Ο Άρης του Μίχαελ Ένινγκ δείχνει στοιχεία ομάδας που… αρνείται να χάσει, αλλά δυσκολεύεται πολύ στο να κερδίζει “δικά” τoυ παιχνίδια.
Τέσσερις ισοπαλίες και τρεις νίκες ο απολογισμός του Άρη με τον Γερμανό προπονητή στον πάγκο του. Το αήττητο το οποίο επικαλείται και ο ίδιος στις δηλώσεις του, έχει δύο αναγνώσεις.
Οι νίκες πάνω κάτω ήρθαν απέναντι σε ομάδες που κέρδισαν και πέρσι οι “κιτρινόμαυροι (Αστέρα Τρίπολης εντός, Ξάνθη εκτός ενώ με Παναιτωλικό εντός είχε έρθει ισοπαλία). Οι τρεις από τις τέσσερις ισοπαλίες από την άλλη, ήρθαν απέναντι σε έδρες και ομάδες, όπου ο περσινός Άρης έχασε και μάλιστα σε κάποια γνώρισε την συντριβή! Δηλαδή, στο Περιστέρι και στο ΟΑΚΑ όπου δέχθηκε από τέσσερα γκολ! Στη Νέα Σμύρνη γνώρισε την ήττα με 1-0.
Καμία από αυτές τις τρεις ομάδες, δεν είναι φέτος καλύτερη από την περσινή αντίστοιχη. Έχει κι αυτό τη σημασία του.
Με τον Γερμανό στον πάγκο του ο Άρης, συγκέντρωσε σε αυτά τα ματς 13 πόντους, ενώ στις έξι πρώτες αγωνιστικές είχε μόλις πέντε. Συν τις άλλοις, σε συγκομιδή βαθμών σε αυτές τις αγωνιστικές, ο Άρης έχει λιγότερους μόνο από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ.
Ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία που αν σταθεί κανείς μόνο σε αυτά, θα χάσει την ουσία του θέματος και δεν θα δει τα πραγματικά προβλήματα της ομάδας. Διότι τα σερί είναι για να “σπάνε”, κακά τα ψέματα…
Αυτό που έχει σημασία για τον Άρη, είναι να βρει τον τρόπο για να κερδίζει τα παιχνίδια που ο ίδιος κάνει “δικά” του. Αυτό είναι που πρέπει να καταφέρει ο Ένινγκ, διότι μέχρι στιγμής δείχνει να έχει δώσει στην ομάδα του νοοτροπία της… άρνησης στην ήττα.
Για παράδειγμα, ο αγώνας στο Περιστέρι. Καλύτερος ο Άρης, έφτασε μία… ανάσα, όχι από το να κερδίσει το ματς, αλλά και να το χάσει, αν δεν είχε σε δαιμονιώδη κατάσταση τον Φετφατζίδη.
Πολλές τελικές ευκαιρίες, ναι μεν δύο γκολ, αλλά να που χρειαζόταν και τρίτο ή ενδεχομένως καλύτερη αμυντική λειτουργία στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Ο φετινός Άρης διαθέτει την καλύτερη άμυνα, μετά από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, όμως επιθετικά του λείπει το εύκολο γκολ. Του λείπει ο τρόπος να “ξεκλειδώσει” πιο εύκολα το αποτέλεσμα. Το βλέπει κανείς καμιά φορά στον εκάστοτε αντίπαλο του Άρη και φτάνει στο σημείο να μην πιστεύει στα μάτια του. Πως δηλαδή, από το πουθενά, με μία φάση ο αντίπαλος σκοράρει και ο Άρης πρέπει να χάνει τα… άχαστα.
Είναι θέμα ψυχολογίας; Έλλειψη εναλλακτικών επιλογών; Μεσοεπιθετικής λειτουργίας;
Είναι πολλές οι στιγμές μέσα στο παιχνίδι, ίσως και οι περισσότερες, που ο Άρης επιτίθεται με ατομικές ενέργειες, ποντάροντας στην ποιότητα που έχουν οι παίκτες του στην επίθεση, όπως οι Φετφατζίδης και Γκάμα.
Μία κούρσα του ενός ή του άλλου ή ένα καλός συνδυασμός δύο μεσοεπιθετικών του και γίνεται φάση στην αντίπαλη εστία. Λίγες οι φορές που ο Άρης, με μία καλά οργανωμένη επίθεση, φτάνει εύκολα στην περιοχή της άλλης ομάδας.
Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου πλησιάζει, το ρόστερ του Άρη έχει φανερές αδυναμίες σε αρκετές θέσεις και στον Άρη πρέπει να γίνουν άμεσα οι κινήσεις ενίσχυσης. Κατανοώ την προτεραιότητα στις αποδεσμεύσεις και την ελάφρυνση του ρόστερ, αλλά αν συνεχίσουν να υπάρχουν οι αδυναμίες αυτές, τότε το έργο της ομάδας για την επίτευξη των στόχων της θα γίνει εξαιρετικά δύσκολο…
