Όταν κόσμος και ομάδα γίνονται «ένα» ο «θεός του πολέμου» έχει αποδείξει πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν…
Του Χρήστου Τσιόκα
Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τα διθυραμβικά σχόλια των Ισπανών (και όχι μόνο…) δημοσιογράφων στους αγώνες με Ατλέτικο και Σαραγόσα, όπως και τα αφιερώματα επί αφιερωμάτων στον κόσμο του;
Ποιός θα ξεχάσει τις δηλώσεις των παικτών της Λεβερκούζεν μετά το τέλος του αγώνα στο Χαριλάου, όταν και ανέφεραν χαρακτηριστικά πως από την πολύ φασαρία του κόσμου δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ούτε στο μισό μέτρο;
Ποιός θα ξεχάσει το σχόλιο του προπονητή της Ρόζενμποργκ, μετά την ιστορική πρόκριση στους «32» του EUROPA LEAGUE της σεζόν 2010-2011, πως με αυτό τον κόσμο ο Άρης είναι ικανός για πολλά πράγματα;
Και τέλος ποιός θα μπορούσε να λησμονήσει την προσπάθεια “αντιγραφής” του κόσμου των κιτρίνων από τους αντίστοιχους της Μάντσεστερ Σίτι, σε μια προσπάθεια να κάνουν “καυτή” την έδρα τους όπως είχανε δηλώσει χαρακτηριστικά;
Κοινός παρανομαστής όλων αυτών των επιτυχιών; Το γεγονός ότι το “Κλεάνθης Βικελίδης” κόχλαζε από χιλιάδες διψασμένου λαού που δεν επέτρεψε σε κανένα από τα “μεγαθήρια” που προαναφέρθηκαν όχι απλά να μην κερδίσει, αλλά ούτε καν να σκοράρει στις αναμετρήσεις στο γήπεδο Χαριλάου. Την Κυριακή ο Άρης δίνει έναν ακόμη παιχνίδι «δίχως αύριο». Τον κρισιμότερο αγώνα της σύγχρονης ιστορίας του. Μέχρι τον επόμενο. Ομάδα και λαός οφείλουν γι ακόμη μια φορά να γίνουν “ένα” ώστε να υποτάξουν το εμπόδιο που λέγεται Αστέρας Τρίπολης και να κάνουν ένα τεράστιο βήμα σωτηρίας.
Ο αντίπαλος μπορεί να μην αποτελεί παρόμοιο μέγεθος με όσα προαναφέρθηκαν, αυτό όμως δεν αποτελεί καμία δικαιολογία ώστε να μην πέφτει καρφίτσα στις κερκίδες. Η ΠΑΕ όρισε γενική είσοδο 5 ευρώ στις θύρες 1, 2, 3, 4 και αποτελεί χρέος του κάθε Αρειανού οπαδού να στηρίξει αυτά τα παιδιά, τα οποία στο Περιστέρι την προηγούμενη αγωνιστική δείξανε ότι συνειδητοποίησαν την κρισιμότητα της κατάστασης αλλά και ότι φορώντας αυτή τη φανέλα πρέπει να ματώνουνε κάθε Κυριακή.
Αξίζουνε τη φωνή και το χειροκρότημα γιατί τα παιδιά αυτά από τα σπλάχνα της ομάδας είναι και αυτά κομμάτια της κερκίδας. Ήρθε λοιπόν η ώρα και πάλι ομάδα και λαός να ενωθούνε σε μια γροθιά.
Η ιστορία έχει διδάξει πως το αποτέλεσμα είναι πάντα το επιθυμητό…
