Γνωστός τοις πάσι για την αγάπη του προς τον Άρη, οπαδός και… εκδρομέας για χάρη των «κίτρινων», λάτρης του Γκάλη και του Κόκε, ο τραγουδιστής Θοδωρής Φέρρης μίλησε στο PRESSARIS.gr για την ομάδα που υποστηρίζει. Η συνέντευξη δόθηκε όχι σε κάποια… πίστα, αλλά σε πρακτορείο ΟΠΑΠ στη Γλυφάδα, όπου ο ανερχόμενος καλλιτέχνης τα… είπε όλα και ένα τραγούδι. Ποιο; Τι άλλο θα μπορούσε να αφιερώσει στον Άρη (του) από το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου»;
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για τον Άρη; Έπαιξε ρόλο σ’ αυτό ο πατέρας σου ή κάποιος άλλος συγγενής;
Όχι, δεν με επηρέασε ούτε ο πατέρας μου, ούτε κανείς άλλος. Ήμουν Άρης από μικρό παιδί, εξαιτίας της μεγάλης ομάδας μπάσκετ, την οποία άλλωστε υποστήριζε όλη η Ελλάδα εκείνη την εποχή. Τότε, έμενα ακόμα στην Αθήνα. Στα 12 μου χρόνια, μετακομίσαμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη και πήγα και σε ένα ματς ποδοσφαίρου. Αυτό ήταν! Δεν χρειάστηκε πάρα πολλή σκέψη, ούτε πάρα πολλή προσπάθεια, για να γίνω αρειανός για πάντα. Από τότε είμαι οπαδός της ομάδας…
Υπήρξαν κάποιοι παίκτες που είχες ως ινδάλματα, στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ;
Θαυμάζω αθλητές από όλες τις ομάδες, όχι μόνο από τον Άρη. Στο μπάσκετ, αγαπημένος μου παίκτης είναι σίγουρα ο Γκάλης, που μας δίδαξε το άθλημα φορώντας τη φανέλα του Άρη, καθώς και ο Διαμαντίδης. Στο ποδόσφαιρο, αγαπημένος μου παίκτης ήταν ο Κόκε. Υπήρξε βαρόμετρο τόσα χρόνια για την ομάδα και το αγωνιστικό στιλ του μου αρέσει πάρα πολύ.
Είσαι από τους καλλιτέχνες που δε δίστασαν να αποκαλύψουν τα οπαδικά τους συναισθήματα. Πώς σε έχει αντιμετωπίσει ο κόσμος του Άρη και οι οπαδοί των άλλων ομάδων;
Η αλήθεια είναι ότι έχουν συμβεί μερικά αστεία περιστατικά κατά καιρούς, με φίλους σε εκδρομές… Η Θεσσαλονίκη είναι μια σχετικά μικρή πόλη, όπου γνωριζόμαστε πάνω – κάτω όλοι μεταξύ μας. Τραγουδούσα άλλωστε αρκετά χρόνια εκεί, οπότε και να ήθελα να κρύψω τα συναισθήματά μου, δε γινόταν. Δεν το επιδίωξα κιόλας, γιατί δε νομίζω ότι έχει κάποιο αρνητικό το να δηλώσεις τις οπαδικές σου προτιμήσεις. Αυτά ήταν νομίζω «κολλήματα» άλλων δεκαετιών και πλέον πιστεύω ότι αυτά τα πράγματα έχουν τελειώσει. Έχω πολύ καλές σχέσεις και με τους φίλους του Άρη, με τους οποίους έχουν συμβεί πολύ όμορφα συμβάντα στο δρόμο κλπ., αλλά οι σχέσεις μου είναι άριστες και με όλους τους υπόλοιπους οπαδούς, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα.
Τι σου έχει μείνει αξέχαστο από όσα έχεις ζήσει στις εξέδρες, υποστηρίζοντας τον Άρη;
Νομίζω πως κάθε χρόνο, είτε στο μπάσκετ είτε στο ποδόσφαιρο, ο Άρης προσφέρει μια πολύ δυνατή συγκίνηση. Επειδή τα πρόσφατα χρόνια είναι περισσότερο χαραγμένα στο μυαλό μου, τα ματς που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η νίκη στο Χαϊδάρι και η πρόκριση με την Σαραγόσα, επειδή ήμουν μέσα στο γήπεδο και τα έζησα από κοντά.
Ποιο τραγούδι σου θα αφιέρωνες στον Άρη και τον κόσμο του;
Επειδή δεν έχω και πάρα πολύ μεγάλη δισκογραφία για να έχω τα… άπειρα τραγούδια ώστε να ταιριάζει κάποιο στον Άρη και τον κόσμο του, θα αφιέρωνα ένα άλλο αγαπημένο μου τραγούδι, το «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου»!
Την περίοδο αυτή, που εμφανίζεσαι στην Αθήνα, βρίσκεις το χρόνο να βλέπεις από κοντά την αγαπημένη σου ομάδα;
Η αλήθεια είναι ότι δε βρίσκω πολύ ελεύθερο χρόνο για να έρχομαι στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά φέτος το χειμώνα ελπίζω ότι θα μπορώ να δίνω το «παρών» σχεδόν σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια στη Νότια Ελλάδα, όπως ακριβώς έκανα στο παρελθόν. Ελπίζω ότι θα δω τον Άρη στα ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, αλλά και σε άλλα ματς, όπως με Πανιώνιο και Ατρόμητο. Ακόμη και στην Κρήτη, δε μου είναι τόσο δύσκολο να πάω.
Πέρσι η ομάδα εντυπωσίασε στην Ευρώπη, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει ξανά το εισιτήριο για το Γιουρόπα Λιγκ. Παρακολουθώντας την πορεία των ελληνικών συλλόγων στις φετινές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θεωρείς ότι λείπει μια ομάδα σαν τον Άρη;
Για εμάς τους οπαδούς του, σίγουρα λείπει. Εμείς θέλουμε πάντοτε να τον βλέπουμε εκεί, να ξεχωρίζει και να είναι κορυφαίος. Ενδεχομένως δεν πήγε κάτι καλά πέρσι στο αγωνιστικό κομμάτι για τον Άρη. Τώρα, όμως, βλέποντας τα… χάλια των άλλων ελληνικών ομάδων, που πέρσι τερμάτισαν ψηλότερα στη βαθμολογία, λες «γιατί να μην παίζουμε εμείς, είναι άδικο». Μπορεί βέβαια κι εμείς να μην ήμασταν τόσο καλοί, αυτή τη φορά. Η ομάδα μας φέτος είναι λίγο αλλαγμένη και δεν έχουμε βρει ακόμα τα πατήματά μας.
Πιστεύεις ότι ο Άρης μπορεί να αλλάξει γρήγορα αγωνιστικό πρόσωπο και να βρεθεί κοντά στην κορυφή;
Θέλω να το ελπίζω… Φέτος, η ομάδα μας έχει μπερδέψει λιγάκι. Έχει αλλάξει ο κορμός, έγιναν ριζικές αλλαγές και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω ορισμένα πράγματα. Προσπαθώ να βγάλω μια άκρη με την εικόνα της ομάδας, να βρω τι είναι αυτό που λείπει. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μια γνώμη γιατί ξέραμε την ομάδα, το υλικό της. Φέτος δεν την γνωρίζουμε, είναι μια εντελώς καινούρια ομάδα και ελπίζω πως ο Τσιώλης, που είναι ένας αξιοσέβαστος προπονητής και τον θέλουμε επειδή ακριβώς είναι σοβαρός, να ξέρει τι κάνει. Να βρει τον τρόπο, ώστε να δείξει γρήγορα ο Άρης το πρόσωπο που πρέπει και που θέλουν να δουν οι φίλαθλοί του.
Ας πάμε τώρα στο δικό σου «γήπεδο»… Μεταξύ του κοινού της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ποιο θα διάλεγες; Ποια πόλη θεωρείς ότι είναι καλύτερη στη διασκέδαση;
Δεν υπάρχει η έννοια «καλύτερη», κάθε πόλη έχει τα δικά της καλά. Σίγουρα υπάρχουν μεγάλες διαφορές όχι μόνο στη διασκέδαση, αλλά και στην καθημερινότητα, στον τρόπο ζωής και στη νοοτροπία. Εμείς στη Θεσσαλονίκη λέμε ότι ξέρουμε να διασκεδάζουμε καλύτερα και ίσως υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτό. Ωστόσο, το κοινό και των δύο πόλεων είναι εξίσου θερμό, απλά έχουμε διαφορετικό τρόπο σκέψης και διασκέδασης.
Ποια συνεργασία θα ήθελες να κάνεις στο προσεχές μέλλον;
Στη δισκογραφία δεν έχω κάτι μεγάλο να δείξω μέχρι στιγμής, οπότε θα μπορούσα να μιλήσω για άπειρους συνθέτες, με τους οποίους θα επιθυμούσα να κάνω συνεργασίες. Έχω όνειρο και στόχο να συνεργαστώ με διάφορους δημιουργούς και ελπίζω να το πετύχω.
Την περίοδο αυτή εμφανίζεσαι στο «Ακρόαμα», στη Νέα Σμύρνη. Πότε θα μπορέσουμε να σε απολαύσουμε από κοντά στη Θεσσαλονίκη;
Στην Αθήνα είμαι σχετικά καινούριος, οπότε στη Θεσσαλονίκη ενδεχομένως και να αργήσω λίγο να ανέβω. Θέλω να πετύχω τους στόχους μου εδώ στην Αθήνα και ύστερα ίσως να ανηφορίσω.
Και μια υποθετική ερώτηση για το τέλος: Αν την παραμονή ενός αγώνα έβλεπες στο μαγαζί όπου τραγουδάς έναν παίκτη του Άρη, τι θα του έλεγες; «Καλά να περάσεις και καλή επιτυχία στο ματς» ή… «πήγαινε κοιμήσου, έχουμε αγώνα αύριο»;
Εντάξει, εγώ δεν έχω το δικαίωμα να πω κάτι σε έναν παίκτη! Ακόμη και σε κάποιους παίκτες με τους οποίους έχω φιλική σχέση, δεν θα γινόταν να πω «πήγαινε σπίτι» ή κάτι τέτοιο. Αυτό που θα μπορούσα να κάνω, θα ήταν να ευχηθώ καλή επιτυχία, να παίξει καλά, να βάλει κανένα γκολ… Δε νομίζω πάντως ότι πρέπει να «πετροβολούμε» τους παίκτες, αν βγαίνουν για ένα ποτό ή μια μπύρα κάπου – κάπου. Εκτός βέβαια αν είναι πια ακραία η κατάσταση, δηλαδή αν τον δεις να… σέρνεται κάτω στα πατώματα! Από εκεί και πέρα, η διοίκηση και ο προπονητής ξέρουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν, σε κάθε περίπτωση.
