Όσοι αμφιβάλλουν ότι τα ωραιότερα κορίτσια είναι αυτά που υποστηρίζουν τον Άρη, σίγουρα δεν είχαν ποτέ την τύχη να συναντήσουν τη Μαριλένα Παπαγεωργίου! Ανερχόμενη άλτρια του ύψους, προπονήτρια στις ακαδημίες βόλεϊ του Άρη, αλλά και μόνιμη θαμώνας στις εξέδρες του «Κλεάνθης Βικελίδης», η 21χρονη αθλήτρια είναι πάντοτε ντυμένη στα κιτρινόμαυρα και ξεχωρίζει…
Η Μαριλένα φωτογραφήθηκε για λογαριασμό του PRESSARIS στο βοηθητικό του Καυτανζογλείου σταδίου, μίλησε για την πορεία της στα γήπεδα και φυσικά για τον Άρη της καρδιάς της, τον οποίο έχει την περηφάνια να υπηρετεί με πολλαπλή ιδιότητα.
Σε ποια ηλικία και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον στίβο;
Έχω δοκιμάσει πάρα πολλά αθλήματα. Ουσιαστικά και συνειδητοποιημένα ασχολήθηκα πρώτα με το βόλεϊ, μέχρι τη Γ’ Γυμνασίου. Τελικά, όμως, δυσαρεστήθηκα με τον σύλλογο όπου ανήκα. Είδα πόσο άσχημα λειτουργούν τα ομαδικά αθλήματα σε ορισμένους μικρούς συλλόγους και έτσι αποφάσισα να επικεντρωθώ στον στίβο. Στην αρχή έκανα και εμπόδια, αλλά έσπασα το χέρι μου και τέλος αποφάσισα να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο ύψος.
Πώς ήταν η μεταπήδησή σου από ένα ομαδικό άθλημα σε ένα απόλυτα μοναχικό;
Είναι τεράστια η διαφορά. Στο βόλεϊ, όταν κερδίζεις σε έναν αγώνα το επωμίζεται όλη η ομάδα, το ίδιο και όταν χάνεις. Δεν έχει σημασία η προσωπική απόδοση, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα. Στον στίβο, από την άλλη, ό,τι κάνεις είναι καθαρά δικό σου. Και δεν έχεις μόνο την απέναντι ομάδα ως αντίπαλο. Έχεις να αντιμετωπίσεις τον καιρό, την ψυχολογία, τη φυσική σου κατάσταση, το αν είσαι καλά με τον προπονητή σου, τους πολλούς αντιπάλους σου και κυρίως τον πήχη! Πιστεύω, λοιπόν, ότι ο στίβος είναι πολύ πιο δύσκολος.
Έχεις διπλή ιδιότητα στον Άρη: Προπονήτρια των παιδικών τμημάτων βόλεϊ, αλλά και αθλήτρια στίβου. Πώς προέκυψε;
Η ενασχόλησή μου με το τμήμα βόλεϊ του συλλόγου προέκυψε εντελώς συμπτωματικά. Έμαθα ότι υπήρχε κενή θέση, μου άρεσε ως προοπτική, τους άρεσα και με προσέλαβαν! Μετά, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου έκαναν πρόταση να πάρω μεταγραφή και στο τμήμα στίβου του Άρη, αλλά μέχρι τότε ήμουν ευχαριστημένη στον σύλλογο όπου ανήκα. Αργότερα όμως προέκυψε ένα συμβάν που απομάκρυνε από τον σύλλογο τον προπονητή μου, τον Μάρκο Πούλιο. Δεν είχε μείνει λοιπόν πια τίποτα για να με κρατήσει εκεί.
Έτσι, πριν από μερικές εβδομάδες μπήκε στη ζωή μου το τμήμα στίβου του Άρη, γιατί ως γνωστόν… «Γίνε Άρης να γουστάρεις»! Αποφάσισα να ενταχθώ ολοκληρωτικά στην ομάδα της καρδιάς μου. Επίσης, με είχε εντυπωσιάσει το πόσο έτρεχε για την ομάδα ο έφορος στίβου, ο κ. Ηλίας Κωνσταντινίδης, γιατί κάτι αντίστοιχο δεν είχα δει πουθενά αλλού.
Ο Άρης έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου;
Απόλυτα, αλλά είναι κάτι που το περίμενα. Άκουγα όλους να λένε στο ραδιόφωνο «η ομάδα του Άρη, η οικογένεια του Άρη» και όταν μπήκα σε αυτήν κατάλαβα ότι πραγματικά είναι μία οικογένεια. Ένιωσα ασφάλεια και αισθανόμουν ότι γνώριζα χρόνια ολόκληρα αυτούς τους ανθρώπους. Με δέχτηκαν σαν να ήμουν το μοναδικό άτομο στη γη και δεν είναι να πεις ότι είμαι δα η πρωταθλήτρια κόσμου. Δεν έχω κανένα παράπονο, ούτε με την εργασία μου στο βόλεϊ, αλλά ούτε και ως αθλήτρια. Μου έδειξαν κατευθείαν την αγάπη τους και με αγκάλιασαν!
Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι ο ρόλος της προπονήτριας;
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να προπονείς μικρά παιδάκια! Είναι κάτι που το ήθελα πάντα. Είναι πολύ ωραίο να μαθαίνεις στα παιδιά αυτά να διασκεδάζουν πρωτίστως, να συμπεριφέρονται μέσα στο γήπεδο και στη συνέχεια να διδάσκονται τη δια βίου μάθηση. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Δε με ενδιαφέρει να γίνουν πρωταθλήτριες, γιατί όποια προορίζεται γι αυτό το σκοπό θα το πετύχει έτσι κι αλλιώς, είτε επειδή είναι συνειδητοποιημένη, είτε γιατί έτσι θα τα φέρει η τύχη. Στόχος μου είναι να μπουν στο χώρο του αθλητισμού, να διδαχθούν τις αξίες του και να ενηλικιωθούν μέσα από αυτόν.
Δηλώνεις ένθερμη οπαδός του Άρη. Έπαιξε ρόλο η οικογένειά σου σ’ αυτό;
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ποδόσφαιρο και Άρη! Θυμάμαι τους γονείς μου, που μου λένε ότι η πρώτη λέξη που είπα μετά τα κλασικά «μαμά» και «μπαμπά», ήταν… «Άλης»!
Και όλα αυτά ξεκίνησαν επειδή είναι και η μητέρα μου έτσι. Έκανε Αρειανό τον αδερφό μου, που είναι έξι χρόνια μεγαλύτερός μου, αλλά και εμένα. Μόνο ο μπαμπάς μας έχει ξεφύγει λίγο. Δεν είναι Άρης, απλά και μόνο για να μας πηγαίνει κόντρα. Αν και όλοι Άρης είναι εδώ που τα λέμε, απλά δεν το ‘χουν ακόμη καταλάβει!
Πόσο συχνά έχεις τη δυνατότητα να πηγαίνεις στο γήπεδο;
Δεν χάνω ματς! Έχω πάει σε όλα τα φετινά εντός έδρας παιχνίδια, έχω πάει σε τελικούς, σε ό,τι θες! Με κουβαλούσε από πολύ μικρή στο γήπεδο ο αδερφός μου και έγινε αγαπημένη συνήθεια. Μάλιστα, η μαμά και ο παππούς μου έχουν πάει παλιότερα και σε αρκετές αναμετρήσεις στο εξωτερικό. Στο σπίτι έχουμε ένα σωρό κάδρα και φωτογραφίες από τις εκδρομές αυτές.
Φέτος, πάντως, το ξεκίνημα της ομάδας δεν ήταν το καλύτερο…
Όχι, δεν ήταν, αλλά δεν είναι δα και η πιο δύσκολη κατάσταση. Η πορεία της ομάδας, μας έχει διδάξειι όλους εμάς τους Αρειανούς ένα πράγμα: «Άρης στα εύκολα, Αρειανάρα στα δύσκολα». Έχουμε περάσει και χειρότερα και δεν φοβόμαστε. Πρέπει να στηρίζουμε την ομάδα, γιατί είναι καλό να έρχεται ο κόσμος στο γήπεδο και να φωνάζει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είμαστε ένας απόλυτα δημοκρατικός σύλλογος, η οποία στηρίζεται καθαρά στο λαό της. Πρέπει να στεκόμαστε πάντα δίπλα στην ομάδα, ακόμα κι αν μας στεναχωρεί μερικές φορές. Είμαι σίγουρη πως θα γυρίσει ο τροχός και πως όλα θα πάνε καλά. Βλέπω ότι βελτιωνόμαστε από παιχνίδι σε παιχνίδι, γι’ αυτό είμαι αισιόδοξη.
Ανέφερες τη λέξη «δημοκρατία», μιλώντας για την ομάδα της καρδιάς σου. Είσαι μέλος της Λέσχης Φίλων Άρη;
Δυστυχώς δεν είμαι ακόμη, αλλά θέλω πολύ να γίνω και θα το κάνω. Θέλω να μπω ολοκληρωτικά μέσα σ’ αυτή την οικογένεια, να είμαι παντού.
Εκτός από ελληνικό, παρακολουθείς και ξένο ποδόσφαιρο;
Ναι, μου αρέσει πολύ η Λίβερπουλ, αλλά και ο τρόπος παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα. Γι’ αυτό και θα πω ως αγαπημένο μου ποδοσφαιριστή τον Τσάβι, επειδή είναι παντού. Είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από όλα τα γκολ, είναι πραγματικά ο άνθρωπος – μοιρογνωμόνιο!
Αγαπημένος σου Έλληνας ποδοσφαιριστής;
Από Έλληνες μου αρέσει πολύ ο Σηφάκης, γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική η θέση του. Από τον Άρη ξεχωρίζω και τον Φατί. Για να μιλήσω ως πτυχιούχος ΤΕΦΑΑ, τον θεωρώ πολύ αδούλευτο παίκτη, άρα έχει σπουδαίο ταλέντο, γιατί βλέπεις ότι είναι… παιδάκι στο σώμα αλλά έχει πολύ μεγάλες ικανότητες. Μου αρέσει που δεν το βάζει εύκολα κάτω. Αν πέσει, θα ξανασηκωθεί.
Πιο σέξι αθλητής;
Μου βάζεις δύσκολα… Το αθλητικό ιδεώδες λέει νους υγιής εν σώματι υγιεί, συνεπώς ένας αθλητής πρέπει να έχει και ωραίο σώμα. Ένας σέξι αθλητής, αλλά και άντρας που προβάλλεται περισσότερο, είναι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ωστόσο τείνει πλέον να φύγει από την κατηγορία του αθλητή και να περάσει σε εκείνη του μοντέλου.
Ποια θα χαρακτήριζες ως τη σημαντικότερη αθλητική επιτυχία σου;
Αυτές που θα έρθουν με τη φανέλα του Άρη! Για μένα, διάκριση είναι το να ολοκληρώνω έναν αγώνα χαρούμενη, γνωρίζοντας πως έδωσα το 100% των δυνατοτήτων μου. Αν η επίδοσή σου σε καθιστά χαρούμενο, πάει να πει ότι έχει πετύχει ο αγώνας. Μια διάκριση που ήταν σημαντική για μένα, ήταν η κατάκτηση της 3ης θέσης στο πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα. Ελπίζω, ωστόσο, στις επιτυχίες που έρχονται από εδώ και πέρα.
Ποια είναι η αγαπημένη σου άλτρια, στην οποία θα ήθελες να μοιάσεις;
Ασυζητητί η παγκόσμια πρωταθλήτρια, Άννα Τσιτσέροβα. Μου αρέσει το στιλ της, η προσωπικότητά της στο γήπεδο, η τεχνική της. Κατάγεται μάλιστα από την Ρωσία, η οποία κουβαλάει τεράστια ιστορία. Επίσης μου αρέσει πολύ ο… τσαμπουκάς της Μπλάνκα Βλάσιτς αν και δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να γίνω σαν κι αυτή! Μου αρέσει αυτό που βγάζει, που δείχνει ότι το διασκεδάζει. Ως ίνδαλμά μου, όμως, έχω την Τσιτσέροβα.
Δείτε τη φωτογράφηση της Μαριλένας Παπαγεωργίου για το PRESSARIS:
{gallery}karaoglanidis/marilena{/gallery}
