέτρα, ταχύτητα στα 50 μέτρα 12,68 δευτερόλεπτα. Τεφαρίκι. Τον βλέπει ο Μάντζιος και δηλώνει «είμαστε έτοιμοι να χτυπήσουμε το πρωτάθλημα στα play offs». Πουλιούνται σε τρεις ώρες 15.786 διαρκείας. Μεγαλεία. Από αποτελέσματα άστα βράστα. Κάτι ήττες και δύο ισοπαλίες. Ντάξει πάλι πέμπτος είναι… δεν κινδυνεύει να χάσει τη θέση του. Από διαρροή μαθαίνουμε ότι ο «συμπαίκτης επενδυτής» βλέπει τις προπονήσεις με drone που έχει κάμερα με wi-fi.

Απρίλιος

Παίζονται τα play offs , κλασικά ο ΑΡΗΣ κερδίζει τον έκτο και για λίγο δεν προλαβαίνει την τέταρτη θέση. Μόνο 14 πόντους διαφορά. Το πάλεψε. Λίγο και η διαιτησία που δεν τον έδωσε 23 πέναλτυ, λίγο που είχαν φύγει καμιά 12 παίκτες γιατί δεν τους άρεσε το φαΐ στο Ρύσιο, το ανοιξιάτικο, είχαν αλλάξει σεφ και ήρθε ένας από το Πακιστάν, γιατί ήταν φθηνότερος. Δεν πειράζει. Η ομάδα είχε προετοιμαστεί για τον τελικό κυπέλλου , αλλά η ομάδα που απέκλεισε τη Λαμία, μετά είχε αποκλειστεί από άλλη ομάδα κι αυτή από μια άλλη, επειδή δεν είχε λεφτά φόρεσε τη στολή των Λαμιωτών. Ε δεν θέλει πολλή… την είδαν οι παίκτες του ΑΡΗ και χάσανε αφού πρώτα αστόχησαν σε 6 πέναλτυ. Ο πρόεδρος έκλαιγε γοερά στον ώμο του ιδιοκτήτη της Καλαμάτας. Άτιμη κοινωνία. Ο «συμπαίκτης» λέγεται ότι μίλησε με κάποιον από το σόι του προέδρου στη Βέροια και ξέρει τα πάντα για τον πακιστανό σεφ.

Μάιος

Ο ΑΡΗΣ ξεκουράζεται μετά από μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά. Ο στόχος της 5ης θέσης επετεύχθη και ο αποκλεισμός από το κύπελλο πριν τον τελικό επίσης. Όλα καλά. Εκτός απ΄αυτούς που έφυγαν τον Απρίλιο, αποδεσμεύονται και άλλοι 8 για να υπάρχει χώρος  στα αποδυτήρια και να βρίσκουν όλοι ντουλάπες. Θα ρθούνε γύρω στους 23 παίκτες, όλες εισηγήσεις του Μάντζιου, που μένει μέχρι να φύγει. Ο πρόεδρος ελέγχει διεξοδικά όλες τις προτάσεις και φέρνει 22 για να κάνει οικονομία. 5 είναι από Κόστα Ρίκα, 4 από την Γη του Πυρός, 2 αυστραλούς, 3 κινέζους για να ανοίξει την αγορά της Άπω Ανατολής, 7 Ονδούρα γιατί ξέρει τι παίζεται εκεί και 2 ισπανούς από την Σεκούντα Ντιβίζιον. Για να μη λέτε ότι δεν φέρνει πιότητα. Όλες δικές του μεταγραφές. Ο Μάντζιος δηλώνει ότι είναι η καλύτερη ομάδα που έχει προπονήσει ποτέ. Ο «συμπαίκτης» είναι διακοπές.

Ιούνιος

Η προετοιμασία πάει σφεντόνα. Ιδρώτας, χιλιόμετρα, βάρη, αντοχές, ομάδα έτοιμη για όλα. Παίζουν και κάτι φιλικά , νικάνε σε όλα!!!! Η αίσθηση που δίνει η ομάδα είναι ότι φέτος η χρονιά θα είναι καλή. Μπορεί και πάρα πολύ καλή. Μπορεί και τέλεια. Μετά το τελευταίο φιλικό 23.671 φίλαθλοι κατέκλυσαν τον Λευκό Πύργο και ζητούσαν πρωτάθλημα. Δεν ξανάγινε τέτοιο πράμα. Ποτέ. Μέσα στην παραζάλη ανακοινώνεται η τελευταία μεταγραφή, μέχρι την επόμενη. Λύνει το θέμα του δεκαριού μια και καλή. Ο Τότι επιστρέφει στην ενεργό δράση και υπογράφει τριετές συμβόλαιο με τον ΑΡΗ. Θα παίζει μέχρι τα 40φεύγα, λίγο πριν τα 50, και μετά διοικητικός παράγοντας.  Ο «συμπαίκτης» είναι διακοπές.

Ιούλιος

Καύσωνας και υψηλές θερμοκρασίες αναγκάζουν τον Μάντζιο να συνεχίσει την προετοιμασία στη Χαλκιδική. Κλείνουν ένα 4* στις Φώκιες και αρχίζουν φιλικά με Πλάγια, Μουδανιά, Μαρμαρά, Ιερισσό, Μεταγγίτσι, Ταξιάρχη, και Καλλικράτεια. Πτώμα έγιναν. Άρχισαν να φαίνονται σιγά – σιγά τα παλτά και το κράξιμο πάει σύννεφο. Ο πρόεδρος στη μεγάλη συνέντευξη που δίνει στο «Τρίτο Μάτι» αναγγέλλει αλλαγές ώστε η ομάδα να εμφανιστεί αντάξια της ιστορίας της. Ο «συμπαίκτης» λέγεται ότι ήταν σε βίλα κοντά στα Ψακούδια και παρακολούθησε σε livestream δύο αγώνες.

Αύγουστος

Τα διαρκείας έχουν εκτοξευθεί σε πωλήσεις γιατί όλοι περιμένουν μεταγραφική βόμβα. Η ομάδα πονάει στα σέντερ μπακ και ο πρόεδρος βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Τραϊανό Δέλλα να κάνει come back. Δεν του κάθεται και μέσα στην απελπισία του φέρνει Ρονάλντο Γιάρο. «Πόσο χειρότερος να είναι από τον Βέλεθ», σκέφτεται. Εν τω μεταξύ αρχίζει το πρωτάθλημα και ο ΑΡΗΣ κάνει τρεις νίκες στη σειρά, όλες εκτός έδρας. Ο Μάντζιος ζητάει η ομάδα να παίζει και τους εντός αγώνες , εκτός. Για να μην πιέζεται. Ο «συμπαίκτης» είναι σε κότερο στο Αιγαίο, όπως ακούστηκε.

Σεπτέμβριος

Έρχονται οι αγώνες των εθνικών ομάδων και ως δια μαγείας όλοι οι παίκτες, εκτός των ευρωπαίων, 4 όλοι κι όλοι, γίνονται διεθνείς. Οι προπονήσεις γίνονται οικογενειακές. Παίζουν επί τέσσερις μέρες μονό μπάσκετ με στοίχημα. Όποιος χάσει θα πληρώσει τρία κασόνια μοχίτο, απ’ αυτά τα έτοιμα και δύο prive χορούς σε κάτι σχολές χορού που διδάσκουν pole dance. Κάνει σκάουτινγκ ο Καστρίτης μπας και βρει κανένα ταλεντάκι γιατί τα χρέη μειώνονται αλλά το μπάτζετ δεν ανεβαίνει. Από μπάλα λίγα πράγματα. Κερδίζει δύο ντέρμπι σε Πειραιά, όπου βγήκε ο Κούγιας και διαμαρτυρήθηκε ότι η τιμή της παλέτας είναι πολύ ακριβή, και OPAP Αρένα που αναγκάστηκε ο Μάνταλος να μείνει όρθιος 90 λεπτά χωρίς να μιλήσει στο διαιτητή. Τόσο δίκαιη νίκη. Ο «συμπαίκτης» μέσω διαρροής άφησε να φανεί ότι δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ένσημα Ι.Κ.Α. και δεν μπορεί να υπογράψει MoU.

Οκτώβριος

Ο Μάντζιος είναι ακόμα προπονητής , μέχρι την παρέλαση, συνεχίζει το σύστημα 4-2-3-1 όλοι πίσω, και έχει καταφέρει να είναι αήττητος σε 9 αγώνες. Όλοι φιλικοί αλλά και πάλι… Στο πρωτάθλημα πάει καλά, εδραιώνεται στην πρώτη θέση και έχει 5 πόντους διαφορά από τον δεύτερο Αστέρα Τρίπολης. Η Α.Ε.Κ. διώχνει τον Αλμέιδα ο οποίος αυτοπροτείνεται στον ΑΡΗ και ζητάει να ‘ρθει ως β. προπονητή. Ο Ολυμπιακός αλλάζει ξανά προπονητή γιατί αυτός που είχαν πάρει δεν κατάλαβε το μεγαλείο του συλλόγου ενώ ο Π.Α.Ο. αλλάζει έδρα και πάει Ν. Σμύρνη. Τη Λεωφόρο τη γκρέμισαν γιατί ο Δ. Αθηναίων ήθελε να φτιάξει άλσος με παγοδρόμιο για τα Χριστούγεννα. Κυκλοφορούν φήμες ότι ο «συμπαίκτης» ήταν ένας από τους σημαιοφόρους της Παρέλασης.

Νοέμβριος

Το Χαριλάου σφύζει από κόσμο , η πορεία της ομάδας είναι ονειρική και συνεχίζει προς το καλύτερο. Ο Μορόν πουλιέται σε ομάδα της Σαουδικής Αραβίας με 23 εκατομμύρια και στην Ελβετία ανοίγουν σαμπάνιες. Αρχίζει η μουρμούρα. Το pressaris αγοράζεται από άγνωστο και οι φήμες οργιάζουν ότι είναι ο «συμπαίκτης» που όλοι ονειρεύονται. Δεν υπάρχει καμία ανακοίνωση παρά μόνο ότι τα χαρτιά της μεταβίβασης τα υπογράφει δικηγόρος εκπρόσωπος of shore εταιρείας. Τώρα είναι που δεν  σταματάει η συζήτηση. Ο «συμπαίκτης» πάντως κάνει σκι στο Γκσάαντ , όπως μας πληροφορούν οι διαρροές.

Δεκέμβριος

Τελευταίος μήνας και ο ΑΡΗΣ φιγουράρει ως ο βασικός διεκδικητής του πρωταθλήματος . Πρώτος με 13 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο Παναιτωλικό, που είχε κάνει ένα φοβερό ντεμαράζ και μάζεψε βαθμούς , απ’ όσους δεν είχε μαζέψει μέχρι τώρα στην Super League. Ο πρόεδρος βρίσκεται σε επαφή με τον Φλορεντίνο Πέρεθ για συμμετοχή του ΑΡΗ στη ευρωπαϊκή Super League.Στην Ελβετία ανοίγουν σαμπάνιες γιατί τα λεφτά είναι πολλά. «Εφόσον πάρεις το πρωτάθλημα» , του λέει ο Ισπανός, «θα σου δώσω θέση στη νέα διοργάνωση». Τρέχει ο Θόδωρας  από διαιτητή σε διαιτητή μην του κάνουν καμιά στραβή στο δεύτερο γύρο και χάσει τα μπικικίνια. Χρονιάρες μέρες και η διαρροή λέει ότι ο «συμπαίκτης» θα εμφανιστεί ως Άγιος Βασίλης σε κάποιο πάρτι. Τρέχουν οι αρειανοί σε κάθε χριστουγεννιάτικη εκδήλωση μπας και τον αναγνωρίσουν. Τζίφος. Δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι. Μάλλον κάνει ηλιοθεραπεία στην Αυστραλία.

Αυτά και άλλα πολλά θα συμβούν στο νέο χρόνο που σίγουρα δεν θα μας αφήσουν αδιάφορους.

Να είστε όλοι καλά, ευτυχισμένος ο νέος χρόνος, ότι είναι να συμβεί θα συμβεί. Να είμαστε εδώ να το ζήσουμε.

 

 

 

 

 

H ανάλυση του Αντώνη Πακαλίδη: Άρης άξιος της μοίρας του και ευθύνες στη διαχείριση του αγώνα…

Όταν δεν σκοράρεις στις τελικές προσπάθειες που έχεις στο παιχνίδι, θα ‘ρθει η ώρα που θα το πληρώσεις. Η μοίρα δεν θα σου χαριστεί. Ο ΑΡΗΣ έκανε το παιχνίδι με τη Λαμία bazaar και έδωσε με μεγάλη ευκολία το βαθμό για να μην κάνουν γιορτές οι Βοιωτοί με στεναχώρια. Το ότι εμείς θα είμαστε σκασμένοι δεν έχει μεγάλη σημασία.

Η ομάδα δεν μας σκέφτηκε. Η μέχρι σήμερα απροσπέλαστη άμυνα , δέχτηκε δύο γκολ σαν σε προπόνηση των αντιπάλων. Το χειρότερο; Στις καθυστερήσεις του αγώνα , εκεί που δεν αφήνεις τον αντίπαλο να πλησιάσει στην περιοχή. Το ματς κατέληξε σε χριστουγεννιάτικο δώρο για τη Λαμία , που ανέλπιστα έφυγε χωρίς να χάσει.

Ο κόουτς έχει την τεράστια ευθύνη των αλλαγών στα τελευταία λεπτά. Βγάζει δύο χαφ, που έχουν διακριθεί  και βάζει δύο κρύους έκτος ρυθμού αγώνα κεντρικούς για να δέσει την άμυνα; Δεν έχω δει σχεδόν ποτέ να αλλάζουν οι δύο κεντρικοί σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα. Πως το έκανε αυτό ο Μάντζιος ; Σηκώνει πολλή συζήτηση αυτή η απόφαση του. Κρίνεται γιατί στοίχισε στην ομάδα μία νίκη, που την είχε στα πόδια της η ομάδα. Ανεπίτρεπτο και κατακριτέο.

Ο ΑΡΗΣ άρχισε να παίζει μετά το πρώτο εικοσάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου. Είχε τη μπάλα, πίεζε, έφτανε με ευκολία έξω από την περιοχή της Λαμίας χωρίς να δημιουργεί φάσεις. Ασυνεννοησία, κακές αποφάσεις στην τελική προσπάθεια, μπλέξιμο μέσα σε πολλά πόδια, δεν έβρισκε χώρους για να ανοίξει την άμυνα. Δύο παράγοντες έπαιξαν ρόλο για την κακή απόδοση του ΑΡΗ. Η καλή αμυντική λειτουργία της Λαμίας και η τραγική εμφάνιση του Πάρντο. Σ’ αυτό το διάστημα δεν πιέστηκε και μπορούσε να πιέζει στο μισό της αντιπάλου.

Το γρήγορο γκολ στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου άλλαξε όλο το παιχνίδι. Άνοιξε η άμυνα της Λαμίας, ο ΑΡΗΣ κατέβαινε με αξιώσεις στην περιοχή, ο Ζαμόρα πρόσφερε περισσότερα σε πίεση και τρεξίματα στην επίθεση  και ο Μορόν μπήκε σε περισσότερες φάσεις. Σκόραρε δύο τέρματα και έσπασε τη μίνι γκίνια που είχε τα τελευταία παιχνίδια. Σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο προπονητής θα πρόδιδε την προσπάθεια του.

Ο πιο σημαντικός παίκτης ήταν ο Ζουλ. Κορυφαίος του γηπέδου. Τον ακολούθησε ο Νταρίντα και δικαιωματικά ο Μορόν με τα δύο τέρματα. Από κει και πέρα ο Οντουμπάτζιο έπαιξε όπως τον έχουμε συνηθίσει και ο Σουλεϊμάνοφ με πολλές κατοχές μπάλας χωρίς αποτελεσματικότητα. Ο Μοντόγια ήταν ο χειρότερος απ’ αυτούς που έμειναν στο παιχνίδι μέχρι το τέλος στο γήπεδο. Ο ΑΡΗΣ έπεσε θύμα του Βόκολου , με την άμυνα που έστησε, και των αποφάσεων του Μάντζιου.

Ο κόουτς θύμισε τις αποφάσεις που είχε πάρει σε ένα παιχνίδι μέσα στην Τούμπα, που ενώ ο ΑΡΗΣ προηγούνταν 0-2 , έκανε αλλαγές που έφεραν την ομάδα σε θέση αδύναμου και ισοφαρίστηκε στο τέλος. Κρίμα γιατί δείχνει ότι το να είσαι νικητής έχει να κάνει με τα πιστεύω σου. Ο Μάντζιος δεν έχει ξεφύγει από την σκέψη ότι η νίκη έρχεται με κόπο και όχι με τρόπο. Διαμαρτυρήθηκε για την αναποτελεσματικότητα της ομάδας αλλά δεν είδαμε πως θα την έλυνε. Κατέβασε ίδια ομάδα , όπως με την Ο.Φ.Η. σαν να περίμενε ότι η ίδια ενδεκάδα θα έκανε διαφορετικά πράγματα. Ο τερματοφύλακας της Λαμίας έβγαλε τις φάσεις του, με πιο τρανταχτεί αυτή του Φαμπιάνο, αλλά ποιος είπε ότι δεν δικαιούται να κάνει ένα καλό παιχνίδι. Αφού στο τέλος θέλει να κάνει αλλαγές , ας έβγαζε τον Μορόν και να είχε μέσα Ζουλ ή Νταρίντα που μπορούσαν να καθοδηγήσουν τους υπόλοιπους.

Ο Άγιος Βασίλης δεν ήρθε στο Χαριλάου και πιθανόν να μην έρθουν πλέον και οι μεταγραφές. Ποιος θα κάνει αγορές όταν δεν υπάρχει στόχος ; Οκ ο ΑΡΗΣ μάλλον θα καταλήξει πέμπτος . Αυτός ήταν ο σκοπός εξ αρχής ; Τώρα που οι άλλοι θα φύγουν δέκα και πλέον πόντους τι θα μας πούνε; Ότι θα κυνηγήσουν τα παιχνίδια για να μπουν με μικρή διαφορά στα play offs; Δεν γίνονται αυτά όταν δεν κερδίζει τη Κηφισιά, τον Ατρόμητο και τη Λαμία εντός έδρας.

Ο ΑΡΗΣ δεν μας ευχαρίστησε και συνεχίζει τον διακοσμητικό ρόλο του σε μια χρονιά που ξεκίνησε λάθος. Οι σκέψεις για κάτι καλό στο πρωτάθλημα τελείωσαν. Ευτυχώς που δεν είναι ανοιχτές οι θύρες του γηπέδου γιατί πιθανόν μετά κι απ’ αυτό το κάζο, θα μετρούσε αρνητικό ρεκόρ. Ο κόσμος έχει υπομονή εκεί που βλέπει ότι υπάρχει εξέλιξη. Κι αυτή στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ έμεινε στάσιμη.    

Νίκη που τον βάζει στην τροχιά της πεντάδας και αυξάνει τις απαιτήσεις για τον Άρη!

Καλή νίκη για τον ΑΡΗ αυτή με τον Ο.Φ.Η. μιας και τον εδραιώνει πλέον στην πεντάδα του πρωταθλήματος. Όμως το πιο σημαντικό αρχικά του παιχνιδιού ήταν η απουσία του κόσμου από το γήπεδο. Ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο είναι ένα άλλο σπορ.

Δυστυχώς η εκμετάλλευση των κερκίδων του ποδοσφαίρου από ταραχοποιούς που θεωρούν ότι μπορούν να εφαρμόσουν τα πιστεύω τους και τις ιδέες τους εις βάρος όλων των υπολοίπων που απλώς θέλουν να υποστηρίξουν την ομάδα τους στο γήπεδο, είναι η πρωταρχική αιτία για όσα θα ζήσουμε τους επόμενους δύο μήνες. Το κλείσιμο των γηπέδων είναι ένα εντελώς άδικο και κακό μέτρο. Όταν όμως υπάρχουν ομάδες που στις τάξεις τους υπάρχουν δολοφόνοι και εν δυνάμει δολοφόνοι μάλλον το κλείσιμο των γηπέδων είναι χάδι γι’ αυτούς.

Η δολοφονία του Άλκη δεν έκλεισε κανένα γήπεδο και δεν τιμώρησε καμία ομάδα. Γιατί; Μήπως το κράτος πρέπει να πάρει πολύ σκληρές αποφάσεις μπας και σώσει κάτι; Οι οπαδοί που δολοφονούν κινούνται με γνώμονα την ομάδα τους και τους καθοδηγητές τους. Ας πετάξει έξω το κράτος από τον αθλητισμό τις ομάδες που δημιουργούν αποδεδειγμένα τα προβλήματα και μετά συζητάμε για τα υπόλοιπα.

Το παιχνίδι είχε κάποια καλά και ταυτόχρονα κακά ζητήματα για την ομάδα. Για ακόμα ένα παιχνίδι η μεσοαμυντική λειτουργία ήταν η πρέπουσα αλλά η επιθετική στερούνταν αποτελεσματικότητας. Ο Ο.Φ.Η. μπήκε στο ματς για να κερδίσει. Η διάταξη του ήταν πιεστική και άκρως επιθετική. Ο νέος προπονητής θεώρησε ότι το υλικό του μπορούσε να ανταπεξέλθει στις συνθήκες του αγώνα. Οι αντίπαλοι παίκτες  βρήκαν κίνητρο για να αποδείξουν ότι αξίζουν να ανήκουν στο ρόστερ της ομάδας τους. Είχαν γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, προσπάθησαν να ανοίξουν την άμυνα από τα πλάγια , επεδίωξαν τα κλεψίματα κοντά στην περιοχή, ήταν αναποτελεσματικοί στην τελική προσπάθεια.

Ο ΑΡΗΣ απέναντι σ’ αυτόν τον αντίπαλο έδειξε να αιφνιδιάζεται στην αρχή του παιχνιδιού, όσο όμως περνούσε η ώρα έβρισκε σιγά σιγά τα πατήματά του και έκοβε τις προσπάθειες των αντιπάλων. Η τοποθέτηση πολλών παικτών στο κέντρο , από τον Ο.Φ.Η., έκανε δύσκολη την ανάπτυξη του ΑΡΗ , του έδωσε όμως τη δυνατότητα να βρίσκει ελεύθερο γήπεδο για γρήγορες επιθέσεις. Έκανε αρκετές χωρίς να καταφέρει να σκοράρει πέρα από μία φορά. Προβληματίζει αυτή δυστοκία γιατί όταν κάνεις διψήφιο αριθμό τελικών προσπαθειών , επιβάλλεται να πετύχεις περισσότερα γκολ και να νικάς εύκολα. Ο αντίπαλος όσο κι αν πίεζε δεν είχε καμιά αξιομνημόνευτη ευκαιρία. Πολύ φλύαρος , με ελλείψεις σε θέσεις που μπορούσαν να αλλάξουν ένα ματς.

Ήταν παιχνίδι must win για λόγους καθαρά βαθμολογικούς. Να ξεκαθαρίζει δηλαδή η πεντάδα του πρωταθλήματος. Ο ΑΡΗΣ έχει το επόμενο ματς στο Χαριλάου με την Λαμία, κάτι που τον φέρνει σε θέση φαβορί με μία ακόμα νίκη και χτισίματος διαφοράς από τους υπόλοιπους αντιπάλους του. Το βλέμμα θα στραφεί προς τις επάνω θέσεις όταν τελειώσει και το επόμενο παιχνίδι νικηφόρα.

Οι παίκτες του ΑΡΗ έπαιξαν ένα δύσκολο παιχνίδι , από άποψη ρυθμού και πίεσης, το κέρδισαν και ανέβασαν το επίπεδο συνοχής τους. Από τους πιο ουσιαστικούς σε προσφορά ήταν ο Νταρίντα. Έπαιξε το ενενηντάλεπτο , σκόραρε, άλλαξε θέση μέσα στον αγώνα, βρέθηκε σε ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν , γενικά ήταν θετικός. Το ακολούθησε ο κινητικός Σουλεϊμάνοφ , χωρίς να μπορέσει να σκοράρει δυστυχώς και το Οντουμπάτζιο, ο οποίος εξελίσσεται σε αξιόπιστη λύση στη θέση του ακραίου αμυντικού.

Μοναδική παραφωνία ο Μορόν που φάνηκε να είναι εκτός φόρμας στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πήρε κακές αποφάσεις εκτέλεσης, έχασε πολλές μονομαχίες, κινήθηκε λιγότερο στο χώρο από άλλους αγώνες , έδειξε ότι θα χρειαστεί ξεκούραση για να επανέλθει. Οι μέρες που έρχονται χωρίς πρωτάθλημα , σίγουρα θα βοηθήσουν.

Ο επόμενος αγώνας έρχεται γρήγορα οπότε το παιχνίδι με τον Ο.Φ.Η. θα ξεχαστεί αμέσως. Οι πόντοι ήρθαν, η ομάδα προχωράει και προετοιμάζεται για τον δεύτερο γύρο, οι παίκτες δείχνουν τι μπορούν να προσφέρουν και αξιολογούνται ανάλογα. Το ερωτηματικό είναι η ενίσχυση και αν υπάρξει. Είναι απαραίτητοι παίκτες καλύτερης ποιότητας από τους υπάρχοντες, είναι φανερό, αλλά οι υπεύθυνοι δεν ξέρουμε πόσο έτοιμοι είναι, μετά το κλείσιμο των γηπέδων, να μπούνε στην διαδικασία πληρωμής μεταγραφών σε τέτοια περίοδο.

Από την άλλη το βασικό ματς που θα κρίνει πολλά είναι αυτό του κυπέλλου. Με μία πρόκριση εις βάρος της Α.Ε.Κ. θα κάνει αναγκαία την ενίσχυση χωρίς αστερίσκους. Πάμε παρακάτω και βλέπουμε.

To Top