Η δημοτική σύμβουλος του Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη και εμπνεύστρια της δράσης «Λύσε τη σιωπή», Ανατολή Κωνσταντινίδου, μίλησε για την εν λόγω δράση, με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε την Μεγάλη Δευτέρα ο ΑΣ Άρης με θέμα την βία κατά των γυναικών.
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 101,7 FM:
Για την εκδήλωση: “Να ευχαριστήσω τον πρόεδρο και το Δ.Σ. του Α.Σ. Άρης που δέχθηκαν την πρότασή μας για διαδικτυακή ημερίδα, με θέμα την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και πιο συγκεκριμένα στον χώρο του αθλητισμού, μετά την δημόσια εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου.
Η δράση «Λύσε τη σιωπή» ξεκίνησε το 2015 με αφορμή την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών. Συμμετέχουν εθελοντές επιστήμονες από διαφορετικούς κλάδους, όπως ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και νομικοί. Ο σκοπός της δράσης, που έχει εθελοντικό χαρακτήρα, είναι να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες-θύματα ή γυναίκες που γνωρίζουν για περιστατικά βίας στο περιβάλλον τους, ώστε να μπορέσουν να ενθαρρύνουν όλες τις γυναίκες να μιλήσουν.
Σκοπός της διαδικτυακής εκδήλωσης με την ομάδα του Άρη ήταν να μπορέσουμε να προτρέψουμε τις αθλήτριες του Άρη, που είτε οι ίδιες έχουν δεχθεί κάποια μορφή κακοποίησης ή γνωρίζουν για κάποια γυναίκα από τον περίγυρό τους που έχει υποστεί βία, να μιλήσουν. Φυσικά, δεν μιλάμε για μέσα από την ομάδα, αλλά ενδεχομένως από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Η επιλογή των προπονητών και των στελεχών στον Άρη έχει γίνει με πολύ ιδιαίτερα κριτήρια και βοηθάνε τα παιδιά και δεν δημιουργούνται τέτοιου είδους προβλήματα. Αναφερθήκαμε για την δράση λοιπόν και είπαμε στις αθλήτριες πως μπορεί να τις βοηθήσει ουσιαστικά. Υπάρχει γραμμή επικοινωνίας που μπορεί ο καθένας και η καθεμία να απευθυνθεί”.
Για την βοήθεια που παρέχεται: “Υπάρχει νομική σύμβουλος στην δράση. Οι περισσότερες γυναίκες λόγω της οικονομικής δυσχέρειας που επικρατεί, λόγω και της καραντίνας, όπου αυξήθηκαν τα κρούσματα βίας, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για νομική υποστήριξη στα δικαστήρια. Εμείς έχουμε αυτόν τον άνθρωπο που μπορεί να τις στηρίξει εθελοντικά.
Επίσης υπάρχει ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός, που στηρίζει την γυναίκα και τα παιδιά της, αν είναι μητέρα. Η κυρία που έχουμε στον σύλλογο είναι και στο κέντρο φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου. Τις γυναίκες τις πηγαίνουμε σε χώρους που δεν γνωρίζει κανένας που βρίσκονται, είναι απόλυτα ασφαλείς, ενώ υπάρχει και δυνατότητα εύρεσης εργασίας. Η φιλοξενία τους είναι για τουλάχιστον 3 μήνες μαζί με τα παιδιά τους, ώστε να μπορέσουν να ορθοποδήσουν.
Και τέλος υπάρχει ιατροδικαστής για περιπτώσεις σωματικής βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης. Τα αρχικά ευρήματα που μπορούν κάποιον να τον ενοχοποιήσουν, τα βρίσκει ο ιατροδικαστής στις πρώτες 48 ώρες. Οπότε αν υπάρχουν περιπτώσεις σωματικής βίας ή βιασμού σε μία οικογένεια, πρέπει να γίνει η εξέταση από τον ιατροδικαστή μέσα σε 48 ώρες”.
Για την ύπαρξη διεξόδου στα θύματα: “Πράξεις σαν κι αυτές του Άρη είναι πολλές καλές και σωστές και πρέπει να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και σε άλλες ομάδες. Θέλω να προτρέψω κι άλλες ομάδες της πόλης μας να πάρουν την πρωτοβουλία και να μιλήσουν στις αθλήτριές τους και στους αθλητές τους, διότι και οι άνδρες δέχονται βία, ψυχολογική και λεκτική. Φυσικά και υπάρχει διέξοδος. Όταν ξεκινήσαμε το 2015 ο κόσμος ήταν επιφυλακτικός απέναντί μας και μάλιστα στις συγκεντρώσεις που πραγματοποιούσαμε, βλέπαμε ανθρώπους «μουδιασμένους» και δεν υπάρχει έντονος διάλογος. Ωστόσο, με το πέρασμα των ετών με την στάση μας πείσαμε τον κόσμο, ότι υπάρχει διέξοδος και πως ότι υπάρχει ωφέλεια προς τα θύματα, αλλά και προς την κοινωνία. Πλέον δεν θεωρείται ταμπού. Ολόκληρη Ολυμπιονίκης βγήκε δημόσια και το εξομολογήθηκε, όπως και πολλές άλλες αθλήτριες που διακρίθηκαν τα προηγούμενα χρόνια”.
Για το ξεκίνημα της δράσης: “Το 2010 ήταν η πρώτη χρονιά που εκλέχθηκα δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη και αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να συναναστραφώ με πολλές γυναίκες και μάλιστα αρκετές από αυτές μου εμπιστεύτηκαν περιστατικά που είχαν βιώσει. Ήθελα να βρω έναν τρόπο να τις βοηθήσω όλες αυτές τις γυναίκες. Έτσι λοιπόν εμπνεύστηκα την δράση. Τα πρώτα βήματα ήταν ομιλίες σε συνεργασία με συλλόγους στο Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη. Στην συνέχεια διευρύνθηκε αυτό και σε άλλες περιοχές και Δήμους. Στην αρχή βέβαια δεν ήταν διστακτικός μόνο ο κόσμος και η κοινωνία, αλλά και η ίδια μου η οικογένεια”.
Για το ότι είναι παράλληλα και εκπαιδευτικός: “Το ότι είμαι εκπαιδευτικός έχει επηρεάσει γενικά την δράση, γιατί μέσω του σχολείου αντιλαμβάνεσαι πολλά προβλήματα, όσον αφορά την οικογένεια. Το κάθε παιδί «κουβαλάει» το σπίτι του στο σχολείο. Απ’ όλη την στάση του και την συμπεριφορά του μπορείς να καταλάβεις την ψυχοσύνθεσή του και το τι μπορεί να συμβαίνει μέσα στην οικογένεια. Στην δεκαπενταετή μου πορεία στην εκπαιδευτική κοινότητα, έχω παρατηρήσει παιδιά που έχουν υποστεί βία και τα έχω βοηθήσει με τον τρόπο μου. Ωστόσο, επειδή είναι στην μέση και ο ρόλος του εκπαιδευτικού και υπάρχει άμεση επαφή, είναι πιο ιδιαίτερο το πλαίσιο, διότι είσαι και υπό την στέγη του Υπουργείου Παιδείας. Με την δράση εκτός σχολείου, λειτουργείς πιο ανεξάρτητα”.
Για το πόσες γυναίκες έχουν βοηθηθεί από την αρχή της δράσης: “Έχουν βοηθηθεί αρκετές γυναίκες. Κάποια στιγμή θα εκδώσουμε Δελτίο Τύπου, που θα αναφέρουμε αναλυτικά τα άτομα που βοηθήθηκαν και το πώς βοηθήθηκαν, χωρίς ονόματα φυσικά. Όλο αυτό το διάστημα έχουν βοηθηθεί γυναίκες, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην δημιουργηθεί πρόβλημα και στην υπόλοιπη την οικογένεια. Ιδιαίτερα στα παιδιά που είναι σε μικρές ηλικίες και είναι ευαίσθητες ψυχές. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε ψυχολογικά γυναίκες, να πιστέψουν στον εαυτό τους, διότι ειλικρινά αυτές οι γυναίκες «χάνονται». Ζουν σε ένα θολό τοπίο και χάνουν τον εαυτό τους. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ορθοποδήσουν οι ίδιες και εν συνεχεία να στηρίξουν τα παιδιά τους. Έχουμε βρει σε πολλές εργασία και κάποιες τις φιλοξενήσαμε σε δομές, ανώνυμα και εντελώς εμπιστευτικά. Ωστόσο, υπάρχουν περιστατικά, όπου ενώ στην αρχή ζήτησαν βοήθεια και θέλανε να απεγκλωβιστούν από το βίαιο περιβάλλον, κατά ένα περίεργο τρόπο επέστρεψαν πάλι στην ίδια κατάσταση. Ίσως όταν οι ίδιες το συνειδητοποιήσουν 100%, τότε θα μας ξαναβρούν”.
Για το αν έχει βελτιωθεί η κατάσταση τα τελευταία χρόνια και οι γυναίκες είναι πιο άνετες στο να μιλήσουν και να διεκδικήσουν: “Να μην γελιόμαστε, όχι. Όσο και να θέλουμε και να φωνάζουμε και να λέμε ότι είμαστε μία κοινωνία σύγχρονη, δυστυχώς η ελληνική κοινωνία είναι μία συντηρητική κοινωνία. Γίνονται προσπάθειες, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο για να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ευχής έργον είναι να μην υπάρχει καθόλου βία. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο. Τουλάχιστον να περιορίσουμε τα περιστατικά. Και μάλιστα τα περιστατικά στα μικρά παιδιά, γιατί η βία γεννά βία. Όταν ζεις σε ένα περιβάλλον που συνεχώς βλέπεις βία, ενδέχεται στην ενήλικη ζωή σου να γίνεις θύτης. Δεν πρέπει να ρίχνουμε την ευθύνη στους θύτες. Γιατί και αυτοί είναι θύματα κάποιας κακοποιητικής συμπεριφοράς στο παρελθόν. Οπότε και ο θύτης και το θύμα χρειάζονται αμφότεροι ψυχολογική υποστήριξη”.
Και συμπλήρωσε: “Μακάρι το Αναστάσιμο Φως να φέρει και φως στις ψυχές όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν βίαια συναισθήματα προς τον συνάνθρωπό τους. Ας βλέπουν την γυναίκα, την σύντροφό τους, την φίλη τους, την συνάδελφό τους με περισσότερη αγάπη και ας εξαλειφθούν τα όποια άσχημα συναισθήματα έχουν”.
Για το κλίμα που εισέπραξε από τον Άρη: “Το κλίμα είναι πολύ θετικό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα κορίτσια από το γυναικείο ποδόσφαιρο του Άρη, τα οποία αναφέρθηκαν σε περιστατικά βίας που έχουν δεχθεί. Χαίρομαι που το αντιμετωπίζουν θετικά και με δύναμη. Αντιλαμβάνομαι ότι μία γυναίκα που ασχολείται με ένα άθλημα κατεξοχήν ανδροκρατούμενο, όπως είναι το ποδόσφαιρο, ναι μεν έχει μυϊκή δύναμη, αλλά διέκρινα στα κορίτσια του Άρη, δύναμη ψυχής. Και έτσι να συνεχίσουν!”.
Για την ανδροκρατούμενη πολιτική σκηνή: “Είναι δύσκολο. Είναι αντρικό «σπορ». Ο καθένας βάζει τα δικά του όρια και οι άλλοι αντιλαμβάνονται τον ρόλο τον δικό σου. Αυτός που μας προσδιορίζει είναι ο εαυτός μας. Η κάθε γυναίκα μπορεί να σταθεί επάξια μέσα σε αυτόν τον χώρο και να διεκδικήσει και καλύτερες θέσεις και πολύ περισσότερες. Μπορεί να είμαστε περισσότερες οι γυναίκες, ωστόσο σε ηγετικές θέσεις είμαστε ελάχιστες. Ας αποτελέσουμε εμείς παραδείγματα προς μίμηση, ώστε να ακολουθήσουν τα νέα κορίτσια. Ας βρει η δική μας η φωνή, ανταπόκριση για το μέλλον”.
