Το φέραμε από δω, το πήγαμε από κει , τελικά θα παίξουμε τον στόχο της Ευρώπης μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. Δεν ήταν απαραίτητο. Μας δόθηκαν δύο τρανταχτές ευκαιρίες να αποφύγουμε αυτή τη δοκιμασία.
Στο μυαλό μας υπήρχε η αγχωμένη α.ε.κ. να κυνηγάει μόνο τη νίκη γιατί θα υπολειπόταν σε βαθμούς από τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, πιεσμένη , χωρίς ηθικό που θα έμοιαζε περισσότερο για θύμα παρά θύτης. Η πραγματικότητα είναι ότι οι αντίπαλοι θα παίξουν για να στερήσουν στην ομάδα μας την έξοδο στην Ευρώπη. Κι αν δεν κερδίσουν θα τους αρκεί ισοπαλία για να είμαστε πίσω τους. Αυτό καταφέραμε.
– Κάνοντας την ανασκόπηση των δύο παιχνιδιών στο «Κλ. Βικελίδης» βγαίνει αβίαστα ένα συμπέρασμα: καμία δεν ήρθε να παίξει ποδόσφαιρο, η «άμυνα – λεωφορείο» ήταν η προσφιλής τακτική των προπονητών τους. Αναμενόμενο; Όχι από τον παναθηναϊκό αλλά αφού έγινε το θεωρώ λογικό. Για τον π.α.σ. ήταν φυσιολογικό. Του είχε βγει το παιχνίδι με το 0-5 και το δοκίμασαν ξανά. Δύο ισοπαλίες που κόστισαν στον ΑΡΗ.
Ειδικά βαθμολογικά χάθηκαν βαθμοί που θα τον έστελναν στη τρίτη θέση. Αυτή η τόσο διαδεδομένη άμυνα , που βρίσκει εφαρμογή πλέον σε όλες τις διοργανώσεις, αρχίζει να γίνεται πρόβλημα για το ίδιο το άθλημα. Ο θεατής θέλει να βλέπει τέρματα, ευκαιρίες, μονομαχίες και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ομάδες που παίζουν για τη νίκη. Η τακτική της μαζικής άμυνας, από 4-4-2 σε 5-5-0 , δείχνει νοοτροπίες. Η Αθλέτικο Μαδρίτης στον αγώνα του Champions League με τη Σίτι, έκανε ακριβώς αυτό. Ο Σιμεόνε έστησε μια ομάδα που δεν έπρεπε να δεχτεί γκολ. Ή στην καλύτερη περίπτωση να δεχτεί ένα. Όπως και έγινε. Η κλάση του Φοντέν και του Βαν Μπρίνε «έσπασαν» τη ζώνη των ισπανών και έφυγαν νικητές. Αρκεί για την ρεβάνς; Θα δούμε. Είναι νοοτροπία αυτή για τους πρωταθλητές Ισπανίας; Για μένα τον θεατή όχι. Για την ομάδα του Τσόλο που θέλει αποτελέσματα ναι.
– Και δω μπαίνουμε στην σκέψη για το παιχνίδι της Κυριακής. Τι χρειάζεται ο ΑΡΗΣ για να ελπίζει; Φυσικά τη νίκη. Πόσο κακή θα ήταν όμως μια ισοπαλία; Καθόλου. Γιατί δεν αφήνεις τον άμεσο ανταγωνιστή σου να ανοίξει την διαφορά των βαθμών. Σ’ αυτή την περίπτωση λοιπόν μπαίνει στην εξίσωση το ερώτημα: γιατί να μην παίξει κι ο ΑΡΗΣ «άμυνα – λεωφορείο»; Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε να μας παίρνουν βαθμούς μ’ αυτό τον τρόπο. Καιρός να πάρουμε κι εμείς. Η ομάδα δεν έχει να αποδείξει σε κανέναν αν είναι καλή ή όχι. Είναι καλή. Χρειάζεται βαθμούς και πρέπει να τους πάρει. Ο τρόπος πλέον δεν παίζει ρόλο. Με όποιον τρόπο και όπως μπορεί. Όταν ομάδες του Champions League παίζουν αυτό το αντιποδόσφαιρο είναι αφελέστατο εμείς να πιστεύουμε ότι μόνο με την λύση του προβλήματος στο σκοράρισμα θα δικαιούμαστε τη νίκη. Μας πήραν νίκες με μισή φάση. Να πάρουμε κι εμείς με λιγότερο από μισή. Είναι πλέι οφς τα παιχνίδια και δεν χαρίζεται κανένας σε κανέναν. Αν πάρουν διαφορά από τον ΑΡΗ θα το διαχειριστούν έτσι ώστε να μείνουμε έξω από την Ευρώπη. Μένοντας κοντά δεν τους δίνουμε περιθώριο να εφησυχάσουν. Τότε όλα θα είναι ανοικτά.
– Είμαι αισιόδοξος ότι η ομάδα θα κερδίσει το παιχνίδι. Βλέπω όμως και την άλλη πλευρά. Αυτή που μας έχει υποχρεώσει σε οδυνηρά αποτελέσματα από ομάδες που η ποδοσφαιρική τους ταυτότητα δεν είχε σχέση με αμυντικογενή προσέγγιση παιχνιδιού. Ο ΑΡΗΣ παίζει πάντα για τη νίκη και έτσι τον έχουμε μάθει. Όμως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Θα συγχωρέσουμε την ομάδα αν φέρει τη νίκη αλλά να μην αρέσει ο τρόπος που έπαιξε. Τα περιθώρια στενεύουν. Ο Μπούργος θέλησε να δείξει ότι θα πάρει ευθύνες πάνω του από τώρα. Του τις δίνουμε. Αλχημείες όπως αυτές με το 3-4-3 ας καταλάβει κι ο ίδιος ότι δεν είναι του παρόντος. Η ομάδα έπαιζε όλη τη περίοδο με άλλο τρόπο. Δεν είναι δυνατόν να αλλάξει σε τρεις αγώνες. Να ανεβάσουν οι παίκτες την απόδοση τους είναι το επιθυμητό. Να παίξουν με βάση τις δυνατότητες τους είναι απαιτητό. Να μάθουν κάτι καινούριο τώρα είναι δύσκολο.
ΥΓ: Κόουτς πάρε τον Σιμεόνε να σου πει πως γίνεται το 4-4-2 «άμυνα – λεωφορείο», γιατί το ξέρει καλά, μαζί το κάνατε άλλωστε, πάρε τους βαθμούς χωρίς φανφάρες την Κυριακή και θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.
