Ο Πρόμπιερζ το είπε ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη. «Κόπερφιλντ δεν είμαι, μαγικά δεν κάνω…». Μα… ο Άρης το γνώριζε όταν τον προτίμησε για τον πάγκο του Άρη. Μάγους και Κόπερφιλντ δεν χρειαζόταν η ομάδα. Μάγο δεν έψαχνε. Προπονητή με πλάνο, πειθαρχία, δίψα για επιτυχίες ήθελε… Γι αυτά τα χαρακτηριστικά τον διάλεξε και του ζήτησε να πάρουν, διοίκηση και προπονητής, από κοινού το μεγάλο ρίσκο της συνεργασίας. Στην κόψη του ξυραφιού!
Η πρώτη νίκη μέσα στο «Γεντί Κουλέ», θύμιζε… απόδραση από μια «καυτή έδρα», η οποία λύγιζε μεγάλους αντιπάλους μέχρι σήμερα. Αυτήν την φορά τη λύγισε ο Άρης μετρώντας τα πρώτα κέρδη της χρονιάς. Δεν έκανε καμία εμφάνιση που να αποτελεί σημείο… θριαμβολογίας και υπερβολών. Ξεκάθαρα πράγματα. Ούτε μαγικά πράγματα έγιναν. Το αντίθετο, όμως έγιναν τα στοιχειώδη ποδοσφαιρικά πράγματα που φέρνουν νίκες, βαθμούς χαμόγελα. Κι αυτό είναι το πιο ευχάριστο.
Ο Άρης γιατί κέρδισε;
1. Έπαιξε όσο έπρεπε για να φτάσει στη νίκη. Είχε τον έλεγχο της μπάλας, έκανε ευκαιρίες, πατούσε γερά στα πόδια του από το πρώτο λεπτό. Είχε κατοχή, αλλά είχε και πολλές λάθος πάσες. Δικαιολογείται από την πίεση του αποτελέσματος. Είναι θέμα που βελτιώνεται με δουλειά και καλή ψυχολογία…
2. «Χτύπησε» καίρια και με αποτελεσματικότητα όταν έπρεπε (γκολ Γιαννιώτα). Σε άλλα παιχνίδια του έλειπε το γκολ, αυτήν τη φορά το είχε και μάλιστα ήρθε με όμορφο τρόπο. Θα μπορούσε να είχε πετύχει τουλάχιστον ένα ακόμη. Αυτό αποτελεί μια αδυναμία που θα δουλέψει ο προπονητής και η ομάδα.
3. Είχε το απαιτούμενο πάθος για να μην λυγίσει από τις… παλικαριές των αντιπάλων και τις συνθήκες αυξημένης πίεσης που δημιουργούν. Πάθος και ενέργεια που εκπορευόταν από τον πάγκο της ομάδας και ειδικά τον Μίχαλ Πρόμπιερζ, ο οποίος παρουσίασε ένα «ζωντανό» κοουτσάρισμα, με ενεργό συμμετοχή σε κάθε δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Κάτι που βλέπαμε επί Κούπερ, κάτι που δεν είδαμε επί Τσιώλη.
4. Διέθετε την ψυχραιμία να σταθεί στα πόδια του, όταν ο Μήτσιος σφύριζε φανερά σε βάρος του (πρώτη κίτρινη Ταβλαρίδη, θέατρο Παπουλή στην δεύτερη κίτρινη του Ουμπίντες).
5. Είχε το ταλέντο να δημιουργήσει φάσεις (Γιαννιώτας, Ουμπίντες), αλλά και να διώξει τους κινδύνους. «Εμφανισάρα» από τον Βελλίδη, ο οποίος είναι μετά από οκτώ αγωνιστικές ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης του Άρη.
6. Ήταν διαβασμένος άριστα. Για πρώτη φορά δεν κινδύνεψε ουσιαστικά στις στημένες φάσεις, γνώριζε ποιοι ήταν οι επικίνδυνοι παίκτες και με μερικές δικαιολογημένες εξαιρέσεις είχε τον έλεγχο του αγώνα στη ροή του. Γεγονός που πιστώνεται στη συμμετοχή του Γιάννη Μιχαλήτσου, αλλά και την άμεση… δεκτικότητα και συνεργασία του Πρόμπιερζ (το παραδέχθηκαν και οι δυο στις δηλώσεις του).
Η πρώτη νίκη και αυτή έχει και κέρδη… Ας τα μετρήσουμε:
Α. Έδωσε πολύτιμους βαθμούς και κυρίως αποφόρτισε ψυχολογικά την ομάδα. Δεν είναι μικρό πράγμα να κυνηγάς 217 μέρες το τρίποντο. Αυτόματα, το σφύριγμα της λήξης στην Κρήτη, σηματοδότησε και την… αποσυμπίεση της κατάστασης μέσα στην ομάδα. Η επόμενη μέρα είναι μια καλύτερη και πιο χαλαρή μέρα.
Β. Ο 18χρονος Γιάννης Γιαννιώτας έλαμψε με την εμφάνισή του, τον ποδοσφαιρικό του τσαμπουκά, το ταλέντο του. Ποδοσφαιρικό… χρυσάφι Κ20 (καρατιών), φορώντας μάλιστα και το νούμερο 20! Έδωσε χαρά στην ομάδα, στον κόσμο, γέμισε με ελπίδα ότι ο Άρης μπορεί να στηριχθεί στα δικά του παιδιά. Αρκεί και ο ίδιος να συνεχίσει με… χαμηλά την μπάλα, να κλείσει τα αυτιά του στα όσα λέγονται αυτήν την περίοδο, αλλά και θα λέγονται στο μέλλον…
Γ. Ο Πρόμπιερζ έδωσε πολλή ενέργεια, πήρε μια νίκη με την ομάδα, μπορεί πια να μιλάει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πειθώ στους παίκτες του, ζητώντας του πράγματα που αυτός πιστεύει ότι θα συμβάλλουν στην αγωνιστική αντεπίθεση. Τα πρώτα του δείγματα είναι θετικά. Αν και είναι νωρίς ακόμη.
Κλείνοντας, ο Άρης πέτυχε μια πολύτιμη, σπουδαία, ανακουφιστική νίκη. Έχει πολύ δρόμο, όμως μπροστά του. Στον οποίο θα χρειαστεί να επιδείξει την ίδια (και μεγαλύτερη) ποδοσφαιρική αρετή και τόλμη!
