Το να πούμε εμείς ότι ο αυτός ο Άρης ήταν ο καλύτερος φετινός και σίγουρα ο καλύτερος της διετίας στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν θα κάνουμε και καμία σπουδαία ανακάλυψη. Το διαπίστωσαν όλοι οι φίλοι, το… ένιωσαν σκληρά οι αντίπαλοί του, γνωρίζοντας την πρώτη τους φετινή ήττα. Ένα ερώτημα κρυβόταν πίσω από τα πλατιά χαμόγελα των φίλων του Άρη και κείνο το αίσθημα… αποσυμπίεσης, από μια χρονιά που πιο στραβά δεν μπορούσε να είχε ξεκινήσει: «Αυτός ο Άρης πού κρυβόταν;».
Πού κρυβόταν πράγματι αυτή η ομάδα; Μια ομάδα που τα είχε όλα στη σωστή δόση και στη σωστή αναλογία:
Αγωνιστικό πλάνο, πάθος, δύναμη, συνοχή στις γραμμές, ποδοσφαιρική έμπνευση, αλλά και θράσος, γκολ, γκολ, γκολ! Τα οποία να μας συμπαθάνε (κυρίως) ο Καστίγιο, αλλά και ο Γιάκομπ θα μπορούσε να είναι και περισσότερα, αν έκαναν το απλό και όχι το σύνθετο, σπαταλώντας με επιπολαιότητα μοναδικές ευκαιρίες.
1. Ο Άρης της Κυριακής ήταν ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης, κάτι που παραδέχθηκε και ο Φράνσις Ντίκο, γεγονός που μνημόνευσαν όλοι ανεξαιρέτως εντός της ομάδας, από τον πρόεδρο, μέχρι τον φροντιστή… Ήξερε τι ήθελε στο γήπεδο και… μάτωσε κάθε φάση, βήμα, βήμα για να το πετύχει.
2. Το ρίσκο των δυο ψηλών επιθετικών βγήκε με κέρδος εκ του αποτελέσματος, έδωσε ύψος και όγκο στην ομάδα, μπλοκάρισε το εύκολο κατέβασμα της μπάλας του Παναθηναϊκού, κρατώντας παίκτες στα μετόπισθεν, δημιούργησε ρήγματα στο κατά τεκμήριο αδύνατο σημείο των κεντρικών στόπερ της αθηναϊκής ομάδας.
Την ίδια ώρα, οι ποδοσφαιριστές του Άρη «κράτησαν» τις γραμμές κοντά, επέδειξαν μοναδικό πάθος, κερδίζοντας όλες τις μονομαχίες, στοιχεία απαραίτητα σε ένα ντέρμπι για να επιβληθείς και να φύγεις νικητής.
3. Πάθος και ομαδικότητα που αποτυπώθηκαν χαρακτηριστικά ακόμη και στους πανηγυρισμούς των γκολ, τέτοιους τους οποίους δεν είχαμε ξαναδεί φέτος σε ένταση και διάρκεια. Οι μπάλες που χρησιμοποιήθηκαν στο παιχνίδι πέρασαν… δύσκολες στιγμές από το πάθος και τη δύναμη που ξεχείλιζαν.
4. Αυτός ο… νέος Άρης, ο… κρυμμένος Άρης ήταν διαβασμένος άριστα. Για μια ακόμη φορά, φάνηκε η δουλειά που έγινε και η καλή συνεργασία ανάμεσα σε Πρόμπιερζ και Μιχαλήτσο. Οι κίτρινοι ήξεραν τους αδύναμους κρίκους του Παναθηναϊκού και χτύπησαν καίρια και αποφασιστικά. Τρία γκολ (θα μπορούσαν να είναι και πέντε!) δεν είναι λίγα απέναντι στην αήττητη, πρωτοπόρο μέχρι την Κυριακή και πιο συγκροτημένη ομάδα του πρωταθλήματος…
5. Ο Άρης ξεχείλιζε από ταλέντο και ποιότητα, δίνοντας τη δική του απάντηση, αλλά ενισχύοντας το βασικό ερώτημα: πού κρυβόταν ρε παιδιά αυτό το ταλέντο; Ποιοι λόγοι το είχαν μπλοκάρει; Περίτεχνες ενέργειες, εμπνεύσεις που αιφνιδίαζαν τον αντίπαλο, τρία ξεχωριστά γκολ με τρεις διαφορετικούς τρόπους: οργανωμένη επίθεση, αιφνιδιασμός από πρέσινγκ και κλέψιμο της μπάλας, στημένη φάση…
6. Η παρουσία του Μίχαλ Πρόμπιερζ μετά από τέσσερα παιχνίδια επιβεβαιώνει ότι ο Πολωνός κέρδισε, αυτό που έχασε ο Σάκης Τσιώλης: τα αποδυτήρια. Όλοι τόνιζαν για τον Θεσσαλό, ότι απώλεσε τον έλεγχο των αποδυτηρίων, χάνοντας τις ισορροπίες. Ο Πρόμπιερζ δείχνει να έχει κερδίσει το στοίχημα αυτό. Η παρουσία στον πάγκο των Καστίγιο, Σολτάνι, ακόμη και του Λαζαρίδη χωρίς να ανοίξει… μύτη, αλλά κυρίως ο οποίος οι παίκτες αυτοί αντέδρασαν συμμετέχοντας ακόμη πιο πολύ στην προσπάθεια των συμπαικτών τους.
Ο Άρης άρεσε, γοήτευσε, έδωσε κουράγιο και δύναμη, έκανε ένα βήμα μπροστά, ανέβασε τον πήχη. Αυτός ο… κρυμμένος Άρης έδειξε ότι μπορεί. Αρκεί να μην μείνει μόνο στο παιχνίδι της Κυριακής.
ΥΓ: Η εμφάνιση του Άρη είναι εξαιρετικά… “αφιερωμένη” στον λαλίστατο Νίκο Αλέφαντο (τώρα να χαρεί γιατί έχασε ο Παναθηναϊκός ή να κλάψει για τις “εύστοχες” παρατηρήσεις του), ο οποίος έσπευσε να απαξιώσει την ομάδα και το υλικό της. Φυσικά είναι “αφιερωμένη” και σε όσους έσπευσαν να βάλουν τα… στήθη τους μπροστά και να συνταχθούν με τις απαξιωτικές απόψεις του αυλικού του Ολυμπιακού.
Αυτός ο Άρης που… κρυβόταν, θα πρέπει να κάνει όλους τους προπονητές του… καφενείου και της μιζέριας να κρύβονται οι ίδιοι σήμερα…
