Ο Γιάννης Μιχαλήτσος ήταν, είναι και θα είναι κομμάτι οικογένειας του Άρη. Αυτήν τη φορά, θα είναι και πάλι ενεργό… Οι αριθμοί του Μιχαλήτσου είναι χαρακτηριστικοί της άρρηκτης σχέσης του με τους κίτρινους. Όποτε χρειάστηκε κλήθηκε να είναι παρών και το έκανε στα δύσκολα και με αντίξοες συνθήκες.
Ο ίδιος υπήρξε από πολύ μικρή ηλικία ποδοσφαιριστής της ομάδας, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1980 μεταγράφηκε για τον ΟΦΗ, με τον οποίο κέρδισε το Κύπελλο Ελλάδας, ενώ έκλεισε την καριέρα του στη Δόξα Δράμας.
1.Πρώτη φορά αποτέλεσε μέλος του συλλόγου ως προπονητής τη σεζόν 1999 – 2000 για 12 παιχνίδια κι ενώ προηγουμένως ήταν προπονητής της δεύτερης ομάδας με τον Γιώργο Σεμερτζίδη. Με τους «κίτρινους σε δώδεκα ματς (όλα για το πρωτάθλημα) πανηγύρισε 4 φορές τη νίκη, ενώ 2 φορές αναδείχτηκε ισόπαλος και 6 ηττήθηκε.
2. Η δεύτερη φορά που έκατσε στον κιτρινόμαυρο πάγκο ήταν τη σεζόν 2003 – 2004 όταν και υπήρξε τεχνικός σύμβουλος για πρώτη φορά, αντικατέστησε στην αρχή της σεζόν τον Γιώργο Φοιρό, ενώ αντικαταστάθηκε στην τεχνική ηγεσία από τον Μάκη Κατσαβάκη. Εκείνη τη σεζόν (ο Άρης αγωνιζόταν είτε στην Ευκαρπία είτε στην Καλαμαριά), ο Μιχαλήτσος κέρδισε 5 παιχνίδια με τον Άρη, είχε 4 ισοπαλίες και 11 ήττες. Μάλιστα μία εκ των ισοπαλιών ήταν το 1-1 στην έδρα της Ζίμπρου για το Κύπελλο UEFA.
3. Η τελευταία χρονιά που υπήρξε προπονητής του Άρη, ήταν το περυσινό διάστημα από τη φυγή του Έκτορ Κούπερ, ως και τον ερχομό του Τσιώλη. Ο Μιχαλήτσος σε εννιά παιχνίδια είχε απολογισμό 1 νίκη (το 1-2 στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και τα δύο τέρματα του Νέτο), 5 ισοπαλίες και 3 ήττες, ενώ κατέβασε την ομάδα και στο 0-0 με τη Μάντσεστερ Σίτι, στο οποίο ο Άρης διατήρησε το αήττητο της έδρας, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Πριν αναλάβει το τιμόνι του Άρη εργαζόταν ως σκάουτερ στην ομάδα και συνεργαζόταν με τον Κούπερ.
Παράλληλα, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Άγγελο Χαριστέα από το Στρυμωνικό Σερρών στον Άρη, όπως και τον Χρήστο Βανγκέλι από τον Άγιο Γεώργιο Νέας Κρήνης.
Τέλος, έχει εργασθεί ακόμη ως προπονητής στον Απόλλωνα Κρύας Βρύσης, στον Ανδρούτσο Γραβιάς, στον ΠΑΟΝΕ και στον Πυρσό Γρεβενών.
