Ο Άρης πέτυχε μια σπουδαία, πεντακάθαρη και δίκαιη νίκη με σκορ 5-1 επί του Αστέρα Τρίπολης. Νίκη που έδωσε πολύτιμους βαθμούς, οξυγόνο και δικαίωμα στην επιβίωση…
Την ίδια ώρα, η νίκη αυτή «πλήγωσε» αρκετούς από αυτούς που είχαν προεξοφλήσει την θανατική ποινή του. Φυσικό και δικαιολογημένο στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν «καίγεται» το σπίτι σου, είναι πολυτέλεια και εγκληματικό λάθος να ασχολείσαι με τα σχόλια των «δίπλα» και των «απέξω».
Την ίδια ώρα, επίσης, ήρθε η διακοπή του αγώνα στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ να προκαλεί την αυτοκτονία της. Σε άλλη χώρα, ο υποβιβασμός της αθηναϊκής ομάδας θα ήταν ήδη δεδομένος με βάση τα αίσχη που έγιναν, τους κανονισμούς, το αθλητικό δίκαιο…
Ο Άρης οφείλει στον εαυτό του και στην τιτάνια προσπάθεια που κάνει για την επιβίωσή του, να κλείσει τα αυτιά του και να κοιτάξει το χρέος του. Ποιο είναι αυτό; Νίκη και μόνο ΝΙΚΗ στην Ξάνθη για να μείνει και τυπικά στην κατηγορία.
Είναι επικίνδυνο και καταστροφικό να θεωρήσει ότι το πρωτάθλημα τέλειωσε στην 29η αγωνιστική. Στην Ελλάδα είμαστε…
Δεν έχουν θέση ακόμη πανηγυρισμοί. Ούτε χαλάρωση, ούτε εφησυχασμός. Το αντίθετο: εγρήγορση, ανοιχτά μάτια, κλειστά αυτιά. Ο πόλεμος συνεχίζεται…
Από κει και πέρα, όταν ολοκληρωθεί η σωτηρία του Άρη, έρχονται τα δυσκολότερα. Ο Άρης έχει μπροστά του να ανέβει ένα βουνό. Χρέη, ανοιχτές πληγές, η αγωνία για το δύσκολο αύριο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτήν τη φορά θα γνωρίζει ότι μπορεί να επιβιώσει, να ζήσει και να πετύχει γιατί είναι ενωμένος! Κι όταν ο Άρης είναι ενωμένος δεν μπορεί να φοβηθεί τίποτα…
