Είναι αλήθεια ότι πριν αρχίσουμε αυτήν τη συνέντευξη με τον Σωκράτη Διούδη υπήρχε η έντονη σκέψη με ποια ερώτηση να ξεκινήσουμε… Πως δηλαδή να βάλεις σε σειρά τις σκέψεις μιας ολόκληρης χρονιάς, που τελικά διήρκεσε στο μυαλό μας πάνω από δέκα χρόνια;
Όλο τελείωνε κι όλο βρισκόμασταν σε αγωνία αν μας περιμένει καμία ακόμα έκπληξη. Τελικά δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουμε και πολύ. Ο Σωκράτης, ως άλλος αφηγητής τα ανέλυσε όλα, χωρίς να μπουμε στη διαδικασία να κάνουμε αυτές τις… εκνευριστικές ερωτήσεις που κάνουμε οι δημοσιογράφοι συνεχώς. Αν και καμιά φορά (πάνω από πέντε μεταξύ μας) μας διέκοψαν μικροί φίλοι του τερματοφύλακα του Άρη, που του ζητούσαν μια φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Τι να κάνεις; Κι αυτό στο πρόγραμμα είναι…
Το νούμερο «13» του Άρη και το next big thing της ομάδας πάντως, αποκάλυψε τα πάντα σχετικά με τον φετινό εφιάλτη, μίλησε για τους κολλητούς του στην ομάδα και δεν δίστασε να ψηφίσει τον πολυτιμότερο παίκτη της φετινής σεζόν.
Ο Σωκράτης Διούδης αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται…
Γίνανε εγκλήματα, μας έγινε πόλεμος!
-Σωκράτη η χρονιά ανήκει στο παρελθόν και το τέλος ήταν αίσιο; Τι γεύση σας αφήνει η σεζόν που πέρασε;
«Ουφ (γέλια). Το έχουν πει όλα τα παιδιά. Δεν πανηγυρίζουμε, αλλά είμαστε ανακουφισμένοι. Γίνανε εγκλήματα. Μας έγινε πόλεμος και εκ των έσω, αλλά τελικά ευτυχώς καταφέραμε να το σώσουμε έστω και το τέλος. Ας είναι η τελευταία φορά που ο Άρης μπαίνει σε τέτοια περιπέτεια…»
-Ακούμε διάφορα τις τελευταίες ώρες. Τελικά ποιος έσωσε την ομάδα; Ποιος ήταν ο παράγοντας που κράτησε τον Άρη όρθιο, τη στιγμή που όλοι τον είχανε νεκρό;
«Εμείς! Δεν είναι εγωιστικό όσο κι αν ακούγεται, αλλά μόνοι μας από την αρχή ως το τέλος της σεζόν δεν τα παρατήσαμε ποτέ. Κάναμε διπλό σε ένα ματς, που παίζαμε με δέκα για 75 λεπτά στο Περιστέρι και γενικά σε μια σεζόν με τέσσερις αλλαγές διοικήσεων και πέντε διαφορετικούς προπονητές, εμείς παίξαμε για την ιστορία της ομάδας, τον κόσμο και για τους εαυτούς μας. Πιστεύω ότι όλα τα παιδιά αξίζουν ένα μπράβο».
– Μίλησες για αλλαγές διοικήσεων. Η τελευταία έπαιξε το ρόλο της στην αποφυγή του υποβιβασμού για τον Άρη;
«100%. Είναι αλήθεια ότι από όλες τις διοικήσεις τους νιώσαμε ήταν αυτοί που μας στάθηκαν περισσότερο. Για τις άλλες δύο αυτή που είχαμε στην αρχή της σεζόν και την προτελευταία δεν χρειάζεται να αναφέρω και πολλά. Νομίζω όμως ότι και ο κύριος Κατσιαούνης με τον Σταύρο Λαμπριάκο, αξίζουν ένα μπράβο. Ίσως και οι ίδιοι να μην περίμεναν ότι θα συναντήσουν ένα τέτοιο χάος, όταν ανέλαβαν, αλλά συνέχεια ήταν κοντά μας και προσπαθούσαν να μας βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο. Την τελευταία διοίκηση του κυρίου Σκόρδα τη γνωρίσαμε ουσιαστικά μια μέρα πριν παίξουμε τη ζωή μας στο Περιστέρι. Μας ενέπνευσαν με το… καλημέρα. Ο τρόπος που μας μίλησαν ήταν διαφορετικός από όλους και νομίζω ότι ήταν πιο κοντά μας, διότι ήταν και έτσι η κατάσταση που ήξεραν κι αυτοί πως δεν μας έπαιρνε για τίποτα».
Η αλλαγή διοίκησης
– Επομένως έπαιξε το ρόλο της η αλλαγή διοίκησης μετά το ματς με τον Πανθρακικό; Γνωρίζεις προφανώς ότι όλα έγιναν το βράδυ της Πρωταπριλιάς μεταξύ 2500 οπαδών, στη Θύρα 3 στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
«Εννοείτε πως έπαιξε. Όταν μπαίνεις μέσα στα αποδυτήρια νιώθεις, αν κάποιος παράγοντας είναι δίπλα σου ή όχι. Γνωρίζουμε κι εμείς τι έγινε και άλλαξε η διοίκηση και ότι οι οργανωμένοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Γνωρίζουμε ποιος είναι ο κόσμος του Άρη. Ξέρουμε ότι η ομάδα οφείλει το οξυγόνο της στον κόσμο. Ο κόσμος του Άρη είναι ένα απίστευτο φαινόμενο. Προτελευταία στη βαθμολογία ήταν η ομάδα πριν το ματς με τον Αστέρα και είχαμε 23.000 κόσμο στο γήπεδο. Τι να λέμε. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια».
– Τι νιώθεις για τον κόσμο του Άρη;
«Αγάπη και σεβασμό. Μόνο να υποκλιθεί μπορεί κανένας. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα και το δείχνει όπως μπορεί. Σίγουρα υπάρχει και πίεση. Ειδικότερα όταν δεν πάνε καλά τα αποτελέσματα. Για παράδειγμα νιώθαμε απίστευτα στο ματς με τον Ολυμπιακό, όταν ήταν αρχή της χρονιάς και ακόμα δεν είχαμε πιεστεί και παίζαμε χωρίς άγχος, απολαμβάνοντας την κερκίδα. Το ίδιο δεν συνέβη με τον Πανθρακικό. Όσο δεν έρχεται το γκολ και είσαι με την πλάτη στον τοίχο, τόσο αυξάνεται η πίεση από την εξέδρα και ο Άρης φέτος με το χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, είναι φυσιολογικό να λυγίζει και να καταρρέει ψυχολογικά. Γι’ αυτό και θέλει προσωπικότητα για να παίζεις στον Άρη».
To πλασέ του Μίνγκα
– Μιλήσαμε για το ματς με τον Πανθρακικό. Για πες μας πως έζησες εκείνη τη φάση με το πλασέ του Μίνγκα. Μια απόκρουση – μια χρονιά!
«Απίστευτο… Βλέπω να ξεκινάει η αντεπίθεση και όντως ο συγκεκριμένος παίκτης είναι πολύ γρήγορος. Έβλεπα τον κίνδυνο. Τη φάση καμιά φορά ο τερματοφύλακας είναι εύκολο να τη διαβάσει. Όταν είδα τον Μίνγκα να συγκλίνει και να είναι απέναντί μου λέω θα πέσω από την κλειστή, εντελώς ενστικτωδώς. Το πλασέ έστειλε την μπάλα από την άλλη αλλά λίγο κεντρικά. Τα πόδια μου προσπάθησα να τα τεντώσω και η μπάλα βρήκε στη γάμπα. Γυρίζω και τη βλέπω να πηγαίνει σιγά – σιγά… Λέω μη ρε! Πήγε άουτ. Ζούσαμε ακόμα».
– Όλοι μιλάνε για το νέο μεγάλο τερματοφύλακα στην Ελλάδα. Ένας τερματοφύλακας τι πρέπει να έχει σαν χαρακτήρας και τι σωματικά κατά την άποψή σου για να κάνει μεγάλη καριέρα;
«Κοίτα δεν ξέρω αν θα γίνω ή όχι μεγάλος τερματοφύλακας, όμως η αλήθεια κρύβεται στη δουλειά. Στην προπόνηση. Να μην αφήνεσαι. Από εκεί και πέρα είναι μια θέση αυτή του τερματοφύλακα, στην οποία πρέπει να έχεις ισχυρή προσωπικότητα. Να έχεις ηρεμία διότι, είσαι προπονητής. Σαν να είσαι δεύτερος προπονητής, που εντός γηπέδου έχεις εικόνα και πρέπει να κατευθύνεις συνέχεια τους συμπαίκτες σου.
Στο Χαριλάου για παράδειγμα με τον Πανθρακικό λόγω φασαρίας δεν μπορούσα να το κάνω εύκολα. Στο Περιστέρι, συνέχεια έδινα οδηγίες. Στην Ξάνθη το ματς ήταν σε πολύ χαμηλό ρυθμό χωρίς πολλές φάσεις, που δεν χρειαζόταν να επέμβω πολλές φορές. Κυριολεκτικά ένιωθα θεατής. Τώρα σωματικά νομίζω ότι τα άκρα σε ένα τέρμα είναι το Α και το Ω. Μεγάλα πόδια και μεγάλα χέρια. Βοηθούν σε όλα. Πρώτα για παράδειγμα πηγαίνουν τα χέρια και μετά το σώμα. Ακόμα και τα ρεφλέξ σου να μην είναι τόσο καλά, τα χέρια μπορεί να κάνουν την απόκρουση».
Ο Κασίγιας, ο MVP και ο αδικημένος
– Ποιον γκολκίπερ θαυμάζεις; Ποιον έχεις για ίνδαλμα;
«Ίκερ Κασίγιας! Δηλαδή δεν έχω να πω και πολλά. Είναι απίστευτος. Είναι αυτό που σου έλεγα. Πανέξυπνος. Μπορεί να μην είναι πανύψηλος και να έχει πελώριο κορμί, ωστόσο έχει διορατικότητα, διαβάζει τις φάσεις και έχει τέτοια προσωπικότητα, που πάντα είναι εκεί που πρέπει. Δεν μπορώ να τον συγκρίνω με άλλον».
– Ποιον ψηφίζεις από τους συμπαίκτες σου ως MVP φέτος;
«Τον Πουλίδο. Νομίζω ότι ήταν ο πιο σημαντικός παίκτης στην ομάδα. Σε όλα! Μας βοηθούσε παντού, εξαιρετικός χαρακτήρας και αγωνιστικά έδινε πολύ ποιότητα στην ομάδα. Πέραν αυτού νομίζω δεν έλειψε και σε πολλά ματς και για μένα ήταν ο πιο πολύτιμος. Μαζί του νομίζω και ο Παπαστεριανός, ο οποίος σε πολλά ματς έπαιζε με πόνους και γενικά η παρουσία του ωθούσε την ομάδα ή και ο Νταβίντ (Αγκάνθο) που ήταν ο πιο ποιοτικός μας παίκτης, αλλά συνολικά νομίζω πως ο τίτλος πάει στον Ρούμπεν».
– Ο πιο βελτιωμένος από την αρχή της χρονιάς μέχρι το τέλος;
«Ο Αγγελούδης. Ο Νίκος στην αρχή της χρονιάς, από την προετοιμασία ακόμα, όσο δεν του έδειχναν εμπιστοσύνη οι προπονητές, τόσο δεν έβγαζε πράγματα στο γήπεδο. Μόλις ήρθε ο Αλκαράθ κι άρχισε να τον στηρίζει, τόσο ο ίδιος άρχισε να εκπλήσσει με τις ενέργειές του. Νομίζω πως μέχρι το τέλος της σεζόν έκανε πολύ καλά ματς και θεωρώ ότι από όλα τα παιδιά ήταν αυτός που είχε τη μεγαλύτερη βελτίωση».
– Ο πιο αδικημένος παίκτης, ποιος θεωρείς πως ήταν;
«Και πάλι θα είμαι απόλυτος. Θεωρώ πιο αδικημένος φέτος από τον Τσουκάνη δεν υπήρξε. Ο Στέλιος πήρε τις λιγότερες ευκαιρίες από τον οποιοδήποτε. Έπαιξε ένα δεκάλεπτο στην πρεμιέρα στη Νέα Σμύρνη και μετά ξανάπαιξε με τον Ατρόμητο στο Χαριλάου. Και στα δύο ως αριστερός μπακ, ενώ όλοι ξέραμε, από πέρυσι ακόμα πως το παιδί είναι κυρίως εξτρέμ ή επιθετικός χαφ. Στο «Καραϊσκάκης» μπήκε και έπαιξε για ένα ημίχρονο σχεδόν εκεί και ήταν εξαιρετικός, όμως από τότε δεν ξαναμπήκε καθόλου και πιστεύω ότι όντως είναι από τα παιδιά που φέτος θα μπορούσαν να έχουν περισσότερο χρόνο».
Οι… κολλητοί, ο Σούλης και το μέλλον
– Οι κολλητοί σου στην ομάδα αν δεν κάνουμε λάθος, είναι ο Γιαννιώτας και ο Γιαννίτσης. Για… κάνε μας ένα σχόλιο!
«Εντάξει είμαστε μαζί χρόνια, στα τμήματα υποδομής και… κολλήσαμε! Από εκεί και πέρα φέτος ο Γιάννης νομίζω ότι μετά το περυσινό «μπαμ» που έκανε, έβγαλε μια μεγαλύτερη εμπειρία και μαγκιά στο παιχνίδι του και θεωρώ ότι ήταν από τους παίκτες στους οποίους βασίστηκε η ομάδα.
Ο Μιχάλης πέρασε από χίλια κύματα κυριολεκτικά, μέχρι να παίξει στη θέση του. Νομίζω ότι με έναν παίκτη σαν τον Πουλίδο δίπλα του θα έχει τρομερή βελτίωση, γιατί είναι ποδοσφαιρικά από τους παίκτες που θέλουν κάποιον δίπλα τους να τους βοηθάει, ειδικά σε μία θέση, όπως είναι το στόπερ. Στα στόπερ ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.
Όταν παίζαμε στη Β’ ομάδα, ο Μπουγαϊδης συμπλήρωνε τον Γιαννίτση. Ο ένας ήταν αυτός που κατέβαζε την μπάλα και ο άλλος αυτός που έπεφτε στις μονομαχίες και πάλευε. Αυτόν το ρόλο είχε ο Μιχάλης, γιατί είναι γρήγορος και αλτικός και το… έχει αυτό. Ο Μιχάλης είναι και αγχώδης και σιγά – σιγά θα αποβάλλει και το άγχος και έχει να προσφέρει πολλά».
– Πάμε και στο κεφάλαιο Σούλης Παπαδόπουλος! Ποια είναι η άποψή σου;
«Νομίζω μας βοήθησε πολύ ψυχολογικά. Έφτιαξε πάρα πολύ το κλίμα στην ομάδα. Προσπάθησε να κερδίσει όλους τους παίκτες και ως ένα βαθμό το κατάφερε. Για παράδειγμα οι παλιοί στην ομάδα έλεγαν ότι ο Κούπερ παλιά είχε καταφέρει να κερδίσει τους πάντες και τα είχε καταφέρει, γιατί έκανε τους πάντες να δουλεύουν. Ο κόουτς νομίζω ότι αυτό προσπάθησε να κάνει. Στο θέμα τακτικής δουλέψαμε πολύ μεσοαμυντικά κι αυτό βγήκε στον αγωνιστικό χώρο και τελικά πιστεύω ότι ο προπονητής μας μας έδωσε πολλά πράγματα».
– Σωκράτη το συμβόλαιό σου τελειώνει του χρόνου. Ο κόσμος συνεχώς ρωτάει για την ενδεχόμενη ανανέωσή σου. Έχεις να πεις κάτι;
«Έχω άλλο ένα χρόνο συμβόλαιο και είμαι παίκτης της ομάδας. Θέλω να ανανεώσω, όμως πρώτα από όλα πρέπει να βγει η νέα διοίκηση, εγώ θα έχω κάποιες υποχρεώσεις με την Εθνική ομάδα και μετά θα γυρίσω για να συζητήσουμε. Νομίζω ότι αν το θέλει και η διοίκηση θα βρεθεί η χρυσή τομή και θα μείνω. Ο Άρης σημαίνει πολλά για μένα και προφανώς θα ήθελα να μείνω στην ομάδα».
Και κάτι τελευταίο… Αληθεύει ότι ξεκίνησες ως σέντερ φορ;
(γέλια) “Ναι, ναι. Μου άρεσε πολύ, αλλά με είδε ο Γιώργος Βασβάνης, σημερινό μέλος της ΠΑΕ και ξεχώρισε ότι έχω ταλέντο για τερματοφύλακας. Παρά το πείσμα μου επέμενε και έτσι έγινα γκολκίπερ κι αυτός δικαιώθηκε…”
