Η σταθερότητα και η συνέπεια είναι το παν στον αθλητισμό, είτε μιλάμε για κολύμβηση είτε για μπάλα. Αυτό το γνωρίζει καλά ο Άρης Γρηγοριάδης, ο οποίος γράφει στο blog του για το προσωπικό του ξεκίνημα μέσα στο 2012, αλλά και για την «αλλοπρόσαλλη» ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη, που δημιουργεί έντονο προβληματισμό στον ίδιο, όπως και σε όλους τους φιλάθλους.
Καλημέρα και καλή χρονιά!
Εύχομαι το 2012 να μπήκε καλά για όλους σας και να το υποδεχθήκατε με αισιοδοξία. Σίγουρα δεν πρόκειται να είναι μια εύκολη χρονιά, αλλά εύχομαι να αποδειχθεί όσο πιο ανώδυνη γίνεται για την ελληνική κοινωνία και για τον τρόπο ζωής όλων μας. Και φυσικά, ακόμα περισσότερο για τη μικρογραφία της κοινωνίας μέσα στην οποία ζω, δηλαδή για τον κόσμο της κολύμβησης, που πέρασε πολλά πέρσι.
Πλέον, τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα σε ό,τι αφορά στις συνθήκες που επικρατούν στα κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης. Έχει αλλάξει η διοίκηση του Εθνικού Ναυταθλητικού Κέντρου, έχει θεσπιστεί μηνιαία συνδρομή για τα παιδιά των συλλόγων και όλα δείχνουν να έχουν μπει σε μια σειρά. Είναι όμως πολύ σημαντικό να διατηρηθούν εξίσου καλά τα πράγματα και να υπάρξει σταθερότητα, γιατί αυτή είναι το παν.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, έδωσα τον πρώτο μου αγώνα μέσα στο 2012! Συμμετείχα στην ημερίδα ορίων που έγινε στο Ποσειδώνιο, κολύμπησα 50, 100 και 200 μέτρα ύπτιο και έμεινα αρκετά ευχαριστημένος. Είχε προηγηθεί μια πολύ καλή προετοιμασία που κάναμε στη Νάουσα, όπου βρεθήκαμε για προπονήσεις τις ημέρες των Χριστουγέννων, αλλά και μετά την Πρωτοχρονιά.
Η προσοχή μου είναι στραμμένη στο πανελλήνιο χειμερινό πρωτάθλημα, που θα γίνει στις 17-18 Φεβρουαρίου στην Αθήνα. Θέλω να έχω μια επιτυχημένη παρουσία εκεί, να κάνω καλούς χρόνους, ώστε να βρεθώ σε μια καλύτερη θέση ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και των Ολυμπιακών Αγώνων. Πριν από το χειμερινό πρωτάθλημα, μάλλον θα δώσω άλλον ένα αγώνα προετοιμασίας, στις αρχές Φεβρουαρίου στην Στοκχόλμη.
Σε γενικές γραμμές, όλα πηγαίνουν μια χαρά. Το βάρος θα το ρίξω για άλλη μια χρονιά στα 100 μ. ύπτιο, που είναι και Ολυμπιακό αγώνισμα και σ’ αυτό θα στοχεύσω. Το 100άρι μου «βγαίνει» καλύτερα από ό,τι το 50άρι, είναι ίσως και θέμα ψυχολογίας.
Μιλώντας για ψυχολογία, η ομάδα του ποδοσφαίρου είναι φέτος ό,τι πιο απρόβλεπτο υπάρχει. Είναι πολύ περίεργα τα πράγματα. Δεν υπάρχει ισορροπία και σταθερότητα, δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Έτσι δεν μπορείς να φτάσεις κάπου. Και όπως είναι φυσικό, αυτό δημιουργεί αντίστοιχη αστάθεια και σκαμπανεβάσματα στη διάθεση των φιλάθλων. Ελπίζω να βοηθήσει η νέα αλλαγή προπονητή, γιατί έχει χαθεί πολύς χρόνος και η ομάδα παραμένει χαμηλά.
Δεν θέλω να σκεφτώ ότι η φετινή χρονιά θα πάει χαμένη. Μακάρι να βγει σε κάτι καλό όλη αυτή η ψυχική ταλαιπωρία, να έχει ένα αίσιο τέλος…
Θα περιμένω τα δικά σας σχόλια και τις σκέψεις σας. Να είστε όλοι καλά!
