Ο κύκλος των χαμένων προπονητών, τα λάθη που έκανε ο Σάκης Τσιώλης, η διοίκηση του Άρη, οι ποδοσφαιριστές, το χαμένο όραμα, το οποίο πρέπει να «αναστηθεί» και η επόμενη μέρα που θα δώσει κίνητρο στον κόσμο είναι τα θέματα που σχολιάζει στο blog του ο Γιώργος Τότσικας…
Ο Σάκης Τσιώλης συνέχισε τον κύκλο των χαμένων… προπονητών του Άρη. Το διαζύγιο ήρθε συναινετικά, όταν άπαντες διαπίστωσαν ότι η κατάσταση είναι «μη αναστρέψιμη» μέσα στην ομάδα και οι λόγοι για τους οποίους δόθηκε το τιμόνι στον «κορυφαίο Έλληνα προπονητή» (όπως ειπώθηκε και πίστευαν οι περισσότεροι πέρσι τον Μάρτιο) έχουν εκλείψει.
Ο Τσιώλης παραδέχθηκε στις τελευταίες δηλώσεις του ότι έκανε όνειρα στον πάγκο του Άρη. Μαζί του έκαναν όνειρα και όλοι στην ομάδα, από τον πρόεδρο, μέχρι και τον τελευταίο φίλαθλο. Η περίοδος του… μέλιτος από το εντυπωσιακό φίνις της περασμένης αγωνιστικής με τις πέντε σερί νίκες, αποτέλεσε μια καλή ανάμνηση, η οποία δεν ήταν αρκετή για να συντηρήσει σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα σε όλες τις πλευρές.
Μετά από περίπου οκτώ μήνες, όλοι… ξύπνησαν από έναν κακό εφιάλτη. Ο προβληματισμός από τα όσα έδειχνε η ομάδα στα φιλικά (με εξαίρεση τα παιχνίδια με Γιάννινα και Πενιαρόλ) μεταφέρθηκε και στις επίσημες υποχρεώσεις. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας ήταν απογοητευτική, όταν μετά από έξι επίσημους αγώνες με μόλις τέσσερις βαθμούς και δυο γκολ, το όραμα «της επιθετικής ομάδας που θα χαρίζει σκορ και θέαμα» ξεθώριαζε μέρα με τη μέρα.
Το τι χρεώνεται ο 52χρονος προπονητής; Είναι λίγο πολύ γνωστά:
1. Η περιβόητη… ταυτότητα της ομάδας αγνοείται στον αγωνιστικό χώρο. Λανθασμένες επιλογές, «μπασκετικό» κοουτσάρισμα με πολλές εσωτερικές αλλαγές, το οποίο εκ του αποτελέσματος μπέρδευε την ίδια την ομάδα, παρά τον αντίπαλο.
2. Η ψυχολογία του Άρη είναι υπό του… μηδενός και δεν ενέπνευσε τελικά στο εσωτερικό της ομάδας.
3. Το γεγονός ότι «έχασε τα αποδυτήρια».
4. Η «χημεία κόσμου-προπονητή» δεν υπήρχε τις τελευταίες βδομάδες, όπως και η εμπιστοσύνη της κερκίδας στο τι μπορεί να πετύχει…
Η επόμενη μέρα, βρίσκει τον Άρη στην γνώριμη τα τελευταία χρόνια κατάσταση: αποχώρηση προπονητή, αναζήτηση αντικαταστάτη, νέα αρχή, προσπάθεια ανασύνταξης. Στο ίδιο έργο θεατές.
Συμφωνούμε με την άποψη ότι το «πρόβλημα του Άρη δεν ήταν ο Τσιώλης» ή καλύτερα «δεν ήταν μόνο ο Τσιώλης». Το πρόβλημα ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι οι κίτρινοι έχουν απολέσει μια δυναμική που τους δίνει ένα όραμα. Ένα όραμα που υπήρχε τα τελευταία χρόνια και πήγαζε από τη μεγάλη συνοχή και τη συλλογική προσπάθεια όλων, πήγαζε από την παρουσία προπονητών στον πάγκο όπως ο Μπάγεβιτς και ο Κούπερ ή από τις μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη, που έδωσαν λάμψη στις σελίδες της κιτρινόμαυρης ιστορίας.
Λάθη δεν έκανε μόνο ο Τσιώλης και το τεχνικό τιμ. Έκαναν όλοι. Και η διοίκηση: ο μεταγραφικός προγραμματισμός αποδεικνύεται με πολλά τρωτά σημεία (ο ικανός φορ ακόμη… αγνοείται) και με μια υπερφόρτωση 37 ποδοσφαιριστών, η οποία δεδομένα δημιούργησε προβλήματα, παρά τα όσα δήλωσε ο Τσιώλης σε στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης, αλλά και υψηλής ποδοσφαιρικής συναδελφικότητας.
Λάθη έκαναν και οι ποδοσφαιριστές: αγωνιστική αδιαφορία, επιπολαιότητες όπως οι άσκοπες αποβολές, ντεφορμάρισμα βασικών παικτών. Ναι μπορεί ακόμη να υπάρχει και ο παράγοντας τύχη (γύρισε σε πολλές περιπτώσεις την πλάτη) ή ακόμη και η διαιτησία.
Όμως η σημερινή προβληματική κατάσταση ξεκινάει από την ανάγκη να υπάρχει ένα δυναμικό όραμα, που θα υπερνικήσει τα όποια εμπόδια παρουσιάζονται. Ένα όραμα που θα μιλάει στην «καρδιά» της πλειοψηφίας της κιτρινόμαυρης οικογένειας και θα συσπειρώσει στις δύσκολες στιγμές. Και αυτή η ανάγκη παρουσιάζει έλλειμμα.
Ελπίζουμε ότι το όραμα αυτό θα μπορέσει να το «καλλιεργήσει» η διοίκηση με τις αλλαγές που ετοιμάζει. Θα ήταν πράγματι σωτήριο-καίριο για όλους, το όραμα αυτό να μπορέσει να το εμφυσήσει ο νέος προπονητής. Ήδη ο κόσμος έχει χάσει μεγάλο μέρος από την εμπιστοσύνη του, έχει πληγωθεί, έχει δώσει πολλά, θα μπορούσε να δώσει περισσότερα… Και περιμένει μετά το… ηλεκτροσόκ που προκαλεί μοιραία και νομοτελειακά η αλλαγή ενός προπονητή, να έλθουν τα αποτελέσματα. Αρχής γενομένης του αγώνα με τον Ολυμπιακό.
ΥΓ1: Τα δάκρυα στα μάτια του Τσιώλη κατά την αποχώρηση, αλλά και τα όσα είπε φανερώνουν σίγουρα ένα πράγμα: τη μεγάλη του εκτίμηση στην εμπιστοσύνη που του δόθηκε από την διοίκηση. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα είχε εν λευκώ το αγωνιστικό τμήμα. Η διοίκηση τον στήριξε και τον περίμενε. Εξάντλησε όλα τα περιθώρια. Ο κόσμος τον πίστεψε και τον στήριξε. Αυτά τα εκτίμησε και ο ίδιος, συναισθανόμενος φεύγοντας ότι έχασε ένα ισχυρό ποδοσφαιρικό στοίχημα για το μεγάλο άλμα στην καριέρα του.
ΥΓ2: Το Σάββατο ο Άρης έχει ίσως τον πιο κρίσιμο αγώνα της μέχρι τώρα προσπάθειας του. Κόντρα στον Ολυμπιακό δεν πρέπει να λείψει κανείς. Οι πικρίες και τα «αναθέματα» ας μπουν για λίγο στην άκρη. Η ομάδα τώρα χρειάζεται πάνω απ’ όλα τον κόσμο της.
