Το Aris Athens Club κατέθεσε στεφάνι για το Πολυτεχνείο και παράλληλα, έστειλε το μήνυμά του για την σημερινή μέρα!
Σαράντα έξι χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
46 χρόνια από τη μέρα που φοιτητές, μαθητές, οικοδόμοι και άλλοι εργαζόμενοι αψήφησαν το φόβο που καλλιεργούσε το κράτος των συνταγματαρχών και, από την αγάπη τους για τη ζωή και την ελευθερία, θυσίασαν τις ίδιες τους τις ζωές στην εξέγερση έναντια στη χούντα.
Σαν οπαδοί του ΑΡΗ Θεσσαλονίκης που σεβόμαστε την ιστορία του Συλλόγου, θυμόμαστε πολύ καλά το πως αντιμετώπισε την ομάδα μας η χούντα.
Θυμόμαστε την τιμωρία του Λουκανίδη για να χάσει τον τελικό του ’70 και τα ακυρωθέντα γκολ σε αυτόν, τα ξινισμένα μούτρα του Ασλανίδη τη στιγμή της απονομής του Κυπέλλου, τις διαιτησίες του Μίχου και του Ζλατάνου, το ξύλο των ποδοσφαιριστών μας μέσα στο γήπεδο με τους χωροφύλακες του καθεστώτος, τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις και τις πολύμηνες τιμωρίες που επιβλήθηκαν τελικά σε Αλεξιάδη, Σπυρίδων και Συρόπουλο.
Δεν ξεχνάμε τίποτα απ’όσα έκανε ο Ασλανίδης και το καθεστώς για να διαλύσουν εκείνη την ομάδα, και να μπορέσουν κάποιοι άλλοι να σηκώσουν κεφάλι μετά από μια “ομολογουμένως δύσκολη” δεκαετία. (και όχι μόνο…)
Σαν άνθρωποι νιώθουμε ότι το Πολυτεχνείο και το νόημα της εξέγερσης είναι ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ.
Τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες σ’ένα όργιο καταστολής από το κράτος, που επιτίθεται σε φοιτητές, ξεσπιτώνει οικογένειες μεταναστών, βασανίζει πολιτικοποιημένους ανθρώπους…
Όπως και τότε έτσι και τώρα, βλέπουμε ελευθερίες να καταπατώνται απροκάλυπτα, με το πρόσχημα της τάξης και της ασφάλειας.
Έχουμε περάσει πολλά χρόνια στα γήπεδα και έχουμε νιώσει την καταστολή καλά στο πετσί μας -το ξύλο, τις συλλήψεις, την επί μήνες προφυλάκιση αδερφού μας με το ιδιώνυμο, τις κάμερες, τις απαγορεύσεις, τα προσωποποιημένα εισιτήρια, και όποιο άλλο μέτρο του κράτους χρειαζόταν κάποια πειραματόζωα για να δοκιμαστεί- για να καταλαβαίνουμε καλά πλέον ότι η καταστολή δεν έρχεται μόνο για κάποιους, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε πότε θα (ξανά)χτυπήσει τη δική μας πόρτα για να αντιδράσουμε.
Νιώθουμε χρέος μας να ενώσουμε τις φωνές μας με τις φωνές των υπολοίπων καταπιεσμένων, να σπάσουμε το κλίμα του φόβου, και να βαδίσουμε μαζί τους στο δρόμο του αγώνα.
ΥΓ. Αντιπροσωπεία του ARIS Athens Club κατέθεσε σήμερα στεφάνι στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο τιμώντας τους Εξεγερμένους…
Για τα Πολυτεχνείο του ’73, και για όλα τα Πολυτεχνεία του μέλλοντος…
