Υπάρχουν δύο κομβικές στιγμές (και πολλές άλλες…) στη διάρκεια της φετινής πετυχημένης χρονιάς του μπασκετικού Άρη στις οποίες αν δεν υπήρχε ο Βασίλης Σίμτσακ, ίσως να μην είχε φτάσει ο Άρης εδώ που έφτασε…
Κάπου το Νοέμβριο, οι κίτρινοι μετρούν τρεις σερί ήττες από ομάδες πολύ χειρότερες: Κόροιβος, Κολοσσός, Πανιώνιος. Ήττες που τον πλήγωσαν, ήττες που λίγο έλειψε να φέρουν τα πάνω κάτω. Υπενθυμίζεται ότι τότε ήταν “άσχετος” ο Νέιμικ, “λίγος” ο Τόμας, “εκτός τόπου και χρόνου” ο Ριντ και πολλά άλλα…
Οι κίτρινοι, αρχές Δεκεμβρίου, έπαιζαν με την ΑΕΚ στο Παλέ και ήταν με την πλάτη στον τοίχο μετά το αρνητικό σερί. Ο Σίμτσακ παίζει κάτι λιγότερο από έξι λεπτά σε αυτό το παιχνίδι, ο Άρης κερδίζει με 86-75, όμως τη δουλειά του την είχε κάνει πολύ καλά εκτός παρκέ, μέσα στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις. Έχει το χάρισμα ο έμπειρος σέντερ να φτιάχνει το κλίμα, να μιλάει με τον σωστό τρόπο στους συμπαίκτες του και το 86-75 οφείλεται και σε αυτόν κι ας μην έβαλε ούτε πόντο, κι ας μη μάζεψε ούτε ένα ριμπάουντ.
Μεταξύ 16 και 19 Μαϊου οι κίτρινοι ήταν “τελειωμένοι”, “άδειοι”, “έτοιμοι να πουν αντίο”. Είναι οι μέρες μετά την 38αρα από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και πριν τον τρίτο αγώνα στο Παλέ για τα πλέι οφ. Ο Σίμτσακ δεν έκανε τίποτα άλλο τρεις μέρες εκτός από προπόνηση και να παρακινεί τους συμπαίκτες του, να τους “πιπιλίζει” το μυαλό ότι είναι καλύτερη ομάδα. Σε 19 λεπτά συμμετοχής είχε 6 πόντους, 5 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, αλλά η συμβολή του στη νίκη είναι πολύ πιο μεγάλη από αυτούς τους αριθμούς…
Κάνει πράγματα που κανείς δεν βλέπει, είναι τύπος και υπογραμμός και η χρησιμότητά του δεν περιορίζεται στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Τέτοιοι παίκτες, τέτοιοι χαρακτήρες είναι απαραίτητοι σε μια ομάδα, ίσως και περισσότερο από έναν χαρισματικό σκόρερ, για τον πολύ απλό λόγο ότι χαρισματικοί σκόρερ υπάρχουν χιλιάδες…
