Το γκολ του Τάτου στο Περιστέρι δεν λύτρωσε ακριβώς τον Άρη και τους οπαδούς του, γιατί ακόμα τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ήταν όμως η αρχή για ένα ξέσπασμα και ήρθε σε ένα ματς που ο Άρης και πάλι “σφαγιάστηκε” από την ελληνική διαιτησία. Ήταν η αφορμή και για ένα σχόλιο ενός οπαδού του Άρη που ξέσπασε μέσα του. Το σχόλιο αυτό περιγράφει εν πολλοίς όλα όσα σκέφτονται σήμερα όσοι υποστηρίζουν τον Άρη…
Κάπου υπάρχει η κόλαση
Κάπου υπάρχει η κόλαση, το όνομα της κανείς δε το γνωρίζει, σίγουρα όμως στον τόπο αυτό εξοντώνουν ανθρώπους και βασανίζουν τις ψυχές τους. Όλοι μας περάσαμε από εκεί κατά τη διάρκεια της σύντομης παρουσίας μας στον κόσμο αυτό και θα περάσουμε ακόμα αρκετές φορές.
Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όλο αυτό το σκηνικό που ζούμε το τελευταίο διάστημα. Τα οικονομικά χάλια, εργασία ανύπαρκτη και το μοναδικό πράγμα που μας κρατά ζωντανούς στη ζωή, να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Για ακόμη μια φορά.
Μετά από τόσες φορές που βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού και άλλες πόσες φορές κάναμε κάθαρση εκ των έσω για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Άλλη μια φορά ήρθε για να μας κάνει να μη ξέρουμε ποιόν να εμπιστευτούμε, σε ποιόν να δείξουμε την παραμικρή ικμάδα πίστης και να συνεχίσουμε στο όραμα.
Να ξημερώνει η ίδια μέρα συνεχώς το ίδιο πρωινό, ίδιες φάσεις, ίδια γεγονότα, μαυρίλα και μιζέρια να ξεχειλίζουν από παντού και να μη μπορείς να βρεις μια μικρή χαραμάδα φωτός για να γεννηθεί μια μικρή ελπίδα, ένα σημάδι για το αν υπάρχει μέλλον. Ένα ασταμάτητο βασανιστήριο που σου καίει το μυαλό και σουβλίζει την ψυχή, ένα διαολεμένο συναίσθημα που σου χαλά ότι όμορφο και αν έχεις δίπλα σου, μια κατάρα ότι αγγίζεις να γίνεται σκοτεινό και δύστυχο.
Δε μπορείς να φανταστείς πως είναι να έχεις κατασταλάξει ότι εντάξει δεν πάει παρακάτω, δε μπορεί να βουλιάξει και άλλο η ίδια σου η ζωή, αφού δεν υπάρχει άλλο βάθος, πιάσαμε πάτο. Και μόλις το συνειδητοποιήσεις αυτό, να σκάει σαν δυναμίτιδα το νέο μαύρο μαντάτο της δυστυχίας, της ακόμα μεγαλύτερης ταλαιπωρίας και του απέραντου σκοταδισμού.
Και εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα, εκεί που σε έχουν όλοι ξεγραμμένο. Ακούς λόγια συγκινητικά, παρηγοριάς και συμπόνιας, καθώς σου απαγγέλουν τον επικήδειο σου. Έρχεται η στιγμή εκείνη που δίνεις μια και τα φέρνεις όλα πάνω – κάτω.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται όπως το ηλεκτρικό ρεύμα διαπερνά μέσα από το μετασχηματιστή και προκαλούνται ατελείωτες εκρήξεις μέσα στην ψυχή σου. Κάτι που προκαλεί αλυσιδωτές εκρήξεις παντού τριγύρω σου, βλέπεις αυτούς που πριν λίγο να σε λυπούνται, ξαφνικά να σε φθονούν και να σε μισούν ακόμα περισσότερο. Να τρέμουν και μόνο στη σκέψη του ανατέλλων τρόμου, που θα προκαλέσουν αυτά τα δάκρυα αγανάκτησης και οργής που ξεχειλίζουν από τα μάτια σου.
Δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα, η φάση είναι από μόνη της δύσκολη και χωρίς γυρισμό. Ας έχουν καλά στο μυαλό τους όλοι οι στημένοι και συστημικοί ότι τα ανυπότακτα σκυλιά θα γίνουν μπαρούτι και φωτιά στα ανήθικα σχέδια τους. Ο όλεθρος είναι κοντά για κάθε έναν άτιμο και διεφθαρμένο προδότη.
Επανάσταση και δικαίωση για όποιον δε σκύβει το κεφάλι και δε το βάζει κάτω μέχρι τελευταία σταγόνα του αίματος του. Κόντρα σε όλα και απέναντι από όλους. Η αντίρρηση μας στο καθεστώς η απάντηση στη δική τους «τάξη».
Νιώστε όλοι και πιστέψτε. Υπάρχουν κοπρόσκυλα που δαγκώνουν ακόμα… Και κομματιάζουν τη λεία τους… Και φροντίζουν να κλείσουν μια και καλή αυτό που λέγεται κόλαση.
Υ.Γ. Όποιος μιλάει για Β Εθνική…
